Πιστεύω όσοι ασχολείστε με ξυλίκια έχετε ακουστά το capoeira, αυτήν την πολεμική τέχνη που μοιάζει με χορό. Ξέρετε, τις κινήσεις του Eddy Gordo στο Tekken. Φανταστείτε λοιπόν ένα παιχνίδι τύπου Guitar Hero, όπου αντί για κιθάρα ελέγχετε τις κινήσεις ενός πολεμιστή που καθώς χορεύει στους ρυθμούς της μουσικής ρίχνει και μπόλικο ξύλο. Αυτό ακριβώς το παιχνίδι κυκλοφόρησε πρόσφατα για τα PS3 και PS Vita και ονομάζεται Kickbeat.
Στο Kickbeat, ο πρωταγωνιστής Lee είναι ένα πολλά υποσχόμενο karate kid που καλείται να βρει τη σφαίρα, ένα μαγικό αντικείμενο το οποίο περιέχει την ψυχή όλης της μουσικής που έχει δημιουργηθεί ή θα δημιουργηθεί στο πέρασμα των αιώνων. Το ιερό αυτό αντικείμενο το έχει στην κατοχή της μια αμφιβόλου ηθικής πολυεθνική που ασχολείται με την παγκόσμια δισκογραφία και ο Lee πηγαίνει σε μεγάλα clubs ανά τον κόσμο για να εντοπίσει πού στο καλό βρίσκεται η Σφαίρα και να την ανακτήσει. Μόνο που στην πορεία του πρέπει να ξυλοφορτώσει και μερικές εκατοντάδες μπράβους της πολυεθνικής. Και η μουσική αρχίζει.
Το story mode του Kickbeat (που είναι και το μόνο mode διαθέσιμο αρχικά) χωρίζεται σε 18 πίστες, με την κάθε μία να είναι ουσιαστικά και ένα τραγούδι. Ο δικός σας ρόλος, όπως και σε κάθε rhythm game, είναι να πατάτε τα σωστά πλήκτρα ανάλογα με τις ενδείξεις που εμφανίζονται στην οθόνη και το παιχνίδι ανταποκρίνεται ανάλογα. Μόνο που εδώ, σε αντίθεση με τα Guitar Hero, Rock Band και τα συναφή, οι ενδείξεις δεν αφορούν τις νότες του τραγουδιού, αλλά προς τα πού κατευθύνει ο Lee το επόμενο χτύπημά του. Για να γίνω πιο κατανοητός, μία σκηνή του Kickbeat είναι στημένη ως εξής: στο κέντρο είναι ο πρωταγωνιστής και από τις τέσσερις κατευθύνσεις του την πέφτουν διάφοροι εχθροί. Εσείς πρέπει να πατήσετε το αντίστοιχο πλήκτρο (ή πλήκτρα γιατί μερικές φορές έρχονται πάνω από ένας ταυτόχρονα) για να κατευθύνετε το χτύπημα προς τη σωστή κατεύθυνση, ακριβώς πριν σας χτυπήσει ο εκάστοτε μπράβος. Το ρυθμικό της υπόθεσης είναι πώς, πότε και από πού σας επιτίθενται οι μπράβοι και πώς φυσικά ανταποκρίνεστε εσείς στις επιθέσεις αυτές.
Τα clubs είναι αρκετά όμορφα.
Τις κινήσεις του ήρωα δεν τις ελέγχετε. Η μόνη απαίτηση που έχει το παιχνίδι από εσάς είναι χτυπήσετε τους μπράβους πριν σας χτυπήσουν αυτοί, με τη χορογραφία να αποφασίζεται τυχαία. Είναι μια απογοητευτική κατάσταση, αφού θα ήταν καταπληκτικό (αλλά παράλληλα και πολύπλοκο) να μπορείτε να καθορίζετε με κάποιον τρόπο το στιλ της μάχης. Στην απογοήτευση αυτή συμβάλλει και το γεγονός ότι οι διαθέσιμες επιθέσεις, παρόλο που είναι λίγες, είναι και σχετικά περιορισμένες. Στα πρώτα επίπεδα, που οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί, μάλλον θα τις βαρεθείτε πολύ γρήγορα.
Ευτυχώς η κατάσταση αυτή δεν κρατάει για πολύ, αφού το Kickbeat ανεβάζει ρυθμούς πάρα πολύ γρήγορα και η δυσκολία, από τη μέση του story και μετά (στο εύκολο όλα αυτά), εκτινάσσεται σε υψηλά επίπεδα. Το δάχτυλο σας πρέπει να ταξιδεύει ανάμεσα στα τέσσερα κουμπιά χωρίς χασομέρι, αλλιώς η ζωή του ήρωα πέφτει και άντε μετά να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα. Συν τοις άλλοις, μερικοί εχθροί προσφέρουν και κάποιο power-up ή απλά έξτρα πόντους για το τελικό σκορ, που αρπάζετε αν πατήσετε το κουμπί για την κατεύθυνση απ’ όπου έρχεται ο εχθρός δύο φορές. Μπορεί η χρήση τεσσάρων κουμπιών να ακούγεται πολύ απλή, αλλά το παιχνίδι είναι φρενήρες και απαιτητικό.
Σε αυτό φυσικά καθοριστικό ρόλο παίζει και η μουσική, το βασικό συστατικό ενός παιχνιδιού ρυθμού. Το Kickbeat κινείται σε rock/industrial μονοπάτια, με κομμάτια των Pendulum και Marilyn Manson να κλέβουν την παράσταση. Υπάρχει βέβαια μια ποικιλία, αλλά όχι αρκετά μεγάλη για να ικανοποιήσει ευρύ φάσμα γούστων. Με άλλα λόγια, αν σας αρέσουν οι Pendulum θα περάσετε καλά. Αν όχι, καλύτερα μην ασχοληθείτε καν με το παιχνίδι. Εγώ προσωπικά, που δεν έχω τέτοια ακούσματα, σε σημεία υπέφερα, αφού δεν μου αρέσει αυτή η μουσική. Φυσικά, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι ο ξέφρενος ρυθμός με τον οποίο επιτίθενται οι εχθροί στα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας δεν σας αφήνει να απολαύσετε ή να σιχαθείτε το κομμάτι που παίζει, αλλά το ότι η μουσική συνεισφέρει ή αφαιρεί από την απόλαυση είναι δεδομένο.
Ετοιμαστείτε να πατήσετε το “X” πολλές φορές.
Την κατάσταση σώζει η δυνατότητα να βάλετε τη δική σας μουσική να παίζει, αλλά το mode αυτό είναι αρχικά κλειδωμένο! Πρέπει δηλαδή ντε και καλά να ολοκληρώσετε το (σχετικά μικρό) story mode και μετά να πειραματιστείτε με τα κομμάτια που πραγματικά σας αρέσουν. Και δεν είναι μόνο αυτή η παράξενη επιλογή των δημιουργών. Τα πάντα στο Kickbeat είναι κλειδωμένα αρχικά, ακόμα και το free mode. Περιεχόμενο πάντως υπάρχει. Το campaign με πρωταγωνιστή τον Lee, ένα δεύτερο αλλά ίδιο με το πρώτο, απλά πολύ δυσκολότερο και με μια νέα πρωταγωνίστρια, τέσσερα επίπεδα δυσκολίας, η δυνατότητα να χρησιμοποιείτε τη δική σας μουσική και τέλος το Survival mode, το οποίο ουσιαστικά είναι το Horde mode του παιχνιδιού. Στο Survival παίζει μια ατέλειωτη λίστα από τραγούδια με αφάνταστα υψηλή δυσκολία και τη διακριτή λεπτομέρεια πως η ζωή σας δεν αναπληρώνεται ποτέ. Καλό κουράγιο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου