Τώρα, εκτός από το κλασικό εμπόριο που γίνεται μέσω της διπλωματίας, υπάρχει και η επιλογή στησίματος καραβανιών μεταξύ πόλεων. Είναι ένας επιπλέον τρόπος για να βγάλετε χρήματα και να αναπτύξετε την επιστημονική έρευνα, αφού το άνοιγμα στο εμπόριο επιτρέπει τη γνώση από τους υπόλοιπους πολιτισμούς να φτάσουν τα σύνορα σας. Το ίδιο συμβαίνει και με τις θρησκείες, οπότε προσοχή, δεν εξαπλώνεται μόνο η δική σας θρησκεία στα πέρατα του κόσμου, αλλά και οι δικοί σας έμποροι επιστρέφουν πίσω επηρεασμένοι από τις ξένες δοξασίες. Κάτι άλλο που έχει αλλάξει ριζικά είναι η πολιτισμική νίκη και το πώς κερδίζετε πόντους κουλτούρας γενικότερα. Η κατασκευή του Utopia Project έχει αντικατασταθεί με ένα σύστημα τουρισμού και πολιτιστικής επιρροής. Οι Great People, οι οποίοι εμφανίζονται κάθε τόσο, πλέον μπορούν να φτιάξουν μεγάλα έργα τα οποία μπορούν να γίνουν πόλοι έλξης για ξένους επισκέπτες, είτε αυτά είναι διάσημα μουσικά κομμάτια, είτε πίνακες ζωγραφικής είτε λογοτεχνικά έργα, όλα παρμένα από πραγματικά διάσημα αριστουργήματα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Όσα περισσότερα μεγάλα έργα και τουρίστες έχετε, τόσο πιο κοντά μπορείτε να φτάσετε στην πολιτισμική και τελικά ειρηνική επικράτηση στον κόσμο. Στο δικό μου παιχνίδι, οι Πολωνοί ξεπάστρεψαν τα πάντα γιατί είχαν το μονοπώλιο στα wonders, οπότε πριν καλά-καλά φτάσει η Ατομική Εποχή είχαν ήδη γίνει η κυρίαρχη κουλτούρα σε όλον τον κόσμο.
Eσύ, εσύ με καταψήφισες στο κογκρέσο!
Οι μεγαλύτερες αλλαγές και προσθήκες έχουν να κάνουν με το παιχνίδι στη μοντέρνα εποχή, όπως φαίνεται άλλωστε και από τον τίτλο και το όμορφο βιντεάκι εισαγωγής. Όταν ένας πολιτισμός μπαίνει στην μοντέρνα εποχή, πρέπει να διαλέξει μεταξύ τριών ιδεολογιών: της απολυταρχίας, της τάξης και της ελευθερίας. Οι επιλογές σε αυτά τα παρακλάδια επηρεάζουν τις σχέσεις σας με άλλους πολιτισμούς που έχουν επιλέξει διαφορετικούς δρόμους (σκεφτείτε μόνο τί έγινε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και θα το πιάσετε), αλλά ανοίγει και πολλές επιλογές στο να φτιάξετε το κράτος σας ακριβώς όπως το θέλετε. Τα μπόνους πέφτουν βροχή από ένα σημείο και μετά. Ίσως η πιο ριζική αλλαγή όμως είναι η εμφάνιση του Παγκόσμιου Κογκρέσου, το οποίο λειτουργεί λίγο σαν τα δικά μας Ηνωμένα Έθνη. Σε αυτό όλοι οι πολιτισμοί ψηφίζουν για νόμους, εμπορικά εμπάργκο κτλ τα οποία εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη. Π.χ, οι Πολωνοί ήθελαν να εφαρμόσουν μια απαγόρευση στο αλάτι και στα κοσμήματα. Εγώ ως δεύτερη δύναμη χρησιμοποιούσα αυτά τα αγαθά στον πολιτισμό μου για να κρατήσω τους πολίτες χαρούμενους, οπότε ψήφισα αρνητικά. Παρολαυτά, ο περιορισμός πέρασε γιατί είχε την στήριξη των υπόλοιπων πολιτισμών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρήκα τον μπελά μου γιατί η ψήφος μιυ δεν συντάχθηκε με αυτή των υπολοίπων δυνάμεων, και λίγο μετά ακολούθησε ένα εμπάργκο. Η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο υπερβολικό το πόσο ευαίσθητη είναι η ισορροπία της διπλωματίας μέσα στο Παγκόσμιο Κογκρέσο και πόσο βαριές επιπτώσεις έχουν μικρές ασυμφωνίες στην γεωπολιτική σκηνή της παρτίδας, όμως γενικά σαν ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και κρύβει μεγάλη ίντριγκα, παρα τη φαινομενική ειρηνική προσέγγιση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου