Kunitsu-Gami Path of the Goddess review στο μυθικό όρος Kafuku


 
Το παιχνίδι σας μεταφέρει στο μυθικό όρος Kafuku, το οποίο αποτελεί καταφύγιο για εκατοντάδες κατοίκους που έχουν χτίσει τους οικισμούς τους πάνω σε αυτό. Το Kafuku πλήττεται από αρχαίες δαιμονικές δυνάμεις που σπέρνουν τον όλεθρο και μετατρέπουν όλη τη πανίδα και την χλωρίδα της γης σε μολυσματικές εστίες θανάτου. 
Η μοναδική ελπίδα για σωτηρία είναι η Yoshido, μια σαμανός που έχει την ικανότητα να εξαγνίζει τον κόσμο γύρω της, καθώς και ο Soh, ένας καταρτισμένος πολεμιστής ταγμένος να προστατεύει τη Yoshido σε κάθε της βήμα. Η ιστορία δεν είναι κάτι το τρομερό, καθώς αποτελεί μία ακόμη αντιπαράθεση του καλού με το κακό, αυτή τη φορά σε ιαπωνικό σκηνικό, κάτι που έχουμε δει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά, έχει ένα ενδιαφέρον, καθώς ο τρόπος αφήγησης θυμίζει εποχή PS2, με λίγα cutscenes είτε στην αρχή είτε στο τέλος κάθε πίστας, χωρίς διαλόγους και χωρίς σοβαρές εξελίξεις στην υπόθεση. Πρόκειται για μια old-school προσέγγιση στην αφήγηση που κατ’ εμέ ταιριάζει στο είδος του παιχνιδιού.

Το Kunitsu-Gami: Path of the Goddess είναι στον πυρήνα του tower defense – όπου tower εννοούμε την Yoshido που πρέπει να παραμείνει ζωντανή πάση θυσία. Παίζετε σε μικρές κατά βάση πίστες, οι οποίες σταδιακά γίνονται μεγαλύτερες και υπάρχει ένας συγκεκριμένος κύκλος μέρας-νύχτας. Κατά την διάρκεια της ημέρας χειρίζεστε τον Soh και σκοπός σας είναι να ψάξετε την πίστα ώστε να βρείτε και να εξαχνίσετε τους χωρικούς, να στήσετε τυχόν παγίδες ή να φτιάξετε κατασκευές που βοηθούν πχ να δημιουργήσετε ένα τοίχος προστασίας ή ένα ψηλό σημείο ώστε οι τοξότες σας να έχουν ανοιχτό σημείο βολής κτλ. Ταυτόχρονα, εξαγνίζοντας μολυσμένα σημεία στο περιβάλλον αποκτάτε κρυστάλλους που χρησιμοποιείτε είτε για να μετακινήσετε την Yoshido προς της έξοδο της πίστας, είτε για να ορίσετε συγκεκριμένους ρόλους στους χωρικούς, μετατρέποντάς τους σε τοξότες, πολεμιστές με κοντάρια, μάγους, σαμανούς κτλ. Ο χρόνος που έχετε στην διάθεσή σας είναι τρομερά περιορισμένος αφού όταν πέσει η νύχτα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο πέρα από το να αντιμετωπίσετε τις ορδές των δαιμόνων που βγαίνουν από ειδικές πύλες σε διάφορα σημεία της πίστας.

Η προετοιμασία κατά την διάρκεια της ημέρας αποτελεί το πραγματικό εφαλτήριο για την νίκη, καθώς πρέπει να σκεφτείτε στρατηγικά και να αποφασίσετε για πολλά πράγματα σε μικρό χρονικό διάστημα. Πχ θα θυσιάσετε κρυστάλλους ώστε να ολοκληρώσετε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα την πίστα μετακινώντας την Yoshido συνεχώς προς την έξοδο ή θα επενδύσετε στο να στρατολογήσετε τους χωρικούς ώστε να μπορέσουν να την προστατεύσουν από τους αποτρόπαιους δαίμονες κατά τη διάρκεια της νύχτας; Και αν αποφασίσετε να φτιάξετε στρατό, σε ποια στρατηγικά σημεία θα τους τοποθετήσετε για να μπορέσετε να βγάλετε με επιτυχία την νύχτα χωρίς να σκοτωθεί η Yoshido; Και επίσης τί είδους στρατό θα φτιάξετε; Βασισμένο σε ωμή δύναμη ώστε να προστατέψουν την Yoshido περιμετρικά ή τοξότες/μάγους για να μπορείτε να αντιμετωπίσετε και εχθρούς που επιτίθενται από ψηλά; Όλες αυτές οι επιλογές εθίζουν και ταυτόχρονα αγχώνουν γιατί συνεχώς πλησιάζει η ώρα που θα σκοτεινιάσει και είναι πιθανό να μην έχετε κάνει όσα θα θέλατε για να είστε ασφαλής…

Το βράδυ, καθώς οι ορδές των δαιμόνων βγαίνουν από τις πύλες, καλείστε να πολεμήσετε μαζί με το στρατό σας για να εξολοθρεύσετε οτιδήποτε προσπαθεί να πλησιάσει τη Yoshiro. Σε αυτή τη φάση το παιχνίδι μετατρέπεται σε ένα ιδιότυπο hack-and-slash με στοιχεία στρατηγικής, καθώς από τη μία σκοτώνετε εχθρούς με χορευτικά combo, αλλά από την άλλη πρέπει και να δίνετε οδηγίες στο στρατό σας ώστε να μετακινηθεί ανάλογα με το πλήθος και το είδος των εχθρών και την κατεύθυνσή τους. Σε αυτή τη φάση και ιδιαίτερα από τη μέση του παιχνιδιού και μετά, που αυξάνεται σημαντικά η δυσκολία, γίνεται μακελειό και τρέχετε παντού καθώς ενεργοποιείτε παγίδες που έχετε στήσει την μέρα για να επιβραδύνετε τους εχθρούς, μακελεύετε δαίμονες με μανία και έχετε το νου σας συνεχώς στο στρατό που προστατεύει την Yoshiro και πολλές φορές δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο πλήθος των εχθρών.

Στην δυνατή αυτή εμπειρία πολύ μεγάλο ρόλο παίζει αναμφίβολα η μεγάλη ποικιλία εχθρών, που βρίσκουν πάντα ένα τρόπο για να σας δυσκολεύουν. Σταδιακά συναντάτε τεράστιους δαίμονες που μπορούν να τσαλαπατήσουν τον στρατό σας σε κλάσματα δευτερολέπτου, δαίμονες που επιτίθενται από μακριά ή που εκρήγνυνται μόνοι τους και σας προκαλούν ζημιά, εχθροί που κυριεύουν τους πολεμιστές σας κτλ. Κάθε εχθρός απαιτεί διαφορετική αντιμετώπιση και διαφορετικούς ρόλους στο στρατό σας, οπότε το trial-and-error είναι αναπόφευκτο, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πρωτοεμφανιζόμενοι εχθροί των οποίων τα ελαττώματα δεν ξέρετε ακόμα. Μετά όμως από την ολοκλήρωση κάθε πίστας, μέσα από την οποία εξαγνίζεται ολοκληρωτικά ο εκάστοτε οικισμός, έρχεστε αντιμέτωπος και με boss. Εδώ το πράγμα αλλάζει λίγο, καθώς η Yoshiro σας δίνει έναν αριθμό κρυστάλλων ώστε να στρατολογήσετε τους χωρικούς που θέλετε και βγαίνετε να αντιμετωπίσετε το boss χωρίς κάποια επιπλέον διεργασία. Κατά τη διάρκεια των μαχών αυτών μπορείτε να ορίσετε αν ο στρατός σας θα κινηθεί επιθετικά προς το boss ή θα αμυνθεί για να μπορέσει να προστατέψει την Yoshiro που αποτελεί για μία ακόμη φορά τον κύριο στόχο των δαιμόνων. Τα boss fights είναι υποδειγματικά, αφού το κάθε boss έχει διαφορετική κινησιολογία, δυνάμεις αλλά και τρωτά σημεία, οπότε κάθε μάχη είναι πραγματικά μοναδική.

Μπορείτε επίσης να αναβαθμίζετε τον χαρακτήρα σας με νέα combo ή και με νέες ικανότητες όπως να χειρίζεστε βέλος που μπορεί να επιβραδύνει ή να κάνει μεγάλη ζημιά στους εχθρούς από απόσταση. Αναβάθμιση μπορείτε να κάνετε και στους ρόλους του στρατού σας, αφού έτσι μπορούν να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά ή να αντέχουν περισσότερα στα χτυπήματα δαιμόνων. Εδώ πρέπει να αποφασίσετε σταδιακά ποιοι ρόλοι έχουν καλύτερο αντίκτυπο ανάλογα με τον τρόπο που θέλετε να αμυνθείτε, αφού πχ μπορείτε να επιλέξετε να επενδύσετε στους τοξότες ή τους μάγους και να αφήσετε τους κλέφτες ή τους μαχητές χωρίς αναβαθμίσεις κτλ.

Για να κάνετε αυτές τις αναβαθμίσεις δυστυχώς πρέπει να αναλωθείτε στο πιο βαρετό σημείο του παιχνιδιού: την ανοικοδόμηση των οικισμών που εξαγνίζετε. Κάθε φορά λοιπόν πρέπει να πάτε σε συγκεκριμένα σημεία του κάθε οικισμού για να προστάξετε έναν αριθμό χωρικών να φτιάξει ξανά τις κατασκευές που καταστράφηκαν. Σαν να μην φτάνει αυτό, υπάρχουν κατασκευές στις οποίες ο κάθε χωρικός πρέπει να πάρει ένα κομμάτι ξύλο μαζί του, οπότε πρέπει να ψάχνετε και ξύλα μέσα στην πίστα! Για όνομα του Θεού! Στην αρχή δεν είναι μεγάλο πρόβλημα, αλλά όταν φτάσετε στο σημείο να έχετε εξαγνίσει οκτώ οικισμούς και πρέπει να επισκεφτείτε έναν-έναν για να πάρετε σαν δώρο κρυστάλλους από την Yoshido και να πάτε σε κάθε σημείο όπου έγινε η αναδόμηση για να πάρετε την ανταμοιβή σας, τότε πραγματικά καταλαβαίνετε ότι το κομμάτι αυτό του παιχνιδιού είναι ένα πραγματικό μαρτύριο.

Πέρα από αυτό το σοβαρό μειονέκτημα, παράπονα μπορούν να εκφραστούν και για την ποικιλία των περιβαλλόντων, αφού με εξαίρεση δύο-τρία σημεία όπου το τοπίο πραγματικά αλλάζει (και έχει και αντίκτυπο και στο gameplay) παίζετε συνεχώς στα ίδια σκηνικά. Ευτυχώς το level design κάθε πίστας είναι εξαιρετικό, με πολλά σημεία ενδιαφέροντος που μπορείτε να εκμεταλλευτείτε μέσα στην μάχη, κάτι που εξισορροπεί κάπως την έλλειψη ποικιλίας. Ένα ακόμη θέμα είναι ότι κάποιες φορές οι πολεμιστές σας «πετάνε χαρταετό» ενώ είναι ακριβώς στο σημείο όπου έρχονται οι ορδές των τεράτων και απλά τις κοιτάνε χωρίς να κάνουν τίποτα. Εκεί πρέπει να επανατοποθετήσετε τους πολεμιστές σας στο σημείο που θέλετε αλλά ίσως τότε να είναι αργά. Δεν είναι κάτι συχνό, αλλά συμβαίνει κάποιες φορές.

Τέλος, να σημειωθεί ότι το παιχνίδι έχει αυτόματο saving και αν χάσετε κατά την διάρκεια της νύχτας, ξαναξεκινάτε… νύχτα, οπότε στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να αλλάξετε κάτι στην στρατηγική σας, παρά μόνο να επιτεθείτε καλύτερα με τον Soh ή να τοποθετήσετε καλύτερα το στρατό που ήδη έχετε. Θα έπρεπε να υπάρχει επιλογή να μπορείτε να ξεκινήσετε μέρα για να μπορείτε να αλλάξετε σημαντικά τη στρατηγική σας χωρίς να είστε αναγκασμένος να παίξετε από την αρχή την πίστα σε περίπτωση που δεν προλάβατε να στήσετε καλά την άμυνά σας. Το παιχνίδι διαρκεί περίπου 15 ώρες, οι οποίες μπορούν να γίνουν εύκολα και 20 αν αναλωθείτε πολύ στη βαρετή ανοικοδόμηση των οικισμών ή αν επαναλάβετε ξανά κάποια πίστα για να πάρετε τις ανταμοιβές και τους κρυστάλλους που θέλετε.

Το παιχνίδι, αν και όμορφο γι αυτό που είναι, δεν μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί την επιτομή της φημισμένης RE Εngine της Capcom. Οι εχθροί είναι καλοσχεδιασμένοι με ωραίες λεπτομέρειες, ενώ και το animation των κινήσεων -ιδιαίτερα του Soh που «χορεύει» εξολοθρεύοντας τους εχθρούς- είναι υποδειγματικό. Από την άλλη, περιμέναμε λίγο καλύτερη δουλειά στα περιβάλλοντα, ιδιαίτερα με βάση το ότι η δράση διαδραματίζεται σε κλειστές πίστες και όχι σε ανοιχτό κόσμο. Δεν υπάρχουν λεπτομέρειες σε κάθε πίστα που δίνουν την αίσθηση ότι είστε σε ένα διαφορετικό οικισμό ή σε κάποιο διαφορετικό σημείο του βουνού. Ως προς τον ηχητικό τομέα, το παιχνίδι βρίθει από ambient ήχους και μουσικές ιαπωνικής φιλοσοφίας, που η αλήθεια είναι ότι επαναλαμβάνονται αρκετά, ιδιαίτερα όταν ολοκληρώνετε κάθε πίστα και εξαγνίζετε τον οικισμό. Οι ήχοι των τεράτων είναι πειστικοί και σας επιτρέπουν να καταλάβετε ποια πλησιάζουν στην Yoshiro, ενώ και οι ήχοι των όπλων και των χτυπημάτων που κάνετε είναι υποδειγματικοί και ταιριάζουν απόλυτα στο μακελειό που συμβαίνει στην οθόνη.

Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου