Το Moebius: Empire Rising είναι το νέο adventure της Jane Jensen και μας έρχεται μέσω Kickstarter, έχοντας χρηματοδοτηθεί με πάνω από 300.000 δολάρια. Όλοι γνωρίζουμε το πλούσιο βιογραφικό της Jensen, γι αυτό και περιμέναμε το Moebius με μεγάλο ενδιαφέρον. Τελικά άξιζε η αναμονή;
Η εισαγωγή του Moebius, σχεδιασμένη σε μορφή κόμικ και διαθέσιμη στο κεντρικό μενού, δείχνει πώς ένα πολύ έξυπνο παιδί, ο μικρός Kye, χάνει τη μητέρα του με τραγικό τρόπο στη Νότια Αφρική το 1987. Στη συνέχεια μεταφέρεστε στο σημερινό San Xoan της Ισπανίας, όπου ο εκτιμητής έργων τέχνης και πρωταγωνιστής του παιχνιδιού Malachi Rector, πέφτει θύμα επίθεσης μετά από εκτίμηση σεντουκιού με μια ματιά και τελικά επιστρέφει στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη. Ο Malachi έχει φωτογραφική μνήμη, άριστη γνώση της ιστορίας και είναι εξαίρετος αναλυτής της γλώσσας του σώματος, ικανότητες που δεν μένουν απαρατήρητες. Σύντομα προσλαμβάνεται από μια μυστική οργάνωση ώστε να μάθει περισσότερα για μια δολοφονημένη γυναίκα, η ζωή της οποίας είχε πολλές ομοιότητες με μια Ρωμαία σύζυγο αυτοκράτορα. Δυστυχώς, ο λόγος για τον οποίο μπαίνετε σ’ αυτή την περιπέτεια είναι επιεικώς απαράδεκτος και μπορεί να συγχωρεθεί μόνο στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί σε επόμενο παινχίδι της σειράς. Πέρα από τον Malachi, στην πορεία συναντάτε και στρατολογείτε τον πρώην στρατιωτικό David Walker ως σωματοφύλακά σας χωρίς να γνωρίζετε πολλά γι’αυτόν, όμως σχεδόν τίποτα δεν είναι τυχαίο στον κόσμο του Empire Rising.
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των adventure, ο κεντρικός χαρακτήρας είναι εκ πρώτης όψεως ψυχρός, αλαζόνας, φιλάρεσκος και ιδιότροπος. Το παιχνίδι δεν καθυστερεί λεπτό στο να παρουσιάσει τον Malachi ως αντιπαθητικό μισάνθρωπο που εκμεταλλεύεται τους άλλους χωρίς να τους έχει καμία εμπιστοσύνη. Αυτό κάνει το Moebius ξεχωριστό, αφού εξερευνείτε κάθε τοποθεσία από οπτική γωνία διαφορετική της συνηθισμένης. Ενώ ένας άλλος χαρακτήρας θα έλεγε πόσο του άρεσε το τάδε βιβλίο λογοτεχνίας, ο Malachi σχολιάζει πως η λογοτεχνία είναι ανούσια και δυσαρεστεί βρίσκοντας οδηγούς αστρολογίας στη βιβλιοθήκη. Το χιούμορ του παιχνιδιού είναι κυρίως σαρκαστικό και πιθανότατα να ενοχλήσει όσους δεν το εκτιμούν, διαφωνούν με αυτό ή παρεξηγούνται εύκολα. Στην πραγματικότητα ο Malachi εξελίσσεται ως χαρακτήρας με τόσο διακριτικό τρόπο που στο τέλος θα τον συμπαθήσετε χωρίς να υπάρχει ένας απομονωμένος λόγος για να το κάνετε. Αυτό είναι αποτέλεσμα που μόνο ένα καλό σενάριο μπορεί να προσφέρει.
Το Κάϊρο είναι η χειρότερα σχεδιασμένη τοποθεσία του παιχνιδιού.
Το Moebius συνδιάζει 2D περιβάλλοντα με 3D χαρακτήρες, με τις cutscenes -που συνήθως παρουσιάζουν σκηνές δράσης- να παραπέμπουν σε καρτούν και να είναι ιδιαίτερα θολές. Οι εσωτερικές τοποθεσίες είναι και οι πιο καλοδουλεμένες, με τα 3D μοντέλα να ξεχωρίζουν αρκετά σε κάθε 2D εξωτερικό χώρο. Το κανάλι της Βενετίας μοιάζει με πρόχειρα σχεδιασμένο καρτούν σε σύγκριση με το γραφείo στο Μανχάταν, ενώ μετά από περίπου δύο ώρες παιχνιδιού βρίσκεστε σε κάποιον σκοτεινό κι έρημο δρόμο του Καϊρου που μοιάζει μισοτελειωμένος σχεδιαστικά. Μερικά αντικείμενα φαίνονται παράξενα ακόμα και στους εσωτερικούς χώρους, όπως πιξελιασμένα αγάλματα και τεράστιες άσπρες λάμπες γραφείου σε κατά τα άλλα καλαίσθητα περιβάλλοντα. Πέρα από αυτά, η σκηνοθεσία είναι επιτυχημένη, με ποικίλες οπτικές γωνίες και τοποθεσίες. Από την άλλη, το animation είναι το πιο αδύναμο σημείο του παιχνιδιού, με τον Malachi να περπατάει σαν μεθυσμένη κούκλα βιτρίνας που κουτσαίνει. Η μουσική είναι εξαιρετική, ατμοσφαιρική και ταιριάζει με το κλίμα του παιχνιδιού. Το lip synch ουσιαστικά δεν υφίσταται, αλλά αυτή είναι μια λεπτομέρεια που σύντομα ξεχνιέται με την ψυχρή, βρετανική προφορά του Malachi. Τα ηχητικά εφέ είναι ικανοποιητικά, όπως ο ήχος των βημάτων όταν περπατάει ο χαρακτήρας και της κίνησης όταν ανοίγει τον χάρτη της περιοχής, όταν αυτός είναι διαθέσιμος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου