Νέα σεζόν NBA, νέες συγκινήσεις και νέο ΝΒΑ 2Κ, όπως συνηθίζεται εδώ και περισσότερο από 20 χρόνια. Τα αθλητικά παιχνίδια συνήθως παρουσιάζουν αλλαγές σε modes και απλά εξελίσσουν τους gameplay μηχανισμούς των προκατόχων τους. Το NBA 2K23 είναι μια τέτοια περίπτωση, καθώς έχει πραγματικά ελάχιστες διαφορές εντός παρκέ, αλλά σημαντικές βελτιώσεις στα modes.
Σε επιταγές gameplay, όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο, είναι πραγματικά πολύ μικρές οι διαφοροποιήσεις, και οι όποιες αλλαγές φαίνεται να έγιναν περισσότερο για να γίνουν παρά για να αλλάξει κάτι δραματικά στο τρόπο παιχνιδιού. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό καθώς ο ρυθμός του παιχνιδιού και ο ρεαλισμός των κινήσεων των παικτών είναι κορυφαίος για την κατηγορία του, απλά λείπει αυτή η φρεσκάδα που χρειάζεται για να νιώσετε πραγματικά ότι παίζετε κάτι διαφορετικό σε σχέση με το περσινό 2K. Αυτό που έχει αλλάξει (για μία ακόμη φορά!!!) είναι η μηχανική του σουτ, με το release της μπάλας από τα χέρια του παίκτη να γίνεται πιο αργό για να μπορέσετε με ακρίβεια να σουτάρετε σε σωστό χρόνο, αφού πρέπει να γεμίσετε ολόκληρη την μπάρα πριν απασφαλίσετε. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί για τρίτη διαδοχική χρονιά αλλάζει ο μηχανισμός του σουτ, τη στιγμή που κατά την γνώμη μου είχε βρεθεί η χρυσή τομή στο 2K22. Προφανώς είναι θέμα συνήθειας και ύστερα από μερικές ώρες συνηθίζετε να σουτάρετε σωστά, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω σε τί αποσκοπεί το να αλλάζεις κάθε χρονιά το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Ένας νέος μηχανισμός που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση είναι η διαχείριση που πρέπει να κάνετε στον παίκτη σας για να μην καταποντιστεί από την κούραση στην ίδια φάση. Έτσι, πέρα από την μπάρα ενέργειας, έχουν προστεθεί τρεις ακόμη μπάρες που σβήνουν όταν κάνετε κάποια εξεζητημένη τρίπλα, αν κάνετε προσπάθεια να κλέψετε την μπάλα ή αν κάνετε κάποιο άλμα κτλ. Αν σπαταλίσετε και τις τρεις μπάρες τότε ο παίκτης σας χάνει την αντοχή του με αποτέλεσμα είτε να αστοχήσει, είτε να χάσει την μπάλα αν πιεστεί, είτε να κάνει φάουλ όταν θα προσπαθήσει να κλέψει την μπάλα. Αυτός ο νέος μηχανισμός προφανώς αποσκοπεί σε περισσότερη ομαδικότητα και να μην αναλώνεστε σε συνεχόμενες τρίπλες μέχρι να βρείτε ανοιχτό πεδίο για διείσδυση ή ανοιχτή γωνία για ελεύθερο τρίποντο.
Επιπλέον, έχουν προστεθεί νέα animations στις κινήσεις των παικτών, πιο σημαντικό ότι πλέον οι παίκτες μπορούν να ακροβατούν στην γραμμή και να σώζουν μπάλες που θα έβγαιναν εκτός παρκέ. Επίσης και τα κλεψίματα έχουν μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας σε σχέση με το παρελθόν, τουλάχιστον όταν προσπαθείτε να κλέψετε χρησιμοποιώντας παίκτη με καλά στατιστικά στο συγκεκριμένο τομέα. Δυστυχώς οι χρόνιες παθογένειες εδώ συνεχίζονται, όπως κάποια απότομα animations όπου φαίνεται σαν να έχουν χαθεί καρέ... στον δρόμο, κάποιες ατσούμπαλες ρομποτικές κινήσεις, αλλά και το μπλοκ άουτ που παθαίνουν οι συμπαίκτες σας που κολλάνε στα αντίπαλα σκριν και δέχεστε τρίποντα για πλάκα. Γενικά πάντως το gameplay για άλλη μια φορά κυμαίνεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, αν και νομίζω ήρθε η ώρα να δούμε πραγματικές εξελίξεις νέας γενιάς κυρίως στο animation των παικτών.
Ο μεγάλος «κράχτης» του NBA 2K23, κυρίως για τους ρετρολάγνους φαν της μπασκετικής θεάς, είναι το ολόφρεσκο MyNBA Eras, όπου μπορείτε να παίξετε καριέρα είτε στα 80s όπου μεσουρανούσαν οι Magic Johnson και οι Larry Bird, είτε στα 90s όπου κυριαρχούσε η αυτού μεγαλειότητα Michael Jordan, είτε στα 2000s που ήταν η χρυσή εποχή του Kobe. Φυσικά μπορείτε να παίξετε ως συνήθως. Είχα πραγματικά πολλά χρόνια να ενθουσιαστώ τόσο πολύ με κάποιο mode όσο με το MyNBA Eras, γιατί πολύ απλά μπορείτε να αλλάξετε το ρου της ιστορίας του NBA και να πλάσετε απίστευτα σενάρια και νέους πρωταγωνιστές. Τί θα γινόταν αν ο μεγάλος Drazen Petrovic δεν έφευγε πρόωρα από την ζωή, αν ο Shaquille Ο’Neal γινόταν draft από τους Dallas Mavericks, αν ο Magic Johnson δεν είχε τα γνωστά προβλήματα υγείας ή αν ο Jordan δεν έκανε το αποτυχημένο του διάλειμμα για να παίξει baseball; Αν έχετε ζήσει τα 90s, τότε που μαζεύαμε κάρτες NBA και είχαμε μία εξωπραγματική εικόνα για τους παίκτες της εποχής, μπορείτε πραγματικά να καταλάβετε τον ενθουσιασμό μου.
Επιπλέον μπορείτε να πειραματιστείτε ακόμη περισσότερο και να βάλετε παίκτες του σήμερα όπως ο Giannis να παίξουν στα 90s ή παικταράδες του παρελθόντος να παίξουν στη σημερινή εποχή. Αυτά και εκατοντάδες ακόμη «what if» σκηνικά μπορείτε να τα βιώσετε διαλέγοντας στο MyNBA Eras. Μάλιστα οι παίκτες που διαλέγετε στα draft κάθε χρονιάς είναι αυτοί που επιλέχτηκαν πραγματικά στην εκάστοτε χρονιά, αλλά προφανώς σε άλλες θέσεις και επιλέγονται από άλλες ομάδες. Έτσι αν πχ ξεκινήσετε το 1991, σταδιακά έρχονται στο πρωτάθλημα οι Grant Hill, Kevin Garnett, Tim Duncan και λοιποί αστέρες που μεσουράνησαν στα χρόνια που ακολούθησαν. Υπάρχουν επίσης εξαιρετικές πινελιές που μεταδίδουν το κλίμα αλλά και τον τρόπο που παιζόταν το μπάσκετ κάθε εποχής. Από πλευράς παρουσίασης, οι κάμερες πριν την έναρξη του αγώνα, ο τρόπος που απεικονίζεται το σκορ και τα στατιστικά μέσα στο ματς, αλλά και τα ειδικά φίλτρα που χρησιμοποιούνται σας ταξιδεύουν πραγματικά πίσω στο χρόνο.
Αλλά και σε επίπεδο gameplay, όλα τα plays των ομάδων είναι προσαρμοσμένα στην εκάστοτε εποχή, τα τρίποντα είναι λιγότερα, τα plays με ποσταρίσματα των ψηλών και μονομαχίες ένας με έναν είναι πολύ συχνότερα σε σχέση με τα plays των σημερινών ομάδων. Μοναδική παραφωνία σε μία εξαιρετική κατά τα άλλα προσπάθεια είναι η απουσία κάποιων πολύ σημαντικών παικτών του παρελθόντος όπως ο Reggie Miller, ο Charles Barkley και o Chris Webber, αλλά και η ύπαρξη αρκετών «ψεύτικων» παικτών στα ρόστερ των ομάδων (περίπου πέντε από τους 15 παίκτες κάθε ομάδας δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα). Δεν γνωρίζω γιατί κάποιοι ρολίστες και πιο άσημοι παίκτες δεν μπήκαν στο παιχνίδι και αντικαταστάθηκαν από ψεύτικους παίκτες, αλλά είναι κάτι που μπορεί να δουλευτεί σε μελλοντικούς τίτλους ώστε το MyNBA Eras να γίνει ακόμα καλύτερο.
Δέυτερο μεγάλο προσόν του παιχνιδιού με εκ νέου δόσεις νοσταγλίας είναι το Jordan Challenge, που επιστρέφει ύστερα από 11 ολόκληρα χρόνια όταν και εμφανίστηκε στο NBA2K11. Πλέον τα challenges είναι περισσότερα, απαιτούν να κάνετε περισσότερα πράγματα όσον αφορά πόντους, ριμπάουντ ή ασίστ ανά παιχνίδι, ενώ πριν από κάθε challenge μπορείτε να δείτε θρύλους του NBA να μιλούν για το εκάστοτε ματς και να μεταδίδουν την ένταση και το κλίμα του κάθε αγώνα. Και εδώ υπάρχουν ειδικά φίλτρα (που μπορείτε βέβαια να απενεργοποιήσετε καθώς είναι λίγο κουραστικά στο μάτι), διαφορετικός σχολιασμός αγώνα και διαφορετικός τρόπος παρουσίασης. Αν σας άρεσε το The Last Dance, είναι σίγουρο ότι στο Jordan Challenge θα βρείτε αυτό που ακριβώς θέλετε να ζήσετε, παίζοντας με τον καλύτερο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών (ασυζητητί).
Το MyCareer είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αλλά και αμφιλεγόμενα modes της σειράς NBA 2K. Στο 2K23 παίρνετε (ξανά) τον ρόλο του MP ο οποίος επιλέγεται στα draft μία θέση ψηλότερα από τον Shep Owens, έναν παίκτη με τον οποίο έχει μεγάλη αντιπαλότητα. Όλοι φαίνεται να εκτιμούν περισσότερο τον Owens παρά το γεγονός ότι είναι αλαζόνας και κωλοχαρακτήρας, οπότε καλείστε να αποδείξετε ότι αξίζετε που επιλεχτήκατε πιο ψηλά από αυτόν. Πραγματικά έχω κουραστεί κάθε χρόνο να κατακρίνω την ιστορία του MyCareer αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω ούτε φέτος. Πέρα από το γεγονός ότι ουδείς ασχολείται σοβαρά με τα picks που οριακά επιλέχτηκαν στον πρώτο γύρο, οπότε η αντίπαλότητα αυτή είναι αστεία αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος των παικτών και το μικρό impact που θα μπορούσε να είχε στη πραγματική ζωή, είναι πραγματικά αξιοθρήνητο ότι ακόμη και αν ρίχνετε 30αρες βλέπετε τα ίδια ακριβώς cutscenes όπου μεγάλες προσωπικότητες του χώρου σας κατακρίνουν για την κακή σας απόδοση. Επίσης για μία ακόμη χρονιά πρέπει να παρακολουθείτε εκτεταμένα cutscenes που παραπέμπουν περισσότερο σε σαπουνόπερα και λιγότερο σε μπάσκετ.
To City, ο εικονικός MΜΟ κόσμος του παιχνιδιού όπου μπορείτε να παίξετε και multiplayer, να άλλαξετε κούρεμα, να αγοράσετε παπούτσια κτλ, ευτυχώς είναι πιο μαζεμένο σε σχέση με το 2K22. Οπότε δεν αναλώνεστε σε άσκοπα πέρα δώθε, ενώ υπάρχει και fast travel όπου παίρνετε το μετρό για να πάτε από το ένα σημείο στο άλλο. To immersion βέβαια πέφτει στα τάρταρα καθώς ο παίκτης σας, για τον οποίο γίνεται τόσος ντόρος, παίρνει το μετρό για να μετακινηθεί, αλλά ΟΚ το ξεπερνάμε. Αυτό που δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί είναι ότι πρέπει να σπαταλήσετε εργατοώρες για να φτάσετε τον παίκτη σας σε ένα επίπεδο ώστε να χαίρεστε πραγματικά να παίζετε με άλλους. Εδώ έρχονται τα microtransactions να σας «σώσουν», αφού αν δώσετε άλλα 100(!) περίπου ευρώ μπορείτε να φτάσετε τον παίκτη σας στο υψηλότερο potential του, γιατί αν προσπαθήσετε να το καταφέρετε μόνο μέσα απο το gameplay μάλλον θα σας προλάβει η κυκλοφορία του... NBA 2K24! Πραγματική τραγωδία στην οποία προσωπικά δεν θα συμμετάσχω κι ας μείνει ο παίκτης μου με rating λιγότερο από 75.
Αντίθετα, προσωπικά έχω σε πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση το MyTeam, το καρτοπαίχνιδο δηλαδή της σειράς NBA 2K. Παρόλο που υπάρχουν και σε αυτό πολλά microtransactions, μπορείτε να χτίσετε σταδιακά καλή ομάδα γιατί έχετε καλές ανταμοιβές κερδίζοντας ματς, ενώ μπορείτε να κάνετε και ανταλλαγές μέσα από το auction house. Οπότε συγκριτικά είναι πολύ πιο τίμιο να κάνετε κάποιο progression και να κοιτάξετε στα μάτια αντιπάλους που πληρώνουν αδρά για να αποκτήσουν κορυφαίες κάρτες παικτών. Οι αλλαγές εδώ είναι λίγες αλλά σημαντικές ώστε να δώσουν μία φρεσκάδα. Πλέον δεν χρειάζεται να ανανεώνετε τα συμβόλαια των παικτών σας, με αποτέλεσμα να μην πληρώνετε εικονικό χρήμα για να παίζουν, όμως στον αντίποδα χρησιμοποιείτε πολύ λιγότερους παίκτες σε σχέση με το παρελθόν, αφού δεν χρειάζεται να κάνετε διαχείριση πόρων. Υπάρχει επίσης το Triple Threat co-op, όπου παίζετε σειρά αγώνων 3v3 παρέα αλλά και κόντρα με τους φίλους σας. To δε Clutch Time είναι διαθέσιμο και σε single-player, με διαφορετικούς κανόνες, αφού ο χρόνος επίθεσης μειώνεται στα 14 δευτερόλεπτα και το τρίποντο μετράει για 4 πόντους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου