Η ιστορία, ανεξάρτητη από άλλες στον κόσμο του Alien, εξελίσσεται στο μακρινό 2198, δεκαετίες μετά τα γεγονότα της πρώτης τριλογίας ταινιών. Το διαστημόπλοιο USS Otago έχει την ατυχία να μεταφέρει κάποιου είδους επικίνδυνο φορτίο που με τραγικό τρόπο το αναγκάζει να πέσει στο φεγγάρι Lethe, το οποίο έχει κατακλειστεί από xenomorphs. Το tutorial ξεκινάει παράλληλα με την ιστορία, όπου αρχικά ελέγχετε αποκλειστικά την deputy administrator του USS Otago, Maeko Hayes, καθώς ενεργοποιεί την καραντίνα ονόματι Cerberus Protocol σε μια προσπάθεια να ελέγξει την καταστροφή.
Ωστόσο, δεν είναι μόνη αφού σύντομα συνεργάζεται με τον λοχία των πεζοναυτών Jonas Harper, σε έναν φαινομενικά άνισο αγώνα ενάντια στην εξωγήινη απειλή. Σε γενικές γραμμές, η πλοκή κρατάει το ενδιαφέρον, με τους διαλόγους να είναι επαρκώς συναισθηματικά φορτισμένοι στα κατάλληλα σημεία, χωρίς απαραίτητα να προσφέρει κάτι το πρωτοποριακό. Αποστολές όπου καλείστε να σώσετε επιζώντες ή να σκοτώσετε άλλους που είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν «δένουν» αποτελεσματικά με την έντονη ατμόσφαιρα τρόμου και κάποιες ανατροπές που μένουν μαζί σας μετά το τέλος του παιχνιδιού.
Αν και το παιχνίδι είναι real-time strategy στον πυρήνα του, ο χειρισμός του διαφέρει από τα συνήθη παιχνίδια στρατηγικής. Δεν ελέγχετε ούτε μία-μία μονάδα ξεχωριστά, ούτε πολλές μονάδες μαζί, αλλά ένα γκρουπ πέντε πεζοναυτών ως μία οντότητα. Επίσης δεν ελέγχετε πού ή πότε πυροβολούν, αλλά τους δίνετε εντολές να μετακινηθούν ή να καλυφθούν, όπως και να χρησιμοποιήσουν συγκεκριμένες ικανότητες που γεμίζουν με την πάροδο του χρόνου. Κρυφτείτε από τα τρομακτικά drones, αποκλείστε πόρτες για να σχηματίσετε ασφαλείς χώρους για την ομάδα σας, καλύψτε τα νώτα σας με ένα beacon που ενεργοποιείται με την κίνηση ή ακόμη προσπεράστε προσεκτικά τα επιβλητικά xenomorphs που αναζητούν τα ίχνη σας και δραπετεύστε πίσω στη βάση με το όχημά σας.
Σε αντίθεση με άλλα ισομετρικά παιχνίδια στρατηγικής τύπου X-Com και Jagged Alliance, ο χρόνος δεν σταματάει όταν εμφανίζονται εχθροί ή όταν ανοίγετε τον χάρτη (αν και το τελευταίο θα βοηθούσε) και απλά κυλάει λίγο πιο αργά. Ανάλογα με την δυσκολία που έχετε επιλέξει, πατώντας το κουμπί ενεργοποίησης των ικανοτήτων, η δράση μπαίνει σε slow motion δίνοντάς σας μόλις μερικά δευτερόλεπτα να επιλέξετε ικανότητα. Αυτή η λεπτομέρεια αυξάνει τόσο την δυσκολία του παιχνιδιού όσο και την ένταση κάθε μάχης, δεδομένου ότι τα λάθη πληρώνονται ακριβά και το τελευταίο πράγμα που θέλετε να συμβεί είναι να περικυκλωθείτε από ορδές λυσσασμένων εξωγήινων επειδή δεν δράσατε έγκαιρα. Η αγωνία να προλάβετε να χρησιμοποιήσετε την καραμπίνα από κοντά σε ένα xenomorph που μόλις πετάχτηκε μπροστά σας μέσα στο σκοτάδι, ή αν προβλέψατε να δώσετε εντολή για κατασταλτικά πυρά από εκεί που πλησιάζει μία alien queen, είναι πραγματική.
Το στρες κάνει κακό, όχι μόνο στην υγεία αλλά και στο σημάδι. Όσο περισσότερο οι πεζοναύτες εμπλέκονται σε μάχες, τραυματίζονται ή φοβούνται, τόσο περισσότερο αγχώνονται και δυσκολεύονται να πολεμήσουν. Μπορείτε να τους ηρεμήσετε -όπως και να αναπληρώσετε τη χαμένη μπάρα ζωή τους- με φάρμακα, όμως αυτά είναι περιορισμένα και δεν βοηθούν την ψυχολογία τους επ’ αόριστον σε κάθε αποστολή. Εκτός αυτού, όσο περισσότερο εμπλέκεστε σε μάχες με τα aliens, τόσο αυτά γίνονται πιο επιθετικά, με αποτέλεσμα η κάθε αποστολή να δυσκολεύει δυναμικά όσο παίζετε. Από τη μία η ομάδα σας αποδυναμώνεται ψυχολογικά ή ξοδεύοντας τα πυρομαχικά, από την άλλη η απειλή δυναμώνει. Ουσιαστικά, το παιχνίδι επιβραβεύει την προσεκτική και stealth προσέγγιση περισσότερο από το να βάλετε στόχο να σκοτώσετε όσα περισσότερα aliens συναντάτε στο δρόμο σας, κάτι που ενδεχομένως να κουράσει ορισμένους μετά από αρκετές ώρες παιχνιδιού. Επίσης, υπάρχουν σημεία που τα περνάτε με συγκεκριμένη αντιμετώπιση ή ακολουθία, όπως κάποια boss ή σπηλιές που είναι αδύνατον να επιβιώσετε χωρίς την κατάλληλη ρύθμιση ενός πυργίσκου.
Πολλές από τις κεντρικές αποστολές ενδέχεται να σας δυσκολέψουν, κάτι στο οποίο δεν βοηθάει η απουσία μη αυτόματου save, με το autosave να γίνεται αποκλειστικά σε σημεία-κλειδιά που επιτρέπει το παιχνίδι. Στρατιώτες μπορεί να πεθάνουν ή να πέσουν θύματα αρπαγής από aliens που τους σέρνουν πίσω στη φωλιά τους, όμως το παιχνίδι δεν οδηγεί σε game over. Αν καταφέρετε να φτάσετε μέχρι το όχημα διαφυγής και στη συνέχεια πίσω στη βάση, μπορείτε να τους αφήσετε εκεί να αναρρώσουν και να επιστρέψετε στην αποστολή με νέα, ξεκούραστα πρόσωπα. Ακόμη και όταν χρειάζεται να σώσετε επιστήμονες από τις τέσσερις γωνιές της πίστας, έχετε τη δυνατότητα να αφήσετε την αποστολή στη μέση και να τη συνεχίσετε αργότερα. Το άγχος να προλάβει η μονάδα σας να μεταφέρει έναν τραυματισμένο συνάδελφο, κουβαλώντας τον στην πλάτη, πίσω στη βάση, ενώ σας επιτίθενται στρατιές από εξωγήινα όντα είναι κάτι που σχεδόν το νιώθετε παίζοντας. Ενδεχομένως να μην νοιάζεστε τόσο για τον κάθε στρατιώτη ξεχωριστά, ειδικά όταν κάποιος άπειρος παίρνει τη θέση ενός πιο έμπειρου, όμως ως ομάδα θέλετε να επιστρέψουν όλοι τους πίσω ζωντανοί.
Πέρα από περιπτώσεις απωλειών ή υπερβολικού στρες, αξίζει να επιστρέφετε στη βάση όταν έχουν τελειώσει οι σφαίρες και τα medkit ή η επιθετικότητα των εχθρών έχει φτάσει στα ύψη σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα. Στο τέλος κάθε αποστολής, επιλέγετε δεξιότητες για τους πεζοναύτες που έχουν ανέβει επίπεδο, όπως καλύτερη στόχευση, λιγότερες πιθανότητες εντοπισμού, πιο γρήγορη ανάρρωση ή την ικανότητα να ξεκλειδώνουν πόρτες με κωδικοποιημένα κλειδιά. Η μίνιμαλ εμπειρία της βάσης θυμίζει X-com, αλλά περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα. Αν προσθέσουμε σε αυτά το χρονόμετρο που δείχνει το πόσο η εισβολή των aliens χειροτερεύει με τον χρόνο, αναγκάζοντάς σας να βιαστείτε (ή να αγχωθείτε και να κάνετε λάθη επάνω στη βιασύνη σας) δεν ενθουσιάζει. Το ιατρείο είναι το μέρος όπου αναρρώνουν οι τραυματίες, ενώ αναθέτοντας έναν γιατρό σε έναν τραυματία επιταχύνετε την ανάρρωση. Στο workshop ξεκλειδώνετε νέα όπλα για τους πεζοναύτες σας, τα οποία με τη σειρά τους παρέχουν ειδικές ικανότητες και αυξάνουν τη ζημιά που κάνουν. Τέλος, στο εργαστήριο διενεργούνται πολύτιμες έρευνες αναβάθμισης, αφού όμως πρώτα το ξεκλειδώσετε και συλλέξετε αρκετό xenotech από τους πεσμένους εχθρούς για τις αντίστοιχες βελτιώσεις.
Δυστυχώς, στα αρνητικά του παιχνιδιού πρέπει να αναφερθεί ένας αριθμός από bugs που επηρεάζουν την ομαλή ροή του παιχνιδιού και, στη χειρότερη περίπτωση, καθυστερούν την πρόοδό σας. Παίζοντας, συνάντησα διάφορα bugs, όπως το ότι δεν μπορούσα να βγάλω την ομάδα μου από το όχημά της, δεν μπορούσα να αλλάξω πεζοναύτη στην οθόνη επιλογής της ομάδας λίγο πριν την έναρξη της αποστολής και δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω medkit σε τραυματισμένους στρατιώτες. Όλες οι περιπτώσεις διορθώθηκαν φορτώνοντας το τελευταίο autosave και με πήγαν μερικά λεπτά πίσω.
Η ατμόσφαιρα αποτελεί ένα από τα καλύτερα στοιχεία του παιχνιδιού, μεταφέροντας επιτυχώς την τρομακτική εμπειρία που ζουν οι στρατιώτες σας (τουλάχιστον, στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό με την ισομετρική προοπτική). Κινείστε στους σκοτεινούς διαδρόμους με τα φώτα μόλις να διακρίνονται ανάμεσα στους καπνούς, εξερευνάτε εγκαταλελειμμένες βάσεις, βασίζεστε στον φακό σας για να εμφανιστούν κιβώτια, ντουλάπια και άλλα σημεία με αντικείμενα για συλλογή, και συναντάτε άλλες λεπτομέρειες από τον κόσμο του Alien που εμπλουτίζουν τη δράση. Αντιθέτως, το animation δεν ανταποκρίνεται τόσο σε επίπεδο τρέχουσας γενιάς, δείχνοντας ενίοτε άκαμπτο και αφύσικο, κάτι που γίνεται ιδιαίτερα εμφανές όταν κάποιος εχθρός τρέχει προς το μέρος σας. Επίσης, πολλές φορές πρέπει να περιστρέψετε τον χάρτη για να δείτε όλα τα διαθέσιμα μέρη για loot, αφού δεν φαίνονται ολόκληρα τα δωμάτια ανά πάσα στιγμή. Τα cutscenes και η σκηνοθεσία τους συχνά θυμίζουν ταινία, με μειονέκτημα το lip-sync που δεν είναι πάντα συγχρονισμένο ή τους χαρακτήρες να ανοίγουν το στόμα τους παραπάνω από όσο πρέπει. Τέλος, αν και υπάρχει δυνατότητα αλλαγής του μεγέθους των υποτίτλων, για να διαβάσετε το υπόλοιπο κείμενο πρέπει να παίζετε κοντά στην τηλεόραση.
Στον τομέα του ήχου, εφέ όπως βάδισμα σε εξωγήινη γλίτσα, πυροβολισμοί και κραυγές αποδίδουν τον τρόμο και το άγνωστο που ζουν οι μονάδες σας. Το soundrack περιέχει κατάλληλα δυνατά κομμάτια για μάχη αλλά και αντίστοιχα χαμηλών τόνων για εξερεύνηση σε σκοτεινές τοποθεσίες. Όσο για το voice acting, οι ηθοποιοί που παίζουν τους πρωταγωνιστές κάνουν καλή δουλειά, μεταφέροντας πειστικά την ανάλογη απόγνωση ή ανησυχία, όμως μετά από ώρες παιχνιδιού αντιλαμβάνεστε ότι ορισμένες φωνές στρατιωτών μοιάζουν μεταξύ τους. Κάτι σχετικά κουραστικό είναι πως σχεδόν με κάθε κλικ που κάνετε δίνοντας εντολή στην ομάδα σας να μετακινηθεί, κάποιος φωνάζει «move, move move» ή «double time» και επαναλαμβάνεται, κάνοντάς σας να θέλετε είτε να χαμηλώσετε την ένταση ή να μην τους μετακινείτε πολύ συχνά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου