Η ιστορία είναι πολύ απλή και υπάρχει περισσότερο ως δικαιολογία, παρά ως σοβαρή προσπάθεια για αφήγηση. Σε ένα δυστοπικό 2030, οι διάφοροι μεγαλό-όμιλοι έχουν κυριεύσει τα πάντα. Μία από αυτές τις εταιρείες, η Matterhorn, ξεκινά ένα νέο άθλημα, το Rollerdrome, το οποίο συνδυάζει rollerskating με πιστολίδι. Πολύ γρήγορα το Rollerdrome γίνεται το κορυφαίο άθλημα στον κόσμο και αποτελεί τον ιδανικό αντιπερισπασμό από την όλη κατάσταση της κοινωνίας, αλλά και τις σκοτεινές μηχανορραφίες της Matterhorn. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο της Kara Hassan, η οποία στοχεύει να γίνει η νέα πρωταθλήτρια, ενώ παράλληλα ανακαλύπτει την συνωμοσία που κρύβεται πίσω από το τουρνουά. Αντί για cutscenes, υπάρχουν λίγα σημεία στο παιχνίδι όπου έχετε τον έλεγχο της Kara με οπτική πρώτου προσώπου (όλο το υπόλοιπο είναι τρίτου) και μπορείτε να εξετάσετε διάφορα αντικείμενα και να διαβάσετε σημειώματα. Από εκεί μαθαίνετε και το μεγαλύτερο μέρος της «πλοκής». Όπως είπαμε και πριν όμως, το Rollerdrome επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στο gameplay του.
Στόχος σας είναι να κερδίζετε σε κάθε πίστα και να προχωράτε στην επόμενη, μέχρι να φτάσετε -και να κερδίσετε- τον τελικό. Πριν από συγκεκριμένες πίστες, πρέπει να περάσετε ένα δοκιμαστικό αγώνα, που λειτουργεί ως tutorial για τις κινήσεις που μπορείτε να κάνετε και τα όπλα που θα χρησιμοποιήσετε. Μέσα σε κάθε επίπεδο, υπάρχουν ράμπες, μπάρες και ένα σωρό άλλα σημεία που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να κάνετε τα διάφορα tricks. Όπως σε κάθε άλλο skating παιχνίδι, μπορείτε να συνδυάσετε αυτά τα κόλπα μεταξύ τους, για να πετύχετε combos και μεγαλύτερο score. Για την ακρίβεια, πρέπει να μάθετε να τα κάνετε, καθώς τα tricks είναι ο μοναδικός τρόπος για να ξαναγεμίζετε τα όπλα σας. Όσο καλύτερο το κόλπο, τόσα περισσότερα πυρομαχικά κερδίζετε. Ευτυχώς, εκτός από τα διάφορα tricks, μπορείτε να αποφύγετε τα αντίπαλα πυρά με αποφυγή και επίσης μπορείτε να μπείτε σε αργή κίνηση για λίγο, κάτι που, πιστέψτε με, θα σας χρειαστεί. Έπειδή εκτός από το να ρολάρετε, πρέπει να σκοτώνετε και τους House Players, οι οποιοί ζουν μόνο και μόνο για να σας βάλουν στο φέρετρο (δεν ξέρω αν θα διαθέτει και αυτό ρόδες). Αντιμετωπίζετε εχθρούς που είναι οπλισμένοι με απλά πιστόλια, snipers και μπαζούκα, μέχρι όπλα laser, ασπίδες και τεράστια mechs.
Όμως κι εσείς, εκτός από τα αρχικά διπλά πιστόλια σας, όσο προχωράτε ξεκλειδώνετε νέα όπλα, όπως shotgun, grenade launcher και καραμπίνα laser. Μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να αλλάξετε μεταξύ των τεσσάρων, ανάλογα με τον εχθρό που πολεμάτε και τη στρατηγική που σας βολεύει καλύτερα. Να προσθέσω πως, καλό είναι να έχετε τον νου σας, γιατί μετά από τις πρώτες πίστες, το παιχνίδι δυσκολεύε αρκετά απότομα και δεν συγχωρεί εύκολα τα τυχόν λάθη. Από την άλλη όμως, πρέπει να πω πως η όλη φάση του να κάνετε τα ακροβατικά σας αποφεύγοντας τον θάνατο ενώ ταυτόχρονα πιστολίζετε ότι κινείται, δημιουργεί μερικές πραγματικά έντονες και εντυπωσιακές στιγμές στην μάχη και γενικότερα αφήνει μία πολύ ωραία αίσθηση και ανεβάζει την αδρεναλίνη. Επίσης το παιχνίδι έχει διάφορες βοηθητικές επιλογές που μπορείτε να ενεργοποιήσετε (άπειρα πυρομαχικά, να είστε ανίκητος κτλ) αν ζοριστείτε πολύ. Το μόνο «τίμημα» είναι πως το score σας δεν ανεβαίνει στα leaderboards που υπάρχουν.
Μέσα σε κάθε πίστα, έχετε και διαφορους στόχους, τους οποίους πρέπει να ολοκληρώσετε, έτσι ώστε να κερδίσετε αρκετούς πόντους για να ξεκλειδώσετε την επόμενη πίστα. Αυτοί οι στόχοι ποικίλλουν και μπορεί να είναι πολύ απλοί (πχ κάντε το τάδε κόλπο), μέχρι και πιο ζόρικοι (πχ σκοτώστε δύο εχθρούς ταυτόχρονα με το τάδε όπλο). Όλα αυτά, γίνονται στο story mode. Όταν όμως το ολοκληρώσετε, ξεκλειδώνετε το Out For Blood mode, στο οποίο, πέρα από την αυξημένη δυσκολία, έχετε και νέους στόχους να πραγματοποιήσετε, με απώτερο σκοπό το high score στα leaderboards. Πρόκειται για μία ωραία προσθήκη, αφού το αρχικό campaign από μόνο του είναι αρκετά συντομο σε διάρκεια (ανάλογα πάντα και το πόσο σας δυσκολεύει). Το μεγάλο μειονέκτημα παιχνιδιού όμως είναι η έλλειψη multiplayer. Είναι πολύ κρίμα να έχεις ένα σύστημα μάχης με καλό έλεγχο και συνδυασμό gunplay και skating και να μην μπορείς να παίξεις ενάντια σε άλλους παίκτες. Απλά φανταστείτε τί επικά ματς θα μπορούσαν να γίνουν και πόσο θα αυξανόταν το replayability.
Οπτικά, το Rollerdrome χαρακτηρίζεται από το cel-shaded στιλ του, που το κάνει να μοιάζει σαν να ξεπήδησε από τις σελίδες ενός comic. Αυτό όχι μόνο το καθιστά πολύ ευχάριστο στο μάτι, αλλά και του προσδίδει μία προσωπικότητα. Επίσης, στο πρακτικό κομμάτι, αυτή η εικαστική επιλογή βοηθά το framerate να μένει σταθερό στα 60fps, κάτι που είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Οι πίστες δεν είναι πολύ μεγάλες, αλλά είναι καλοσχεδιασμενες και όμορφες. Βρίσκεστε σε αθλητικές αρένες, βραχώδεις ερήμους, χιονισμένα βουνα κτλ. Δυστυχώς όμως, είναι λίγες και χωρίς μεγάλη ποικιλία. Το synthwave soundtrack του τίτλου είναι μία ευχάριστη ακουστική έκπληξη, που συνδυάζει retro αισθητική με σύγχρονη electronica και το αποτέλεσμα είναι μία δυνατή, πορωτική μουσική επένδυση που ταιριάζει ιδανικά με τον έντονο, γρήγορο ρυθμό και την καταιγιστική δράση. Όσο για τα ηχητικά εφέ, είναι τίμια και υποστηρίζουν όλο το χάος που ζείτε ενώ πατινάρετε και πυροβολάτε ενώ ταυτόχρονα σφαίρες περνάνε ξυστά και εκρήξεις σκάνε από δίπλα σας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου