Mario and Luigi Brothership review στον κόσμο της Concordia


 
Όπως σε όλα τα Mario and Luigi, οι Mario και Luigi εμπλέκονται σε νέες περιπέτειες σχεδόν από το πουθενά, όταν τα αδέλφια και αρκετοί ακόμα κάτοικοι του Mushroom Kingdom βρίσκονται μυστηριωδώς στον κόσμο της Concordia. Ο συγκεκριμένος κόσμος αποτελείται από νησιά που επιπλέουν σε έναν τεράστιο ωκεανό. 
Τα αδέλφια ξεκινάνε το ταξίδι τους στα διάφορα νησιά ώστε να τα ενώσουν ένα προς ένα και να φέρουν την Concordia πίσω στην αρχική της κατάσταση. Για να το κάνουν αυτό, πρέπει να επισκεφτούν τα διάφορα κομμάτια του κόσμου που επιπλέουν και να ενεργοποιήσουν τους φάρους ώστε να συνδεθούν με το Uni-Tree που είναι, σα να λέμε, το δέντρο που κρατάει τον κόσμο αυτό συνδεδεμένο. Κατά την διάρκεια της περιπέτειας συναντάνε δεκάδες φιλικούς χαρακτήρες, όπως η Connie που είναι μια νεαρή επιστήμονας και η Snoutlet που είναι η σύντροφος των Mario και Luigi στο ταξίδι τους.

Η ιστορία έχει ενδιαφέρον και επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις. Το πρόβλημα είναι πως σε σχέση με τα προηγούμενα Mario and Luigi είναι αρκετά πιο αργή και έχει προβληματική ροή. Σε αρκετές ώρες δεν συμβαίνει τίποτα, ενώ σε άλλες οι εξελίξεις είναι πιο καταιγιστικές και από επεισόδιο του Καλημέρα Ζωή με τον Ταξίαρχο Θεοχάρη να καταχεριάζει κακοποιούς «σκουλήκια». Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι το παιχνίδι προσπαθεί να προσφέρει μια εμπειρία σχεδόν διπλάσια από τους προκατόχους του σε GBA, DS και 3DS, αφού το Switch είναι και οικιακή κονσόλα, αλλά να μην ξέρει πώς ακριβώς να το κάνει. Ένα άλλο αρνητικό: ενώ η γραφή είναι ωραία, με τους χαρακτήρες να σκιαγραφούνται ικανοποιητικά σε γενικές γραμμές, λείπει το είδος του χιούμορ που προανέφερα, δηλαδή που ξεφεύγει λίγο από το κλασικό στιλ της Nintendo και στοχεύει μέσω διπλών νοημάτων σε μεγαλύτερο κοινό. Παρ’ όλα αυτά, ο Luigi παραμένει το best boi με την δυνατότητα Luigi Logic που του επιτρέπει να σκέφτεται τις καλύτερες -και μερικές φορές ξεκαρδιστικά δημιουργικές- λύσεις τόσο στους γρίφους, όσο και στις μάχες με τα boss κάθε κόσμου. Ως φαν του Luigi δεν έχω παράπονο.

Το concept με τα νησιά έχει αρκετό ενδιαφέρον αφού κάθε ένα από αυτά προσφέρει διαφορετικό setting, πχ ένα είναι γεμάτο καλλιτέχνες, ένα άλλο αποτελεί ένα τεράστιο κτίριο με γραφεία. Ο σκοπός είναι να βρείτε τον δρόμο σας στον φάρο του κάθε νησιού και ενεργοποιώντας τον να το συνδέσετε στο κεντρικό νησί όπου βρίσκεται η Connie και το Uni-Tree ώστε να ενωθούν και πάλι. Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι δεν είναι πολύ διαφορετικό από τους προκατόχους του όσον αφορά το gameplay, κάτι όχι απαραίτητα κακό. Κατά την διάρκεια της εξερεύνησης, λύνετε γρίφους, ψαχουλεύετε περιοχές και να μιλάτε σε ΑΙ χαρακτήρες, ενώ μπορείτε να βλέπετε τον χάρτη, τα αντικείμενα και τα στατιστικά σας.

Η turn-based μάχη είναι αυτό που λίγο-πολύ έχουμε συνηθίσει. Τα αδέρφια μπορούν να επιτεθούν, να χρησιμοποιήσουν ικανότητες και αντικείμενα για buffs, επιπλέον ζημιά ή healing. Από κάθε μάχη παίρνετε XP που αυξάνουν τα στατιστικά των χαρακτήρων σε κάθε level-up και ανεβαίνοντας αρκετά level αποκτάτε νέα abilities. Φυσικά, στην μάχη μπορείτε να πατήσετε τα ανάλογα κουμπιά (A για τον Mario και B για τον Luigi) τις ανάλογες στιγμές ώστε να κάνετε περισσότερη ζημιά ενώ επιτίθεστε ή να αποφύγετε ζημιά ενώ δέχεστε επίθεση. Επίσης καθώς παίζετε ανακαλύπτετε τα battle plugs, που σας δίνουν επιπλέον δυνατότητες. Αυτά μπορούν να είναι κάτι passive όπως κάθε επίθεση να κάνει ζημιά σε πολλαπλούς εχθρούς, να κάνουν προστιθέμενη ζημιά σε συγκεκριμένο τύπο εχθρών ή να σας βοηθάνε να αποφεύγετε αυτόματα κάποιες επιθέσεις. Θυμίζουν λίγο τα materia του Final Fantasy 7 αλλά σίγουρα όχι τόσο περίπλοκα. Ίσως το μόνο θέμα που μπορούμε να αναφέρουμε εδώ αφορά τον ρυθμό του παιχνιδιού. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το παιχνίδι γίνεται μονότονο καθώς αντί να προχωράει σας αφήνει να παίζετε απανωτές μάχες για να επιμηκύνει την διάρκεια. Κατά τα άλλα, πρόκειται για ένα κλασικό και γενικά απροβλημάτιστο σύστημα.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον τεχνικό τομέα. Το παιχνίδι δεν τρέχει και πολύ καλά στο Switch, με την κονσόλα της Nintendo πλέον να δείχνει την ηλικία της με πολύ κακό τρόπο. Τα γραφικά είναι καλοσχεδιασμένα αλλά σίγουρα όχι εντυπωσιακά, οπότε είναι κάπως περίεργο να βλέπεις το frame rate να πέφτει αισθητά σε διάφορες περιοχές και καταστάσεις, κυρίως κατά την διάρκεια της εξερεύνησης. Καλλιτεχνικά όμως, μιλάμε για ένα όμορφο παιχνίδι, γεμάτο λεπτομέρειες, χρώμα, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ωραίες τοποθεσίες. Ο ήχος κυμαίνεται σε αντίστοιχο επίπεδο, με υπέροχες συνθέσεις που συνοδεύουν την περιπέτεια των δύο αδερφών υδραυλικών. Είναι επίσης πολύ ωραίο που διατηρούνται τα ιταλικά ακαταλαβίστικα και ποτέ δεν ξέρεις τί ακριβώς λένε οι πρωταγωνιστές, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες βγάζουν ήχους που θυμίζουν Animal Crossing.

Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου