Όταν ο Kutaro αρπάζεται από τον αρκούδο, του προσφέρει, με την παιδική του μεγαλοψυχία, τη φιλία του, όμως ο αρκούδος, κακός και αχόρταγος για δύναμη, την αρνείται, και μαζί με την ψυχή, παίρνει και το κεφάλι του μικρού ήρωα. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται μια γριά μάγισσα, η Ezma Potts, και σώζει τον Kutaro, δίνοντας του την ικανότητα να φοράει διάφορα αντικείμενα στη θέση του χαμένου κεφαλιού του. Κάθε ευχή και κατάρα όμως που λένε. Η μάγισσα ξορκίζει τον μικρό μας φίλο να βρει ένα μαγικό ψαλίδι στο κάστρο του αρκούδου και με τη βοήθειά του να ενώσει τα κομμάτια της πέτρας και να επαναφέρει την ισορροπία στο βασίλειο του φεγγαριού μια για πάντα, εξοστρακίζοντας τον αρκούδο. Στο ήδη μεγαλούτσικο σύνολο χαρακτήρων, σημαντικό ρόλο αναλαμβάνει και η Picarina, μια νεράιδα που ισχυρίζεται πως είναι η κόρη του ήλιου, και η οποία βοηθάει τον Kutaro στην περιπέτεια του. Όπως καταλαβαίνετε, το Puppeteer μπορεί να είναι παραμύθι, αλλά σίγουρα δεν είναι απλοϊκό παραμύθι. Οι ήρωες και οι κακοί είναι μπόλικοι και πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή, στα πρώτα τουλάχιστον επίπεδα, ούτως ώστε να “συγχρονιστείτε σωστά” με την όλη ιστορία. Φυσικά το παιχνίδι δεν σταματάει εκεί, αφού καθόλη τη διάρκειά του σας συστήνει διάφορους χαρακτήρες, εχθρούς και φίλους. Ένας σωρός από ονόματα και σχέδια περνάνε μπροστά από τα μάτια σας στις 12 με 13 ώρες που θα σας πάρει για να ολοκληρώσετε την ιστορία, και πολύ φοβάμαι ότι μετά από κάποιο σημείο ίσως χασετε τη μπάλα. Η Picarina, που παρεπιπτόντως συνοδεύει πάντα τον Kutaro, δε σταματά να σχολιάζει τα πάντα, ενώ ο επίσης πανταχού παρών αφηγητής (τι σόι παραμύθι θα είχαμε αλλιώς) έχει την τάση να μιλά και αυτός ακατάπαυστα. Μια δεινητικά κουραστική κατάσταση, η οποία όμως αντισταθμίζεται από τις υπέροχες φωνές των εν λόγω ηρώων και από τις σχετικά καλογραμμένες, πλην προβλέψιμες, στιχομυθίες.
Όπως είπαμε, η ιστορία του Puppeteer τυγχάνει να εξιστορείται με τη μορφή ενός παιχνιδιού και η Sony Japan Studio επέλεξε το παλιο, καλό, παραδοσιακό platforming για να την υποστηρίξει. Ο Kutaro (πάντα παρέα με την Picarina) κινείται στις δύο διαστάσεις μέσα σε έναν τρισδιάστατο κόσμο. Φανταστείτε ένα LittleBigPlanet δηλαδή, χωρίς την ικανότητα που έχει το Sackboy να πηγαίνει μπρος-πίσω σε κάποια σημεία. Ο Kutaro σαν ήρωας είναι σχετικά ανίκανος – το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πηδαει. Αυτά που του δίνουν κάποιες έξτρα δυνάμεις είναι το μαγικό ψαλίδι, καθώς και μερικά ιδιαίτερα αντικείμενα που βρίσκει κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς του. Με το ψαλίδι, ο μικρός ήρωας μπορεί κυριολεκτικά να “κόβει” κάποια σημεία μέσα στις πίστες, ούτως ώστε να υπερπηδήσει ένα κενό (αφού κόβοντας κάτι παίρνει μια μικρή ώθηση), να εξαφανίσει κάποια εμπόδια κλπ. Με τη βοήθεια των άλλων αντικειμένων που ανέφερα, μπορεί να εμφανίσει μια ασπίδα, ένα γάντζο, να πετάξει μικρές βόμβες και να κοπανάει με δύναμη το έδαφος αν πάρει την κατάλληλη φόρα. Γενικά, τo Puppeteer είναι ένα εύκολο παιχνίδι. Πολύ σπάνια ανεβαίνουν οι ρυθμοί σε επίπεδα Rayman Origins/Legends για να δυσκολευτείτε και να συγκεντρωθείτε απόλυτα στο platforming. Την περισσότερη ώρα την περνάτε πιο χαλαρά ψάχνοντας για κεφάλια, κάτι στο οποίο σας βοηθά η Picarina. Κινώντας την με τον δεξί αναλογικό, μπορείτε να τη βάλετε να “ψαχουλέψει” αντικείμενα που υπάρχουν διάσπαρτα στα επίπεδα, αντικείμενα που είτε σας προσφέρουν πετράδια (100 πετράδια = μία έξτρα ζωή) ή, πιο σπάνια, κεφάλια για τον Kutaro. Τα κεφάλια αυτά δεν επιφέρουν κάποια ουσιαστική αλλαγή στο gameplay, λειτουργούν όμως σαν κλειδί για κάποιες bonus πίστες, ή για ένα minigame-ρουλέτα, του οποίου το δώρο είναι ή πετράδια ή θάνατος. Επίσης κάθε κεφάλι έχει τη δική του “κίνηση”, πατώντας δηλαδή το αντίστοιχο κουμπί μπορείτε να δείτε ένα μικρό, και συνήθως ξεκαρδιστικό, σχετικό animation.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου