Φαινομενικά, το Assassin’s Creed Syndicate έχει τα φόντα να είναι ένα καλό Assassin’s Creed – δημιουργήθηκε από νέα ομάδα ανάπτυξης, είναι μόνο single-player, και διαδραματίζεται στο βικτωριανό Λονδίνο, που και της μόδας είναι τώρα τελευταία και αποτελεί μια πολυπόθητη πόλη/εποχή για παιχνίδι της σειράς. Καταφέρνει όμως να ανταποκριθεί στις προσδοκίες;
Λονδίνο, έτος 1868 μ.Χ., όταν μονάρχης είναι η Βικτώρια και η βιομηχανική επανάσταση βρίσκεται σε ένα εκστατικό για την πλουτοκρατία ζενίθ. Αυτή η τελευταία πρόταση συνοψίζει το σενάριο του Assassin’s Creed Syndicate ή, καλύτερα, τους στόχους των πρωταγωνιστών του. Σε ένα Λονδίνο που ελέγχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους templars, τα δίδυμα αδέρφια Evie και Jacob Frye πιάνουν δουλειά. Η Evie ξεκινά την αναζήτηση ενός piece of eden που ταυτόχρονα ψάχνουν και τα μεγάλα κλιμάκια των templars, ενώ ο Jacob αναλαμβάνει να απελευθερώσει τρόπον τινά την αγγλική πρωτεύουσα από τα χέρια των αιωνίων εχθρών και παράλληλα να εδραιώσει την παρουσία των ασσασσίνων εκεί. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με δύο παράλληλες ιστορίες που μπλέκονται ελάχιστα, δύο ιστορίες που προσπαθούν να καλύψουν ό,τι έχει προσφέρει η σειρά μέχρι τώρα. Από την μία, την πεμπτουσία των ασσασσίνων, τη διαφύλαξη δηλαδή των παντοδύναμων κειμηλίων, και από την άλλη, την τάση που ξεκίνησε από το Assassin’s Creed Brotherhood, δηλαδή το στήσιμο της αυτοκρατορίας των ασσασσίνων σε μια πόλη.
Είναι λογικό να περιμένει κανείς πως η εισαγωγή του δεύτερου πρωταγωνιστή θα διευκόλυνε την ανάπτυξη της ιστορίας, αφού θα ήταν πιο εύκολη η διανομή και η πρόοδος της πλοκής. Ως εκεί το Syndicate τα πάει περίφημα, ξεκαθαρίζει από νωρίς ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές καλείται να κάνει τί και η δομή των κύριων αποστολών είναι αρκετά καλή για να είναι εμφανείς οι εκάστοτε στόχοι. Τα προβλήματα όμως που συσσωρεύονται είναι πολλά. Αρχικά, παρότι οι πρωταγωνιστές είναι αδέρφια, δεν βλέπουμε ποτέ να αναπτύσσεται κάποιου είδους σχέσης μεταξύ των δύο, αφού ο κοινός τους χρόνος σε cutscenes είναι ελάχιστος. Παράλληλα, το παιχνίδι σα να φοβάται να βάλει και τους δύο πρωταγωνιστές σε μια κοινή αποστολή, κάτι που θα έβαζε ένα στιβαρό θεμέλιο για να καταλάβουμε πώς ακριβώς σκέφτονται οι Fryes ή τι νιώθουν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο στο τέλος της ιστορίας, όταν είναι ήδη αργά και το ενδιαφέρον για τους ήρωες και την μεταξύ τους σχέση έχει ήδη ξεχαστεί.
Το δίδυμο των πρωταγωνιστών.
Το ακόμα πιο προβληματικό είναι πως το παιχνίδι κατά καιρούς βάζει τους πρωταγωνιστές του να πετάνε διάφορες ατάκες που μένουν παντελώς μετέωρες και δίχως ουσία. Δεν υπάρχει πουθενά η σταδιακή ανάπτυξη ενός ασσασσίνου που λατρέψαμε με τον Ezio ή τα διλήμματα μεταξύ χρυσού και υστεροφημίας που αντιμετώπιζε, έστω και επιπόλαια, ο Edward Kenway. Το Syndicate χάνει την ευκαιρία που είχε με το δίδυμο και είναι κρίμα. Κρίμα, διότι οι Fryes έχουν ταμπεραμέντο και ο χαρακτήρας τους χαράσσεται όμορφα και ξεκάθαρα – απλά μένουν εκεί, χωρίς περαιτέρω εξέλιξη. Ομοίως άνευρη είναι και η παρουσία του αρχικακού, Crawford Sterrick, ο οποίος παρόλη την επιβλητική εμφάνισ;h του και την πολύ πετυχημένη “chaotic evil” παρουσίαση του, δραστηριοποιείται ελάχιστα ως το τέλος και κρύβεται σεναριακά πίσω από τους εξαιρετικά βαρετούς και τυποποιημένους θεληματάρηδες του.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η ιστορία του Assassin’s Creed Syndicate δεν έχει και πολλά να πει. Σ’αυτό δε συμβάλλει μόνο η μετριότητα των αναμνήσεων του βικτωριανού Λονδίνου, αλλά και η ιστορία της σύγχρονης εποχής που πλέον περιορίζεται σε ελάχιστες σκηνές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν χειρίζεστε κάποιον ήρωα ή κάτι τέτοιο, απλά παρακολουθείτε μια ομάδα σημερινών ασσασσίνων να κυνηγάνε το ίδιο piece of eden που κυνηγάει και η Evie Frye στο παιχνίδι. Εντελώς υποκειμενικά, αυτή είναι μια λαμπρή ιδέα, ο περιορισμός δηλαδή της σημερινής εποχής σε μερικές μόνο σκηνές, αλλά κατανοώ πως ίσως να υπάρξει δυσαρέσκεια για την ελάχιστη εξέλιξη του συνολικού μύθου της σειράς.
Όπως προαναφέρθηκε, ο χαρακτήρας του κάθε πρωταγωνιστή είναι ξεκάθαρος από την αρχή. Ο Jacob είναι ένας πιο αλέγκρο, άμεσος και χαοτικός τύπος, ενώ η Evie είναι πιο τακτική, πιο συγκεντρωμένη, πιο ήσυχη αν θέλετε. Αυτή η διαφορετικότητα μεταξύ των δύο αντικατοπρίζεται κυρίως στις αποστολές παρά στις ικανότητές τους. Ο Jacob, έχοντας να αντιμετωπίσει κυρίως τους templars, ασχολείται με την σταδιακή αποδυνάμωση του Starrick στερώντας του επαφές στους βασικούς τομείς ανάπτυξης της πόλης. Δολοφονεί δηλαδή (όχι πάντα διακριτικά) πολιτικούς, επιχειρηματίες του τύπου και των τηλεπικοινωνιών, αντίπαλους εγκληματίες και για να το κάνει αυτό πρέπει να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες. Απεναντίας, η Evie καλείται να συλλέξει στοιχεία για την τοποθεσία του κειμηλίου καθώς και να ανακαλύψει τα μυστικά των παλιότερων assassins. Οι κύριες αποστολές αφορούν αυτούς τους στόχους λοιπόν και παρουσιάζουν μια ευχάριστη ποικιλία. Βέβαια, ποτέ δεν νιώθετε την αποκλειστικότητα – μπορεί το παιχνίδι να σας αναγκάζει να παίζετε με τον Jacob ή την Evie μα πάντα έχετε την υποψία πως και οι δύο θα τα κατάφερναν εξίσου καλά στην εκάστοτε αποστολή.
Η Evie είναι η πραγματική απόγονος των assassins...
Αυτές οι θολές γραμμές μεταξύ των δυνατοτήτων των ηρώων υποκινούνται από τις ικανότητες που ξεκλειδώνετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, τον εξοπλισμό τους, ενώ γίνονται ακόμα πιο θολές στις δευτερεύουσες αποστολές. Να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Παίζοντας και εκτελώντας αποστολές ή άλλα κατορθώματα, οι πρωταγωνιστές ανεβαίνουν επίπεδο και εσείς μπορείτε να αποκτάτε ικανότητες, σαν σε RPG, που αφορούν τις μάχες, το stealth κτλ. Από τα μπόλικα δέντρα των ικανοτήτων, μόλις τρεις είναι αποκλειστικές για κάθε πρωταγωνιστή, δηλαδή μπορεί αρχικά να επιλέξετε να τονώσετε τις ικανότητες του Jacob στις μάχες ή της Evie στο stealth, αλλά τελικά, από την μέση του παιχνιδιού και έπειτα οι δύο ήρωες συγκλίνουν αρκετά και, τελικώς, καταλήγουν να μη διαφέρουν ουσιαστικά. Αντίστοιχη συμπεριφορά παρουσιάζει ο εξοπλισμός που ως επί το πλείστον είναι κοινός με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σίγουρα, η ποικιλία τόσο των ικανοτήτων όσο και των επιλογών του εξοπλισμού είναι ευρεία, αλλά δεν τονίζει τη διαφορετικότητα την ηρώων, λειτουργεί μόνο εξυπηρετικά ώστε να τους ενισχύει για πιο δυνατούς εχθρούς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου