Η ιστορία του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα -κλασικά- στην μικρή πόλη του South Park, η οποία έχει χτυπηθεί από μία ιδιαίτερα ισχυρή χιονοθύελλα, με αποτέλεσμα να έχει αποκλειστεί και να παραλύσουν τα πάντα, σε βαθμό που κόσμος πεθαίνει στους δρόμους. Τί σημαίνει αυτό για τον Stan, τον Kyle, τον Kenny, τον Cartman και την υπόλοιπη παρέα; Δεν έχει σχολείο, άρα ευκαιρία για να παίξουν φυσικά, και δεν πάει να καίγεται (ή να παγώνει) ο κόσμος! Εσείς αναλαμβάνετε για άλλη μία φορά τον ρόλο του New Kid. Όμως σύμφωνα με τους υπόλοιπους, οι πολλές και σπασμένες δυνάμεις σας, χαλάσανε τις προηγούμενες δύο φορές που παίξατε όλοι μαζί κι έτσι πλέον αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού, ώστε τα πράγματα να είναι πιο «δίκαια».
Έτσι λοιπόν, τα παιδιά ξεχύνονται στους χιονισμένους δρόμους και όποιον πάρει ο χάρος. Εννοείται πως το ακραίο, κάφρικο χιούμορ, που αποτελεί σήμα κατατεθέν του South Park, παραμένει και υπάρχουν αρκετές φορές που θα γελάσετε με τις ατάκες που εκτοξεύονται και τα σουρεάλ γεγονότα που εκτυλίσσονται στην οθόνη σας. Όμως μην περιμένετε κάτι περισσότερο. Το παιχνίδι είναι πολύ απλοϊκό σε σχέση με τα προηγούμενα, κάτι που αντανακλάται και στο gameplay.
Όπως προαναφέρθηκε, οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν, κάτι που αποτελεί αφηγηματική δικαιολογία για να εξηγήσει την μεγάλη στροφή σε 3D περιπέτεια με roguelite στοιχεία και real-time μάχη. Επίσης, δίνεται έμφαση στο online co-op, καθώς παίζετε μαζί με άλλους τρεις χαρακτήρες, οπότε, ευκαιρία για να κάνετε χαβαλέ με άλλους παίκτες. Αν, από την άλλη, προτιμάτε να παίξετε solo, το υπόλοιπο party αποτελείται από AI χαρακτήρες. Στην ουσία, αυτό μεταφράζεται στο ότι προχωράτε σε διάφορες πίστες και δέρνετε τα υπόλοιπα παιδάκια, μέχρι να αντιμετωπίσετε το boss, και στην πορεία μαζεύετε κάρτες, cosmetics και… χαρτί τουαλέτας που είναι τα «χρήματά» σας, με τα οποία μπορείτε να αγοράσετε νέα αντικείμενα και εμφανίσεις (μην ξεχνιόμαστε, για South Park μιλάμε).
Μπορείτε να επιτίθεστε, να κάνετε αποφυγή, άλμα και να μπλοκάρετε τα χτυπήματα των εχθρών, σε πραγματικό χρόνο πλέον, οπότε υπάρχει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην δράση και τα αντανακλαστικά σας. Μπορείτε να επιλέξετε όπλα για κοντινές και εξ αποστάσεως επιθέσεις, καθώς και δύο δυνάμεις για τον χαρακτήρα σας. Όλα αυτά μπορούν να αναβαθμιστούν στα σχετικά skill tree (αν και σε κάθε επίπεδο, πρέπει να κάνετε τα upgrades των δυνάμεων από την αρχή). Τέλος, πριν κάθε μάχη, ο Butters σας μοιράζει κάποιες τυχαίες κάρτες (oι λεγόμενες bullshit cards), οι οποίες σας δίνουν δυνάμεις, που είτε προσφέρουν buffs, ή μπορείτε να τις κάνετε summon κατά την διάρκεια της μάχης και να εξαπολύσετε super κινήσεις ενάντια στους εχθρούς. Οι μάχες είναι απλές αλλά επαναλαμβανόμενες και συχνά μπορούν να γίνουν χαοτικές. Τουλάχιστον οι AI χαρακτήρες καταφέρνουν να αποσπούν την προσοχή των μπόλικων εχθρών, οπότε η ζωή σας είναι λίγο πιο εύκολη. Τα πέντε κεφάλαια του παιχνιδιού θα σας πάρουν πέντε με έξι ώρες για να τα ολοκληρώσετε. Παρόλο που το παιχνίδι είναι μικρό σε διάρκεια, υπάρχει επιλογή new game plus που αυξάνει την δυσκολία και σας δίνει νέα cosmetic καλούδια για τους χαρακτήρες.
Αυτό που λείπει ξεκάθαρα, είναι η ποικιλία στο gameplay. Υπάρχουν αρκετές φορές όπου το παιχνίδι θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό για να σπάσει τη ρουτίνα του σπαμαρίσματος επιθέσεων, δυστυχώς όμως δεν το κάνει. Σίγουρα είναι μία ιδανική ευκαιρία για απλή, ανέμελη πλάκα (ειδικά αν παίζετε με φίλους) και προσφέρει διασκέδαση για μερικές ώρες, αλλά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια South Park, είναι φανερό πως το ξεκάθαρα μικρότερο budget του το κρατάει πίσω, τόσο σε κλίμακα, όσο και δυνατότητες.
Σημαντική αλλαγή συναντάμε και στα γραφικά. Αντίθετα με τους προκατόχους του, που ήταν 2D και με το οπτικό στιλ της τηλεοπτικής σειράς, το παιχνίδι είναι φουλ 3D. Μην περιμένετε βέβαια κάποιο υπερθέαμα, καθώς προσπαθεί να συνδυάσει το 3D με την παραδοσιακή αισθητική του South Park και μάλλον θυμίζει παιχνίδι εποχής PS2 (άντε PS3) που έχει γίνει remaster. Το αν σας αρέσει αυτή η αλλαγή, μάλλον είναι θέμα γούστου, αν και προσωπικά θεωρώ πως χάνεται κάπως η γοητεία του δισδιάστατου ύφους που χαρακτηρίζει το South Park. Η μουσική επένδυση είναι μάλλον αδιάφορη και υπάρχει κυρίως ως ένα ηχητικό βασικό, ορχηστρικό fantasy background, χωρίς κάτι ξεχωριστό. Ευτυχώς, το voice acting είναι άψογο, καθώς οι χαρακτήρες με τις ατάκες τους κλέβουν την παράσταση, έχοντας το απαραίτητο χιούμορ που περιμένουμε από το South Park.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου