The Witcher 3: Wild Hunt Review

Το 2007 έκανε την εμφάνιση του ένα παιχνίδι από μια άγνωστη τότε πολωνική εταιρεία. Η CD Projekt RED κυκλοφόρησε το The Witcher, ένα action RPG βασισμένο στα βιβλία του Πολωνού συγγραφέα Andrzej Sapkowski, ξεκινώντας ένα από τα μεγαλύτερα success story στην πρόσφατη ιστορία του gaming. Το The Witcher 2 ακολούθησε το 2011 και απέδειξε αυτό που όλοι λίγο πολύ είχαν καταλάβει. Η CD Projekt είναι ένα από τα κορυφαία στούντιο στη βιομηχανία, όχι μόνο για τα παιχνίδια της αλλά και για την εικόνα που βγάζει προς τα έξω. Αν μια εταιρεία δικαιούται να έχει σαν σύνθημα το “από gamers για gamers” αυτή είναι η CD Projekt. Tο αριστουργηματικό The Witcher 3: Wild Hunt απλά επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.
Το The Witcher 3 είναι action RPG ανοιχτού κόσμου με προοπτική τρίτου προσώπου. Το σενάριο αρχικά δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για μια προσωπική ιστορία του Geralt, αποκομμένο από βασιλιάδες και πολιτικά συμφέροντα, φατρίες και διαμάχες σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Όλα ξεκινούν όταν η Yennefer, αγαπημένη του Geralt, του ζητά να τη συναντήσει, κάτι το οποίο γίνεται η αφορμή για να ξεδιπλωθεί ένα σχεδόν άριστο σενάριο που κλιμακώνεται σταδιακά με τον μοναδικό τρόπο που μας έχει συνηθίσει η σειρά όλα αυτά τα χρόνια. Οι κακουχίες, τα σημάδια από τις μάχες αλλά και το πέρασμα του χρόνου, είναι κάτι παραπάνω από εμφανή στον λευκό λύκο Geralt, που μπαίνει σε μια μακρά περίοδο ξεκούρασης και επίλυσης προσωπικών προβλημάτων.
Η Yennefer, η Ciri που είναι η υιοθετημένη κόρη του Geralt, παλιοί και νέοι φίλοι, ξεδιπλώνουν με εξαιρετικό τρόπο μια ιστορία που φέρνει φέρει στο φως άγνωστες πτυχές όχι μόνο του ήρωα αλλά και όλων των εμπλεκομένων σε αυτή και κατ' επέκταση του κόσμου όπου διαδραματίζεται το παιχνίδι. Ο -για πρώτη φορά στην ιστορία της σειράς- ανοιχτός κόσμος του παιχνιδιού, είναι ίσως η καλύτερη επιλογή για να ξεδιπλωθεί το ταλέντο των δημιουργών σε κλίμακα τέτοια που κυριολεκτικά τρομάζει. Το ύφος και στιλ της σειράς είναι λίγο πολύ γνωστό. Ένας σκοτεινός, μεσαιωνικός/φανταστικός κόσμος, με πολιτικά και όχι μόνο συμφέροντα, με αδίστακτους χαρακτήρες να ορίζουν την τύχη του κόσμου γύρω τους και μέσα σε όλα αυτά, ο Geralt άλλοτε σαν μισθοφόρος και άλλοτε αυτοβούλως να γίνεται και αυτός ένα κομμάτι του παζλ έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο.
Άλλη μια μέρα στον μαγευτικό κόσμο του παιχνιδιού.
Άλλη μια μέρα στον μαγευτικό κόσμο του παιχνιδιού.
Αντίθετα με άλλα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου, όπου οι επιλογές που γίνονται διαθέσιμες εκτοξεύονται στα όρια της υπερβολής και σε πολλές περιπτώσεις κουράζουν λόγω επανάληψης, το The Witcher 3 καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο, με άριστη σκηνοθεσία και εναλλαγή μεταξύ δράσης και εξέλιξης σεναρίου. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι όχι μόνο το επικό σενάριο και ο τρόπος με τον οποίο σταδιακά κλιμακώνεται, αλλά και η συνοχή των ιστοριών ή δευτερεύουσας σημασίας αποστολών, που δίνουν την εντύπωση ενός ενιαίου κόσμου που υπόκειται στα ίδια δεινά και κακουχίες από την μια άκρη του έως την άλλη. Ο τρόπος με τον οποίον αρκετές από τις δευτερεύουσας σημασίας αποστολές καταλήγουν να είναι μέρος της κεντρικής ιστορίας, με αρκετούς χαρακτήρες να εξιστορούν το παρελθόν τους, το παρόν αλλά και πώς δικαιολογούν τις πράξεις τους βασισμένες στις συνήθειες και αρχές της εποχής, είναι δείγμα της εκπληκτικής δουλειάς που έχει γίνει στον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία. Οι πολύχρονες μάχες έχουν αφήσει τα σημάδια τους αποτυπωμένα στις συνήθειες και καθημερινές ασχολίες των κατοίκων του Βόρειου Βασιλείου. Μεγάλα σε έκταση πεδία μάχης, όπου τα κουφάρια των νεκρών που κείτονται διάσπαρτα δεν έχουν λιώσει ή φαγωθεί από πτωματοφάγα πλάσματα, βρίσκονται εκεί όχι μόνο για να θυμίζουν ένα ένδοξο παρελθόν ή ότι ο πόλεμος ακόμα μαίνεται, αλλά προσφέρουν και ευκαιρίες σε ρακοσυλλέκτες ή αγανακτισμένους πολίτες όπου ανάμεσα στα πτώματα αναζητούν ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο.
Μικρά χωριά και οικισμοί, το καθένα με τις δικές του καθημερινές συνήθειες αλλά και προβλήματα, υπάρχουν όχι μόνο για να “γεμίζουν” τον ανοιχτό κόσμο του παιχνιδιού, αλλά και για να συνθέτουν το καθένα ξεχωριστά έναν ζωντανό, οργανικό κόσμο. Πίνακες ανακοινώσεων όπου καρφιτσώνονται νέοι νόμοι, ερωτικά μηνύματα μεταξύ ερωτευμένων ζευγαριών, νέα που αφορούν τη συγκεκριμένη περιοχή, εξαγγελίες εορτών αλλά και συμβόλαια για τολμηρούς εξερευνητές και μαχητές, είναι κάποια από τα πολλά στοιχεία που μαρτυρούν ότι ο κόσμος του The Witcher 3 είναι κάτι παραπάνω από ζωντανός. Κατά την περιπλάνηση σας βλέπετε ολονυχτίες θρησκόληπτων γύρω από κάποιο ιερό βωμό, περιπολίες στρατιωτών, επικίνδυνες αγέλες ζώων να εξορμούν στα θύματά τους, ζητιάνους στις μεγαλουπόλεις να εκλιπαρούν περαστικούς για μια βοήθεια, νοικοκυρές να πλένουν τα μπαλκόνια των σπιτιών τους, μεθυσμένους να βγάζουν τα σωθικά τους σε κάποια γωνιά και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε - με κάποιο τρόπο η CD Projekt κατάφερε και τα χώρεσε σε κάτι που μοιάζει με... βιντεοπαιχνίδι.

Geralt εναντίον γύπα.
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου