Divinity: Original Sin 2 Review

Η σειρά Divinity της Larian Studios κρατάει απασχολημένους τους λάτρες των RPG από το 2002, όταν βγήκε το Divine Divinity. Αρκετά παιχνίδια και πάνω από 10 χρόνια αργότερα, το fantasy RPG τακτικής Divinity: Original Sin σημείωσε μεγάλη επιτυχία και τώρα η Larian μας δίνει το sequel Divinity: Original Sin 2, αποδεικνύοντας πως όταν κάτι γίνεται με όρεξη, μεράκι και προσοχή στη λεπτομέρεια, δεν μπορεί παρά να μπει στις καρδιές (και τους υπολογιστές) μας. Δεν είναι υποχρεωτικό να είστε εξοικειωμένοι με τα γεγονότα του προηγούμενου τίτλου, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται αιώνες αργότερα, με αποτέλεσμα ο κόσμος της Rivellon να έχει αλλάξει. Ενώ πριν ήσασταν στο πλευρό των Source Hunters, προσπαθώντας να εξαλείψετε διαπαντός τις απαγορευμένες μαγικές ικανότητες (source) από τον τόπο, τώρα είστε ένας κυνηγημένος Sourcerer. Μετά τη σύλληψή σας από τους Magisters of the Divine Order, μεταφέρεστε στο Fort Joy, όπου οι ανταγωνιστές σας ευελπιστούν να σας “γιατρέψουν” και να σας απαλλάξουν από το Source. Σε συνεργασία με άλλους Sourcerers σαν εσάς, στόχος σας είναι αρχικά να δραπετεύσετε από τη φυλακή του Fort Joy και στη συνέχεια να αντιμετωπίσετε τον επίσκοπο Alexandar the Innocent, ο οποίος ευθύνεται για τη “σταυροφορία” που έχει κηρυχθεί εναντίον σας.
Ξεκινάτε δημιουργώντας τον ήρωά σας, με τις επιλογές να είναι τόσες πολλές που δεν αποκλείεται να περάσετε τουλάχιστον μια ώρα μελετώντας όλα τα διαθέσιμα χαρακτηριστικά και skills. Είτε επιλέξετε έναν “έτοιμο” ήρωα, είτε φτιάξετε τον δικό σας από το μηδέν, οι επιλογές είναι άφθονες. Από γυναίκες dwarves και σκελετούς με longswords μέχρι ακόμη πιο ιδιαίτερους ήρωες, όπως undead σαύρες και elves, που τρώγοντας άκρα αναβιώνουν τις εμπειρίες εκείνων στους οποίους ανήκαν τα άκρα αυτά. Έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά builds και skills, που όχι μόνο ο πειραματισμός μαζί τους έχει ενδιαφέρον, αλλά αξίζει να τα διαβάσετε όλα ένα ένα μέχρι να βρείτε αυτό που σας ταιριάζει. Ακόμη και όταν βρείτε το κατάλληλο setup ενός battlemage dwarf, για παράδειγμα, στην πορεία του παιχνιδιού είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αναρωτιέστε πόσο διαφορετικός θα ήταν ένας undead fighter. Συν τοις άλλοις, δεν λείπει και το χιούμορ. Ταλέντα όπως “morning person”, που αναφέρεται στην ανάσταση ηρώων με full health, ή “stench”, που σας κάνει αντιπαθητικούς προς τους συντρόφους σας, αλλά λιγότερο ελκυστικούς προς τους melee αντιπάλους σας, είναι δύο μόνο παραδείγματα ανάμεσα σε δεκάδες διαθέσιμα ταλέντα. Οι τέσσερις βαθμοί δυσκολίας καλύπτουν τους περισσότερους παίκτες, από όσους ενδιαφέρονται περισσότερο για την ιστορία και την εξερεύνηση παρά τις μάχες (explorer), μέχρι και τους πιο έμπειρους που είναι διατεθειμένοι να παίξουν με ένα και μοναδικό save game όπου σε περίπτωση που σκοτωθούν όλα τα μέλη της ομάδας οδηγεί σε game over (honour). Το tutorial στο ξεκίνημα του παιχνιδιού είναι κατατοπιστικότατο και συνεχίζει για αρκετές ώρες αργότερα, καθώς κάθε τόσο εμφανίζεται κάτι καινούριο. Ο χειρισμός γίνεται είτε με ποντίκι/πληκτρολόγιο, είτε με controller, με την πρώτη μέθοδο να “κερδίζει” σε ταχύτητα επιλογής και ακρίβεια.
Η κάμερα περιστρέφεται ομαλά με τη ροδέλα του ποντικιού, τα zoom in/out φτάνουν σε ικανοποιητικά επίπεδα και η κάμερα μετακινείται με τα WASD. Το δεξί κλικ εμφανίζει μια λίστα επιλογών, όπως τα examine, use, pickpocket και talk. Η αλληλεπίδραση με το περιβάλλον είναι από τις καλύτερες που μπορεί να έχει τίτλος του είδους. Κάθε τοποθεσία περιέχει πολυάριθμα αντικείμενα για να πάρετε μαζί σας ή απλά για να κάνετε κλικ και να δείτε τα σχόλια του ήρωά σας. Σύρετε βαρέλια με νερό επάνω από φωτιά για να τη σβήσετε, μεθύστε με μπύρα, σβήστε ή ανάψτε κεριά, σπάστε ολόκληρες πόρτες, απενεργοποιείστε παγίδες, ζεσταθείτε κοντά στη φωτιά ή ακόμη ξαπλώστε σε ένα κρεβάτι για να “γεμίσετε” το health bar. Κάθε τί που κάνετε μετράει και έχει αντίκτυπο στο περιβάλλον. Τα waypoints, διάσπαρτα σημεία στον χάρτη που χρησιμοποιούνται για fast travel μεταξύ τοποθεσιών, είναι μεν πρακτικά και χρήσιμα, αλλά ίσως γίνουν η αιτία να χάσετε κάτι που διαφορετικά θα βλέπατε από κοντά εάν περπατούσατε, όπως μυστικά περάσματα και κρυμμένους μοχλούς. Ο χάρτης είναι αρκετά ξεκάθαρος, με χρωματιστές σημαίες να εμφανίζουν τα quests, τα waypoints και τα μυστικά, ενώ μπορείτε να μαρκάρετε και δικά σας σημεία. Όταν ξεκινά μια μάχη ο χρόνος σταματά και ξεκινούν οι γύροι. Όλες οι κινήσεις, τα skills και οι επιθέσεις κοστίζουν action points (AP), που λαμβάνετε σε κάθε νέο γύρο.
Ο γύρος για τον κάθε ήρωα φτάνει στο τέλος του όταν ξοδέψετε όλα τα AP ή επιλέξετε να τα κρατήσετε για τον επόμενο γύρο. Κάθε κίνηση που γίνεται κατά λάθος απενεργοποιείται με ένα δεξί κλικ του ποντικιού. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη και όλα έχουν μελετηθεί καλά από τους developers πριν την εφαρμογή τους. Ωστόσο, το inventory είναι λίγο ακατάστατο. Κάθε τί που μαζεύετε συγκεντρώνεται σε ένα σακί που χωράει τόσο βάρος όσο μπορεί να μεταφέρει ο ήρωάς σας. Παρόλα τα φίλτρα και τη δυνατότητα ταξινόμησης των αντικειμένων κατά βάρος, αξία και άλλα, το κεντρικό inventory παραμένει χαοτικό και κουραστικό στο μάτι. Επίσης, το journal όπου αποθηκεύονται όλα τα quests και οι διάλογοι, δεν παρουσιάζει πάντα ξεκάθαρα το τί πρέπει να κάνετε σε κάθε quest κι έτσι πολλές φορές αναγκάζεστε να διαβάζετε πρώτα μερικές γραμμές μέχρι να βγάλετε άκρη και ύστερα ξεκινάτε το quest, ενώ θα μπορούσε να έχει πολύ πιο απλή και ξεκάθαρη διάταξη.
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου