H νέα ιστορία Shadows of Rose ξεκινάει 16 χρόνια μετά από τα γεγονότα του Village, με την Rose να επιδιώκει όσο τίποτα να ζήσει μια ήσυχη και απλή ζωή, απαλλαγμένη από τις δυνάμεις της. Σε συνεργασία με ένα στενό συνεργάτη του Chris Redfield, εισχωρεί σε ένα κυβερνητικό εργαστήριο όπου φυλάσσεται ένα κομμάτι της γνωστής μούχλας (mold) που χορτάσαμε να σιχαινόμαστε σε όλη τη σειρά. Η Rose μαθαίνει ότι για να απαλλαγεί από τις δυνάμεις της, πρέπει να συνδεθεί πνευματικά με την μούχλα και να περιπλανηθεί σε μια άλλη διάσταση, μέσα στην οποία κρατιούνται όλες οι αναμνήσεις των ανθρώπων που καταναλώθηκαν βιαίως από τη μούχλα. Εκεί πρέπει να βρει ένα κρύσταλλο ο οποίος θα απορροφήσει τις δυνάμεις της και θα την μετατρέψει σε ένα κανονικό ανθρώπινο πλάσμα.
Το Shadows of Rose είναι μια σχετικά μικρή σε διάρκεια περιπέτεια (κοντά στις τρεις ώρες) και διαφέρει από το κυρίως παιχνίδι σε μερικά πράγματα. Πρώτον, τα μοναδικά όπλα που βρίσκετε και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε είναι το πιστόλι και η καραμπίνα. Δεύτερον, η πρόκληση των γρίφων και η δυσκολία γενικά των εχθρών (στο standard επίπεδο δυσκολίας) είναι κατώτερη του αναμενομένου. Μια ευχάριστη και ωραία προσθήκη είναι η δυνατότητα χρήση των ειδικών ικανοτήτων της Rose (κάτι σαν λευκή μαγεία). Με τις δυνάμεις αυτές μπορείτε να ακινητοποιείτε προσωρινά τους εχθρούς, να αμύνεστε με αντεπίθεση αν σας γραπώσουν οι εχθροί, να ξεκλειδώνετε νέα μονοπάτια και να «καθαρίζετε» την μόλυνση. Σταδιακά βρίσκετε αναβαθμίσεις που σας επιτρέπουν περισσότερες χρήσεις της δύναμής σας και ειδικά φυτά που την αναπληρώνουν. Το παιχνίδι ενσωματώνει πολύ έξυπνα τις νέες δυνατότητες τις πρωταγωνίστριας και το πώς αυτές αντικατοπτρίζονται στις ανάγκες κάθε επιπέδου και γρίφου. Γενικά υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας και άνεσης στην χρήση τους και στην εναλλαγή τους μεταξύ μαγείας και οπλισμού.
Το Shadows of Rose προσφέρει ορισμένες από τις πιο εμπνευσμένες και έντονες στιγμές τρόμου που θυμάμαι σε Resident Evil. Yπάρχουν νέοι τύποι εχθρών και ένας τύπου Nemesis που σας παγώνει το αίμα κάθε φορά που εμφανίζεται. Αν μπορούμε να πούμε ότι η περιπέτεια χωρίζεται σε τέσσερις πράξεις, η πρώτη επικεντρώνεται κυρίως στην οικειοποίηση της Rose και την εκμάθηση των δυνάμεών της, η δεύτερη στην δράση με χρήση όπλων, η τρίτη στο stealth που είναι και σήμα κατατεθέν της σειράς Resident Evil και τέλος η τέταρτη στο επικό φινάλε και σε ένα συνδυασμό όλων των παραπάνω. Ειδικά η τρίτη πράξη με το γενικότερο στήσιμό της και το κρυφτούλι που κάνετε, είναι φόρος τιμής στη σειρά RE και σε αυτό το είδος παιχνιδιών και σίγουρα θα σας γεμίσει με άγχος και αγωνία.
Η άλλη βασική προσθήκη του Winters’ Expansion είναι η προοπτική τρίτου προσώπου σε ολόκληρο το παιχνίδι, βγαλμένη από το ένδοξο παρελθόν του Resident Evil. Σαν ιδέα είναι καλοδεχούμενη και υλοποιείται πολύ καλά χωρίς κολλήματα στο κλείδωμα της κάμερας και χωρίς προβλήματα αντίδρασης στις μάχες. Το τρίτο πρόσωπο όμως έχει και ένα μεγάλο μειονέκτημα: λόγω της κάμερας πίσω από τον χαρακτήρα και το ξάνοιγμα της κάμερας, υπάρχει πλήρες οπτικό πεδίο σχεδόν προς κάθε πλευρά, σε αντίθεση με το πρώτο πρόσωπο που είναι περιορισμένο μέσα από τα μάτια του χαρακτήρα και την κατεύθυνση που κουνάτε το κεφάλι σας. Αυτό αυτόματα μειώνει τις τρομακτικές σκηνές και την αίσθηση ότι κάτι παραμονεύει και κάτι σας ακολουθεί στις σκιές. Είναι διαφορετικό να έχετε περιμετρική οπτική σε τρίτο πρόσωπο των όσων διαδραματίζονται στην οθόνη σας καθώς ακούτε απόκοσμους ήχους δεξιά και αριστερά, από το να κοιτάτε με πανικό προς πάσα κατεύθυνση σε πρώτο πρόσωπο.
Οπτικά το Shadows of Rose δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, αφού περιλαμβάνει περιβάλλοντα του κυρίως παιχνιδιού, με εξαίρεση την τελευταία περιοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι απογοητεύει, απλά οι πίστες είναι γνώριμες, ένα ποτ πουρί αναμνήσεων και τοποθεσιών από τις καλύτερες στιγμές του Village. Οι εχθροί είναι φρικιαστικοί, στριμώχνονται σε μικρούς χώρους και σας κυνηγάνε ανελέητα. Οι περισσότεροι είναι φτιαγμένοι απο τη γλίτσα, ενώ υπάρχει και ο επιβλητικός γίγαντας τύπου Nemesis που σας κυνηγάει με μανία με το τεράστιο όπλο του. Ο ηχητικός τομέας κινείται στα κλασικά υψηλά στάνταρ, με πειστικές ερμηνείες, εφιαλτικά εφέ που «κόβουν τα πόδια» και απειλητική μουσική μονίμως στο παρασκήνιο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου