Η ιστορία του παιχνιδιού διαδραματίζεται λίγο μετά τα γεγονότα του RoboCop 2 και γενικώς έχει πολλές αναφορές στις ταινίες. Μια νέα, μυστηριώδης απειλή μαστίζει το Ντιτρόιτ, με την έκρηξη της εγκληματικότητας να ματώνει την ήδη πληγωμένη πόλη, ενώ το γνωστό ναρκωτικό nuke μοιράζεται ελεύθερα σε κάθε κακοποιό στοιχείο, δημιουργώντας συνεχώς προβλήματα. Ο RoboCop, σε συνεργασία με την πιστή του συνάδελφο Lewis, επιχειρεί να ξεσκεπάσει τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από αυτό το ξέσπασμα βίας, ανεβαίνοντας σκαλοπάτι σκαλοπάτι την ιεραρχία του κόσμου του εγκλήματος, η οποία απλώνει τα πλοκάμια της ακόμα και μέσα στο αστυνομικό σώμα.
Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στην ξεχωριστή φιλία του RoboCop και της Lewis (κάτι που απολαύσαμε και στις ταινίες), με πολύ ωραίους διαλόγους και συναίσθημα. Η Lewis λειτουργεί πέρα από αστυνομικός και σαν ένας βατήρας εξισορρόπησης που κρατάει τον πρωταγωνιστή σε στενή επαφή με την ανθρώπινη πλευρά του, κάτι που υποστηρίζεται πολύ από το παιχνίδι. Πολλές φορές ο RoboCop έρχεται αντιμέτωπος με το τραυματικό του παρελθόν με την μορφή flashback αναμνήσεων, οι οποίες τον στοιχειώνουν ακόμα. Ένας συνεχής εσωτερικός αγώνας μεταξύ μηχανής και ανθρώπου, μια συνεχής αγωνία να κρατήσει τα προγραμματισμένα του πρωτόκολλα σε ισχύ ή να ακολουθήσει τα ανθρωπινά ένστικτα του εκπαιδευμένου αστυνομικού πιστού στο καθήκον. Τέτοια ηθικά διλήμματα αντιμετωπίζετε αρκετές φορές, καθορίζοντας με ουσιαστικό τρόπο πώς ο RoboCop αντικρίζει τον εαυτό του, αλλά και πώς τον βλέπουν οι ίδιοι οι συνάδελφοί του και εν τέλει η κοινωνία. Μέσα από καταστάσεις που ζείτε στο παιχνίδι, νιώθετε τον κρυφό φόβο μιας διχασμένης κοινής γνώμης και μιας επιστήμης σε αμφιβολία, εξερευνώντας αχαρτογράφητα νερά νεκρανάστασης ενός δολοφονημένου ανθρώπου.
Το παιχνίδι είναι ένας συνδυασμός δράσης και αστυνομικής έρευνας η οποία περιέχει ανάκριση χαρακτήρων και ανάλυση στοιχείων, σε πρώτο πρόσωπο. Παρόλο που βλέπετε τον RoboCop μόνο στις κινηματογραφικές σκηνές, υιοθετούνται έξυπνα όλα εκείνα τα γνώριμα χαρακτηριστικά των ταινιών και παρουσιάζονται πολύ πειστικά, έτσι ώστε να νιώθετε ότι ελέγχετε μια πολυσύνθετη πολεμική μηχανή. Πρώτα απ' όλα η ωμή δύναμη. Με μια γροθιά μπορείτε να τσακίζετε όλους τους εχθρούς, να τους πιάνετε και να τους εκτοξεύετε στον αέρα αλλά και να ισοπεδώνετε στοιχεία του περιβάλλοντος όπως τοίχους και πόρτες. Το διαδραστικό περιβάλλον γύρω σας σας επιτρέπει να χρησιμοποιήσετε πολλά αντικείμενα (καρέκλες, οθόνες, ακόμα και επιβατικές μηχανές) ως όπλα, εκτοξεύοντας τα προς τους ανήμπορους εχθρούς και δημιουργώντας κύματα εκρήξεων. Η μέθοδος σκόπευσης είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προσεκτικού σχεδιασμού του ήρωα με σεβασμό στις ταινίες. Χρησιμοποιεί ακριβώς το ίδιο οπτικό εφέ με τους αισθητήρες πράσινου χρώματος να εντοπίζουν τους στόχους εν κινήσει, ενώ το προηγμένο (για την εποχή) σκάνερ σας ανακαλύπτει κρυφά στοιχεία και αποδείξεις εγκλήματος εκεί που το γυμνό μάτι αδυνατεί.
Κάτι που προκαλεί εντύπωση είναι ότι το παιχνίδι ξεφεύγει αρκετά από ένα γραμμικό μονοπάτι και ανοίγει τους μηχανισμούς του, προσφέροντας ελεύθερη εξερεύνηση σε μεγάλο μέρος του Ντιτρόιτ. Πέρα από την ενασχόληση με την κύρια ιστορία, μπορείτε παράλληλα να αλληλεπιδράσετε με τον κόσμο, να επιβάλλετε τον νόμο όπου απαιτείται και να επιλέξετε πόσο αυστηρός είστε με τους παραβάτες. Ανάλογα με τη συμπεριφορά σας και της επιείκεια που δείχνετε προς τον απλό κόσμο, κερδίζετε ή χάνετε ένα κομμάτι της εμπιστοσύνης του. Ο χάρτης του παιχνιδιού είναι αρκετά κατατοπιστικός χωρίς να κουράζει με πλήθος πληροφοριών, ενώ αργότερα μπορείτε να τον αναβαθμίσετε φανερώνοντας πολύτιμες πληροφορίες όπως δευτερεύουσες αποστολές ή μυστικές αποθήκες γεμάτες κλοπιμαία.
Όταν χρειάζεται να εκτελέσετε τα αστυνομικά σας καθήκοντα με χρήση βίας, το παιχνίδι μεταμορφώνεται σε καθαρό shooter. Το εμβληματικό πιστόλι με τον γνώριμο τρόπο όπλισης από το πλάι του ποδιού του ήρωα είναι η κύρια και σταθερή γραμμή πυρός σας, χωρίς όμως να αποτελεί την μοναδική. Πολλά όπλα που είτε πέφτουν από τους εχθρούς, είτε ανακαλύπτετε στις περιοχές που εξερευνάτε, σας περιμένουν για να τα χρησιμοποιήσετε και να τιμωρήσετε τους εγκληματίες του Ντιτρόιτ. Ημιαυτόματα, καραμπίνες, εκτοξευτές χειροβομβίδων και πολλά άλλα σας μετατρέπουν σε κινητή φονική μηχανή. Παρόλο που κάθε όπλο έχει ρεαλισμό και σωστή συμπεριφορά, ανάλογα με το βεληνεκές και την δυναμική του, υπάρχουν κάποιες -ευτυχώς ελάχιστες- περιπτώσεις όπου η στόχευση είναι προβληματική, με τα πυρά να χάνουν τον στόχο εξ επαφής σαν από θαύμα. Το πιστόλι του RoboCop αναβαθμίζεται με μητρικές κάρτες και ειδικά τσιπ που προσφέρουν διάφορα μπόνους και δεξιότητες όπως περισσότερη σταθερότητα στη σκόπευση, ζημιά, διάτρηση πανοπλίας κτλ. Υπάρχουν μάλιστα και ορισμένα μοναδικά χαρακτηριστικά όπως πχ να μην απαιτείται να αλλάζετε γεμιστήρα, βοηθώντας σας πολύ όταν περικυκλώνεστε από εχθρούς.
Πέρα από τον οπλισμό, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον skill tree που επικεντρώνεται στην αναβάθμιση διάφορων χαρακτηριστικών του RoboCop με αύξηση level. Οι πόντοι εμπειρίας μπορούν να επενδυθούν σε περισσότερη ζημιά στην μάχη, περισσότερη υγεία, καλύτερη πανοπλία αλλά και σε δευτερεύοντα χαρακτηριστικά όπως νέες επιλογές στους διάλογους και περισσότερους κερδισμένους πόντους εμπειρίας από την ανακάλυψη στοιχείων. Όλα αυτά έχουν μεγάλη σημασία στο πεδίο της μάχης, καθώς υπάρχουν πολλές επιλογές στο περιβάλλον που απαιτούν να έχετε επενδύσει σε συγκεκριμένες πτυχές του ήρωα, πχ για να ανοίξετε ένα χρηματοκιβώτιο πρέπει να έχετε επενδύσει πόντους στο engineering ή για να χρησιμοποιήσετε φορητούς σταθμούς υγείας να έχετε αυξήσει το vitality κτλ.
Οι μάχες του παιχνιδιού είναι ρεαλιστικές και ξεχειλίζουν από βία, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη ακριβώς όποτε χρειάζεται για να μην κουράζεστε από τους συνεχείς διαλόγους και την αναζήτηση στοιχείων. Οι εχθροί σας επιτίθενται κατά κύματα και με κάθε διαθέσιμο τρόπο και μέσο, χωρίς βέβαια να διαπρέπουν με τη νοημοσύνη τους και το στρατηγικό τους σχέδιο. Ο τρόπος όμως που σκοτώνονται με διαμελισμούς και κεφάλια που εκρήγνυνται από τα πυρά σας, αφήνει μια μαζοχιστική αίσθηση υπεροχής και ικανοποίησης. Το αίμα ρέει άφθονο και ταιριάζει απόλυτα σαν εφέ ιδανικής ολοκλήρωσης μιας μάχης, κυρίως σε κλειστούς χώρους όπου το βλέπετε να απλώνεται στους τοίχους και να κυλάει αργά προς τα κάτω. Υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία εχθρών, οι οποίοι αποκαλύπτονται σταδιακά και χρησιμοποιούν όλο και πιο βαρύ οπλισμό που μπορεί να σας κάνει τεράστια ζημιά, ενώ έχουν όλο και πιο μεγάλη αντοχή στα χτυπήματα. Όσον αφορά τα boss, το παρελθόν ξαναγράφεται με νέες σελίδες και αναμετρήσεις, καθώς παλιοί γνώριμοι κάνουν την εμφάνισή τους πιο δυνατοί από ποτέ. Δεν λείπουν βέβαια και οι νέες προκλήσεις με εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής, αλλά δυστυχώς η νοημοσύνη και εδώ χωλαίνει, με πολύ προβλέψιμο ρεπερτόριο επιθέσεων που αντιμετωπίζονται εύκολα.
Υπάρχουν αρκετές δευτερεύουσες αποστολές για να σας κρατήσουν απασχολημένο, πέρα από το βασικό σας σκοπό. Κάποιες από αυτές είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, ξεκλειδώνουν νέες περιοχές και προσφέρουν μια ισορροπημένη εμπειρία γνωριμίας χαρακτήρων και δράσης. Οι αποφάσεις που καλείστε να πάρετε με βάση την ανθρώπινη ή την ψυχρή ρομποτική πλευρά του RoboCop και τα διλήμματα που αντιμετωπίζετε, είναι πολύ έξυπνα ενσωματωμένα στο παιχνίδι και στοχεύουν πάντα να σας προβληματίσουν. Τίποτα στον κόσμο δεν είναι απλά άσπρο και μαύρο, όλα είναι πιο σύνθετα. Δεν λείπουν βέβαια και οι αποστολές-αγγαρείες όπως πχ να μαζέψετε υπογραφές ή να διεκπεραιώσετε γραφειοκρατική δουλειά στο αρχηγείο της αστυνομίας, αλλά επειδή είναι μικρές και σύντομες αποφεύγουν το να γίνουν κουραστικές. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί πως ανάμεσα στις αποστολές υπάρχουν αναφορές στις ταινίες με αρκετές δόσεις χιούμορ (ακόμα και πιστή αναπαράσταση σκηνών) που θα φέρουν ένα χαμόγελο νοσταλγίας στους μεγαλύτερους.
Ο κόσμος του παιχνιδιού έχει μια καλλιτεχνική κατεύθυνση που ταιριάζει απόλυτα στο γενικότερο κλίμα παρακμής μιας πόλης που προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Υπάρχουν τόσο όμορφες λεπτομέρειες που μαρτυρούν την εποχή των 80s όπου διαδραματίζεται το παιχνίδι, από το ντύσιμο των χαρακτήρων μέχρι τα αμάξια που κυκλοφορούν στους δρόμους και πολλά άλλα που προσδίδουν αυθεντικότητα με βάση τις ταινίες. Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι πιστά αντίγραφα των ηθοποιών και ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα, με τους RoboCop και Lewis να ξεχωρίζουν. Η δράση εξελίσσεται κυρίως σε βιομηχανικές απομονωμένες περιοχές, χωρίς όμως να λείπουν και στιγμές όπου μεταφέρεται στην καρδιά του Ντιτρόιτ, ακόμα και μέσα στην ίδια την OCP. Το παιχνίδι βέβαια τεχνικά δεν είναι αψεγάδιαστο. Κατά την διάρκεια αποστολών σε ανύποπτο χρόνο με πετούσε ξαφνικά με οθόνη σφάλματος, ενώ συνάντησα και αρκετά bugs. Λόγω όμως της γενικότερης χαοτικής διασκέδασης που προσφέρει και των συχνών αυτόματων save που κάνει, αυτά τα προβλήματα δεν χαλάνε τη συνολική εμπειρία.
Το γνωστό μουσικό θέμα κάνει την εμφάνιση του με μια ωραία διασκευή, αλλά δυστυχώς ακούγεται μόνο σε ελάχιστες κομβικές στιγμές και όχι σε σκηνές δράσης. Αντ΄ αυτού προτιμήθηκε μια μουσική που έχει ένταση και παλμό, ωχριά όμως μπροστά σε αυτή των ταινιών. Τα ηχητικά εφέ βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος, με τα βαριά ρομποτικά βήματα του ήρωα να ξεχωρίζουν κάνοντας αισθητή την παρουσία του, ενώ οι πυροβολισμοί και οι εκρήξεις θα ξεσηκώσουν την γειτονιά σας στο πόδι. Το καλύτερο στοιχείο του ήχου βέβαια είναι η επιστροφή του Peter Weller στο ρόλο του RoboCop, ο οποίος ξαναζωντανεύει τον ήρωα με τη φωνή του και μας ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου