Στο Sherlock Holmes The Awakened, οι Σέρλοκ Χολμς και Τζον Γουότσον ξεκινούν την πρώτη τους περιπέτεια ως το δυναμικό δίδυμο της Baker Street. Σε αντίθεση με το Chapter One, όπου ο Γουότσον είχε αντικατασταθεί από τον πνευματώδη φανταστικό φίλο του Σέρλοκ, Jon, εδώ βλέπουμε το ξεκίνημα της σχέσης των δύο αντρών και τις διαφορετικές προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν.
Ο Γουότσον λέει λίγα λόγια για το παρελθόν του και για τον πόλεμο που έζησε ως χειρουργός στο Αφγανιστάν, αν και οι στιγμές αυτές είναι αραιές μέσα στο παιχνίδι. Από την άλλη, ο Σέρλοκ, μη βρίσκοντας πάντα λογική εξήγηση σε μυστηριώδεις περιστάσεις, δείχνει να φτάνει τα όρια της τρέλας και των παραισθήσεων. Η ιστορία εξελίσσεται μετά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο νησί Cordona, με διάσπαρτες αναφορές σε αυτά κατά καιρούς, «δένοντας» ευχάριστα το πριν με το τώρα. Με αρκετά σκοτεινές υποθέσεις και ανεξήγητες άγριες δολοφονίες, το παιχνίδι συνδυάζει την αστυνομική έρευνα του Σέρλοκ με τον κοσμικό τρόμο του Lovecraft ή έστω κάποιες πινελιές από αυτόν. Παρόλο που πίσω από κάθε έρευνα κρύβεται μια πολύπλοκη ιστορία, το παιχνίδι απέχει από το να είναι θρίλερ και σίγουρα οι σκηνές με τις παραισθήσεις του Σέρλοκ κάθε άλλο παρά προκαλούν τρόμο.
Το παιχνίδι διαθέτει τρεις βαθμούς δυσκολίας, χωρίς κάποιος από αυτούς να θεωρείται «εύκολος». Το young detective είναι η προεπιλεγμένη δυσκολία και η προτεινόμενη για το πρώτο playthrough αν ψάχνετε μια ισορροπημένη εμπειρία.
Σε αυτήν τη ρύθμιση εμφανίζονται hotspots για αλληλεπίδραση, υποδείξεις ως προς το πότε είναι καλή ιδέα να συνδέσετε στοιχεία μεταξύ τους δημιουργώντας συνάψεις στο mind palace, ενημερώνεστε για το πότε έχει συλλέξει όλα τα απαραίτητα πειστήρια και έχετε τη δυνατότητα να προσπεράσετε τα -εύκολα και λογικά- mini-games ξεκλειδώματος κλειδαριών. Ως πιο απαιτητική, η δυσκολία master of deduction δεν προσφέρει τίποτα από αυτά, οδηγεί συχνά σε pixel hunting και δεν προτείνεται τόσο σε νέους παίκτες. Η τρίτη και τελευταία επιλογή mycroft σας δίνει την ευκαιρία να παραμετροποιήσετε την εμπειρία φτιάχνοντας τη δική σας δυσκολία. Σχετικά με τα trophies, δεν επηρεάζονται από καμία δυσκολία.
Ο χειρισμός ακολουθεί τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, ως point-and-click τρίτου προσώπου. Εξερευνάτε τα περιβάλλοντα για σημεία ενδιαφέροντος, εντοπίζετε λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και μιλάτε με άτομα που ενδέχεται να σας λένε ψέματα. Παρατηρώντας τα ρούχα που φορούν οι άλλοι, τα σημάδια ή τις γρατσουνιές επάνω τους, ακόμη και το πώς στέκονται, μαθαίνετε πληροφορίες για την προσωπικότητα και την καθημερινότητά τους που στη συνέχεια τις χρησιμοποιείτε προς όφελός σας. Οι σκηνές εγκλημάτων δεν αποτελούνται μόνο από πειστήρια προς συλλογή, αλλά και από σημεία-κλειδιά για αναπαραστάσεις. Πρώτα τα εντοπίζετε όλα στο χώρο μέσω της ικανότητας συγκέντρωσης του Σέρλοκ και στη συνέχεια επιλέγετε την πιο πιθανή εκδοχή των γεγονότων. Μόλις τα βρείτε όλα σωστά, βλέπετε μια σύντομη σκηνή με το τι έγινε. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι σκηνές και οι αναπαραστάσεις κεντρίζουν το ενδιαφέρον, αρκεί να μην δυσκολευτείτε να βρείτε αυτά τα σημεία, αφού πότε εντοπίζονται σε δωμάτια σπιτιών ή αποθηκών και πότε σε εξωτερικούς χώρους.
Ένα άλλο σκέλος του χειρισμού είναι το «καρφίτσωμα» στοιχείων και ο μετέπειτα συνδυασμός τους στον κόσμο όπως στο Chapter One (κάτι σαν τον κλασικό συνδυασμό αντικειμένων με το περιβάλλον, αλλά με πληροφορίες). Το «καρφίτσωμα» συνήθως έχει λογική, ανταμείβει τους υπομονετικούς παίκτες και εμπλουτίζει το παιχνίδι πέρα από τον κυριολεκτικό point-and-click χειρισμό. Ωστόσο, πολλές φορές δεν ξέρετε τί είναι αυτό που πρέπει να καρφιτσώσετε και να συνδυάσετε με το περιβάλλον, κάτι που είναι μεγαλύτερο πρόβλημα στη δυσκολία master of deduction. Αν προσθέσουμε σε αυτό τα στοιχεία που στη συνέχεια συνδυάζετε στο mind palace, προκύπτει ένας αριθμός από χρονοβόρα μέρη που μοιάζουν με «λακούβες» στην εξέλιξη της ιστορίας, καθυστερώντας κατά κάποιο τρόπο την ομαλή εξέλιξή της. Επισκευάστε μια κούκλα ανακαλύπτοντας όλα τα απαραίτητα υλικά, εξουδετερώστε έναν φρουρό χωρίς να χρησιμοποιήσετε βία, ή ψάξτε σε αρχεία για να βρείτε τί είδους ζώο άφησε ματωμένες πατημασιές. Άλλοτε, πάλι, παίζετε ως Δρ. Γουότσον, φέρνοντας εις πέρας απλές αποστολές, όπως το να βρείτε κάτι κλειδιά για τον Σέρλοκ ή να υποδυθείτε κάποιον άλλον. Οι μεταμφιέσεις δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο σε αυτό το παιχνίδι όσο σε προηγούμενα της σειράς, όμως η αλλαγή ρούχων και αξεσουάρ παραμένει.
Μια αλλαγή σε σχέση με το Chapter One είναι η επιστροφή του gameplay πιο κοντά στο στιλ «πίστας» και κεφαλαίων παρά open-world. Φυσικά, κάθε κεφάλαιο αποτελείται από ικανοποιητικής έκτασης για εξερεύνηση τοποθεσίες που ποικίλουν τόσο αρχιτεκτονικά όσο και χρωματικά, όμως το βήμα που είχε γίνει με την εξέλιξη του παιχνιδιού σε κάτι παραπάνω από point-and-click adventure αναιρείται εδώ. Ενδεχομένως αυτό να οφείλεται είτε στις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι δημιουργοί κατά την ανάπτυξη του παιχνιδιού λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, είτε στο ότι προτίμησαν να επιστρέψουν στο κλασικό στιλ που προτιμούν οι περισσότεροι παίκτες adventure. Όπως και να ‘χει, η επιστροφή στον συντηρητικό χειρισμό adventure βλάπτει ως ένα βαθμό τη φυσική εξέλιξη της σειράς, ακόμη και αν το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό point-and-click adventure. Από την άλλη, η απουσία των περιττών και άτσαλων μαχών του Chapter One είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη και ελπίζουμε αυτό να μην αλλάξει σε μελλοντικό τίτλο.
Στον ζωηρό κόσμο του παιχνιδιού, οι περαστικοί αντιδρούν αν πέσετε επάνω τους, έχουν τις δικές τους ασχολίες και είναι πρόθυμοι να σας πουν δυο κουβέντες. Ο χάρτης δεν βοηθάει πάντα την μετακίνηση μέσα στο κάθε κεφάλαιο, αφού δεν διαθέτει πυξίδα, οπότε ίσως χαθείτε για λίγο αν γενικά δυσκολεύεστε με τον προσανατολισμό. Επίσης, η ειδοποίηση ότι δεν μπορείτε να επιστρέψετε σε κάποιο μέρος αφού φύγετε σας υπενθυμίζει τον περιορισμό σας στο χώρο, σε αντίθεση με το αν το παιχνίδι ήταν ανοιχτού κόσμου. Παρόλα αυτά, ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία του παιχνιδιού βρίσκεται στο ότι κάθε τόσο δεν είστε σίγουρος για το τί πρέπει να κάνετε στη συνέχεια, αφού δεν υπάρχει λίστα με εκκρεμότητες. Αν πχ δεν ασχοληθείτε με το παιχνίδι για μέρες είναι πιθανό να ξεχάσετε πού το είχατε αφήσει.
Τα αξιοπρεπή και ρεαλιστικά γραφικά αποτελούν εξέλιξη του Chapter One και είναι σαφώς ανώτερα από του αρχικού τίτλου του 2007. Είτε περπατάτε στο μουντό και βροχερό Λονδίνο στα τέλη του 1800 είτε ψάχνετε την έξοδο σε ένα άσυλο των Άλπεων με παράφρονες ασθενείς, η ατμόσφαιρα είναι κατάλληλη των περιστάσεων. Παράξενα σύμβολα χαραγμένα σε τραπέζια, αναποδογυρισμένες καρέκλες και πεταμένα ρούχα κρύβουν μια ιστορία. Οι χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι με λεπτομέρεια, αν και υστερούν σε εκφράσεις και lip-sync. Ορισμένοι χαρακτήρες δεν ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους, ενώ κατά καιρούς οι Σέρλοκ και Γουότσον δείχνουν κακοσχεδιασμένοι σε σχέση με άλλους. Ενώ το animation είναι αξιοπρεπές στο σύνολό του, συμβαίνει να δείτε τον Σέρλοκ να τζαρτζάρει σε τυχαία σημεία όπως πχ σε κάποια γωνία τραπεζιού ή κάποιο κιβώτιο. Άλλες φορές, πάλι, η κάμερα αλλά και ο ίδιος ο Γουότσον δυσκολεύουν την οπτική σας και το να βρείτε τα εκάστοτε hotspot, κάτι που διορθώνεται με λίγη μετακίνηση. Τέλος, οι πόρτες ανοίγουν σχετικά απότομα και με άτσαλο τρόπο μόλις τις πλησιάζετε κάτι, που δεν περιμένουμε από παιχνίδι αυτής της εποχής.
Το πλούσιο soundtrack του παιχνιδιού εμπλουτίζει ευχάριστα την ατμόσφαιρα. Πότε τρομακτική και πότε απλά ορχηστρική, η μουσική δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, είναι ξεχωριστή ανά περιοχή χωρίς να εξαφανίζεται ξαφνικά. Τα ηχητικά εφέ κυμαίνονται στα ίδια πλαίσια, με ήχους από δυνατή βροχή, καρότσες, μοναχικές γάτες που νιαουρίζουν στο βροχερό Λονδίνο, πωλητές εφημερίδων, σταγόνες που χτυπούν στη στέγη και δείκτες ρολογιών να αποτελούν μόνο ελάχιστα παραδείγματα. Όσο για τους ηθοποιούς, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να δώσουν ζωή στους χαρακτήρες με τις φωνές τους
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου