To Black Ops 6 διαδραματίζεται στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, με τον Ψυχρό Πόλεμο μόλις να έχει τελειώσει και τις ΗΠΑ να είναι πλέον η μόνη υπερδύναμη. Όμως μια νέα απειλή για την Αμερική, αυτή τη φορά εκ των έσω, κάνει την εμφάνισή της. Πρόκειται για μια παρακρατική οργάνωση στελεχών της CIA που προσπαθεί να πάρει υπό τον έλεγχό της την υπηρεσία πληροφοριών και κατ’ επέκταση τη χώρα. Μοναδική ελπίδα για να αποτραπεί αυτή η εθνική προδοσία είναι μια ομάδα πρακτόρων της CIA που καλείται να λειτουργήσει εκτός νόμου, της οποίας μέλος είναι και ο πρωταγωνιστής.
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού συναντάτε και συνεργάζεστε με διάφορους χαρακτήρες, νέους, αλλά και γνώριμους που επιστρέφουν από το Cold War. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι γίνονται αναφορές στα γεγονότα του Black Ops 2 (αυτά που συμβαίνουν στην δεκαετία του ‘80). Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μία αυτοτελή ιστορία, με ενδιαφέρουσα εξέλιξη και καλογραμμένους χαρακτήρες (και ένα φινάλε). Το μόνο παράπονο που έχω αφορά τον πρωταγωνιστή, ο οποίος ουσιαστικά είναι μια επανάληψη αυτού του Cold War: δεν μιλάει (απλά επιλέγετε κείμενα διαλόγων σε διάφορα σημεία) και έχει μυστηριώδες παρελθόν με αναμνήσεις που του επανέρχονται σταδιακά.
Ως συνήθως στα Call of Duty, το campaign διαδραματίζεται σε διάφορα μέρη του κόσμου (συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ κατά την διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου). Η κινηματογραφική δράση και η πλούσια ποικιλία περιβαλλόντων είναι δεδομένα. Το εντυπωσιακό εδώ είναι ότι υπάρχει αντίστοιχη ποικιλία gameplay. Σχεδόν κάθε πίστα του παιχνιδιού προσφέρει διαφορετική παικτική εμπειρία (και ενίοτε ελευθερία). Από stealth μέχρι φουλ πιστολίδι, από γραμμικούς διαδρόμους μέχρι ανοιχτές περιοχές με πολλαπλά objectives τύπου Far Cry, από κυνηγητά με οχήματα μέχρι ψυχολογικές παραισθήσεις με στοιχεία τρόμου, ακόμα και quick time events, το campaign συνεχώς σας εκπλήσσει ευχάριστα. Επιπλέον, όπως στο Cold War, έτσι και εδώ ανάμεσα στις αποστολές βρίσκεστε στο καταφύγιο της ομάδας σας, όπου κινείστε ελεύθερα, μιλάτε με χαρακτήρες, αναβαθμίζετε τον χαρακτήρα και τον εξοπλισμό σας και λύνετε κάποιους προαιρετικούς γρίφους τύπου adventure για περαιτέρω ανταμοιβές. Μιλώντας για ανταμοιβές, να σημειωθεί ότι αυτή τη φορά τα collectible στο campaign είναι χρήματα που βρίσκετε διάσπαρτα στις πίστες, τα οποία ξοδεύετε για τις αναβαθμίσεις, κάτι όχι τόσο ενδιαφέρον όσο τα intel στο Cold War.
Φυσικά, η βασική σας ενασχόληση στο campaign είναι το καθαρόαιμο shooting, που αποτελεί ένα από τα ατού του παιχνιδιού. Τα όπλα έχουν τεράστια ποικιλία (μπορείτε να κουβαλάτε δύο ανά πάσα στιγμή και συχνά δε ξέρετε τί να πρωτοδιαλέξετε) και εκπληκτική αίσθηση, και ο χαρακτήρας σας έχει βάρος και πλούσια κινησιολογία. Οι εχθροί προσφέρουν αξιόλογη πρόκληση (το παιχνίδι είναι πιο δύσκολο από το Cold War), χωρίς βέβαια να είναι κάτι το επαναστατικό. Όλα τα παραπάνω καθιστούν το πιστολίδι άκρως απολαυστικό, ίσως ότι καλύτερο υπάρχει σε FPS αυτή τη στιγμή. Είναι ακριβώς το αποτέλεσμα που περιμέναμε από το πρώτο Black Ops φτιαγμένο με τη σύγχρονη game engine της σειράς Call of Duty (το Cold War φτιάχτηκε με παλαιότερη engine).
To παραδοσιακό 6v6 multiplayer της σειράς Call of Duty επιστρέφει ακόμα πιο εθιστικό. Υπάρχουν 16 νέοι χάρτες (εν πολλοίς βασισμένοι σε περιβάλλοντα του campaign), διάφορα modes για όλα τα γούστα, και βέβαια αμέτρητες επιλογές παραμετροποίησης εξοπλισμού, ικανοτήτων, scorestreak κτλ ανάλογα με το στιλ παιχνιδιού σας και τις ανάγκες του εκάστοτε mode. Το καλοσχεδιασμένο gunplay και σύστημα κίνησης εκτοξεύουν την δράση και εδώ, ενώ οι χάρτες έχουν ικανοποιητική ποικιλία και κάνουν την δουλειά τους. Λεπτομέρειες όπως δυνατότητα ψηφοφορίας για τον επόμενο χάρτη και η προβολή του best play του ματς (αντί απλά του τελικού kill) στο τέλος της μάχης είναι επίσης καλοδεχούμενες. Υπάρχουν άπειρα καλούδια προς ξεκλείδωμα, όπως εμφανίσεις χαρακτήρων και όπλων, εικόνεs για το προφίλ παίκτη, emotes κτλ, ανταμείβοντάς σας συνεχώς για όσο παίζετε (και κάνετε prestige). Δυστυχώς, το παιχνίδι με το που βγήκε άρχισε να κατακλύζεται από κωμικοτραγικά skins που δεν έχουν καμία σχέση με τη θεματολογία του και προσωπικά με ξενερώνουν τρελά. Επιπλέον, χρόνιες αδυναμίες του CoD multiplayer παραμένουν, όπως πχ αν φύγει κάποιος παίκτης εν μέσω του ματς δημιουργείται σημαντική ανισορροπία, και υπερβολικά πολλά modes που θρυμματίζουν τη βάση παικτών. Τέλος, Black Ops χωρίς Zombies δεν γίνεται και εδώ έχουμε επιστροφή της round-based εκδοχής του mode με δύο νέους χάρτες.
Όπως προαναφέρθηκε, το Black Ops 6 είναι φτιαγμένο με τη σύγχρονη engine της σειράς Call of Duty και του φαίνεται. Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές είναι πολύ όμορφο, με τα μοντέλα χαρακτήρων και τους φωτισμούς να ξεχωρίζουν. Παρόλα αυτά, η οπτική διαφορά με το Cold War, που είχε παλαιότερη μηχανή γραφικών, δεν είναι ιδιαίτερα εμφανής. Επιπλέον, αντίθετα με το CW, για κάποιον ακατανόητο λόγο δεν υπάρχει ray tracing, κάτι όχι τρομερά σημαντικό, αλλά σίγουρα απογοητευτικό. Κάτι ακόμα άξιο αναφοράς είναι ο μεγάλος αριθμός διαθέσιμων ρυθμίσεων για να φέρετε το παιχνίδι στα μέτρα σας, τόσο ως προς τα γραφικά, όσο και ως προς άλλους τομείς. Ο ηχητικός τομέας δεν αφήνει περιθώρια για παράπονα. Τα εφέ των όπλων και χτυπημάτων είναι εκπληκτικά και συμβάλλουν στην απόλαυση της δράσης. To voice acting κυμαίνεται σε κορυφαίο επίπεδο ενισχύοντας τους καλογραμμένους χαρακτήρες. Όσο για την μουσική, ο συνθέτης των Black Ops, Jack Wall, ξαναχτυπά με ένα ακόμα ωραίο soundtrack (συμπεριλαμβανομένου και του φανταστικού theme για το multiplayer).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου