“Και έχω την εντύπωση, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ότι από καμία άποψη δεν είναι όσα θα μπορούσε να είναι, ότι απέτυχε να κάνει ακόμα και αυτό που σχεδιάστηκε να κάνει. Τhe bigger they are, the harder they fall. Αυτό παραμένει αλήθεια και για τα games. Αν η ΕΑ πάρει κάποιο μάθημα (εδώ ο διευθύνων σύμβουλος της κατέληξε να απολυθεί μετά από όλο αυτό το δράμα - τυχαίο;) ή αν απλά η σειρά πεθάνει άδοξα έχοντας παρασυρθεί από τους “χαλεπούς καιρούς”, μένει να το δούμε στο μέλλον...” Έτσι έκλεινα το review του SimCity 2013. Πριν λίγες μέρες, ήμουν σε ένα υποκατάστημα γνωστής αλυσίδας games, και το μάτι μου έπεσε πάνω στο SimCity 2013 το οποίο έθαψα πριν σχεδόν ακριβώς δύο χρόνια. Το πήρα στα χέρια μου. Κοίταξα την τιμή. Σκέφτηκα πώς οποιαδήποτε τιμή δεν είναι αρκετά χαμηλή για αυτό το παιχνίδι. Γύρισα πίσω να δω τι ψέμματα είχε να πει για τον εαυτό του. Ένα μου έμεινε: “Εκπληκτικά βαθιά προσομοίωση!” Κάγχασα και έβαλα το παιχνίδι πίσω στη θέση του.
Η αποτυχία του τελευταίου SimCity ήταν πραγματικά παταγώδης. Τόσο παταγώδης που η ΕΑ πρόσφατα έβαλε λουκέτο στη Maxis. Η συγκεκριμένη απόφαση ανακοινώθηκε στη GDC, μία βδομάδα πριν την κυκλοφορία του Cities: Skylines. Γιατί επιμένω τόσο σε αυτό το φιάσκο; Ποια είναι η ειρωνεία, και ποιο το κλου της υπόθεσης που κάνει τα παραπάνω γεγονότα σημαντικά όχι μόνο για τον συγκεκριμένο τίτλο αλλά και για το χώρο, τολμώ να πω για την βιομηχανία γενικότερα;
Είναι πολύ απλό. Με μαθηματική ακρίβεια, αν το SimCity είχε πετύχει, το Cities: Skylines δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε καν σαν ιδέα. Η φινλανδική Colossal Order έχει παραδεχτεί πως ο μόνος λόγος που η Paradox δέχτηκε να το χρηματοδοτήσει μετά τις χλιαρές πωλήσεις των Cities in Motion, των προηγούμενων παιχνιδιών του συγκεκριμένου στούντιο που είχαν θέμα το στήσιμο δικτύων μέσων μαζικής μεταφοράς, ήταν ακριβώς επειδή υπήρχαν πραγματικά δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του συγκεκριμένου είδους που είδαν το SimCity, στο οποίο είχαν εναποθέσει τις ελπιδές τους, να μην δίνει δεκάρα τσακιστή για τον παίκτη, παρά μόνο για τα αυθαίρετα συμφέροντα της ΕΑ. Ήταν... εντάξει, θα το παραδεχτώ, θα βάλω και τον εαυτό μου μέσα: ΗΜΑΣΤΑΝ ένα κοινό-στόχος έτοιμο, σερβιρισμένο στο πιάτο. Θυμάμαι ακόμα στο πρώτο trailer του Cities: Skylines που συμπεριλάμβαναν στις υποσχέσεις για τον μελλοντικό τους τίτλο, μεταξύ του “build your dream city” και “mod and share online” το θεϊκό: “play offline”.
Αυτές οι ακτίνες ήλιου είναι με mod. Πανεύκολο. Προσέξτε τις λωρίδες και τα φανάρια, λειτουργούν.
Προανέφερα ότι η κυκλοφορία του Cities: Skylines ήρθε για να ταράξει τα νερά του PC gaming. Αυτό οφείλεται στους εξής λόγους. Δείχνει ότι ένα μικρό στούντιο με μια ντουζίνα άτομα μαζί με τη στήριξη ενός εκδότη μεσαίου βεληνεκούς μπορεί να παράξει ένα παιχνίδι το οποίο βάζει μερικές δεκάδες ζευγάρια γυαλιά στη σειρά η οποία μέχρι τώρα ήταν ταυτόσημη με το είδος (πραγματικά ένα καινούριο SimCity τώρα θα έπρεπε να μοιράζει λεφτά για να ξαναβρει η σειρά το χαμένο της κύρος και τη χαμένη της θέση). Δείχνει ότι ένα παιχνίδι μπορεί να αναπτυχθεί με βάση τον παίκτη και τις απαιτήσεις του, κάτι το οποίο δεν είναι τόσο αυτονόητο όσο ίσως θα έπρεπε. Δείχνει ότι μπορεί να υπάρχει μέλλον, καινοτομία και να προκληθεί γενικότερη αναμπουμπούλα (με την καλή έννοια) και συζήτηση γύρω από είδη παιχνιδιών τα οποία θεωρούνται στεγνά και μάλλον παρωχημένα.
Για του λόγου το αληθές, το Cities: Skylines λειτουργεί. Όχι μόνο από τεχνικής άποψης, αν και είμαι σίγουρος ότι συμφωνείτε πως είναι σημαντικό στις μέρες μας ένας τίτλος να είναι σχετικά καθαρός από bugs στην κυκλοφορία του! Άλλο εννοώ. Οι Φινλανδοί, καλά να’ ναι, το είπαν και το έκαναν. Πραγματικά έχει την “εκπληκτικά βαθιά προσομοίωση” που έγραφε το SimCity στο κουτί, πριν αυτή η δήλωση αποδειχθεί μεγάλο ψέμα. Κάθε κάτοικος της πόλης σας μένει σε συγκεκριμένη κατοικία, εργάζεται σε συγκεκριμένο μέρος, έχει συγκεκριμένο μορφωτικό επίπεδο, μένει μόνος του ή με την οικογένεια του η οποία μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου. Οι cims, όπως δεν άργησαν να ονομαστούν στην κοινότητα, γεννιούνται, μεγαλώνουν, πεθαίνουν. Ποστάρουν, μάλιστα, και στη χιουμοριστική αντιγραφή του Τwitter, που είναι το αντίστοιχο των news tickers των παλιών SimCity. Από τα παράπονα των κατοίκων για τον #δήμαρχος γίνεται ορατό τι πάει στραβά με την πόλη, είτε αυτό είναι κτίρια χωρίς υδροδότηση, είτε η νεκροφόρα ή το σκουπιδιάρικο που έχει βδομάδες να περάσει (πιο συχνό φαινόμενο απ’ ότι ίσως περιμένετε).
Ένα βήμα πιο κοντά στο Half-Life 2 mod.
Το βάθος δεν σταματά εκεί. Κάθε αυτοκίνητο ή μηχανάκι που κινείται στην πόλη έχει όνομα, ιδιοκτήτη, μπορείτε να παρακολουθείτε πως είναι παρκαρισμένο έξω από το κτίριο ενώ αυτός είναι σπίτι αλλά και την κίνησή του στους δρόμους... Όλοι οι δρόμοι έχουν φανάρια, πινακίδες, λωρίδες, προτεραιότητες και όλα λειτουργούν άψογα. Οι οδηγοί υπακούουν πιστά στον ΚΟΚ (χωρίς το παραμικρό ατύχημα, γκουχ γκουχ!) και μπορείτε να χαζεύετε την κίνησή τους στους δρόμους που μόλις φτιάξατε. Άλλο πολύ καλό ρεαλιστικό και εντυπωσιακό στοιχείο είναι η φυσική των υγρών. Στο Cities: Skylines το νερό έχει ροή και πηγές, κάνοντας το χτίσιμο υδροηλεκτρικών φραγμάτων διασκεδαστική υπόθεση. Απλά πρέπει να προσέχετε να ΜΗΝ βάζετε την εκροή των βόθρων πιο ψηλά από τις αντλίες στην κοίτη του ίδιου ποταμού... Εκτός κι αν θέλετε φυσικά όλοι οι cims σας να ανοίγουν τη βρύση και να τρέχει η... Ψυττάλεια.
Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα στοιχεία του Cities: Skylines, από τη χάραξη των κατοικημένων και βιομηχανικών περιοχών, μέχρι και την επιλογή της θέσης των νοσοκομείων, των σχολείων, των νεκροτομείων (ναι) και τον διαχωρισμό των χωματερών από το υπόλοιπο της πόλης, είναι μάλλον εύκολες υποθέσεις, τουλάχιστον για τον έμπειρο δήμαρχο. Μαζί με την πολύ καλοδεχούμενη δημιουργία συνοικιών και προαστίων, η διαχείριση των τομέων της πόλης μαζί με όλους τους ξεχωριστούς διαθέσιμους νόμους (ακόμα και να νομιμοποιήσετε το χόρτο μπορείτε - τα πάντα για λίγα έσοδα παραπάνω!) κάνουν πολλές οικονομικές ρυθμίσεις αχρείαστες. Γενικά το παιχνίδι είναι εύκολο και πολύ σύντομα πλέετε στο χρήμα, κάνοντας απλόχερα επιλογές που στα (παλιότερα) SimCity ήταν απαιτητικές. Τότε, βέβαια, υπήρχαν οι κωδικοί. Γκουχ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου