Στα fighting games συνήθως δεν μας απασχολεί και τόσο αυτό, αλλά η Capcom φαίνεται να έριξε αρκετό βάρος στο story mode αυτή τη φορά και από τη στιγμή που υπάρχει και μάλιστα υποδηλώνεται πως υπάρχουν σχέδια να συνεχιστεί η συγκεκριμένη ανιαρή πλοκή και μελλοντικά, οφείλω να το σχολιάσω και να το λάβω υπόψη. Οι διάλογοι και οι διαδράσεις μεταξύ χαρακτήρων μοιάζουν επιτηδευμένα, ο καθένας έχει τα πέντε λεπτά του να πει την ατάκα του και να δείξει αυτό που τον χαρακτηρίζει αλλά ως εκεί. Σε γενικές γραμμές κυλά ομαλά παρότι δεν βγάζουν ιδιαίτερο νόημα τα περισσότερα που συμβαίνουν, τουλάχιστον ως την τρίτη πράξη που υπάρχει μια τεράστια κοιλιά. Είναι το είδος ιστορίας που τραβάει για λίγο το ενδιαφέρον αλλά γρήγορα ανυπομονείτε να τελειώσει και να φτάσετε επιτέλους στο final boss. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι κάποιες ιδέες είναι καλές και υπάρχουν όμορφες στιγμές, όπως όταν ο Ryu που καταφέρνει να κρατά την κακιά πλευρά του υπό έλεγχο συνεργάζεται με τον Hulk και τον συμβουλεύει για το πώς να ελέγχει το θυμό του ή όταν ο M.O.D.O.K. αναμειγνύει τα βιοχημικά όπλα από το Resident Evil με τα symbiotes από το Spider-Man για να φτιάξει έναν στρατό για τον Jedah. Πέρα από το story, υπάρχουν τα τυπικά modes που συναντάμε σε κάθε fighting game πλέον. Υπάρχει ένα arcade mode όπου μπορείτε να πάτε με όλους τους χαρακτήρες σε μια σειρά από μάχες και να ξεκλειδώσετε τίτλους για την παρουσίαση του online προφίλ σας, καθώς και colors για την αλλαγή της όψης των χαρακτήρων. Όπως και σε άλλα πρόσφατα παιχνίδια ξύλου, δεν υπάρχει ξεχωριστό τέλος για τον καθένα με την ολοκλήρωση του arcade mode. Μπορείτε φυσικά να παλέψετε με κάποιον φίλο σας ή με το AI ή να εξασκηθείτε στο training mode.
Όσον αφορά την εξάσκηση και εκμάθηση, υπάρχει επίσης το mission mode, που περιέχει μια συλλογή από tutorials και σας μαθαίνει τα βασικά του παιχνιδιού αλλά και ειδικά για τον κάθε χαρακτήρα. Υπάρχει τέλος ένα collection με art, cutscenes της ιστορίας και μοντέλα χαρακτήρων. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και το online. Έχοντας ασχοληθεί με συνοπτικές διαδικασίες με τα υπόλοιπα, μάλλον εδώ θα περάσετε το υπόλοιπο της ενασχόλησής σας με το παιχνίδι. Υπάρχουν κι εδώ τα τυπικά modes και ranked ή player matches για να παίζετε με άτομα απ’ όλο τον κόσμο. Μια νέα προσθήκη και καινοτομία κατά κάποιον τρόπο είναι το beginner’s league, ουσιαστικά μια κατηγορία όπου παίζουν μεταξύ τους μόνο αρχάριοι παίκτες, ώστε να μπορέσουν καλύτερα να μπουν στο κλίμα και να μην πέσουν κατευθείαν στα βαθιά με τους πιο έμπειρους. Φυσικά, όλοι ξεκινούν από το beginner’s league μέχρι να ανέβουν ranks και να πάψει να είναι διαθέσιμο για εκείνους, οπότε και πάλι ίσως υπάρχει χάσμα ικανοτήτων μεταξύ των παικτών. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να ανέβετε ranks και όσοι μείνουν πίσω στο beginner’s league σίγουρα θα ωφεληθούν στο να μάθουν να παίζουν καλύτερα και πιο ανταγωνιστικά σε ένα ήπιο κλίμα. Γενικά, όλα τα online modes λειτουργούν άψογα και απλά. Είναι εύκολο και γρήγορο να βρείτε αντιπάλους και οι μάχες διεξάγονται λες και βρίσκεστε στον ίδιο καναπέ. Φυσικά, πάντα παίζει ρόλο και η σύνδεση του καθενός, αλλά σε γενικές γραμμές όσο έπαιξα online όλα λειτουργούσαν άρτια χωρίς προβλήματα, παρεμβολές ή ενοχλήσεις. Άφησα για τη συνέχεια τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία για ένα fighting game και ταυτόχρονα το καλύτερο και χειρότερο μέρος του Marvel vs. Capcom: Infinite - το gameplay και την παρουσίαση. Φεύγοντας από τον χαμό του προηγούμενου παιχνιδιού με μάχες τριών εναντίον τριών, κινήσεις που γέμιζαν την οθόνη, τεράστια combos που με μιας έκλειναν τον γύρο και ένα κάπως άδικο comeback mechanic, το Marvel vs. Capcom: Infinite κατεβάζει λιγάκι τους τόνους, επιστρέφει στα θεμέλια και κάνει σημαντικές αλλαγές προς το καλύτερο. Πλέον οι μάχες γίνονται μεταξύ ομάδων δύο ατόμων. Μπορείτε ανά πάσα στιγμή να καλείτε τον παρτενέρ σας για να πάρει τη θέση σας στη μάχη και δεν μπορεί να σας βοηθήσει αν δεν μπει ο ίδιος στην πίστα. Αυτό είναι ίσως το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού, που σας ωθεί να ασχοληθείτε με τον κάθε χαρακτήρα που θέλετε στην ομάδα σας, παρά να τον επιλέγετε εργαλειακά επειδή κάνει ένα καλό assist απ’ έξω όπως σε προηγούμενους τίτλους. Και είναι πολύ πιο διασκεδαστικό και πολύ πιο καλά δομημένο το σύστημα μάχης. Μια επίθεση αντιστοιχεί σε κάθε κουμπί και συνδυασμοί αυτών σε πιο ισχυρές επιθέσεις. Δεν είναι δύσκολο να μάθετε τον χειρισμό, αλλά απαιτεί ενασχόληση και μαεστρία να ξέρετε να χειρίζεστε σωστά όλες τις ικανότητες του κάθε χαρακτήρα. Αν είστε βετεράνοι του Marvel vs. Capcom: Infinite θα νιώσετε άνετα με τον χειρισμό αλλά και αν είστε νέοι γρήγορα μπορείτε να καταλάβετε τί πρέπει να συμβαίνει.
Το παιχνίδι επίσης δίνει την δυνατότητα με το επαναλαμβανόμενο πάτημα μόνο ενός κουμπιού να συμπληρώνονται μόνα τους τεράστια combo που σε άλλες συνθήκες θα απαιτούσαν λεπτούς χειρισμούς, απομνημόνευση κουμπιών και καλό timing. Αυτά τα auto combos κάνουν το παιχνίδι πιο εύκολο, προσβάσιμο και διασκεδαστικό για τους αρχάριους, ενώ παράλληλα είναι εξισορροπημένα στην ζημιά που κάνουν ώστε ο ανταγωνισμός να είναι δίκαιος. Είναι ένας καλός τρόπος να περνούν καλά οι νέοι παίκτες, να μαζεύουν νίκες εύκολα και να βλέπουν πως πρέπει να παίζεται το παιχνίδι ώσπου να νιώσουν άνετα και να εμβαθύνουν οι ίδιοι στρατηγικά στο χειρισμό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου