Ένα χαμένο απόγευμα. Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η ενασχόληση με το Fast & Furious: Showdown, την χειρότερη ίσως action-racing δημιουργία της τρέχουσας γενιάς hardware. Η Activision δυστυχώς συνεχίζει να ακολουθεί μια εσφαλμένη πολιτική σχετικά με τις κινηματογραφικές μεταφορές, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, ο νέος της τίτλος αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πόσο φτωχή μπορεί να είναι μια παραγωγή γενικότερα.
Καταρχάς, οι ομοιότητες με την πρόσφατη ταινία αρχίζουν και τελειώνουν από τη στιγμή που ο χρήστης θα τοποθετήσει το δίσκο στην κονσόλα του.
Μπορεί σε ορισμένα σημεία να επιχειρείται ένα γεφύρωμα των δύο σεναρίων –αν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως το Showdown έχει να επιδείξει ένα υποτυπώδες σενάριο- αλλά τα αστεία cut-scenes και η τραγική ηθοποιία, απλά θα αναγκάσουν τον καθένα να σβήσει την κονσόλα του.
Το Fast & Furious: Showdown είναι ουσιαστικά χωρισμένο σε δύο ενότητες, στις οποίες μπορεί να λάβει μέρος ο παίκτης είτε μόνος του είτε με τη συντροφιά ενός φίλου του. Το κυρίως mode είναι το Fast & Furious, το οποίο χωρίζεται σε 30 αποστολές, οι οποίες όμως δεν διακρίνονται για την ποικιλία τους. Συνήθως απαιτείται η μετάβαση από το σημείο Α στο αντίστοιχο Β, δίχως όμως την παραμικρή πίεση από τον χρόνο ή τους αντιπάλους. Ο χρήστης θα πρέπει να κεντρίσει το ενδιαφέρον της συμμορίας στην οποία θέλει να εισέλθει και έτσι όσο περνάει η ώρα, υποτίθεται πως κερδίζει πόντους εμπιστοσύνης, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Ο τίτλος της Activision είναι τόσο ρηχός και απλοποιημένος, που ενώ στη θεωρία δείχνει πως διακατέχεται από κάποιο βάθος, τελικά στην πράξη δεν ισχύει τίποτα από όσα υπόσχεται. Μετά το πέρας κάθε αποστολής, ο παίκτης αποκτάει βαθμούς εμπειρίας, τους οποίους μπορεί να εξαργυρώσει, βελτιώνοντας διάφορα τεχνικά τμήματα του αυτοκινήτου του. Δυστυχώς, όμως, τα πάντα γίνονται αυτόματα, αλλά ακόμα και αν δεν γίνουν, ουσιαστικές διαφορές στην συμπεριφορά των οχημάτων στον δρόμο δεν εντοπίζονται.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόταν κανείς πως το Fast & Furious: Showdown είναι ένας τίτλος αναμονής και παιχνιδιού με τα νεύρα του καθενός, γιατί ένα loading time μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από μία ολόκληρη αποστολή. Με τη διάρκεια της κάθε μίας από αυτές να μην ξεπερνάει τα τρία λεπτά και στο σύνολό τους να είναι όλες και όλες τριάντα, μπορεί ο καθένας να υπολογίσει το χρονικό διάστημα που οι τίτλοι τέλους θα κάνουν την εμφάνισή τους.
Αφήνοντας στην άκρη το κυρίως Fast & Furious mode, αν κάποιος διακατέχεται από σοβαρές ψυχικές διαταραχές, μπορεί να ρίξει μια ματιά και στο Challenge mode, αλλά τα όσα θα δει δεν θα τον ικανοποιήσουν. Αυτές οι "αυτόνομες" δοκιμασίες, αποτελούν κομμένα τμήματα των κυρίως αποστολών, οπότε μιας και πριν έγινε κουβέντα για τη σύντομη διάρκεια, αυτά τα challenges είναι ακόμα συντομότερα. Μοναδική δικαιολογία για να ασχοληθεί κάποιος είναι τα εύκολα στη συλλογή achievements και το πλήθος των collectibles αλλά και πάλι η ουσία ενός videogame μάλλον βρίσκεται αλλού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου