Ρέει «ΙΧΩΡ» στις φλέβες του…

Μη φοβάστε δε θα διαβάσετε ένα κείμενο σχετικό με την «εξωγήινη» και «Ανδρομέδεια» προέλευση του Ελληνικού γένους. Ούτε ενεργοποιήθηκε μέσα μας ξαφνικά το «γονίδιο της συνωμοσιολογίας» από την επαφή μας με την ακτινοβολία του Σείριου. Δε τα βλέπουμε, ακόμα, όλα γαλάζια και παραμένουμε ένα ενημερωτικό gaming site. Η χρήση της λέξης «ΙΧΩΡ» (αίμα των θεών και δείγμα «θεϊκής» καταγωγής) σχετίζεται αποκλειστικά με το υπόβαθρο του APOTHEON, την Ελληνική μυθολογία, αλλά και για να τονιστεί, ακόμα μία φορά, ο σφυγμός που δείχνει η indie «βιοτεχνία» έναντι της «κοιμωμένης» mainstream βιομηχανίας, των χαλεπών, gaming καιρών που διανύουμε. Ίσως τελικά αυτή η άνθηση και ο δημιουργικός «οργασμός» των underdogs αυτού του κόσμου, να έχει περισσότερα θετικά από όσα του αποδίδουμε!
 Σε ένα απροσδιόριστο χρονικό πλαίσιο, κάποτε στην Αρχαία Ελλάδα, φτάνει η εποχή του «σιδερένιου γένους» της ανθρωπότητας (βάσει της θεώρησης του Ησιόδου για τα 5 γένη, από το «Έργα και Ημέραι») και αντιλαμβανόμενος ο «παντεπόπτης» Δίας την παρακμή στην οποία έχει περιπέσει το ανθρώπινο γένος, αποφασίζει να μαζέψει τους άλλους θεούς, καθώς και τις μικρότερες θεότητες, στον Όλυμπο. Η μη τήρηση ενός κώδικα ζωής, σύμφωνα με του Ολύμπιους κανόνες και νόμους, προκάλεσε αυτή τη μεγάλη θλίψη, οργή και απογοήτευση στο Δία, που αποφάσισε να εξολοθρεύσει μια και καλή την ανθρωπότητα. Τα σπαρτά μαραζώνουν, ο ήλιος έχει κρύψει το ζωογόνο φως του, ο πόλεμος μεταξύ των πόλεων μαίνεται λυσσαλέος, οι θάλασσες ανταριασμένες και τρικυμιώδεις, τα δώρα των θεών τα έχει στερηθεί η ανθρωπότητα και ο αφανισμός φαντάζει άμεσος και βέβαιος. Την πιο ζοφερή ώρα, εμφανίζεται ο Nikandreos, ο οποίος, αφού σώζει το χωριό του από επιδρομείς, συναντιέται στου πρόποδες του Ολύμπου με την Ήρα. Η σύζυγος του Δία, ζηλόφθονη από τη φύση της, επιλέγει να εκδικηθεί τον άτακτο και άπιστο θεό, βοηθώντας τον ήρωά μας. Του εξασφαλίζει την είσοδο στον Όλυμπο και τον ενημερώνει πως πρέπει να σκοτώσει τους θεούς, τα αδέλφια και τα παιδιά της, ώστε να κλέψει πίσω τις θεϊκές δυνάμεις και δώρα των, εξασφαλίζοντας τη επιβίωση των ανθρώπων.
 «Ει θεοί εισί κακοί, ουκ εισί θεοί» φαίνεται να σκέφτεται ο Νίκανδρος και, ελλείψει επιλογών, συμμαχεί με τον εχθρό του εχθρού του, αναλαμβάνοντας το ρόλο του θεομάχου και του απελευθερωτή της ανθρωπότητας από τα καπρίτσια των θεών. Το βασικό μοτίβο της ιστορίας, καθώς και η προσωπικότητα των διάφορων χαρακτήρων που εμφανίζονται (ή κάνουν ένα απλό cameo -και πιστέψτε μας είναι πολλοί), είναι, κατά τη γνώμη μας, πιστά στο πνεύμα των μύθων της αρχαιότητας και δίνονται με σεβασμό και αγάπη προς το πρωτογενές υλικό. Υπάρχει, προφανώς, μια πιο ελεύθερη προσέγγιση (ούτως ή άλλως, το παιχνίδι θέλει να πει τη δικιά του ιστορία, πιάνοντας ένα άλλο κλαδί του δέντρου), αλλά γίνεται εμφανής η μελέτη και η κατανόηση της πρώτης ύλης στο πώς αξιοποιείται στο παιχνίδι. Ειδικά η σκιαγράφηση του χαρακτήρα του κάθε θεού, χρωματισμένη με ανθρώπινα πάθη και αρετές, είναι πραγματικά απολαυστική και πετυχημένη.



Share on Facebook Share on Twitter Share on Google Plus

About Freegr network