Η ιστορία του παιχνιδιού είναι ευφάνταστη και πρωτότυπη, αντιστρέφοντας τους ρόλους και βάζοντας αγαπημένους ήρωες στο ρόλο των κακών. Πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα του Arkham Knight, μια Metropolis που καταρρέει υπό μια μυστηριώδη εξωγήινη εισβολή, η τελευταία ελπίδα σωτηρίας είναι τα αγαπημένα μας αποβράσματα Harley Quinn, Deadshot, Captain Boomerang και King Shark.
To σενάριο είναι το highlight του παιχνιδιού. Υπάρχουν ωραίες κινηματογραφικές σκηνές με αρκετό χιούμορ (κυρίως από τον Boomerang). Η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών και η χαοτική τρέλα στις αλληλοεπιδράσεις τους δίνει μια γερή αρχική ώθηση που σας δελεάζει να προχωρήσετε και να γίνετε συνοδοιπόρος στην ακατόρθωτη αποστολή τους να σκοτώσουν τους πιο δυνατούς ήρωες στον κόσμο. Η σαδιστική εγκληματική τους φύση που ξεσπάει πάνω σε γνωστούς χαρακτήρες της DC προσφέρεται για πλήθος χιουμοριστικών καταστάσεων που συνοδεύουν πολύ ευχάριστα την ιστορία. Παράλληλα, γίνεται μια τιμητική αναδρομή σε προηγούμενα παιχνίδια, μέσω αφηγηματικών παρουσιάσεων από θεματικά μουσεία αφιερωμένα στους ήρωες, που σας τοποθετούν χρονικά και σας ενημερώνουν (ή σας θυμίζουν) την μοίρα και την κατάληξη πολλών γνώριμων χαρακτήρων του σύμπαντος.
Η παρουσίαση των πρωταγωνιστών επικεντρώνεται στα μοναδικά τους χαρακτηριστικά που τους κάνουν τόσο δημοφιλείς και αγαπητούς. Είναι σίγουρα ευχάριστη αλλαγή να μην αναλαμβάνετε τον κλασικό ρόλο αγαπημένων ηρώων, αλλά να ζείτε τα πράγματα από την άλλη σκοπιά μέσα από τα μάτια των αντιπάλων τους. Νιώθετε λοιπόν το δέος και τον φόβο που προκαλεί ο Superman με την απόλυτη και ισοπεδωτική δύναμή του ή ο Batman με την ευστροφία και την συνεχή αιωρούμενη απειλή του. Η πρώτη εμφάνιση των πεσόντων ηρώων είναι επική και δίνει πολύ έντονα συναισθήματα, με την ελπίδα πάντα να παραμένει βαθιά μέσα σας ότι το καλό θα νικήσει, ότι η αγαπημένη Justice League θα τα καταφέρει στο τέλος. Αυτή η ελπίδα έχει χαθεί προ πολλού για τους κατοίκους της Metropolis και αποτυπώνεται πολύ γλαφυρά στην πόλη με δυσοίωνα γκράφιτι, εικόνες καταστροφής και ερήμωσης, έκτακτα προειδοποιητικά δελτία από την Lois Lane και άλλα πολλά που συμβάλλουν τα μέγιστα στην δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας.
Δυστυχώς το παιχνίδι προσγειώνει απότομα με τους μηχανισμούς του. Πρόκειται για τίτλο δράσης τρίτου προσώπου που διαδραματίζεται σε ανοιχτό κόσμο – την διαλυμένη Metropolis. Μπορείτε να παίξετε με όποιον από τους τέσσερις χαρακτήρες επιθυμείτε και να αλλάζετε χαρακτήρα πριν από κάθε αποστολή. Ο καθένας έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά. Πέρα από τις βασικές επιθέσεις με τα όπλα σας, υπάρχουν κινήσεις στις οποίες πρέπει να κάνετε counter την επίθεση του εχθρού ή να του ρίξετε πρώτα την ασπίδα αν θέλετε να του κάνετε ζημιά. Η κίνησή σας στην πόλη γίνεται με εκμετάλλευση των ικανοτήτων σας (πχ ο Deadshot χρησιμοποιεί jetpacks, η Harley έχει grapple hook). Παρόλο που η συνολική έκταση του κόσμου δεν είναι μεγάλη, η απουσία fast travel (με εξαίρεση την κεντρική σας βάση) μπορεί να κάνει την περιήγηση και την ανάληψη αποστολών αρκετά χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία.
Υπάρχει ένα δέντρο ικανοτήτων για κάθε χαρακτήρα στο οποίο μπορείτε να επενδύσετε όλους τους πόντους εμπειρίας που κερδίζετε. Το σύστημα εξέλιξης της ομάδας σας δεν είναι ιδιαίτερα φιλικό προς τον χρήστη. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες που μπορούν να σας μπερδέψουν, ενώ η αποτελεσματικότητά σας βασίζεται πολύ στην δημιουργία και την διατήρηση combo στην μάχη αλλά και στον ιδανικό συνδυασμό παράπλευρων παραγόντων (πχ πόσο γρήγορα μπορείτε να ρίχνετε την ασπίδα των εχθρών, τις πιθανότητες καίριου χτυπήματος κτλ). Όσο αυξάνετε το επίπεδό σας, ξεκλειδώνετε για τον κάθε χαρακτήρα μοναδικές ειδικές κινήσεις που φορτίζουν σταδιακά κάθε φορά που εμπλέκεστε σε μάχη. Οι κινήσεις είναι αρκετά εντυπωσιακές, γεμίζουν την οθόνη με ειδικά εφέ και εκρήξεις και είναι απόλαυση να τις εκτελείτε στους ανυποψίαστους εχθρούς. Το παιχνίδι ενθαρρύνει να δοκιμάσετε όλα τα μέλη της ομάδας, προσφέροντας έξτρα πόντους εμπειρίας αν επιλέξετε συγκεκριμένο χαρακτήρα για συγκεκριμένη αποστολή. Στην πράξη βέβαια είναι σχεδόν ακατόρθωτο να καταφέρετε να φτάσετε και τα τέσσερα μέλη της ομάδας στο μέγιστο επίπεδο, εκτός αν αναλωθείτε σε ένα ατελείωτο grinding, κάτι που είναι δεδομένο ότι θα σας κουράσει.
Με την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, πέρα από πόντους εμπειρίας, κερδίζετε οπλισμό και εξοπλισμό, που χωρίζεται χρωματικά ανάλογα με την σπανιότητα του. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εξοπλισμού που χωρίζεται σε ελαφρύ και βαρύ οπλισμό, ασπίδες, τυχερά φυλακτά και ένα σωρό άλλα εφόδια που είναι ιδιαίτερα χρήσιμα και θέτουν αρκετές φορές δίλλημα επιλογής και χρήσης τους στην μάχη. Ανάλογα με το πόσο σπάνιο είναι κάθε όπλο έχει και περισσότερες υποδοχές με χαρακτηριστικά που δίνουν διάφορα έξτρα μπόνους (πχ περισσότερο XP). Η παραμετροποίηση του εξοπλισμού σας είναι πραγματικά δαιδαλώδης και αν θελήσετε να εκμεταλλευτείτε το μάξιμουμ των δυνατοτήτων σας πρέπει να αφιερώσετε πολύ χρόνο εδώ. Με κάθε ολοκλήρωση αποστολής και αλληλεπίδρασης με τους συμμάχους σας, ξεκλειδώνετε νέες δυνατότητες όπως πχ να βελτιώνετε τη συνολική επίδοση κάθε όπλου με nano enchantments, να αλλάζετε τις υποδοχές κάθε όπλου αφαιρώντας αυτά που δεν θέλετε, ή ακόμα να τα αφαιρέσετε όλα σε μια τυχαία ανακατανομή των χαρακτηριστικών του. Αν προσθέσετε στα παραπάνω και τα στοιχεία της φύσης που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ακινητοποιήσετε μαζικά τους εχθρούς (με φωτιά, ηλεκτρισμό, πάγο και δηλητήριο), αντιλαμβάνεστε ότι χρειάζεται μια συνεχώς μεταβαλλόμενη στρατηγική προσέγγιση, ανάλογα πάντα και με τη φύση της αποστολής.
Μιλώντας για αποστολές, δυστυχώς αποτελούν το πιο μελανό σημείο του παιχνιδιού. Η προσπάθειά του να προσφέρει πληθώρα επιλογών εν τέλει έχει μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο. Άπειρες επαναλαμβανόμενες αποστολές (που αφορούν κυρίως το δευτερεύον περιεχόμενο) γίνονται αναπόφευκτα κουραστικές μετά από λίγο, όσο και να προσπαθεί το παιχνίδι να τις ξανασερβίρει ελαφρώς παραλλαγμένες ή με μικρές αλλαγές στους εχθρούς και στα περιβάλλοντα. Από ένα σημείο και έπειτα είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν απλά για να γεμίσουν το χάρτη και το χρόνο σας, με την φρούδα ελπίδα να κρατηθεί το ενδιαφέρον σας και να συνεχίσετε να ασχολείστε με τον τίτλο. Οι πιο εκνευριστικές είναι οι ειδικές αποστολές που έχουν κάποιες μεταβλητές που πρέπει να τηρηθούν προκειμένου να τις ολοκληρώσετε (πχ οι εχθροί δε δέχονται ζημιά ή αναπληρώνουν υγεία αν δεν τους κάνετε καίριο χτύπημα). Υπάρχουν επίσης και μίνι αποστολές-συμβόλαια που σας ανταμείβουν με πολύτιμα αντικείμενα αν τις ολοκληρώσετε (πχ να σκοτώσετε 10 εχθρούς με καραμπίνα) και ανανεώνονται συνεχώς.
Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στο endgame περιεχόμενο. Μόλις ολοκληρώσετε το παιχνίδι, ένας αχρείαστος κυκεώνας από έξτρα αποστολές και παραλλαγές όλων όσων ήδη έχετε βγάλει, εμφανίζεται για να στοιχειώσει την ύπαρξή σας. Είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια να λειτουργήσει το παιχνίδι ως live-service με συνεχή ροή νέου περιεχομένου που παρατείνει την ενασχόληση, όμως η υλοποίηση του όλου εγχειρήματος είναι τόσο πρόχειρα εκτελεσμένη που καταφέρνει τελικά το αντίθετο. Ολοκληρώνοντας το παιχνίδι, ξεκλειδώνετε το Finite Crisis mode που είναι στην ουσία επανάληψη των ίδιων βαρετών αποστολών με κλιμακούμενη βαθμίδα δυσκολίας. Σε αυτό μπορείτε να συνεχίσετε να ανεβάζετε επίπεδο την ομάδα σας (άραγε για ποιο λόγο;) και να ξεκλειδώσετε νέο, πιο σπάνιο εξοπλισμό (ο οποίος περιλαμβάνει και σπάνια σετ που προσφέρουν δυνατά μπόνους). Με το πέρας του παιχνιδιού μπορείτε επίσης να ξεκλειδώσετε νέα επίπεδα δυσκολίας, τα incursions, που ξεκλειδώνονται σταδιακά όσο θα ολοκληρώνετε αποστολές, αυξάνοντας την πρόκληση (και τον εκνευρισμό σας) σε άλλα επίπεδα.
Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω αφήνει το στίγμα του και στις μάχες του παιχνιδιού. Για να μην παρεξηγηθούμε, υπάρχει μια καλή ροή, οι μάχες με τους εχθρούς είναι σε γενικές γραμμές διασκεδαστικές και απαιτούν γρήγορη σκέψη, καλό σημάδι και ταχύτατα αντανακλαστικά. Πετάτε πάνω από κτίρια και ταυτόχρονα πυροβολάτε, αποφεύγετε εχθρικά πυρά και χτίζετε τον αριθμό των combo χτυπημάτων σας. Απλά η μικρή ποικιλία των εχθρών (οι οποίοι είναι εξωγήινοι σε διάφορες παραλλαγές), σε συνδυασμό με τη συνεχή επανάληψη, μετατρέπει την διασκέδαση σε αγγαρεία και τις μάχες σε μια διεκπεραιωτική διαδικασία αναβάθμισης (η οποία γίνεται επίτηδες με το σταγονόμετρο) και δεν προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό. Η κατάσταση δεν βελτιώνεται ούτε στις τελευταίες μεγάλες μάχες με τα boss. Είναι λυπηρό πραγματικά το πόσο άδικα χαραμίζονται οι δυνάμεις των ηρώων και πόσο ανέμπνευστες είναι όλες οι φάσεις τους μέχρι να τους «ρίξετε» (με εξαίρεση ίσως την μάχη με τον Batman όπου ακολουθείτε μια πιο ενδιαφέρουσα προσέγγιση). Όσον αφορά το τελευταίο boss του παιχνιδιού, είναι η αποθέωση του «τεμπέλικου σχεδιασμού» και το μόνο που καταφέρνει είναι να σας προσγειώσει ανώμαλα και απότομα στο ξερό φινάλε.
Το multiplayer τουλάχιστον σώζει κάπως την κατάσταση. Υπάρχει online co-op για τέσσερις παίκτες, ενώ υποστηρίζεται και cross-play. Σε συνθήκες «ομαδικής συνεργασίας» όπου όλοι οι παίκτες κάνουν χαβαλέ και πλάκα μεταξύ τους διαλέγοντας ο καθένας τον δικό του προσωπικό αγαπημένο χαρακτήρα, η κουραστική επαναληπτικότητα μετριάζεται ευτυχώς και το παιχνίδι προσφέρει διασκέδαση, χωρίς πολύ σκέψη και στρατηγικές.
Ο κόσμος του παιχνιδιού οπτικά είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτόν των Batman Arkham. Η Metropolis είναι μια πολύχρωμη μεγαλόπολη που ακόμα και μέσα στην ολική καταστροφή της ακτινοβολεί μεγαλείο και υπεροχή. Τεράστια επιβλητικά αγάλματα του Superman και της Wonder Woman σε στάσεις που αντιπροσωπεύουν την ελπίδα αλλά και την δύναμη ταυτόχρονα, αποτίνουν φόρο τιμής στους ήρωές της Γης. Μοναδικά τεχνολογικά επιτεύγματα, μοντέρνα κτίρια και δαιδαλώδη εμπορικά κέντρα, όλα έρχονται σε μια ταιριαστή αντιπαραβολή με το επιβλητικό εξωγήινο σκάφος που απλώνει τα πλοκάμια του σε όλο το μήκος και το πλάτος της πόλης, σκορπώντας τον τρόμο και την απελπισία. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στα μοντέλα αλλά και στις εκφράσεις των χαρακτήρων, με την κάμερα να το εκμεταλλεύεται ουκ ολίγες φορές με πολλά κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, αποτυπώνοντας με πολύ παραστατικό τρόπο τα συναισθήματα της στιγμής. Ο ηχητικός τομέας αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Από την μία, η μουσική κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα (αποτελείται από αδιάφορα κομμάτια που χάνονται στην δράση). Από την άλλη, οι ερμηνείες των ηθοποιών όπως οι Tara Strong, Jason Isaacs και πολλοί άλλοι που δίνουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες, είναι εξαιρετικές. Τα ηχητικά εφέ επίσης ικανοποιούν με την πιστότητά τους. Αξίζει να αναφερθεί ότι το παιχνίδι «κλείνει» με ένα πολύ συγκινητικό επίλογο αφιερωμένο στον εκλιπόντα Kevin Conroy, τη θρυλική φωνή του Batman επί δεκαετίες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου