Δεν χωρά αμφιβολία ότι το God of War (2018) αποτελεί ένα απο τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, παρότι είχε έναν τεράστιο σκόπελο να υπερκεράσει. Έπρεπε να τιμήσει την βαριά κληρονομιά της αρχικής τριλογίας GoW και ταυτόχρονα να καθιερωθεί ως το νέο άρμα μάχης του PlayStation. Τα πολλαπλά ρίσκα του πρώτου τίτλου (μονοκάμερο, θεματολογία, gameplay κτλ) έφεραν έναν αέρα ανανέωσης, εκμοντερνίζοντας την εμβληματική αλλά -κακά τα ψέμματα- και αναχρονιστική μέχρι τότε σειρά GoW. Το God of War Ragnarok έχει ομολογουμένως ευκολότερο έργο από τον προκάτοχό του. Μοναδικός στόχος του ήταν να προσδώσει ακόμα περισσότερα επικά χαρακτηριστικά στον υπάρχων πυρήνα. Δεν χρειαζόταν να αλλάξει καμιά φόρμουλα και καμιά συνταγή. Άλλωστε ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, όπως ορθά λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Ε λοιπόν το Ragnarok είναι ακριβώς αυτό: ένα επικών διαστάσεων ταξίδι με τελικό προορισμό το Τέλος των Ημερών της σκανδιναβικής μυθολογίας!
Το Fimbulwinter, ο μακρύς και βαθύς χειμώνας κατέφθασε και απλώνεται πλέον σε ολόκληρο το Midgard. Όντας ο προάγγελος του Ragnarok, φέρει την δυσοίωνη προφητεία της απαρχής της αιώνιας μάχης ενάντια στους θεούς του Asgard που τελικώς θα σηματοδοτήσει την πτώση των εννέα βασιλείων. Μέσα σε αυτόν κατακλυσμικό ορυμαγδό που προμηνύεται, η Freya εξακολουθεί να θρηνεί τον χαμό του μονάκριβου γιού της Baldur και παραμένει ορκισμένη για εκδίκηση. Ο Kratos και ο Ατρέας με τις πράξεις τους έθεσαν σε λειτουργία μια χαοτική αλληλουχία γεγονότων, μια καταστροφική αλυσιδωτή αντίδραση αν προτιμάτε, έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Ο Kratos κατέχει πλέον την διττή ιδιότητα του άλλοτε θεού του Πολέμου που ισοπέδωσε το αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο αλλά και του στοργικού πατέρα. Βλέπετε οι Μοίρες του επιφύλαξαν μια δεύτερη ευκαιρία για εξιλέωση. Ο ίδιος δεν επιθυμεί να πάει σε πόλεμο ενάντια στις στρατιές του Odin, όχι γιατί φοβάται ότι θα πεθάνει. Ίσα-ίσα, στο παιχνίδι ξεστομίζει την απόλυτη badass ατάκα «death can have me, when it earns me». Τα χρόνια όμως πέρασαν για τον Σπαρτιάτη και η παράνοια έδωσε την θέση της στην λογική. Ο θυμός που κάποτε θέριευε μέσα του και θόλωνε την κρίση του έχει προ πολλού καταλαγιάσει. Με τις αλυσίδες των Blades of Chaos να έχουν πάψει να τσουρουφλίζουν την σάρκα του κρατώντας τον δέσμιο κάποιου αρχέγονου όρκου αίματος, σκοπός της ζωής του γίνεται η φροντίδα του παιδιού του. Ο Kratos αποτελεί μια παραδοσιακή πατρογονική φιγούρα που δεν θα διστάσει ούτε για μια στιγμή να θυσιαστεί ο ίδιος για να ζήσει ο μικρός. Ποιός γονέας δεν θέλει ή δεν θα έκανε το ίδιο άλλωστε; O Kratos βλέπει στον Ατρέα την γλυκιά λύτρωση που δεν είχε ποτέ νιώσει ο ίδιος και δεν θα επιτρέψει να επαναλάβει τα λάθη που κάποτε ανάγκασαν τον ίδιο να ζει καταραμένος.
O Ατρέας βαδίζει σε πιο απόκρυφα σκοτάδια. Όντας ο προφητικός Loki με το αίμα του εφήβου να βράζει μέσα του, θεωρεί ότι έχει ένα ανεκπλήρωτο χρέος που πρέπει πάση θυσία να φέρει εις πέρας. Το οφείλει στην αδικοχαμένη μητέρα του Faye και φυσικά σε όλους τους γίγαντες του Jotunheim που αφανίσθηκαν από τον στρατό του Asgard, σε μια στυγερή και αβυσσαλέα γενοκτονική πράξη που συνιστά αιτία πολέμου. Ο Ατρέας δεν συμβιβάζεται με την ατολμία, την συντηρητική στάση και την «ξύλινη» ρητορική που φέρει ο Kratos. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο πιτσιρικάς δεν λατρεύει τον πατέρα του. Τουναντίον! Ωστόσο, θέλει να διεκδικήσει όσα του αναλογούν και αυτό δεν θα το επιτύχει κρυμμένος και κυνηγημένος για το υπόλοιπο της ζωής του. Βασική επιδίωξη του Ατρέα είναι ο εντοπισμός και η απελευθέρωση του θεού Tyr που χαίρει της καθολικής εκτίμησης και αποδοχής όλων των βασιλείων (persona non grata για τον Odin), όντας ο στρατάρχης που θα σημάνει με το κέρας του Gallahorn την εισβολή στο Asgard. Στον αντίποδα, ο Kratos δεν μένει ποτέ αδιάφορος, άπραγος ή άβουλος απέναντι στον γιό του. Βρίσκεται πάντα δίπλα του, τον στηρίζει, τον συντροφεύει αδιάκοπα, δείχνει αγάπη και στοργή (αυτή την φορά έμπρακτα) αλλά και την έντονη δυσαρέσκειά του με την επιπολαιότητα που επιδεικνύει ο μικρός. Η σχέση πατέρα και γιού περνά από μύρια κύματα καθώς πρόκειται για χαρακτήρες με τελείως διαφορετικό υπόβαθρο. Οι δυο πρωταγωνιστές έρχονται σε σύγκρουση και τριβή αλλά το δέσιμό τους ανασύρει εκ των έσω συναισθήματα και αξίες που σε αγγίζουν βαθιά μέσα στην ψυχή.
Το Ragnarok παρουσιάζει μια πιο ξεκάθαρη αφηγηματική ροή απ’ ότι ο προκάτοχός του. Στο GoW (2018) υπήρχε διάχυτος ο μυστικισμός και η πορεία προς το άγνωστο, στοιχεία που αναμφίβολα συνέβαλαν θετικά στο χτίσιμο της ιστορίας. Το Ragnarok ορθά αποφασίζει να ρίξει όλα τα δυνατά του χαρτιά στο τραπέζι. Καταπιάνεται πιο έντονα με την μυθολογική πλευρά των γεγονότων και τον απόηχο των πράξεων που καθορίζουν την έκβαση της ιστορίας. Αφιερώνει χρόνο για να αναλύσει στον παίκτη τα περί lore. Πχ στέκεται στις σχέσεις και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους Aesir και Vanir. Αποκαλύπτει σταδιακά την σημασία της περιβόητης τοιχογραφίας (από το τέλος του προηγούμενου παιχνιδιού) και τα επακόλουθά της. Τέλος, σκιαγραφεί μαεστρικά πλήθος διαφορετικών χαρακτήρων και προσωπικοτήτων.
Σεναριακά, το Ragnarok διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος του, βάζοντάς σας σε μια σαδομαζοχιστική διαδικασία πιθανοτήτων: θα πεθάνει τελικώς ο μικρός με αποτέλεσμα ο Kratos να ξανακυλήσει στο μίσος ή μήπως τελικά ήρθε αυτή η αποφράδα ώρα για τον Σπαρτιάτη; Ιδού το ερώτημα! Ο τρόπος που χειρίζεται τις τύχες των πρωταγωνιστών είναι πραγματικά αριστοτεχνικός! Φυσικά δεν θα σας αποκαλύψω πού κάθεται η μπίλια ή οι μπίλιες. Αυτά θα τα δείτε ιδίοις όμμασι. Αυτό που θεωρώ ότι μένει ανεκμετάλλευτο εν τέλει είναι ένα συγκεκριμένο story arc που ξεκινάει in-game και δεν πίστευα ποτέ ότι θα συνέβαινε. Εκεί ξενερώνει λίγο το παιχνίδι, διότι δείχνει διατεθειμένο να κάνει πραγματικό σαματά αλλά την κρίσιμη ώρα πετάει την μπάλα στην εξέδρα, εκτός και αν ο καιρός γαρ εγγύς, για να το θέσω στην καθαρεύουσα. Επαναλαμβάνω όμως για να μην παρεξηγηθώ: σεναριακά το παιχνίδι είναι αριστουργηματικό σε κάθε έκφανσή του. Απλά βλέπετε κάτι που εκ πρώτης όψεως σας hype-άρει στον Θεό και στην συνέχεια ενδεχομένως σας αφήνει με την όρεξη. Τουλάχιστον εγώ αυτό εισέπραξα. Βέβαια είναι καθαρά υποκειμενική η παρατήρησή μου. Να πω επίσης πως παρόλο που η Sony ισχυρίζεται ότι το παιχνίδι είναι το encore του σκανδιναβικού saga, εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος γι αυτό.
Το παιχνίδι διατηρεί όλα τα ποιοτικά σεναριακά χαρακτηριστικά του προκατόχου του, σεβόμενο στο έπακρο την σκανδιναβική μυθολογία. Μάλιστα, παρακολουθώντας ενδελεχώς αυτή την φανταστική έστω εκδοχή της σκανδιναβικής μυθολογίας, έπιασα τον εαυτό μου να θέλει σα μικρό παιδί ένα God of War βασισμένο εκ νέου στην αρχαία Ελλάδα, αλλά με την σοβαρότητα και την ωριμότητα στην γραφή που διέπουν τους τελευταίους δύο τίτλους της σειράς. ΟΚ, δέχομαι ότι η ωμότητα και το ανελέητο hack n’ slash της αρχικής τριλογίας κατέστησαν το God of War αυτό που είναι σήμερα. Προσθέστε όμως στην εξίσωση τις εξωπραγματικές προδιαγραφές, το μονόπλανο και όλα τα συναφή και αναρωτηθείτε: ένα τέτοιο αρχαιοελληνικό God of War δεν θα το βλέπατε σήμερα σα ξερολούκουμο;
Μια άλλη σημαντική παράμετρος που προσθέτει πολλούς πόντους στην όλη εμπειρία είναι το μωσαϊκό των χαρακτήρων του παιχνιδιού. Από τον πάντοτε σοφό και λαλίστατο Mimir που σας κρατά συντροφιά καθόλη την διάρκεια του οδοιπορικού σας, την σπαρακτική Freya που προσωπικά την θεωρώ τρομακτικό αφηγηματικό πόλο στις τάξεις του παιχνιδιού, τους νάνους Sindri και Brok που συνδυάζουν σκέρτσο και ύφος, μέχρι τους καινούριους Odin, Thor κτλ. Οι δημιουργοί έχουν πει ότι ο Odin είναι ο πιο πολύπλοκος χαρακτήρας απ’ όλους. Συμφωνώ 100% με αυτή την τοποθέτηση. Ενώ ο Thor είναι αυτό που ακριβώς φαντάζεστε, δηλαδή μια ανεξάντλητη πηγή δύναμης και αντίπαλο δέος του Kratos, o Odin συστήνεται στο ευρύ κοινό σαν μια οντότητα γνώσης και πραότητας που επιθυμεί ειρήνη και ισορροπία ανάμεσα στα βασίλεια. Ο βασιλιάς του Asgard όμως κάτι θέλει από τον Ατρέα. Αυτό το «κάτι» το βλέπετε εν καιρώ.
Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού δεν σταματούν στους προαναφερθέντες. Υπάρχουν κυριολεκτικά δεκάδες ακόμη, ο καθένας με το δικό του ταμπεραμέντο και πιστέψτε με όλοι προσφέρουν -άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο- στο παιχνίδι. Πολύ θα ήθελα να σας γράψω για μερικούς ακόμη (πχ Tyr) και ενδεχομένως σφάλλω που δεν το κάνω αλλά προτιμώ να τους γνωρίσετε μόνος σας. Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό που χρήζει αναφοράς είναι η διαφορετική οπτική που δίδεται στους θεούς του Asgard από τους αντίστοιχους του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου, κάτι που φυσικά έγκειται στο εναλλακτικό σεναριακό ύφος του reboot. Ενώ οι Ολύμπιοι παρουσιάζονταν αμείλικτοι και επιβλητικοί, οι Asgardians εμφανίζονται πιο λιτοί και προσιτοί, κυκλοφορώντας ανάμεσα στα βασίλεια σαν καθημερινοί άνθρωποι.
Το Ragnarok διατηρεί την ημι-ανοιχτή δομή και την action-RPG ταυτότητα χωρίς να καθίσταται κουραστικό. Πλέον μπορείτε να ταξιδέψετε σε όλα τα βασίλεια της σκανδιναβικής μυθολογίας με αφετηρία το νέο social hub του παιχνιδιού. Το level design και η αρχιτεκτονική των περιοχών παραπέμπουν ξεκάθαρα σε Tomb Raider, Darksiders και φυσικά συνιστούν μια ωδή στο high fantasy. Ναοί, σπηλιές, ζούγκλες, δάση, ορυχεία, ποτάμια, κατακόμβες, χωριουδάκια, μπουντρούμια, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Η εναλλαγή των περιοχών στα περιβάλλοντα έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Οι λάτρεις του Tolkien, Martin και της υπόλοιπης συνομοταξίας θα βαρέσετε καμιά δεκαπενταριά εγκεφαλικά! Πέραν του συστήματος fast-travel που διευκολύνει την εξερεύνηση, χρησιμοποιείτε σαν μέσα μεταφοράς βάρκες, ακόμα και έλκηθρα που σέρνουν λύκοι. Μέσω του συστήματος προόδου, ανεβαίνετε level αποκτώντας XP τα οποία ακολούθως εξαργυργώνετε στα άκρως ανανεωμένα skill trees για ξεκλείδωμα κινήσεων και μαγικών επιθέσεων. Ο ρουχισμός χωρίζεται τμηματικά σε θώρακα, ζώνη και περικάρπια, ενώ τα όπλα του Kratos αποτελούνται από το θηριώδες τσεκούρι Leviathan εμποτισμένο με την μαγεία του πάγου, τα απόκοσμα Blades of Chaos που φτύνουν φωτιά, την σφριγηλή ασπίδα Guardian και «κάτι» ακόμη που αποκτάτε μετά την μέση του παιχνιδιού και στο οποίο δεν πάει ο νους σας! Όλα τα παραπάνω αναβαθμίζονται σε σταθμούς blacksmith χρησιμοποιώντας υλικά crafting και hacksilver (κυρίαρχο νόμισμα του παιχνιδιού).
Το σύστημα μάχης κλείνει ξανά το μάτι στα soulslike. Το hitbox στοιχείο και οι λυσσαλέες χορογραφίες μάχης καθιστούν το παιχνίδι καθηλωτικό. Μολονότι το gameplay είναι οικείο πλέον, έχει υποστεί σημαντικές διαφοροποιήσεις και βελτιώσεις. Για αρχή, χαρακτηριστικά όπως τα dodge, parry και άμυνα με την ασπίδα κρίνονται επιβεβλημένα από μεριάς σας αλλιώς δεν επιβιώνετε. Το GoW όπως πολύ καλά γνωρίζετε δεν είναι πλέον το «άμυαλο» hack n’ slash του παρελθόντος. Απαιτεί προσήλωση από μέρους σας. Ο Kratos επιτίθεται με light και heavy επιθέσεις και εναλλάσσει combo χτυπήματα, ενώ το spartan rage βρίσκεται πάντα εκεί όταν ο μετρητής γεμίσει για να σας ξελασπώσει από κάποια δυσχερή κατάσταση. Ο Ατρέας είναι πάλι ο συμμαχικός ΑΙ σύντροφος που spam-άρει βέλη, συμμετέχοντας ενεργά και βοηθώντας σας σημαντικά στις μάχες. Παρότι αναφέρω ότι υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στο σύστημα μάχης, επιλέγω να μην τις αναλύσω γιατί, μαντέψτε, θα σας την χαλάσω και μάλιστα χοντρά! Θα αρκεστώ στο να πω ότι υπάρχει μια σημαντική παράμετρος που αλλάζει άρδην όλα όσα ξέρατε. Game changer γαρ! Αμφιταλαντεύτηκα για το αν πρέπει να επιμείνω με τα του gameplay, όμως εν τέλει σκέφτηκα ότι αν ήμουν στη θέση του αναγνώστη θα ξενέρωνα αν μάθαινα έτσι την εν λόγω πληροφορία. Προτιμώ να το ανακαλυψετε μόνος σας λοιπόν και είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι είναι καλύτερα έτσι. Thank me later!
Ο εχθρικός πληθυσμός του παιχνιδιού έχει τρομερή ποικιλία που δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο! Νεκροζώντανοι τύπου White Walkers a la Game of Thrones, Viking στρατιώτες, ogres, trolls, μάγισσες, σαυροειδή/ερπετοειδή πάσης φύσης, fire giants κτλ. Χαμός στο ίσιωμα! Οι εχθρικές επιθέσεις φέρουν κάποιους χρωματικούς συμβολισμούς, Πχ η κίτρινη λάμψη σε επικείμενο εχθρικό χτύπημα σημαίνει ότι μπορεί να αποκρουστεί την ύστατη στιγμή με την χρήση της ασπίδας (parry), ανοίγοντάς σας παραθυράκι για counter. Όταν δείτε κόκκινο χρώμα πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε αποφυγή ειδάλλως θα πονέσετε. Η μπλε ένδειξη συμβολίζει το break defense δηλαδή την δυνατότητα να «σπάσετε» την άμυνα του εχθρού σας, εφορμώντας με την ασπίδα σας. Ξέχωρα από τα παραπάνω, τα εχθρικά debuffs (poison, fire, frost) που μένουν πάνω σας χρήζουν προσοχής. Προσέξτε ειδικά τις bifrost επιθέσεις που σας αφήνουν ένα «εκρηκτικό» αποτύπωμα που ανατινάζεται στο επόμενο χτύπημα που δέχεστε χάνοντας σημαντική ποσότητα HP.
Επόμενη στάση, τα boss fights, που κατά πολλούς ήταν το αδύνατο σημείο του προηγούμενου τίτλου. Να χαμογελάσω τώρα ή μετά; Οι μυημένοι στο World of Warcraft θυμάστε την απειλητική ατάκα του Iliddan στο Burning Crusade: «you are not prepared». Ε, αυτό ακριβώς ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση! Δεν είστε έτοιμος για αυτά που αντικρύζουν τα μάτια σας! Διψήφιος ο αριθμός των boss χαλαρά, μαζί και με τα δευτερεύοντα. Τέσσερα-πέντε εξ αυτών δε, συγκαταλέγονται στα πιο εντυπωσιακά στην ιστορία της ολόκληρης της σειράς GoW! Υπάρχουν στιγμές που μένετε στήλη άλατος με όσα διαδραματίζονται επί της οθόνης. Και πάλι, λυπάμαι πραγματικά που δεν αναφέρω συγκεκριμένες λεπτομέρειες αλλά αξίζει τον κόπο να τα γνωρίσετε κατευθείαν στο παιχνίδι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου