Αρχικώς η ιδέα είναι καλή. Όχι εξαιρετική, αλλά ούτε και ανέμπνευστη.“Καλή” για να μη ψάχνουμε άνευ λόγου και αιτίας επίθετα. Γκάνγκστερ, που ξεκινάει από τας Ευρώπας και κυνηγάει το Αμερικάνικο Όνειρο, με τον δοκιμασμένο τρόπο των μαφιόζων. Με πενιχρά μέσα στην αρχή, ξεκινάει με τη βοήθεια συγγενών και λιγοστών φίλων να χτίσει μία συμμορία, που ειδικεύεται στις μικροαπατεωνιές, στην παράνομη διακίνηση αλκοόλ και όπλων και στο στήσιμο μικρών επιχειρήσεων, που είτε λειτουργούν ως βιτρίνες, είτε είναι από μόνες τους οίκοι παρανομίας. Όσο η συμμορία μεγαλώνει και ο κύκλος εργασιών διευρύνεται, τόσο αυξάνεται και η ποικιλία των αντικειμένων με τα οποία ασχολείται ο μαφιόζος ήρωας, που συνεχίζει την προσπάθεια να στήσει την αυτοκρατορία του.
Παράνομος τζόγος, λαθρεμπόριο, επίθεση σε ανταγωνιστές, «χάρες» σε τοπικούς άρχοντες, «λάδωμα» αστυνομικών και καλλιέργεια ενός φιλικού και λαοφιλούς προφίλ, ή, από την άλλη, ενός προφίλ που ανταποκρίνεται σε έναν στυγνό και αδίστακτο εγκληματία, που προκαλεί τρόμο και δέος. Όσο ενδιαφέροντα κι αν ακούγονται αυτά, και όσο ελκυστικά και αν φαίνονται τις λίγες πρώτες ώρες (ίσως και λεπτά) ενασχόλησης με τον τίτλο, σύντομα καταλήγουν σε μία αλυσιτελή ανακύκλωση των ίδιων πραγμάτων, που γίνονται σχεδόν μηχανικά. Αποστολή σε πληροφοριοδότη, συλλογή πληροφοριών για τις επιχειρήσεις και τους ανταγωνιστές, εγκατάσταση μίας πρώτης μικρής επιχείρησης, συλλογή πόρων, ξέπλυμα χρήματος και πάλι από την αρχή.
Σε ένα περιβάλλον που μένει ξεροκέφαλα στάσιμο και, πέρα από τη «βάση» της συμμορίας που αναβαθμίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε κάθε αποστολή, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα μέσα σε πίνακες, μενού και νούμερα. Ένα κτήριο που μετατράπηκε σε παράνομο καζίνο ή ένα άλλο στο οποίο εγκαταστάθηκε ένας λογιστής με την ομάδα του για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα, μένουν ως έχουν και το μόνο που αλλάζει είναι ο πίνακας που εμφανίζεται εφόσον το επιλέξουμε. Ούτε διακριτικά, ούτε σαφείς ενδείξεις ότι το κτήριο μας ανήκει και κάνει την τάδε δουλειά. Το παιχνίδι μας αρνείται τέτοιες πολυτέλειες, και μετά την τρίτη-τέταρτη αποστολή, ο παίκτης βρίσκεται μπρος σε μία θάλασσα κτηρίων, που θα πρέπει να θυμάται τι κάνει το καθένα αν δεν επιθυμεί να κλικάρει κάθε φορά καμιά δεκαριά για να βρεί αυτό που τον ενδιαφέρει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου