Όπως προαναφέρθηκε, το παιχνίδι δεν είναι prequel/sequel της σειράς Arkham και ξεκινάει με τον Batman να πεθαίνει. Αλλά επειδή ο Batman πάντα έχει τουλάχιστον τρία-τέσσερα backup σχέδια, έχει προνοήσει για την προστασία του Gotham: η «οικογένειά» του είναι εδώ για να συνεχίσει το έργο του. Οι νέοι προστάτες της πόλης είναι ο Nightwing/Dick Grayson (ο πρώτος Robin), ο Robin/Tim Drake (ο τρίτος και τρέχων Robin), η Batgirl/Barbara Gordon (κόρη του επιθεωρητή Gordon) και ο Red Hood/Jason Todd (ο δεύτερος Robin, ο οποίος πέθανε και αναστήθηκε - είδαμε εν μέρει την ιστορία του στο Arkham Knight). Με την βοήθεια του πιστού butler και βοηθού, Alfred, η ομάδα αναλαμβάνει να καταπολεμήσει το έγκλημα που έχει αυξηθεί στην πόλη, εξαιτίας της απουσίας του Batman, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει κλασικούς αντιπάλους του Σκοτεινού Ιππότη. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς στα παρασκήνια παραμονεύει το Court Of Owls, μία σκιώδης, κρυφή οργάνωση που αποτελείται από τους ισχυρούς του Gotham και θέλει να πάρει τον έλεγχο της πόλης.
Δυστυχώς, αν περιμένατε κάτι ανάλογο με το ως επί το πλείστον υψηλού επιπέδου σενάριο και τους καλογραμμένους διαλόγους της σειράς Arkham, θα απογοητευθείτε (στη δε ανάκριση ενός εγκληματία η λεκτική ανταλλαγή που ακολουθεί σας κάνει να θέλετε να αυτοχαστουκιστείτε). Το ίδιο ισχύει και για το ντεμπούτο του Court Of Owls, που σίγουρα θα μπορούσε να αποδοθεί πολύ, πολύ καλύτερα και πιο κοντά στην σκοτεινή, σχεδόν μυστικιστική αδελφότητα που έχουμε δει στα comics. Κατά τα άλλα, η πλοκή είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, αλλά αρκετά στερεοτυπική, με προβλέψιμη εξέλιξη, και οι χαρακτήρες αρκετά πιο ρηχοί απ’ ότι θα έπρεπε. Ειδικά αυτό είναι μεγάλο κρίμα, καθώς υπήρχαν τόσες ευκαιρίες για να αναπτυχθούν οι μεταξύ τους σχέσεις και δυναμικές, αλλά δυστυχώς μένουν ανεκμετάλλευτες. Πολλές φορές νιώθετε πως παρακολουθείτε όχι την Bat-family όπου ο κάθε χαρακτήρας έχει μπόλικο και στιβαρό backstory, αλλά τα Χελωνονιντζάκια: ο ψύχραιμος αρχηγός Nightwing (Leonardo), ο θερμοκέφαλος Red Hood που απλά θέλει να δείρει κόσμο (Raphael), η πιο μεθοδική, ήρεμη Batgirl (Donatello) και ο πιο χαβαλετζής, χαλαρός Robin (Michelangelo). Όχι πως δεν υπάρχει καμία προσπάθεια στην γραφή, απλά είναι λιγότερη από αυτή που θα άρμοζε. Επίσης να σημειωθεί πως ανάλογα με τον ποιον χαρακτήρα έχετε, υπάρχουν μερικές διαφοροποιήσεις σε cutscenes, διαλόγους και τέλος, αλλά μέχρι εκεί. Τα περισσότερα συμβάντα και το πώς εκτυλίσσεται η ιστορία δεν αλλάζουν.
Ξεκινάτε από το Belfry, το αρχηγείο σας, όπου μπορείτε να επιλέξετε έναν από τους τέσσερις χαρακτήρες. Εκτός από αυτό, μπορείτε να εξερευνήσετε τον χώρο, να κάνετε training σε τεχνικές και κινήσεις, να αλληλοεπιδράσετε με άλλους χαρακτήρες, μπορείτε μέχρι και να παίξετε το παλιό arcade Spyhunter, όταν θέλετε να κάνετε ένα διάλειμμα. Μπορείτε επίσης να φτιάξετε νέες στολές και όπλα, ώστε να αναβαθμίσετε τον ήρωα της επιλογής σας. Για να το κάνετε, πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα διάφορα υλικά που αποκτάτε ολοκληρώνοντας αποστολές. Μία ωραία πινελιά είναι πως εκτός από τις διάφορες στολές που ξεκλειδώνετε για τη Bat-Family, υπάρχει και η δυνατότητα να αλλάζετε χρώματα (πρέπει να τα ξεκλειδώσετε πρώτα βέβαια) αλλά και το στιλ κάποιων μερών τους (μάσκα, κράνος,, σύμβολο, gauntlets και μπότες).
Αφού λοιπόν επιλέξετε τον χαρακτήρα σας, βγαίνετε στο Gotham για νυχτερινή περιπολία. Σχεδόν όλη η πόλη είναι διαθέσιμη προς εξερεύνηση και στην αρχή κινείστε είτε με το bat-cycle, είτε με παρκούρ και το grappling hook. Εκτός από τις βασικές αποστολές και τις διάφορες δευτερεύουσες αποστολές, μπορείτε να σταματάτε μικροεγκλήματα και να ανακρίνετε κακοποιούς, ώστε να ανακαλύπτετε τα πιο σοβαρά εγκλήματα και να ξεκλειδώνετε νέες αποστολές. Όσο περισσότερες μάχες νικάτε, ανεβαίνετε level και ξεκλειδώνετε ability points, τα οποία χρησιμοποιείτε στα skill trees για να αποκτήσετε νέες ικανότητες και κινήσεις. Κάθε χαρακτήρας έχει τρία διαθέσιμα skill trees και ένα τέταρτο που ανοίγει αφού ολοκληρώσετε κάποια challenges (κάτι που προτείνω να κάνετε όσο πιο σύντομα γίνεται, καθώς έτσι ξεκλειδώνετε νέο τρόπο για μετακίνηση μέσα στην πόλη αλλά και την ultimate ικανότητα του κάθε χαρακτήρα). Όταν επιλέξετε να τελειώσετε την περιπολία σας γυρνάτε στο Belfry και από κει και πέρα αυτός είναι ο κύκλος που κάνετε.
Στις μάχες, που είναι και το επίκεντρο του παιχνιδιού, δεν υπάρχει το γνωστό σύστημα μάχης των Arkham με τις αποφυγές και τις αντεπιθέσεις. Μπορείτε να κάνετε επίθεση melee από κοντά ή ranged ώστε να χτυπάτε μακρινούς αντιπάλους και dodge για να αποφύγετε χτυπήματα (αν κάνετε αποφυγή την σωστή στιγμή, μπορείτε να κάνετε μία δυνατή αντεπίθεση, ενώ αντίστοιχα αν συγχρονίσετε σωστά τα χτυπήματα σας, μπορείτε να κάνετε περισσότερη ζημιά). Υπάρχει επίσης ο μετρητής momentum, που γεμίζει όσο κάνετε πετυχημένες επιθέσεις. Μόλις γεμίσει, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις πιο δυνατές, momentum επιθέσεις. Υπάρχει επίσης δυνατότητα για μία πιο stealth προσέγγιση, η οποία αν και λειτουργεί αρκετά καλά, σίγουρα δεν φτάνει τα επίπεδα του σκοτεινού «αρπακτικού» που είχε ο Batman.
Το πρόβλημα είναι όμως, πως οι μάχες σύντομα γίνονται μία επαναλαμβανόμενη ρουτίνα, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός πως όλοι οι χαρακτήρες κινούνται «βαριά», ακόμα και αυτοί που θα έπρεπε να είναι πιο ευκίνητοι. Δεν αισθάνεστε ποτέ κάποια μεγάλη διαφοροποίηση στον τρόπο μάχης του κάθε ήρωα, εκτός ίσως από τον Red Hood, ο οποίος χρησιμοποιεί όπλα. Υπάρχουν κάποιες ιδιότητες στις οποίες ειδικεύεται ο καθένας, αλλά πρέπει να τις ξεκλειδώσετε αργότερα με αναβαθμίσεις. Ακόμα και τα λίγα boss fights που υπάρχουν δεν εντυπωσιάζουν και η αλήθεια είναι πως προσωπικά περίμενα κάτι παραπάνω, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα. Δεν βοηθά καθόλου το ότι πρέπει να ανεβείτε level και να αναβαθμίσετε τον εξοπλισμό του χαρακτήρα σας αν θέλετε να κάνετε κάποιο σοβαρό damage. Αλλά και αυτή η διαδικασία είναι αργή και παίζει να σας κουράσει αρκετά, γιατί το grind είναι μπόλικο και συνεχές. Υπάρχει πάρα πολύ loot που μπορείτε να βρείτε (με επίπεδα σπανιότητας κιόλας), κάτι που δεν συνηθίζεται σε τέτοιου είδους τίτλο. Το όλο στήσιμο του gameplay, του συστήματος αναβαθμίσεων και η έμφαση στο grind, με κάνει να έχω την υποψία πως το παιχνίδι αρχικά προοριζόταν για live-service και μάλλον άλλαξε πορεία όταν είδε η Warner πόσο «καλά» πήγε το Avengers. Ακόμα κι αν το παιχνίδι στόχευε στο να έχει απλά RPG στοιχεία, δυστυχώς αποτυγχάνει στην απλότητά τους, κάτι ατυχέστατο αφού φαίνεται να υπάρχουν τα θεμέλια για ένα ωραίο σύστημα που επιτρέπει να προσαρμόσετε τον χαρακτήρα σας στο δικό σας στιλ.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η δομή των μενού, η οποία είναι πιο περίπλοκη απ΄ ότι χρειάζεται και μπορεί να μπερδέψει, ειδικά αν μπλέξετε με τα διάφορα mods που μπαίνουν στον εξοπλισμό σας και σας δίνουν buffs. Ένα ακόμα θέμα είναι πως το παιχνίδι δεν εξηγεί καθαρά τί πρέπει να κάνετε κάποιες φορές. Πχ ένα από τα challenges που πρέπει να κάνετε για να ανοίξετε το τέταρτο skill tree, είναι να ολοκληρώσετε ένα συγκεκριμένο training. Όταν κάνετε αυτό το training με έναν χαρακτήρα, δείχνει ως ολοκληρωμένο, ακόμα και αν παίζετε με άλλον χαρακτήρα μετά. Αλλά μαντέψτε: πρέπει να το ξανακάνετε και με τους υπόλοιπους και ας δείχνει ήδη τσεκαρισμένο. Α και να προσθέσω το εξής: αν φτιάξετε μία νέα στολή ή νέα όπλα την ώρα που είστε περιπολία, δεν μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε άμεσα. Όχι, πρέπει πρώτα να λήξετε την περιπολία και να γυρίσετε στο Belfry, ώστε να μπορέσετε να τα κάνετε equip.
Ένα πραγματικά θετικό στοιχείο είναι το co-op για δύο παίκτες. Μετά από την δεύτερη αποστολή του παιχνιδιού, μπορείτε να κάνετε host και να παίξετε είτε με φίλους, είτε με άλλους παίκτες (μπορείτε και να το απενεργοποιήσετε εντελώς αν θέλετε) ή να κάνετε join σε κάποιον. Όταν μπαίνετε στο multiplayer, η δυσκολία και ο αριθμός των εχθρών αυξάνονται. Επίσης, να θυμάστε πως υπάρχει level scaling, οπότε το level σας προσαρμόζεται στο level του host. Όσες φορές έπαιξα, δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα με lag και όλα λειτουργούσαν όπως πρέπει. Πρόκειται για μία καλή προσθήκη και μαζί με το new game + προσίδει replayability.
Όσον αφορά τα γραφικά, ας ξεκινήσω με κάτι που ίσως να ξέρετε ήδη, καθώς προκάλεσε αρκετό ντόρο: τo παιχνίδι στις κονσόλες δυστυχώς είναι κλειδωμένο στα 30fps, κάτι που το κάνει να δείχνει σαφώς πιο «φτωχό» σε σχέση με την έκδοση PC. Ακόμα κι έτσι, υπάρχουν frame drops, κάτι που μάλλον οφείλεται σε κακή βελτιστοποίηση. Κατά τα άλλα, το Gotham είναι διαφορετικό από το Gotham των Arkham. Είναι πολύ λιγότερο gothic σε αισθητική, και πλέον αποτελεί μία πιο μοντέρνα, λουσμένη σε έντονα neon χρώματα και φωτισμούς, πόλη. Απαρτίζεται από διάφορες περιοχές, που χωρίζονται από θάλασσα και ενώνονται με γέφυρες, με την κάθε μία να διαθέτει λίγο διαφορετικό αισθητικό στιλ από τις άλλες. Τα σημεία με οπτικό ενδιαφέρον είναι πολύ λίγα. Όχι πως τα γραφικά είναι άσχημα, απλά σίγουρα δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό (ίσως αυτό οφείλεται στο ότι το παιχνίδι αρχικά προοριζόταν και για τις κονσόλες προηγούμενης γενιάς) και σίγουρα λείπει η σκοτεινή, έντονη προσωπικότητα του παλιού Gotham. Τα animations είναι αρκετά καλά και ειδικά οι finisher επιθέσεις του κάθε χαρακτήρα.
Όμως αυτό που κουράζει είναι η «βαριά» κινησιολογία που ανέφερα και νωρίτερα, καθώς αυτό το πρόβλημα υπάρχει όχι μόνο στις μάχες, αλλά και όταν περιηγείστε στην πόλη. Αντί για πιο γρήγορη και άμεση κίνηση, είναι σαν οι χαρακτήρες να φοράνε βαρίδια. ΟΚ, να το δεχτώ για τους πιο «ντουλαπέ» ήρωες όπως ο Red Hood, αλλά είναι πολύ λάθος να βλέπεις τον Robin και την Batgirl να είναι εξίσου δυσκίνητοι (και πριν μου πείτε «μα είναι πιο ρεαλιστικό», να σας θυμίσω πως μιλάμε για παιχνίδι Batman). Ειδικά σε κάποια challenges όπου πρέπει να κάνετε παρκούρ και platforming, φαίνεται το πόσο λάθος είναι να διατηρείται ακόμα ο τρόπος κίνησης και ο έλεγχος από τα Arkham. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι λίγες οι φορές που αλλού στοχεύετε με το grappling hook και αλλού σας πάει. Γενικά, συχνά θα θέλετε να κάνετε κάτι συγκεκριμένο και είτε δεν θα σας βγαίνει, είτε θα καταλήγετε να κάνετε κάτι τελείως διαφορετικό.
Το soundtrack είναι απρόσμενα αδιάφορο και αποτελεί περισσότερο ένα ορχηστρικό (με ηλεκτρονικά στοιχεία) μουσικό χαλί, που δεν προσδίδει κάτι το ιδιαίτερο στην όλη εμπειρία. Το voice acting είναι αρκετά τίμιο σαν προσπάθεια, αν και ούτε αυτό φτάνει τα υψηλά επίπεδα των Arkham. Τουλάχιστον δεν απογοητεύει, κάτι που ισχύει και για τον γενικότερο ήχο και τα ακουστικά εφέ.
Το Gotham Knights δίνει την αίσθηση ότι δεν ξέρει τί ακριβώς θέλει να είναι. Μήπως διάδοχος των Arkham; Αν ναι, δυστυχώς δεν είναι στο επίπεδο που πρέπει σχεδόν σε κανέναν τομέα. Μήπως κάτι καινούριο; Τότε θα έπρεπε να αποκοπεί περισσότερο από τα Arkham, ειδικά σε βασικούς τομείς όπως ο τρόπος κίνησης. Μήπως action-RPG; Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο αργό και κουραστικό στο leveling-up και τις αναβαθμίσεις του. Θέλει να αφηγηθεί την ιστορία της νέας γενιάς ηρώων του Gotham; Τότε θα έπρεπε να έχει ένα καλύτερο story και να εμβαθύνει περισσότερο σε αυτούς και τις μεταξύ τους σχέσεις. Θέλει να είναι ένα καλό παιχνίδι δράσης; Θα έπρεπε να έχει πολύ λιγότερο επαναλαμβανόμενες μάχες, με ωραία και διαφορετική αίσθηση για τον κάθε ήρω
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου