Battleship με επικές μάχες...

Η ιστορία μοιάζει να είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη. Μια ταινία δράσης, πλημμυρισμένη από πλούσια ψηφιακά εφέ και αδιάφορο σενάριο, εισβάλει στο Hollywood, υποσχόμενη μια ευχάριστη εμπειρία χωρίς όμως βλέψεις για τίποτα περισσότερο. Tο πλέον αναμενόμενο επακόλουθο είναι και η κυκλοφορία ενός αντίστοιχου videogame, το οποίο -τις περισσότερες φορές- μετά βίας μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα και ως "συμπαθητικό", αποσκοπώντας ουσιαστικά στην εκμετάλλευση του ντόρου που έχει προκληθεί από την ταινία. Δυστυχώς, ο κανόνας που θέλει ανάλογες προτάσεις να περνούν απαρατήρητες, στην περίπτωση του Battleship σαφέστατα και επιβεβαιώνεται αλλά με μια μικρή διαφορά: ο τίτλος της Double Helix είναι, με μια λέξη, απαράδεκτος. Πολλοί λένε πως η πρώτη εντύπωση παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά μάλλον ο developer θεωρεί δεδομένο πως όλοι όσοι ασχοληθούν με τον τίτλο του, θα έχουν παρακολουθήσει και την ταινία. Δεν εξηγούνται διαφορετικά τέτοια επίπεδα λιτότητας. Η εισαγωγική σκηνή ξεκινάει και τελειώνει άκομψα, με τον παίκτη να μην ενημερώνεται για το παραμικρό. Η εξωγήινη εισβολή παραμένει για όλη τη διάρκεια του Battleship απρόσωπη –και υπερβολικά άσχημα σχεδιασμένη- αν και η πρώτη μεγάλη έκπληξη συναντάται στην κυρίως δομή του τίτλου.
Όσοι ανέμεναν επικές ναυμαχίες καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν, γιατί ο κεντρικός πυρήνας του Battleship ακολουθεί τις βασικές αρχές ενός τυπικού first person shooter. Η απίστευτη γραμμικότητα θα αναγκάσει τον παίκτη στα τέσσερα πρώτα επίπεδα να κατευθυνθεί προς ένα συγκεκριμένο σημείο και στα επόμενα τέσσερα, απλά θα του επιβάλλει να επιστρέψει στην αρχική του θέση. Περνώντας, όμως, από τα ακριβώς ίδια μονοπάτια και εξουδετερώνοντας τους ίδιους ακριβώς εχθρούς, οι οποίοι, με τη σειρά τους, θα περιμένουν υπομονετικά στις ίδιες ακριβώς θέσεις. Φυσικά, ούτε λόγος για τεχνητή νοημοσύνη και άλλες παρόμοιες τεχνικές ορολογίες του σύγχρονου gaming. Και τα άσχημα δεν σταματούν εδώ.
Για έναν τίτλο που κατά κύριο λόγο ανήκει στην κατηγορία των first person shooters, είναι πραγματικά απαράδεκτο ο παίκτης να έχει στη διάθεσή του μόνο τρία όπλα, οι χειροβομβίδες να έχουν καθαρά διακοσμητικό ρόλο και η ποικιλία των εχθρών να περιορίζεται μόνο σε τέσσερα βασικά μοντέλα. Και όλα αυτά για μια πρόταση που η συνολική της διάρκεια δεν ξεπερνά τις 3,5 ώρες και οποιαδήποτε μορφή δικτυακής μάχης να λάμπει δια της απουσίας της. Το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο του Battleship είναι οι υποτυπώδεις ναυμαχίες που προσφέρει, αν και πάλι η ομάδα ανάπτυξης επέλεξε να κινηθεί σε ρηχά νερά. Ο παίκτης θα πληροφορείται συνεχώς επί της οθόνης για την κατάσταση των πλοίων του και όταν αυτά δεχθούν επίθεση, πιέζοντας το ανάλογο πλήκτρο, θα αναλάβει τον έλεγχό τους. Εδώ η εικόνα αλλάζει δραματικά, μιας και οι μάχες παραπέμπουν σε τίτλο στρατηγικής δύο διαστάσεων.

Share on Facebook Share on Twitter Share on Google Plus

About Freegr network