Ο Αστερίξ, ο Οβελίξ και το χωριό με τους αξιαγάπητους τρελό-Γαλάτες έχουν εμφανιστεί σε ουκ ολίγα videogames, τα οποία λίγο-πολύ οι περισσότεροι από εμάς τα έχουμε δοκιμάσει κάποια στιγμή. Προσωπικά, μου έχει μείνει αξέχαστο το παλιό, κλασικό arcade brawler του 1992, από την Konami. Έτσι λοιπόν, όταν έμαθα πως θα έχουμε ένα νέο παιχνίδι Asterix στο ίδιο ύφος, η αλήθεια είναι πως ανυπομονούσα να δείρω και πάλι τους κακόμοιρους τους Ρωμαίους (ή να “τους φερθώ ευγενικά”, όπως θα έλεγε και ο Οβελίξ). Δυστυχώς, το Asterix and Obelix: Slap them All!, είναι ελάχιστα καλύτερο από τα σάπια ψάρια του Αλφαβητίξ.
To παιχνίδι δεν έχει κάποια συγκεκριμένη πλοκή, αλλά βασίζεται σε πέντε ιστορίες από τα κόμικ, μαζί με μία καινούρια, φτιαγμένη αποκλειστικά για το παιχνίδι. Αναλαμβάνετε τον έλεγχο του Αστερίξ και του Οβελίξ, είτε solo με δυνατότητα να αλλάζετε χαρακτήρα όποια στιγμή θέλετε, είτε local co-op παρέα με έναν φίλο για να σακατέψετε ορδές από εχθρούς. Δυστυχώς, δεν υπάρχει online co-op.
Όσον αφορά το gameplay, τα πράγματα είναι απλά. Προχωράτε μέσα στην πίστα και μοιράζετε απλόχερα μπούφλες σε όποιον άτυχο βρεθεί μπροστά σας. Μπορείτε να επιτεθείτε με τα κανονικά χτυπήματα, ή να χρησιμοποιήσετε τις special επιθέσεις των Γαλατών, οι οποίες χρησιμοποιούν λίγο από τον μετρητή ενέργειας που υπάρχει (παρμένες απευθείας από τα κόμικ, όπως οι σφαλιάρες του Οβελίξ, ή το uppercut που ξαποστέλνει τους εχθρούς και μένουν πίσω μόνο τα σανδάλια τους). Για να τον γεμίσετε ξανά, απλά χτυπάτε τους εχθρούς με τις νορμάλ επιθέσεις. Επίσης, μπορείτε να αρπάξετε και να πετάξετε τους αντιπάλους, ή να τρέξετε γρήγορα χτυπώντας ό,τι βρεθεί στο διάβα σας. Όταν σπάτε διάφορα αντικείμενα (και κεφάλια εχθρών), βρίσκετε αγριογούρουνα και μήλα που γεμίζουν την υγεία σας, καθώς και σηστέρσια που χρησιμεύουν μόνο για να αυξήσετε το σκορ σας (το οποίο δεν μπορείτε καν να ανεβάσετε σε κάποιο online leaderboard). Θα υπέθετε κανείς πως τα χρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσετε νέες κινήσεις και combos ή έστω, κάποια extras όπως artworks. Θα ήταν καλή ιδέα, αλλά δυστυχώς, δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
Το πραγματικά μεγάλο όμως πρόβλημα, είναι πως ενώ στην αρχή περνάτε καλά, αρκετά σύντομα διαπιστώνετε πως το παιχνίδι επαναλαμβάνεται πολύ. Από τους ίδιους και τους ίδιους εχθρούς, μέχρι τις πίστες και τα boss fights (πόσες φορές θα δείρω τον Κοκκιννογένη και το πλήρωμα του;). Αυτό θα μπορούσε ίσως λίγο να διορθωθεί, αν υπήρχε ποικιλία αντιπάλων, αλλά ως επί το πλείστον δέρνετε Ρωμαίους, πειρατές, Νορβηγούς, άντε και μερικούς ακόμα. Το ίδιο συμβαίνει και με κάποιες πίστες που θα βαρεθείτε να βλέπετε. Μία στις τόσες, παίζετε ένα επίπεδο που είναι ουσιαστικά ένα mini-game (όπως αγώνας ταχύτητας ή κυνήγι αγριογούρουνων), αλλά η κατάσταση δεν σώζεται. Κοινώς, το παιχνίδι κουράζει γρήγορα και συν τοις άλλοις δεν δίνει κανένα κίνητρο για να παίξετε ξανά άπαξ και το ολοκληρώσετε.
Τουλάχιστον το Asterix είναι όμορφο στα μάτι, με καλοσχεδιασμένα 2D γραφικά, ωραία χρώματα και τίμια animations, σε σημείο που μοιάζει να ξεπήδησε απευθείας από τις σελίδες των κόμικ. Τα πολύ καλά backgrounds είναι εμπνευσμένα από τις διάφορες τοποθεσίες όπου βρίσκεστε, όπως Γαλατία, Βρετανία, Αίγυπτος, Ρώμη, όμως η συνολική παρουσίαση είναι υπερβολικά απλοϊκή, με τα cutscenes να αποτελούνται από στατικές εικόνες και το voice-over του αφηγητή. Επίσης όταν υπάρχει κάποιος διάλογος μεταξύ χαρακτήρων, πολλές φορές δεν υπάρχει καν voice acting. Το soundtrack είναι ευπρεπές και συνοδεύει αρκετά καλά τα τεκταινόμενα ως μουσικό χαλί, αλλά σίγουρα όχι κάτι που μένει στο μυαλό. Ακόμα, αφού μιλήσαμε για επανάληψη, να σημειωθεί πως τόσο ο Αστερίξ, όσο και ο Οβελίξ, μιλάνε καθώς δέρνουν κόσμο. Το πρόβλημα είναι πως μετά από 10 λεπτά, έχετε ακούσει όλα όσα λένε και βαριέστε να ακούτε τα ίδια και τα ίδια. ]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου