Elex Review με πλούσια δράση...

Στο άκουσμα του ονόματος Piranha Bytes δεν μπορούμε παρά να αισθανθούμε μια γλυκιά νοσταλγία χορταστικού gaming να μας κατακλύζει. Η Piranha Bytes είναι υπεύθυνη για τις αγαπημένες σειρές Gothic και Risen, οπότε είναι λογικό να περιμένουμε το νέο action RPG της με ενδιαφέρον, ωσάν άξιο συνεχιστή μιας “γοτθικής” κληρονομιάς. Καταφέρνει όμως το Elex να ξεχωρίσει σε ένα είδος και μια εποχή όπου ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος; To Εlex σας μεταφέρει στον πλανήτη Magalan, μετά από την τεράστια καταστροφή του από το χτύπημα ενός μετεωρίτη. Ο μετεωρίτης προκάλεσε τόσο μεγάλη ζημιά που ουσιαστικά αφάνισε την ζωή όπως υπήρχε και δημιούργησε από τις στάχτες του μια νέα τάξη πραγμάτων.
Οι εναπομείναντες άνθρωποι χωρίστηκαν σε τέσσερις φατρίες και κατέληξαν να βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση μεταξύ τους για το Elex, ένα πολύτιμο στοιχείο που έπεσε στον πλανήτη μαζί με τον μετεωρίτη και του οποίου οι δυνατότητες αξιοποίησης σαν πηγή ενέργειας και μαγείας είναι απεριόριστες. Κάθε μία φατρία έχει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά και δυνατότητες και αποζητά το Elex για τους δικούς τους σκοπούς. Συναντάτε τους Bersekers (οι οποίοι μοιάζουν να ξεπετάχθηκαν από την σκανδιναβική μυθολογία), τους Clerics, τους Outlaws και τους Αlbs. Συγκεκριμένα οι Berserkers εκμεταλλεύονται το Elex για να ενισχύσουν την μαγεία τους, οι Clerics για την κατασκευή πανίσχυρων πολεμικών μηχανών και τεχνολογιών, ενώ οι Outlaws σαν ναρκωτικό για την όξυνση των αισθήσεων και τεχνικών τους. Οι Αlbs είναι η τελευταία φατρία (και η μοναδική που δεν μπορείτε να επιλέξετε να ενταχθείτε) και ουσιαστικά είναι ο κύριος “κακός” του παιχνιδιού. Μόνοι τους εναντίον όλων των άλλων, καθώς χρησιμοποιούν το Elex για να ξεπλυθούν από προσωπικά αισθήματα και να κυριαρχήσουν στον κόσμο με κυνισμό, στρατιωτική πειθαρχία και ορθολογική απόλυτη σκέψη. Εσείς ξεκινάτε το παιχνίδι σαν ένα πρώην μέλος των Albs, ονόματι Jax, που έπεσε σε δυσμένεια και εκδιώχθηκε από τις τάξεις τους με αποτέλεσμα να βρίσκεστε μόνος και εξόριστος στον τεράστιο κόσμο του Megalan.
Είναι στο χέρι σας να καθορίσετε, με τις επιλογές σας, την τύχη ολόκληρου του πλανήτη.Το Elex, ακολουθώντας την γνωστή συνταγή των Gothic, αποτελεί ένα hardcore action RPG σε έναν φουτουριστικό μεταποκαλυπτικό κόσμο στην ανάκαμψή του, ιδιαίτερα απαιτητικό, με τεράστιο χάρτη και αχανείς εκτάσεις. Το παιχνίδι σας προμηθεύει από νωρίς με jetpack, με το οποίο μπορείτε να αιωρείστε για λίγο πάνω από το έδαφος ώστε να κερδίζετε χρόνο γλιτώνοντας τα συμβατικά μονοπάτια ή να αποφεύγετε δύσκολες καταστάσεις. Δεν πρέπει βέβαια αυτό το μικρό πρώιμο δωράκι να σας ξεγελάσει, καθώς σύντομα καλείστε να αντιμετωπίσετε εχθρούς πολύ ισχυρότερους από εσάς σε άνισες μάχες, κάνοντας την ψυχρολουσία της ήττας σύνηθες φαινόμενο. Αυτό σε συνδυασμό με τους δύστροπους μηχανισμούς μάχης (η μπάρα stamina εξαντλείται υπερβολικά γρήγορα και πολλές φορέ χτυπάτε... αέρα στην προσπάθεια σας να επιτεθείτε), τις τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις που πρέπει να διανύετε κάθε φορά με τα πόδια και τη συχνή πτώση του frame rate, αφαιρεί αυτόματα πόντους από την εμπειρία και σας αποθαρρύνει με γοργούς ρυθμούς. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level κερδίζετε 10 attributes για να αυξήσετε την δύναμη, την υγεία σας κλπ και ένα learning point για ειδικές ικανότητες τις οποίες μπορείτε να κατανέμετε στον χαρακτήρα. Πολύ αργότερα, όταν γίνετε μέλος μιας από τις τρεις διαθέσιμες φατρίες, ξεκλειδώνονται νέες ικανότητες, μοναδικές για την καθεμιά, ανάλογα με ποια επιλέγετε. Δυστυχώς ο εξοπλισμός είναι ιδιαίτερα περιορισμένος, με την δυνατότητα να φορέσετε κάτι καλύτερο να απαιτεί από εσάς να επενδύσετε αρκετή ώρα στο παιχνίδι και να αφιερώσετε αρκετά attributes και skill points.
Τα γραφικά κρίνονται ικανοποιητικά, με λεπτομερή περιβάλλοντα και όμορφες φωτοσκιάσεις, χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν. Αυτό που προσωπικά μου έκανε άσχημη εντύπωση είναι πως, παρόλο που ο κόσμος του Elex είναι σε γενικές γραμμές ευχάριστος στο μάτι, μοιάζει και προσομοιώνεται άνευρος, χωρίς ψυχή, σαν όλα τα αντικείμενα και οι εχθροί να έχουν στηθεί μπροστά σας, κομπάρσοι σε μια κακοστημένη παράσταση. Σε μια παράσταση όπου ο ήρωας είναι από τα κυρίαρχα παράταιρα στοιχεία στη συμπαθητική οπτική του παιχνιδιού, καθώς εμφανίζεται σαν άβουλη μαριονέτα στο χώρο, κυρίως λόγω του κακού animation και νοημοσύνης των χαρακτήρων. Δοκιμάστε να πέσετε σε μικρό ύψος από ένα βράχο και θα με θυμηθείτε, είναι σαν να ρίχνετε ένα σακί με πατάτες στο γκρεμό.
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου