Με τη σειρά Battlefield να έχει δεχθεί αρκετά μεγάλο χτύπημα στην “αξιοπιστία” της μετά τα προβλήματα του Battlefield 4, ήταν δύσκολο να έχουμε υψηλές προσδοκίες για το Battlefield Hardline. Ένα παιχνίδι που δεν είναι βασικό μέρος της σειράς και δεν δημιουργήθηκε από τη DICE, αλλά από τη Visceral. Το Battlefield Hardline υπόσχεται μία φρέσκια εμπειρία, με αστυνομικούς εναντίον κακοποιών (αντί για Αμερική εναντίον... όλων), διατηρώντας τις “παραδόσεις” των Battlefield, αλλά αφήνοντάς ανάμικτα συναισθήματα.
Όπως τα campaign των Bad Company, έτσι και το campaign του Battlefield Hardline ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Η ιστορία σας τοποθετεί στο ρόλο του αστυνομικού Nick Mendoza, με αποστολή να “καθαρίσει” το Μαϊάμι από τον μεγαλύτερο έμπορο ναρκωτικών της πόλης, σε συνεργασία με την Khai Minh Dao (ο μόνος άνθρωπος που μιλάει χειρότερα αγγλικά και από τον Τσίπρα) και τον Carl Stoddard, με τους οποίους περνάτε περίπου τέσσερις από τις οκτώ ώρες του campaign. Στις υπόλοιπες ώρες αναλαμβάνετε το ρόλο των “κακών” και εκεί χάνεται περίπου η όποια “μαγεία” (το γιατί παρακάτω).
Η πλοκή διαδραματίζεται σε στιλ τηλεοπτικής σειράς, με κάθε ένα από τα επίπεδα να είναι και ένα επεισόδιο. Πέραν αυτού όμως, το παιχνίδι παρουσιάζει και μία νέα, stealth προσέγγιση. Ως αστυνόμος, μπορείτε να τρυπώνετε πίσω από τους εχθρούς και απλά φωνάζοντας “ακίνητοι!” (freeze) και δείχνοντας το σήμα σας να ακινητοποιείτε έως και τρεις εχθρούς ταυτόχρονα, ή μπορείτε πολύ απλά να πηγαίνετε από πίσω τους και να κάνετε κάποιο αντίστοιχο takedown, είτε χτυπώντας τους, είτε χρησιμοποιώντας taser. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι συνήθως είστε ένας και μάλιστα με οπλάκι, ενώ οι εχθροί είναι δύο-τρεις και καλά οπλισμένοι, αλλά στη θέα του αστυνομικού σήματος αφήνουν κάτω τα όπλα και παραδίνονται κατευθείαν. Αν όμως δε βιαστείτε να κάνετε τις συλλήψεις (βάζοντάς τους χειροπέδες), τότε αλλάζει το πράγμα και βρίσκεστε νεκροί προτού καν σημαδέψετε. Τα παραπάνω στοιχεία ναι μεν είναι αστεία (ειδικά όταν οι εχθροί έχουν ήδη στραμμένα προς εσάς τα όπλα και τους τρομάζει το σήμα), όμως σίγουρα δίνουν ένα φρέσκο αέρα στο gameplay, αν και ίσως σε παιχνίδι με λάθος όνομα.
To campaign είναι εμπνευσμένο από αστυνομικές σειρές.
Τώρα που ανέφερα το όνομα, σε αυτό εντοπίζεται και η μεγαλύτερη κρίση ταυτότητας του Battlefield Hardline. Ενώ ναι μεν το να είσαι αστυνόμικος έχει τη φάση του και ξεφεύγει από το συνηθισμένο “παίρνω το όπλο μου και κάνω γενοκτονίες” (αν και μπορείτε να το κάνετε και αυτό), στο υπόλοιπο μισό του campaign είναι τα ίδια πράγματα που έχουμε παίξει και ξαναπαίξει στη σειρά. Πυροβολάτε και όποιον πάρει ο χάρος, εκρήξεις Michael Bay, ανούσια QTE και επίπεδα με οδήγηση οχημάτων. Ναι, καταλαβαίνω ότι Battlefield σημαίνει όλα τα προαναφερθέντα (πλέον), αλλά δε θα ήταν κακό ένα παιχνίδι που πασχίζει να δώσει κάτι διαφορετικό να τα αποφύγει, πόσο μάλλον σε ένα σημείο στο campaign που ναι μεν δε το παίρνεις και τόσο στα σοβαρά, αλλά έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι ότι έχει την πλάκα του. Οπότε, με λίγα λόγια, οι φρέσκιες ιδέες του single-player αναμειγνύονται με ότι είχαμε βαρεθεί στα Battlefield 3 και Battlefield 4, με το αποτέλεσμα να παραμένει μέτριο.
Όμως, για να λέμε και την αλήθεια, κανείς δεν παίρνει Battlefield για να παίξει κάποιο σοβαρό single-player FPS. Όπως σε κάθε Battlefield, έτσι και στο Battlefield Hardline το ζουμί είναι το multiplayer. H Visceral υποσχόταν το πιο γρήγορο σε δράση παιχνίδι της σειράς και το αποτέλεσμα ανταποκρίνεται πλήρως στον εν λόγω χαρακτηρισμό, με ότι θετικό ή αρνητικό αυτό συνεπάγεται. Να σημειωθεί επίσης πως, σε αντίθεση με το Battlefield 4, το Battlefield Hardline βγήκε χωρίς σοβαρά προβλήματα. Συνολικά υπάρχουν επτά modes: Blood Money, Conquest, Crosshair, Heist, Hotwire, Rescue και Team Deathmatch. Στο Blood Money οι κλέφτες προσπαθούν να επιστρέψουν στη βάση τους (όπου και αποθηκεύονται οι πόντοι) με όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, με τους αστυνομικούς να προσπαθούν τα τους σταματήσουν και να επιστρέψουν το κλεμμένο χρήμα. Παρόμοιο είναι και το Heist, με τη διαφορά ότι πρέπει πρώτα οι κλέφτες να διαπράξουν τη ληστεία και μετά να ξεφύγουν. Στο Crosshair οι αστυνομικοί καλούνται να προστατέψουν έναν VIP (o οποίος είναι παίκτης με περιορισμένο οπλισμό) και να φτάσουν σε συγκεκριμένο extraction point, με τους κακοποιούς να προσπαθούν να τον σκοτώσουν πριν τελειώσει ο χρόνος των 3 λεπτών (σημείωση: ούτε οχήματα, ούτε respawn εδώ!). Στον αντίποδα, στο Rescue οι αστυνομικοί πρέπει να σώσουν κάποιους κρατούμενους, με τους κακούς πάλι να προσπαθούν να τους εμποδίσουν.
Εκεί όμως όπου το παιχνίδι δείχνει πως θα μπορούσε να είναι κάτι “ παραπάνω” είναι στα Crossfire και Hotwire. Στο Crossfire συναντάμε το απλό σενάριο πέντε εναντίον πέντε, το οποίο αν και θυμίζει περισσότερο CoD παρά Battlefield, με την γρήγορη δράση, τις μικρές πίστες αλλά και το στρατηγικό παιχνίδι, προσφέρει μία απόλυτα ευχάριστη εμπειρία και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγκρίνεται με τον ανταγωνισμό. Από την άλλη έχουμε το Hotwire, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “κινητό Conquest”, αφού τα σημεία στον χάρτη που πρέπει να έχετε στην κατοχή σας για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα, ώστε να μαζεύετε τους απαραίτητους πόντους (μόλις εξήγησα το Conquest mode by the way) είναι... αυτοκίνητα! Στις μικρές πίστες γίνεται ένας πραγματικός χαμός, στις μεγαλύτερες χαλαρώνουν λίγο τα πράγματα.
Ο πανικός και η γρήγορη δράση σε κλειστές πίστες είναι μία ευχάριστη αλλαγή.
Όμως ενώ τα Crossfire και Hotwire modes δίνουν μία ταυτότητα στο Battlefield Hardline, το παιχνίδι παραμένει Battlefield και δεν κρύβεται. Η Visceral αποφάσισε να συμπεριλάβει τα κλασικά Conquest και Team Deathmatch, που σίγουρα περιμέναμε, αλλά σε καμία περίπτωση με αυτήν την υλοποίηση. Οι τεράστιες πίστες δεν έχουν τα απαραίτητα σημεία κάλυψης, γεγονός που τις μετατρέπει στον παράδεισο του κάθε “sniperά” (όπως ο γράφων), ενώ λόγω των λάθος respawn points κινδυνεύετε να γίνετε σουρωτήρι από τις σφαίρες μόλις εμφανιστείτε στο χάρτη. Επίσης, η έλλειψη ποικιλίας οχημάτων (τα προηγούμενα Battlefield Hardline μας είχαν καλομάθει σε πολλά οχήματα) είναι ένα ακόμα μεγάλο μείον. Γενικά τα Conquest και TDM δεν ταιριάζουν στο “κλέφτες και αστυνόμοι” στιλ και σενάριο του Battlefield Hardline, oπότε μην περιμένετε τον πανικό του Battlefield 4.
To παιχνίδι περιλαμβάνει τέσσερις classes, με τα αντίστοιχα όπλα και ικανότητες. Ο operator χρησιμοποιεί assault rifles, μοιράζει health kits και μπορεί να ανασταίνει τους συμπαίκτες του. Ο mechanic έχει carbines, επισκευάζει τα οχήματα των συμπαικτών του και μπορεί πιο εύκολα να καταστρέφει τα αντίπαλα. Ο enforcer χρησιμοποιεί light machine guns και δίνει πυρομαχικά. Ο professional είναι ο sniper. To rank system έχει ανώτατο όριο τo 150, με τα ranks να επιβραβεύουν τους παίκτες κυρίως με τυχαία battlepacks. Τα battlepacks χωρίζονται σε bronze battlepacks, silver battlepacks και gold battlepacks, ανάλογα με το πόσο σημαντικό εξοπλισμό προσφέρουν. Όπως προαναφέρθηκε, τα αποκτάτε είτε μέσω ranking, είτε μέσω αγοράς με in-game χρήματα. Τέλος, η αναβάθμιση των όπλων γίνεται με εκπλήρωση στόχων (π.χ. 20 kills με καραμπίνα), αφού πρώτα αποκτήσετε το όπλο που θέλετε να αναβαθμίσετε. Επίσης μπορείτε να αναβαθμίζετε και τα οχήματα. Το single-player συνδέεται με το multiplayer καθώς με τους πόντους που κερδίζετε μπορείτε να αγοράζετε battlepacks, κάτι που θα μπορούσε να είναι θετικό αν οι πόντοι ήταν “δίκαιοι”, όποιον “δρόμο” και αν διαλέξετε. Δηλαδή, αν κάποιος παίκτης είναι “καλός” και χρησιμοποιεί μία πιο stealth προσέγγιση επιδεικνύοντας το σήμα του και ακινητοποιώντας τους εχθρούς, παίρνει περισσότερους πόντους από κάποιον που στην τελική θέλει να παίξει... Battlefield με τον κλασικό τρόπο. Μηχανισμοί stealth υπάρχουν και στο multiplayer, καθώς μπορείτε να αιφνιδιάσετε και να “ανακρίνετε” κάποιον παίκτη πριν τον σκοτώσετε, ώστε να αποκαλυφθεί η τοποθεσία των αντιπάλων για λίγα δευτερόλεπτα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου