Το πρώτο Axiom Verge, είναι ένας από τους αγαπημένους μου Metroidvania τίτλους και πάντα το προτείνω σε όποιον θέλει να ψαχτεί με ένα ποιοτικό παιχνίδι του είδους. Έσκασε από το πουθενά το 2015, και εξέπληξε απίστευτα με την σκοτεινή, ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του, την απροσδόκητα ενδιαφέρουσα ιστορία του, το υπέροχο chiptune soundtrack του (το οποίο αποτελεί μόνιμο μέρος των playlist μου), το πολύ καλό gameplay και το design του (που είναι ξεκάθαρα φόρος τιμής στο original Metroid). Μάλιστα, εξεπλάγην ακόμα περισσότερο όταν έμαθα ότι όλο το παιχνίδι είναι φτιαγμένο από έναν μόνο developer. Καταφέρνει το Axiom Verge 2 να αποδειχτεί άξιος συνεχιστής του προκατόχου του;
Παρόλο που το Axiom Verge 2 είναι sequel, η ιστορία του δεν φαίνεται να σχετίζεται με τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού, τουλάχιστον όχι με την πρώτη ματιά.Το τί και το πώς είναι κάτι που θα αφήσω σε εσάς να το ανακαλύψετε για να αποφύγουμε τα spoilers. Η βασική πλοκή έχει ως εξής: Τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει η Indra Chaudhari, μία δισεκατομμυριούχος που ψάχνει την κόρη της που έχει εξαφανιστεί. Παράλληλα, ηγείται του ομίλου Globe 3, ο οποίος πρόσφατα αγόρασε τον όμιλο Hammond. Έτσι, απέκτησε πρόσβαση σε μία ερευνητική βάση στην Ανταρκτική, η οποία ήταν εγκατελελειμμένη για έναν χρόνο. Αποφασίζει λοιπόν να ταξιδέψει στην βάση και να διαπιστώσει τί είδους τεχνολογία είχε αναπτυχθεί εκεί. Όμως, όταν μπαίνει μέσα σε έναν ανελκυστήρα, ξαφνικά βρίσκεται σε έναν νέο, μυστήριο κόσμο, τον Kiengir. Και σε αυτό το σημείο, ξεκινά η περιπέτεια. Όπως και στο πρώτο AV, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας παρουσιάζεται μέσα από διαλόγους με τους διάφορους ΑΙ χαρακτήρες αλλά και τα πολλά έγγραφα που βρίσκετε καθώς εξερευνάτε τις απόκρυφες γωνιές του Kiengir. Η πλοκή επίσης είναι βαθύτερη απ΄ότι δείχνει στην αρχή, επιφυλάσσοντας εκπλήξεις και μερικές δυνατές ανατροπές.
Όσον αφορά το gameplay, το Axiom Verge 2, παραμένει πιστό στον Metroidvania συνδυασμό δράσης και εξερεύνησης του προκατόχου του, αλλά ταυτόχρονα αλλάζει κάποια πράγματα, το εμπλουτίζει με νέα στοιχεία και εισάγει νέες ιδέες. Για αρχή, ενώ στο πρώτο AV ο κύριος τρόπος επίθεσης ήταν να πυροβολάτε από απόσταση, εδώ πλέον η μάχη είναι melee, οπότε πρέπει να είστε up, close and personal με τους βιομηχανοειδείς εχθρούς. Εννοείται πως όσο προχωράτε, βρίσκετε νέα όπλα, τόσο για κοντινές όσο και εξ αποστάσεως επιθέσεις αλλά και νέες ικανότητες που είναι χρήσιμες όχι μόνο στην μάχη αλλά και στην μετακίνηση στο περιβάλλον. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι το ότι ενώ υπάρχουν κάποια boss fights (που δυστυχώς δεν είναι τόσο ενδιαφέροντα όσο θα έπρεπε), το παιχνίδι προσφέρει δυνατότητα να τα προσπεράσετε (όχι όλα, δυστυχώς ή ευτυχώς), επιτρέποντας έτσι αν το επιθυμείτε να κάνετε ένα -ως επί το πλείστον- pacifist run.
Όσο περισσότερο εξερευνάτε τον Kiengir, ανακαλύπτετε νέες δυνάμεις για τον χαρακτήρα σας, αρκετές από τις οποίες σας επιτρέπουν να φτάσετε σε μέχρι πρότινος μη προσβάσιμα σημεία. Αποκτάτε επίσης skill points που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ενισχύσετε διάφορα στατιστικά (όπως πόσο δυνατές είναι οι επιθέσεις σας ή πόσο μακριά φτάνει η ακτίνα του hacking skill). Γενικά, η εξερεύνηση, εκτός του ότι επιβραβεύει, είναι κάτι στο οποίο έχει δοθεί ακόμα πιο μεγάλη σημασία σε σχέση με το πρώτο AV, κάτι που γίνεται ακόμα πιο φανερό από την ύπαρξη και δεύτερου χάρτη. Ναι, δεν είναι μόνο ο Kiengir που σας περιμένει, αλλά και το Breach, που είναι βασικά μία διαφορετική διάσταση, η οποία υπάρχει παράλληλα με τον πλανήτη. Η Indra λοιπόν, διαθέτει ένα πιστό drone. Φυσικά, όπως μπορείτε να αναβαθμίσετε τα skills της Indra, μπορείτε να κάνετε το ίδιο και για το drone, το οποίο έχει τις δικές του επιθέσεις, δυνατότητες και ένα πολύ χρήσιμο grapple hook που το διευκολύνει στην μετακίνηση. Αυτό το drone μπορεί να μπαίνει σε συγκεκριμένα σημεία, τα οποία αποτελούν εισόδους στο Breach.
Εκεί, εκτός του ότι υπάρχουν άλλα εμπόδια και άλλοι εχθροί από αυτούς που συναντάτε στο υπόλοιπο παιχνίδι, βρίσκετε και τρόπους να βγαίνετε σε περιοχές που δεν είναι προσβάσιμες στον κανονικό Kiengir. Με λίγα λόγια, αν βρεθείτε σε αδιέξοδο, πιθανότατα η απάντηση είναι η εξής: Μπαίνετε στο Breach, και ταξιδεύετε σε κάποιο breach point εκεί κοντά, το οποίο σας βγάζει στο σημείο που πρέπει να είστε, ώστε να μπορέσετε να συνεχίσετε τον δρόμο σας. Ενδεχομένως, να χρειαστεί να πειραματιστείτε λίγο, γιατί ο χάρτης του Kiengir και ο χάρτης του Breach δεν ευθυγραμμίζονται ακριβώς, αλλά δεν θα παιδευτείτε πολύ. Άλλωστε, είναι και ευκαιρία για περαιτέρω εξερεύνηση, κάτι που συνήθως οδηγεί σε κρυμμένα power-ups και skill points.
Κάτι που βοηθάει πολύ στην μετακίνηση σε αυτές τις δύο περιοχες, είναι η δυνατότητα fast travel μεταξύ κάθε save point, τόσο στον Kiengir, όσο και στο Breach. Αυτό όχι μόνο κάνει πιο εύκολη την ζωή σας, αλλά είναι και ενδεικτικό της κατεύθυνσης του παιχνιδιού, το οποίο εστιάζει στο να κάνει την εμπειρία προσβάσιμη σε όλους, αν και αυτό ίσως να μειώνει αρκετά την πρόκληση. Όμως και αυτό είναι στο χέρι σας να το αλλάξετε. Για την ακρίβεια, στο μενού επιλογών, μπορείτε να ρυθμίσετε πόση ζημιά κάνετε εσείς, οι εχθροί, την ταχύτητα του παιχνιδιού και τα flicker/strobe εφέ. Είναι πάντα καλό να υπάρχουν -έστω και λίγες- επιλογές προσβασιμότητας σε games και μακάρι να τις δούμε στην πλειοψηφία των παιχνιδιών στο μέλλον.
Οπτικά, το παιχνίδι διαθέτει σαφείς βελτιώσεις σε σχέση με τον προκάτοχό του, παρόλο που τα γραφικά παραμένουν στο πεδίο του 2D pixel art. Αυτό είναι εμφανές στα καλύτερα animations, την πολύ πιο εκτεταμένη, φωτεινή χρωματική παλέτα και στην ποικιλία των περιβάλλοντων. Σε αντίθεση με την κλειστοφοβική, industrial ατμόσφαιρα του πρώτου AV, που ήταν γεμάτη με αναφορές στο Metroid και στα εφιαλτικά τοπία του H.R. Giger, εδώ έχουμε να κάνουμε με πολύ περισσότερους εξωτερικούς, ανοιχτούς και οργανικούς χώρους (βουνά, σπήλαια, αρχαίους ναούς, εγκαταλελειμμένα χωριά) και μία γενική επιρροή από αρχαίες μεσανατολικές τεχνοτροπίες. Αντίθετα, όταν είστε στο Breach, το εικαστικό αλλάζει σε μία glitch αισθητική με έντονα χρώματα, ψυχεδελική ατμόσφαιρα και “απλοποίηση” των γραφικών (στον Kiengir κυριαρχεί η “16-bit” απεικόνιση, ενώ στο Breach αλλάζει σε πιο “8-bit”), ενισχύοντας έτσι την αίσθηση της διαφορετικής διάστασης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου