Είναι σαν να έχετε βρει έναν αρχαίο υπολογιστή ο οποίος όσο τον φτιάχνετε τόσο πιο πολλά για το παρελθόν σας αποκαλύπτει, αλλά ποτέ αρκετά για να αφαιρέσει την χαρά του να σκεφτείτε εσείς το νόημά τους. Αυτό είναι το Hob. Ο χαρακτήρας σας ξυπνάει μέσα σε ένα περίεργο δωμάτιο με ένα τεράστιο φιλικό ρομπότ να του δείχνει τον δρόμο. Στα πρώτα λεπτά και μετά από ένα ατύχημα, ο ήρωας χάνει το ένα του χέρι και αποκτά το τεράστιο χέρι του ρομπότ, ενώ λίγο μετά αποκτάει το σπαθί, ολοκληρώνοντας έτσι το βασικό σετ κινήσεων που έχετε κατά την διάρκεια του τίτλου. Το Hob ως ένα παιχνίδι που δεν έχει ούτε ένα στοιχείο λεκτικής επικοινωνίας, είτε γραπτής, είτε προφορικής, αφηγείται μια ιστορία που χωράει πολλές ερμηνείες και περιμένει να δώσει ο παίκτης τα νοήματα του, όπως περίπου το Journey ή το Abzu.
Όμως αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι τα κοινά που έχει με το Zelda και ειδικά τα 2D παιχνίδια της σειράς, όπως τα A Link to the Past και A Link Between Worlds. Κυρίως όσον αφορά την δομή και το γεγονός ότι ο κόσμος του Hob είναι ένα τεράστιο dungeon με γρίφους που βρίσκονται μόνιμα στον δρόμο σας και πρέπει να τους λύσετε έτσι ώστε να πάτε παρακάτω. Τα ταξίδια σας πάνω και κάτω από την γη δίνουν και την εναλλαγή στα σκηνικά που χρειάζεται για να κρατήσει το ενδιαφέρον. Το σύστημα μάχης είναι αρκετά απλό. Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές δεν έχει πολλούς εχθρούς για να πολεμήσετε και η μάχη είναι καθαρά... Zelda. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταλαβαίνετε πότε οι εχθροί είναι τρωτοί, να βρίσκετε τρόπους να αχρηστεύετε τις ασπίδες τους ή να τους οδηγείτε στο κοντινότερο σημείο ώστε να σας κάνουν τη χάρη να πεθάνουν μόνοι τους. Βασικά αν φερθείτε αρκετά έξυπνα, καταλαβαίνετε ότι είναι τόσο επικίνδυνοι για τους εαυτούς τους όσο οι ίδιοι μεταξύ τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που σκάει mini-boss με μπόλικα τσιράκια και καταλήγει να σκοτώνει τους ίδιους του τους υποτακτικούς, σώζοντάς σας χρόνο. Ένα άλλο πράγμα που το παιχνίδι δανείζεται από το Zelda είναι οι αναβαθμίσεις του χαρακτήρα. Αργότερα στο παιχνίδι μπορείτε να αναβαθμίζετε τις δυνατότητες, τις μπάρες ζωής και μαγείας, ενώ σε ειδικά δωμάτια αναβαθμίζετε και το τεράστιο μηχανικό του χέρι για περισσότερες δυνατότητες.
Το μεγάλο πρόβλημα με το gameplay του Hob είναι ότι συχνά πυκνά χάνεστε.
Ένας κόσμος τόσο τεράστιος και περίπλοκος όσο αυτός του παιχνιδιού, είναι πραγματικά επικίνδυνος στο να χαθείτε όταν δεν το θέλετε. Βέβαια στις περιπλανήσεις σας βρίσκετε σχεδόν πάντα κάποιο power-up η κάτι άλλο να κάνετε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να είναι ενοχλητικό, ενώ και το σύστημα χάρτη δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο. Πολλές φορές φαίνεται ότι ίσως οι δημιουργοί να το έκαναν επίτηδες ώστε να νιώθετε το μέγεθος και την πολυπλοκότητα του κόσμου, όμως είναι μια απόφαση που έχει τα ρίσκα της. Το δε platforming είναι σε γενικές γραμμές μέτριο, η κάμερα ώρες ώρες δεν σας επιτρέπει να υπολογίσετε αποστάσεις και καμμιά φορά το colision detection αποφασίζει να μην στέψει τα άλματά σας με επιτυχία. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ο χαρακτήρας κολλάει πίσω από την γεωμετρία κάποιων αντικειμένων χωρίς λόγο και αιτία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου