Πιστεύω πως είναι άδικο για την δουλειά που έχει ρίξει από το 2013 μέχρι τώρα η Flying Wild Hog, να αναφερόμαστε στα σύγχρονα Shadow Warrior ακόμα ως reboot του ομώνυμου τίτλου του 1997. Έχει χαράξει ξεκάθαρα δική της πορεία, έδωσε ζωή σε ένα ξεχασμένο όνομα και κυρίως μας έχει προσφέρει ορισμένα πολύ καλά FPS, το καθένα με τον δικό του χαρακτήρα. Ξεκίνησα το Shadow Warrior 3 με πολλή όρεξη και το ολοκλήρωσα με ένα τεράστιο χαμόγελο. Πέρασα εξαιρετικά καθώς είναι ένα άριστο FPS με καταπληκτική δράση αλλά βρίσκομαι σε ένα σταυροδρόμι. Να το κρίνω σαν sequel, καθώς ως τέτοιο βγάζει τα περισσότερα προβλήματα του; Ή να το κρίνω ως ξεχωριστό προϊόν που τα πηγαίνει σχεδόν περίφημα; Θεωρώ πως είμαι υποχρεωμένος να κινηθώ κάπου στη μέση.
Το Shadow Warrior 3 ξεκινάει αρκετό καιρό μετά το τέλος του SW2, στο οποίο ο πολυλογάς επαγγελματίας ninja Lo Wang ελευθέρωσε από λάθος έναν αρχαίο πανίσχυρο δράκο. Πλέον ο δράκος έχει καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και κόβει βόλτες ανενόχλητος στον ουρανό, σπάζοντας πλάκα που και που με τον κρυμμένο και ξεπεσμένο Lo Wang. Μετά από επανειλημμένες και αποτυχημένες απόπειρες να σκοτώσει τον δράκο, ο Lo Wang είναι σκιά του εαυτού του, έχοντας χάσει κάθε όρεξη για δράση και κόψει κάθε σχέση με την προσωπική του υγιεινή. Απλά αφήνει τις μέρες να περνάνε στην απομόνωση άπραγος μιλώντας στα κουκλάκια παλιών φίλων και εχθρών που έφτιαξε μόνος του. Αν σκεφτείτε πως κατηγορεί τον εαυτό του για την καταστροφή του κόσμου και τον χαμό σχεδόν όλων των ανθρώπων, καλά είναι.
Η ξαφνική επιστροφή του παλιού εργοδότη και εχθρού και πρώην δισεκατομμυριούχου Zila, έρχεται να ταράξει την μίζερη καθημερινότητα του Wang. Ο Zila μοιράζεται μαζί του ένα σχέδιο για να ξεφορτωθούν τον δράκο και η παλαβή περιπέτεια ξεκινάει. Ο Wang τα βάζει με τον δράκο και με ατελείωτες ορδές δαιμόνων με στόχο να ξεκάνει τον δράκο αλλά κυρίως να βρει ξανά το χαμένο του mojo. Στην πορεία ένας παλιός γνώριμος επιστρέφει ενώ φυσικά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όσο ιδανικά θα ήθελε ο πρωταγωνιστής. Όπως και στα προηγούμενα SW, το σενάριο δεν είναι μόνο για να δικαιολογείται η σφαγή. Η FWH προσπάθεί να μας δώσει έναν ασταμάτητο αντι-ήρωα στο πρόσωπο του Wang και θεωρώ πως τα πηγαίνει καλά. Οι διάλογοι είναι οι πιο καλογραμμένοι της σειράς, με αρκετές πραγματικά αστείες στιγμές.
Στο SW3 έχουμε ίσως το πιο καλοφτιαγμένο shooting και τον καλύτερο χειρισμό της σειράς SW μέχρι τώρα. Ο Wang έχει στη διάθεση του έξι όπλα και το πιστό του katana, βρίσκει στην πορεία το -καθιερωμένο στο gaming πλέον- grappling hook και μία βασική κίνηση τύπου force push με Chi. Όλα αυτά δεν είναι πολλά για ένα FPS του είδους του αλλά αρκούν για να στηθεί κανονικό πανηγύρι κατά την διάρκεια των μαχών. Η κίνηση του Wang στις αρένες είναι φανταστική και η απόκριση εξαιρετική. Με συνδυασμό της γρήγορης κίνησης, του dash και του νεοαφιχθέντος wall-running, ο Wang σχεδόν χορεύει ανάμεσα στους δαίμονες και τους κανονίζει με συνοπτικές διαδικασίες. Πραγματικά επιβάλλεται να κινείστε συνεχώς καθώς οι εχθροί δεν πρόκειται να σας αφήσουν σε ησυχία. Στην φαρέτρα σας έχετε και finishers, ξεχωριστά για τον κάθε εχθρό, τα οποία σας δίνουν μια ανάσα καθώς και σύντομες βοήθειες είτε ως buff σε ζωή είτε ως πολύ ισχυρά και εντυπωσιακά όπλα.
H FWH δείχνει να γίνεται μανούλα στο level design. Οι αρένες συνδέονται μεταξύ τους με δράση εντυπωσιακού platforming όπου το grappling hook και το wall-running έχουν την τιμητική τους. Σε αυτά τα σημεία χαλαρώνετε από την ακραία βία της μάχης και απολαμβάνετε το πανέμορφο σκηνικό, ενώ συνήθως εξελίσσεται και η ιστορία μέσω διαλόγων και μερικών πολύ ωραίων cutscenes. Πέραν των μαχών και του platforming, σποραδικά σχολείστε και με το ταπεινό σύστημα αναβάθμισης του Lo Wang. Σκόρπια στα επίπεδα και μετά από κάποιες μάχες βρίσκετε μικρές σφαίρες μωβ και λευκού χρώματος που αντιστοιχούν σε αναβαθμίσεις για τις ικανότητες του ήρωα και των όπλων του. Μαζεύοντας αυτές τις σφαίρες μπορείτε να βελτιώσετε τους πόντους υγείας ή τις επιδόσεις σας καθώς και να ξεκλειδώσετε επιπλέον ιδιότητες στα όπλα σας.
Κάπου εδώ παρατηρείται και το μεγαλύτερο πρόβλημα του SW3. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι πάρα πολύ μικρή για την τιμή και για το είδος του, αλλά κυρίως συγκριτικά με τους προκατόχους του. Δεν ενοχλεί καθόλου η αυστηρά γραμμική του φύση, αντίθετα κρατάει το ενδιαφέρον και την διασκέδαση χωρίς διάλειμμα - αλλά το κάνει μόνο για πέντε με έξι ώρες. Δεν υπάρχουν πολλά μυστικά να βρείτε, ούτε δευτερεύουσες αποστολές και μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλος αυτό ήταν. Δεν υπάρχει ουσιαστικό κίνητρο να ξαναμπείτε στην δράση, ούτε κάποια επιλογή κεφαλαίων. Υπάρχουν επίσης σημαντικές ελλείψεις. Το πρώτο SW είχε καταστρέψιμα περιβάλλοντα, αρκετά όπλα, πολλές δυνάμεις Chi και πολλές κινήσεις με το katana. Το SW2 είχε δεκάδες όπλα, φοβερές δυνάμεις Chi, κάποια από τα καλύτερα melee όπλα σε FPS, πολλές επιλογές για στιλ μάχης, τρομερή ποικιλία σε εχθρούς και level design και πολύ επιπλέον περιεχόμενο προς ενασχόληση. Το SW3 αφαιρεί σχεδόν τα πάντα σε ότι αφορά την ποικιλία όπλων και δυνάμεων Chi, αφήνοντας ένα grappling hook να φέρει την άνοιξη. Ίσως το μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό να δικαιολογεί τα λιγοστά όπλα, αλλά σαν φαν της σειράς SW νιώθω πολύ απογοητευμένος με αυτό. Χαρακτηριστικά να αναφέρω πως ο χρόνος που αφιέρωσα στο SW1 ήταν 15 ώρες, στο SW2 25, ενώ στο SW3 μόλις πέντε. Δυστυχώς η αρχική τιμή του τίτλου δεν είναι ανάλογη όσων προσφέρει.
Το SW3 δείχνει τα πρώτα αποτελέσματα από την επένδυσή της FWH στην Unreal Engine 4. Η αλλαγή μηχανής γραφικών φέρνει πολλά θετικά, αν και λείπουν κάποια χαρακτηριστικά της Road Hog Engine. Το πρώτο καλό είναι η βελτισοποίηση, καθώς το παιχνίδι τρέχει πιο ομαλά και από λιωμένο σουφλέ σοκολάτας. Τα γραφικά είναι πανέμορφα με υπέροχα χρώματα και φοβερά μοντέλα εχθρών που κομματιάζονται απολαυστικά. Τα επίπεδα φορτώνουν αστραπιαία και γενικότερα οι χρόνοι φόρτωσης σε SSD είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Οι υφές αργούν να φορτώσουν κάποιες φορές, ειδικά μετά από loading screen, αλλά αυτό είναι θέμα με την Unreal τα τελευταία 100 χρόνια. Επίσης τα animations είναι πολύ πιο στρωτά. Το μοναδικό στοιχείο που λάμπει δια της απουσίας του είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος και κυρίως των διάφορων αντικειμένων που υπάρχουν διάσπαρτα στα επίπεδα. Στον ήχο φαίνεται ξεκάθαρα το μεγαλύτερο budget του παιχνιδιού, αφού το voice acting είναι πολύ πιο πλούσιο και με άριστες ερμηνείες
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου