
Μπορεί τον Artisan να μην τον είδα, αλλά ανυπομονώ να περάσω πάλι τον «πυρετό» των πράσινων, των χρυσων, των κίτρινων και των μπλε...Στη gamescom, λοιπόν, έπαιξα το Diablo III. Όχι πολύ βέβαια, αφού πάνω στο τέταρτο η συμπαθέστατη κατά τα άλλα κοπελιά που βρισκόταν πίσω μου, μου εξήγησε πως παρ’ ότι δημοσιογράφος (τρομάρα μου), θα έπρεπε σιγά-σιγά να μαζεύω τα μπογαλάκια μου για να παίξει και κάνας άλλος –αφού πρώτα μου ζήτησε συγνώμη! Λίγος ο χρόνος, δεν λέω, αλλά αρκετός για να βγει μια πρώτη ιδέα για το παιχνίδι –κάνε κι εσύ το δικό σου speed demo, μπορείς! Οι διαθέσιμες κλάσεις ήταν οι τέσσερις που έχουν ανακοινωθεί (barbarian, wizard, witchdoctor και monk) με τον μοναχό να είναι ο μόνος που δεν διέθετε θηλυκή εκδοχή. Με τον χρόνο να μην είναι ακριβώς σύμμαχός μου, επέλεξα τον αγαπημένο μου βάρβαρο και ξεκίνησα.
Το «ξεκίνησα» είναι σχετικό βέβαια διότι τον παρέλαβα στο 12ο level και παρ’ ότι έφτασα στο τσακ, level up δεν κατόρθωσα στο περιορισμένο χρονικό διάστημα που είχα στη διάθεσή μου να κάνω. Abilities και inventory είναι όπως τα ξέρετε και τα θυμάστε από το Diablo II (και αν δεν τα θυμάστε, μια επανάληψη ποτέ δεν έβλαψε κανέναν) ενώ αυτά που έχουν αλλάξει είναι τα skills. Ο βάρβαρος, συγκεκριμένα, είχε τρία διαφορετικά trees, τα berserker, juggernaut και battlemaster με το καθένα να εστιάζει σε διαφορετικό στυλ gameplay –όπως αντιλαμβάνεστε, το customization βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι ενώ το γεγονός ότι οι συνδυασμοί σε ό,τι έχει να κάνει με τα skills έχουν αυξηθεί σημαντικά, χαρίζει απλόχερα πόντους στο παιχνίδι στον τομέα του replayability.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου