Η σειρά NBA 2K εδώ και χρόνια αποτελεί το τέλειο παράδειγμα για το πώς πρέπει να εξελίσσονται χρόνο με το χρονό οι αθλητικοί τίτλοι και δίκαια αποτελεί τον βασιλιά των παιχνιδιών μπάσκετ. Κάθε παιχνίδι NBA 2K στηρίζεται μεν στο βασικό μείγμα ρεαλιστικού gameplay χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές, αλλά ταυτόχρονα προσθέτει στοιχεία στο καθαρό gameplay ή/και στο περιεχόμενο, προσφέροντας κάτι διαφορετικό. Το NBA 2K16 βασίζεται κι αυτό στην κλασική συνταγή με αρκετές προσθήκες, που στην πλειοψηφία τους ανεβάζουν και άλλο τον πήχη. Αν δεν μπλεκόταν και ο Spike Lee τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα...
Με το που πατάτε το πόδι σας στο παρκέ, νιώθετε μεν σε οικείο περιβάλλον καθώς τα δομικά συστατικά που συνθέτουν τη σειρά NBA 2K τόσα χρόνια είναι παρόντα, αλλά ταυτόχρονα ανακαλύπτετε πόσο διαφορετικά μονοπάτια ανοίγονται από τις μικρές προσθήκες στο gameplay. Πρώτα απ’ όλα ο ρυθμός του παιχνιδιού ειδικά στις σετ επιθέσεις έχει γίνει ένα κλικ πιο αργός, με τα σώματα των παικτών να είναι πιο στιβαρά και οι κινήσεις σαφώς πιο ρεαλιστικές. Σε αυτό συμβάλλουν τα χιλιάδες νέα animations που έχουν σαν στόχο να αναπαραστήσουν με πιστότητα τις κινήσεις των πραγματικών παικτών μέσα στο παρκέ και το καταφέρνουν απόλυτα. Πολύ βελτιωμένα και ρεαλιστικά παρουσιάζονται πλέον τα ποσταρίσματα και οι κινήσεις των ψηλών μέσα στη ρακέτα, ενώ είναι πολύ πιο εφικτό να κόβετε τον αντίπαλό σε προσωπική άμυνα σε σχέση με το NBA 2K15 όπου τα σουτ των αντιπάλων σας κόβονταν σπάνια. Το θεματάκι με τα “ασταμάτητα” drives των ευέλικτων αντιπάλων σας στα μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολιάς και στο online, εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά τουλάχιστον περιορίζεται, αφού πλέον συμβαίνει μόνο όταν ο αντίπαλός σας ελέγχει κάποιον από τους αστέρες του παιχνιδιού.
Ένα στοιχείο που αλλάζει σημαντικά το gameplay του NBA 2K16 είναι και η ανακατανομή των κουμπιών με τα οποία δίνετε απλές, σκαστές πάσες, alley oop και άλλα. Πλέον όλες οι πάσες σας γίνονται με τρία πλήκτρα τα οποία πατώντας δύο φορές έχετε και διαφορετικά αποτελέσματα ως προς το είδος της πάσας που δίνετε. Αντίστοιχα έχει αλλάξει και το κουμπί με το οποίο δίνετε εντολή στον ψηλό παίκτη να κάνει screen. Επιπλέον στο παιχνίδι εισάγεται ένα νέο είδος πάσας, η επονομαζόμενη “hand off” κατά την οποία αντί να δίνετε εσείς την μπάλα, έρχεται ο συμπαίκτης σας και την παίρνει από το χέρι. Πάρα πολλές επιθέσεις στο σύγχρονο μπάσκετ στηρίζονται στο συγκεκριμένο τέχνασμα, οπότε με την προσθήκη αυτή σας ανοίγονται νέοι μέθοδοι για να σχεδιάζετε επιθέσεις. Οι αλλαγές αυτές, αν και φαντάζουν μικρές, μόνο αυτό δεν είναι στο παρκέ, καθώς η όλη εμπειρία είναι σαφώς πιο ισορροπημένη και μπορείτε να βγάζετε στο παιχνίδι πολύ πιο εύκολα αυτά που έχετε στο μυαλό σας. Προσωπικά η μόνη αλλάγή που δεν με βολεύει είναι οι οδηγίες “on the fly” όταν θέλετε να κάνετε γρήγορη αλλαγή ή να αλλάξετε τρόπο παιχνιδιού, αφού πλέον δεν χρησιμοποιείτε το d-pad, αλλά τον δεξιό αναλογικό μοχλό(!).
Οι εκφράσεις των παικτών είναι πολύ βελτιωμένες.
Σε ένα άθλημα όπως το μπάσκετ, πέρα από τις διαφοροποιήσεις στις επιθετικές και αμυντικές κινήσεις των παικτών, σπουδαίο ρόλο παίζει η φυσική της μπάλας αλλά και η νοημοσύνη των αντιπάλων, σημεία στα οποία το NBA 2K16 παρουσιάζεται πιο βελτιωμένο από ποτέ. Πρώτα απ’ όλα η μπάλα ύστερα από κάθε σουτ δεν προσκρούει σε συγκεκριμένα σημεία της στεφάνης όπως συνέβαινε σε παλιότερα παιχνίδια της σειράς, αλλά αντίθετα πλέον την βλέπετε να καταλήγει στο καλάθι ύστερα από δύο ή τρεις αναπηδήσεις στην στεφάνη, συχνά χτυπάει στην στεφάνη και κατόπιν στο ταμπλό για να καταλήξει στο καλάθι κτλ, όπως ακριβώς και στην πραγματικότητα.
Εκπληκτική δουλειά έχει γίνει και στην νοημοσύνη των αντιπάλων, κυρίως στα μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας. Στον αμυντικό τομέα οι αντίπαλοι παρουσιάζονται πολύ πιο σφιχτοί στην περιφέρεια και είναι πλέον πολύ δύσκολο να βρίσκετε ελεύθερο πεδίο για τρίποντο, ενώ είναι πολύ καλύτεροι στα κλεψίματα, οπότε οι πάσες σας πρέπει να είναι πιο προσεκτικές. Αντίστοιχα όσον αφορά την επίθεση, οι αντίπαλοι δοκιμάζουν με μεγαλύτερη συχνότητα τρίποντα και βρίσκουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα mismatch που προκύπτουν για να σας βάλουν με μεγαλύτερη ευκολία πόντους. Η αλλαγή στη νοημοσύνη των αντιπάλων προσφέρει μία διαφορετική εμπειρία παιχνιδιού, καθώς ξεχνάτε πλέον τις επιθέσεις run and gun όπου ψάχνατε να βρείτε χώρο για τρίποντο, ενώ η οδηγία “protect the paint” δεν είναι πανάκεια καθώς πλέον απειλείστε άμεσα από σουτ τριών πόντων. Έτσι το παιχνίδι σας κάνει να στραφείτε σε πιο ορθολογικό και οργανωμένο μπάσκετ, δίνοντας βάση στα συστήματα του προπονητή και εκμεταλλευόμενοι τους ψηλούς που είναι πιο χρήσιμοι από ποτέ. Ένα μικρό ψεγάδι όσον αφορά την νοημοσύνη των αντιπάλων εντοπίζεται στα χαμηλότερα επίπεδα δυσκολίας και συγκεκριμένα όταν κάνετε προσποίηση και πηγαίνετε ανάποδα από το screen του συμπαίκτη σας, όπου είναι πολύ εύκολο να σας χάνει ο αντίπαλος και να μπαίνετε εύκολα για lay upή να παίζετε με τον ψηλό σας pick n' roll.
Κάθε χρόνο τα παιχνίδια NBA 2K έρχονται με αναβαθμισμένα modes, κάτι που ισχύει και για το ΝΒΑ 2Κ16 , καθώς υπάρχουν αλλαγές τόσο στα τρία βασικά modes (My Career, My GM, My Team) όσο και στα αμιγώς online. Ξεκινώντας από το My Career, έγινε πολύς ντόρος για την ανάμειξη του διάσημου σκηνοθέτη Spike Lee, ο οποίος με το Livin' Da Dream, που ουσιαστικά είναι το πρώτο κεφάλαιο του My Career, προσπαθεί να εξιστορήσει με ρεαλιστικό τρόπο την πορεία ενός εκκολαπτόμενου σταρ από τα σχολικά γήπεδα μπάσκετ στον συναρπαστικό κόσμο του NBA. Σε αυτή την απόπειρα υπάρχει ένα αρνητικό και ένα θετικό. Το αρνητικό είναι ότι το Livin' Da Dream είναι τόσο κακοφτιαγμένο, γραμμικό και πρόχειρο, που δύσκολα πιστεύετε ότι αποτελεί μέρος ενός παιχνιδιού NBA 2K. Το θετικό είναι ότι κρατάει λίγο, καθώς η τραγελαφική ιστορία ολοκληρώνεται με το τέλος της πρώτης σας σεζόν στο NBA και μετά μπορείτε να παίζετε κανονικά το My Career όπως πρέπει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου