Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι, το οποίο εξιστορεί την πλοκή με πιο αφαιρετικό τρόπο, στο Evil Within 2 τα πράγματα είναι πιο σαφή και η αποστολή σας είναι πιο στοχευμένη. Η πλοκή σας κρατάει σε εγρήγορση, χωρίς να αποφεύγει κλισέ που βλέπουμε σε ταινίες τρόμου β΄ διαλογής. Αυτό συμβαίνει αφενός επειδή αλλάζουν συνεχώς οι ισορροπίες στον εφιαλτικό κόσμο του παιχνιδιού και αφετέρου γιατί επιτέλους δένεστε με τον Sebastian, o οποίος στο πρώτο έμοιαζε περισσότερο με μαριονέτα παρά με ουσιαστικό πρωταγωνιστή. Για να παρακολουθήσετε τα γεγονότα του Evil Within 2 δεν χρειάζεται απαραιτήτως να έχετε παίξει το πρώτο, αν και το παιχνίδι σας κλείνει το μάτι, σεναριακά αλλά και σε επίπεδο gameplay τουλάχιστον προς το τέλος του, αν γνωρίζετε τα γεγονότα του original. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή που γίνεται εμφανής στο Evil Within 2, είναι ο open-world σχεδιασμός του κόσμου, ο οποίος δίνει φρεσκάδα, καθώς έχει υλοποιηθεί σωστά, χωρίς να σας αναγκάζει να εξερευνήσετε κάθε σπιθαμή αν θέλετε να προχωρήσετε απλά την ιστορία. Η εξερεύνηση του κόσμου σας χαρίζει περισσότερα πυρομαχικά, υλικά για να κατασκευάσετε σφαίρες, αλλά και περισσότερη πράσινη γλοιώδη ουσία που μαζεύετε από τα πτώματα των εχθρών και τη χρησιμοποιείτε για να αναβαθμίζετε τα χαρακτηριστικά του ήρωα. Τα τοπία της κωμόπολης του Union δεν είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά, αλλά ότι λείπει σε ατμόσφαιρα υπάρχει σε ένταση και φόβο, αφού σε κάθε γωνία, δωμάτιο ή υπόγειο που επισκέπτεστε, δεν ξέρετε από πού θα σας σκάσουν κάθε φορά οι εχθροί, γεγονός που προκαλεί τρομερή απόλαυση. Η open-world δομή του Evil Within 2 διακόπτεται από αμιγώς γραμμικές αποστολές, στο ύφος του πρώτου παιχνιδιού. Αρχικά οι γραμμικές αποστολές είναι λίγες, αλλά στη συνέχεια το παιχνίδι γίνεται πιο γραμμικό, ώστε να προχωρήσει η ιστορία και να κρατηθεί η ισορροπία στο gameplay. Υπάρχουν και κάποιες λίγες δευτερεύουσες αποστολές, οι οποίες ταιριάζουν οργανικά με το υπόλοιπο παιχνίδι και αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε με αυτές.
Ενδιαφέρον έχει και ο εντοπισμός σημάτων μέσα από τον ασύρματό σας, που σας οδηγούν σε γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν αλλά ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σας, θυμίζοντας έντονα τα echoes του The Division. Οι γραμμικές αποστολές σας μεταφέρουν σε πιο απόκοσμα περιβάλλοντα, προϊόντα άρρωστων μυαλών που αντιμετωπίζετε και καταφέρνουν να αποδώσουν την ατμόσφαιρα τρόμου στο έπακρο. Σε σύγκριση με το πρώτο, τα περιβάλλοντα έχουν μικρότερη ποικιλία και είναι ένα κλικ λιγότερο κλειστοφοβικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύουν. Κάποια παράπονα έχω για το σχεδιασμό των εχθρών που δεν φτάνει σε επίπεδο σύλληψης το πρώτο παιχνίδι, το οποίο είχε αξέχαστα μίνι αφεντικά. Ευτυχώς οι μάχες με αφεντικά, αν και μικρές σε αριθμό, είναι απολαυστικές, αφού δεν αρκεί μόνο να βρείτε τα τρωτά τους σημεία, αλλά πρέπει να κινείστε και έξυπνα στο χώρο, εκμεταλλευόμενοι και το περιβάλλον. Το μεγαλύτερο προσόν του Evil Within 2 είναι ο ατόφιος χαρακτήρας επιβίωσης, τουλάχιστον από το survival επίπεδο δυσκολίας και πάνω. Όσα πυρομαχικά και να μαζεύετε, όσες σφαίρες και να φτιάξετε, έχετε πάντα πονοκεφάλους όσον αφορά το ποιες σφαίρες αξίζει να σπαταλήσετε για την κάθε περίπτωση. Σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν νιώθετε πλήρως εξοπλισμένοι να αντιμετωπίσετε οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σας και πάντα πρέπει να κάνετε σωστή διαχείριση γιατί οι εχθροί όταν επιτίθενται μαζί είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι που έπαιζε με την υπομονή του παίκτη, καθώς η πρόοδος δεν αποθηκευόταν αυτόματα σε σωστά σημεία, στο Evil Within 2 τα πράγματα είναι σαφώς πιο ορθολογικά.
Η πρόοδός σας αποθηκεύεται μετά από κάθε σοβαρή μάχη, ενώ το ίδιο το παιχνίδι φροντίζει να σας παρέχει τα αρκούντως απαραίτητα στο περιβάλλον σε κάθε μάχη με αφεντικό για να μπορείτε να το νικήσετε έστω και οριακά και με μπόλικο άγχος, ακόμα και αν δεν έχετε περισσευούμενα πυρομαχικά. Το μεγαλύτερο θέμα του παιχνιδιού είναι η προβληματική νοημοσύνη των εχθρών, γεγονός που αμαυρώνει τους stealth μηχανισμούς. Οι εχθροί, ιδιαίτερα στoν open-world χάρτη, έχουν συγκεκριμένο πεδίο δράσης όταν σας εντοπίζουν, οπότε πολύ εύκολα στην κυριολεξία στρίβετε στην επόμενη γωνία και σας χάνουν. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η βολική για τους δημιουργούς συνθήκη στην οποία οι εχθροί δεν αντιδρούν στην πηγή φωτός, οπότε δεν σας εντοπίζουν αν έχετε ανοιχτό το φακό, αλλά και ο κακοσχεδιασμένος μηχανισμός κάλυψης του ήρωα, ο οποίος κολλάει με το περιβάλλον.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου