Ο Sargon, ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, παραδόξως δεν είναι ο πρίγκηπας της Περσίας, αλλά το νεότερο σε ηλικία μέλος των Immortals, μίας επίλεκτης ομάδας παντοδύναμων πολεμιστών που υπερασπίζεται την Περσία και τον θρόνο της. Στο ξεκίνημα της ιστορίας, η Περσία βρίσκεται σε αρκετά δυσχερή κατάσταση, εξαιτίας του πολύχρονου πολέμου με την αυτοκρατορία του Kushan. Κατά την διάρκεια μίας αποφασιστικής μάχης, οι Immortals σταματάνε την εχθρική εισβολή και ο Sargon καταφέρνει ένα μεγάλο πλήγμα στους εχθρούς, σκοτώνοντας τον στρατηγό του Kushan.
Έτσι, πίσω στην Περσία, η βασίλισσα Thomyris, μαζί με τον γιο της, πρίγκηπα Ghassan, διοργανώνουν μία μεγάλη γιορτή στο παλάτι, για να τιμήσουν τους Immortals. Όλα πάνε καλά, μέχρι που συμβαίνει κάτι απροσδόκητο: Η Ananita, μέλος των Immortals και μέντορας του Sargon, απαγάγει τον πρίγκηπα και κατευθύνεται προς το ιερός όρος Qaf, το μέρος που κατοικούσε η Simurgh, η θεότητα-πουλί που προστάτευε την Περσία. Ο Sargon, συντετριμμένος, την καταδιώκει μαζί με τους υπόλοιπους Immortals για να σώσει τον Ghassan και να μάθει γιατί συνέβη αυτή η προδοσία. Φτάνοντας στο Qaf, βρίσκονται αντιμέτωποι με απέθαντους, τέρατα, και παγίδες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπουν πως κάτι έχει πάει πολύ στραβά, καθώς ο ίδιος ο χρόνος δεν λειτουργεί σωστά και για κάποιους έχουν περάσει ώρες, ενώ για άλλους δεκαετίες, δημιουργώντας έτσι χρονικά παράδοξα.
Και κάπως έτσι, ξεκινάει η περιπέτεια του Sargon, καθώς προσπαθεί να σώσει τον πρίγκηπα, να βρει την Ananita και να μάθει την αλήθεια πίσω από τις πράξεις της αλλά και να ανακαλύψει το τι ακριβώς έχει συμβεί στο Qaf. Η ιστορία, που είναι εμπνευσμένη από την Περσική μυθολογία, είναι αξιοπρεπής και ενώ δεν έχει βάθος ή το σούπερ καλογραμμένο σενάριο, κρατά το ενδιαφέρον και σας κάνει να θέλετε να μάθετε τί γίνεται στην συνέχεια. Άλλωστε δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω, αφού το «ζουμί» είναι στο gameplay.
Μην περιμένετε ένα πλήρως 3D Prince of Persia στα χνάρια των προηγούμενων παιχνιδιών. Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά όταν είχε κυκλοφορήσει το Sands of Time, είχε βγει και στο Gameboy Advance. Επειδή προφανώς δεν μπορούσε να είναι όπως στις οικιακές κονσόλες και σε PC, προσαρμόστηκε αναλόγως ως 2D metroidvania. Και ήταν πάρα πολύ καλό! Θυμάμαι να το παίζω και να εντυπωσιάζομαι από το πόσο καλά του ταίριαζε αυτό το στιλ και από τότε ήθελα να δω κι άλλα PoP στην ίδια νοοτροπία. Ευτυχώς φαίνεται πως η Ubisoft Montpellier (Rayman, Beyond Good and Evil, Rabbids, Valiant Hearts) είχε την ίδια ιδέα. Το Prince of Persia: The Lost Crown είναι ένα 2.5D metroidvania, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Για αρχή να πούμε πως όλα τα στοιχεία που περιμένουμε από ένα PoP είναι εδώ: δράση, μάχες, ακροβατικά, platforming ακριβείας, γρίφοι, παγίδες και μαγεία. O ευκίνητος Sargon είναι εξοπλισμένος με τα σπαθιά του, μπορεί να αποκρούει ή να αποφεύγει επιθέσεις. Μπορείτε να κάνετε απλή απόκρουση, που θα αφήσει για λίγο ανοιχτούς τους αντιπάλους σας σε δικά σας χτυπήματα ή αν δείτε κάποια επίθεση που έχει κίτρινη λάμψη, εφόσον καταφέρετε να την αποκρούσετε σωστά, τότε ο Sargon εξαπολύει μία βάρβαρη αντεπίθεση που αν δεν σκοτώσει με την μία τον εχθρό, σίγουρα του προκαλεί τεράστια ζημία. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιεί το athra του (μία ενέργεια που την έχουν όλοι οι Immortals) για να εξαπολύει special κινήσεις που κάνουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς. Παρόλο που το σύστημα μάχης είναι φαινομενικά απλό, υπάρχουν δυνατότητες για μερικά πραγματικά εντυπωσιακά combos, ειδικά αφού όσο προχωράτε στο παιχνίδι, ξεκλειδώνετε νέες κινήσεις και ικανότητες και οι μάχες έχουν πολύ ωραία αίσθηση.
Βέβαια μην νομίζετε πως πρόκειται για απλή υπόθεση, καθώς οι ποικίλοι εχθροί δεν αστειεύονται, ειδικά όταν είναι πολλοί μαζί (ακόμα και στo normal βαθμό δυσκολίας, κάποιες μάχες ζορίζουν). Πρέπει να έχετε τον νου σας, γρήγορα αντανακλαστικά και να κάνετε πλήρη χρήση των ικανοτήτων που σας δίνει το παιχνίδι. Αυτό ισχύει πολύ παραπάνω στις μάχες με τα boss, μερικές εκ των οποίων δεν είναι μόνο έντονες και εντυπωσιακές, αλλά αποτελούν πρόκληση, ακόμα και για τους βετεράνους παίκτες. Κάτι που βοηθάει είναι το περιδέραιο που φορά ο Sargon, το οποίο του επιτρέπει να κάνει equip διάφορα amulets, τα οποία του δίνουν συγκεκριμένα buffs. Όσο παίζετε, βρίσκετε όχι μόνο νέα amulets, αλλά και επιπλέον θέσεις για αυτά, ώστε να μπορείτε να έχετε equipped ακόμα περισσότερα. Ανάλογα με τον τρόπο που παίζετε, διαπιστώνετε πως μπορείτε να πειραματιστείτε, συνδυάζοντας διαφορετικά amulets, επιτρέποντας σας έτσι, να έχετε κάτι που θυμίζει character builds.
Όπως σε κάθε metroidania, πρέπει να εξερευνήσετε τον ομολογουμένως χορταστικό χάρτη και τις διάφορες περιοχές του Qaf, ώστε να βρείτε νέα καλούδια και δυνάμεις για τον Sargon, οι οποίες σας δίνουν πρόσβαση σε περιοχές που νωρίτερα δεν μπορούσατε να πάτε. Φυσικά, εννοείται πως υπάρχουν πολλά μυστικά να βρείτε, πολλά collectables για να συλλέξετε και διάφορα side-quests που μπορείτε να αναλάβετε, ώστε να κερδίσετε ανταμοιβές. Να είστε έτοιμοι όμως, για μερικά σημεία που οι ικανότητες σας στο platforming θα δοκιμαστούν, καθώς το Qaf είναι γεμάτο με θανάσιμες παγίδες, γκρεμούς και μερικούς έξυπνους γρίφους, που απαιτούν να χρησιμοποιήσετε σωστά τα αντανακλαστικά σας και όλες τις δυνάμεις του Sargon. Η εξερεύνηση σας βγάζει κερδισμένο, καθώς εκτός από τα υπόλοιπα, βρίσκετε κρυφές περιοχές και boss, αντικείμενα που μεγαλώνουν την μπάρα υγείας σας, διάφορα έγγραφα που εμπλουτίζουν το lore του παιχνιδιού, νέα skins για τον Sargon. Επίσης μαζεύετε time crystals, τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να αγοράσετε και να αναβαθμίσετε τα όπλα, τα amulets και τα healing potions σας, κάτι που σας χρειάζεται σίγουρα.
Σε όλα αυτά, σας βοηθάει ο πολύ καλος και απλός χάρτης αλλά και ένα πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό που ελπίζω να το δούμε και σε άλλα metroidvanias στο μέλλον: τα memory shards. Έχετε στην διάθεση σας έναν συγκεκριμένο αριθμό από αυτά και όταν φτάσετε σε κάποιο σημείο που μπορεί να δείτε ένα αντικείμενο ή ένα μονοπάτι που ακόμα δεν μπορείτε να φτάσετε, μπορείτε να τοποθετήσετε ένα memory shard στον χάρτη, το οποίο όχι μόνο λειτουργεί σαν marker αλλά σας δείχνει και φωτογραφία του συγκεκριμένου μέρους, ώστε να ξέρετε ακριβώς πότε και σε ποια μπορείτε να πάτε. Όπως είπαμε, έχετε περιορισμένο αριθμό από αυτά τα shards, αλλά όχι μόνο μπορείτε να βρείτε περισσότερα, αλλά μπορείτε να πάρετε πίσω κάποιο από αυτά που έχετε τοποθετήσει ήδη. Το πήγαινε-έλα στον χάρτη είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό ενός metroidvania, αλλά εδώ υπάρχουν και κάποιες φορές που ίσως κουράσει (ακόμα και με την ύπαρξη διάφορων fast-travel points), καθώς υπάρχουν σημεία που φαίνεται πως το παιχνίδι είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να μεγαλώσει η διάρκεια του (η οποία δεν είναι ευκαταφρόνητη, υπολογίστε γύρω στις 20-30 ώρες, ανάλογα με το πώς παίζετε και το αν θέλετε να βρείτε τα πάντα). Δυστυχώς είναι αισθητή η απουσία new game plus. Θα ήθελα να υπήρχε αυτή η επιλογή ή κάτι παρεμφερές όπως κάποιο boss rush mode. Γενικά καλό θα ήταν να υπήρχαν κάποια extras που να αυξάνουν λίγο το replayability, ακόμα και αν ολοκληρωθεί 100% το παιχνίδι.
Τα γραφικά μπορεί να μην είναι αυτό που θα έλεγε κανείς «τεχνολογίας αιχμής» (χωρίς να σημαίνει πως είναι άσχημα, σε καμία περίπτωση), αλλά ό,τι τους λείπε σε ποιότητα, το έχουν με το παραπάνω με την παρουσίασή τους. Το εικαστικό είναι έντονα στιλιζαρισμένο και γεμάτο μεράκι, κάτι σαν συνδυασμός Pixar και anime. Βλέπετε έντονα χρώματα, δυναμικά animations και επιβλητικά περιβάλλοντα, όλα τους γεμάτα με ενέργεια και προσωπικότητα. Αυτό είναι εμφανές στο γενικό art direction αλλά και ειδικά στον σχεδιασμό των χαρακτήρων και κάποιες στιγμές στις μάχες που θυμίζουν ξεκάθαρα Dragon Ball. Επίσης πρέπει να αναφερθούμε και στην ποικιλία των περιοχών του Qaf, καθώς επισκέπτεστε αρχαίους ναούς, σπήλαια και μπουντρούμια, κατακόμβες, δάση γεμάτα ερείπια, παγωμένους πύργους, αλλά και κάποια σκηνικά που χαρακτηρίζονται από επική fantasy μεγαλοπρέπεια. \
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου