Οι Elf Games και Luna2 Studio σε συνεργασία με την Daedalic Entertainment μας δίνουν το Children of Silentown, ένα σκοτεινό point and click adventure με όμορφο στιλ γραφικών και απόκοσμη ατμόσφαιρα. Με πολλά γνώριμα στοιχεία χειρισμού από κλασικά adventure, αλλά και πρωτοτυπίες, είναι ένας τίτλους που αξίζει την προσοχή μας.
Οι κάτοικοι ενός ήσυχου χωριού μέσα στο δάσος αντιμετωπίζουν κάτι παράξενο. Την ημέρα το δάσος είναι ήσυχο και γαλήνιο, αλλά τη νύχτα ακούγονται βρυχηθμοί τεράτων. Άνθρωποι όλων των ηλικιών εξαφανίζονται τυχαία, χωρίς ποτέ να επιστρέψουν ή να τους ξαναδεί κανείς. Όπως όλα τα άλλα παιδιά της περιοχής, έτσι και η Lucy αναγκάζεται από τους γονείς της να μένει στο σπίτι όταν σκοτεινιάζει και να αποφεύγει το δάσος για την ασφάλειά της, μην τυχόν είναι το επόμενο άτομο που θα εξαφανιστεί. Με τη σειρά της, εκείνη φοβάται το άγνωστο μέρος, ενώ κάθε βράδυ βλέπει εφιάλτες με αυτό και τα τέρατα που κάποιοι ισχυρίζονται πως έχουν δει. Η Lucy υπακούει τους γονείς της, ώσπου μια μέρα συμβαίνει κάτι συνταρακτικό που την αναγκάζει να βρει το κουράγιο να παλέψει με τους φόβους της.
Καθότι ο χειρισμός είναι point and click, αλληλοεπιδράτε με τα hotspots στο περιβάλλον, όπως αντικείμενα ή άλλους ανθρώπους. Ο κόσμος του μικρού χωριού προσφέρει έναν ικανοποιητικό αριθμό από hotspots για εξερεύνηση, με πολλά από αυτά να εμπλουτίζουν την ιστορία παρά να υπάρχουν αποκλειστικά για την εξέλιξη της πλοκής. Επίσης, έχετε την ευκαιρία να μιλήσετε με αρκετούς κατοίκους, με τον καθένα να μοιράζεται τους δικούς του φόβους, βλέποντας τα γεγονότα από διαφορετικές σκοπιές. Ο ηλικιωμένος με την αδυναμία στα λουλούδια, ο πατέρας που φοβάται για το παιδί του, ή ο μικρός που όλο σκαρφίζεται σκανδαλιές είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Τα (λίγα) αντικείμενα τα συλλέγετε στο λιτό inventory και τα χρησιμοποιείτε στο περιβάλλον, τα δίνετε σε κάποιον άλλον ή τα συνδυάζετε μεταξύ τους για να δημιουργήσετε κάτι καινούριο, όπως μια σφεντόνα. Αν, πάλι, στέκεστε κάπου όπου βρίσκονται πάνω από ένα σημεία για αλληλεπίδραση, με ένα πάτημα του R1 εναλλάσσεστε εύκολα μεταξύ αυτών, χωρίς να δημιουργείται εκνευρισμός για το σημείο που στέκεστε ή πρέπει να κοιτάξετε για να τα καταφέρετε. Ορισμένες φορές τα αντικείμενα γίνονται διαθέσιμα για αλληλεπίδραση μόνο αφού γνωρίζετε πως τα χρειάζεστε, όπως για παράδειγμα το να χρειαστεί να επιστρέψετε σπίτι για να πάρετε κάτι που είδατε ότι χρειάζεστε αφού βγήκατε έξω. Προς το τέλος του παιχνιδιού, αυτό σημαίνει λίγο παραπάνω περπάτημα από το συνηθισμένο.
Η εξερεύνηση αποτελεί ένα ευχάριστο σκέλος του παιχνιδιού, με δραστηριότητες-γρίφους όπως το να βρείτε όλα όσα περιέχει η λίστα της μητέρας σας και να τα πάτε πίσω σε αυτήν, να φτιάξετε τσάι για έναν καλεσμένο, να συλλέξετε πληροφορίες για άτομα που έχουν χαθεί, ακόμη και να παίξετε κρυφτό με τα παιδιά της γειτονιάς. Από την άλλη, αν σας ξεφύγει κάτι ή αν δεν δείτε κάποιον που κρύβεται στο περιβάλλον δεν υπάρχει hint system να βοηθήσει, κι έτσι αν «κολλήσετε» αναγκάζεστε να επισκέπτεστε τις ίδιες τοποθεσίες έως ότου βρείτε αυτό που δεν είδατε την πρώτη (ή την δεύτερη) φορά. Επίσης, προς το τέλος του παιχνιδιού κάποιοι γρίφοι λύνονται με διαφορετικά mechanics από ό,τι λύνονταν μέχρι τότε, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι δυσκολότεροι, ενώ απλά καλείστε να δείτε τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Καθώς υπάρχει ένα και μοναδικό save ανά παιχνίδι, που λειτουργεί και ως τακτικό auto-save, δεν μπορείτε να δοκιμάσετε να πείτε κάτι διαφορετικό ή να επιστρέψετε σε εκείνο το σημείο για να ψάξετε όλα τα collectibles. Αυτό ίσως να μην ήταν τόσο σημαντικό, εάν το παιχνίδι δεν είχε διαφορετικά φινάλε που για να τα δείτε πρέπει να το ολοκληρώσετε ξανά από την αρχή. Μια πρόσφατη προσθήκη του new game+ δείχνει καλή θέληση από την πλευρά των developers σε αυτό το θέμα, όμως θέλει λίγη δουλειά ακόμα.
Η Lucy κρατάει ημερολόγιο με όλα όσα ανακαλύπτει στο χωριό, συλλέγοντας νότες, αυτοκόλλητα και σημειώσεις, όπως το σχόλιο ότι ο καθρέφτης των παππούδων της είναι τόσο παλιός και παραμορφωμένος που κάνει το κεφάλι όσων κοιτάζουν μέσα σε αυτόν να δείχνει τεράστιο. Μια πρωτότυπη πλευρά του παιχνιδιού είναι πως με τις νότες που συλλέγετε δημιουργείτε μελωδίες. Μόλις οι μελωδίες ολοκληρωθούν, τότε μπορείτε να τις χρησιμοποιείτε στην περιπέτεια, τόσο σε ανθρώπους όσο και αντικείμενα. Σε έναν κόσμο που οι δυνατές φωνές και τα τραγούδια κάθε άλλο παρά ενθαρρύνονται, η φωνή της Lucy έρχεται για να ξεκλειδώσει αναμνήσεις, φόβους και επιθυμίες. Ένα ακόμα είδος γρίφων είναι τα mini-games με βάση τη λογική, όπως η συναρμολόγηση ενός παζλ, το «ράψιμο» σκέψεων και η περιστροφή γραναζιών. Τα δύο τελευταία είδη εμφανίζονται συχνά, με τη δυσκολία τους να αυξάνεται με τον καιρό. Εφόσον δεν υπάρχει hint system ή επιλογή προσπέλασης, αν «κολλήσετε» σε κάποιο από αυτά ή απλά νιώθετε πολύ κουρασμένος για να λύσετε έναν γρίφο λογικής εκείνη τη στιγμή και θέλετε μόνο να δείτε τί συμβαίνει παρακάτω, το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι ένα διάλειμμα για να επιστρέψετε αργότερα με καθαρό μυαλό (ή μια αναζήτηση για walkthrough).
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι ζωγραφισμένα στο χέρι, με κάποιες τοποθεσίες να είναι πιο όμορφες και φωτεινές από άλλες που περιέχουν μόνο πολύ βασικά στοιχεία, ιδιαίτερα όσο πλησιάζετε το φινάλε. Την ημέρα, το χωριό είναι φωτεινό και φιλήσυχο, ενώ το βράδυ το δάσος δείχνει απειλητικό ακόμα και από μακριά. Τα πελώρια μάτια των κατοίκων, που είναι σχεδιασμένα χωρίς τις κόρες τους, προετοιμάζουν το έδαφος για μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα, δίνοντάς τους σχεδόν μια μονίμως τρομαγμένη έκφραση. Στο animation έχει γίνει εξαιρετική δουλειά, αφού εκτός από την ομαλή κίνηση των χαρακτήρων λεπτομέρειες όπως η κίνηση των μαλλιών και το ανοιγοκλείσιμο των ματιών τούς δίνουν λίγη παραπάνω ζωντάνια. Τέλος, δεν υπάρχει δυνατότητα παύσης κατά τα λιγοστά cutscenes που προχωρούν την ιστορία, οπότε φροντίστε να προσέχετε όταν εμφανίζονται.
Την περιπέτεια συντροφεύει ωραία, «απαλή» μουσική πιάνο, η οποία παίζει διαρκώς, με τα κομμάτια να εναλλάσσονται ανάλογα την τοποθεσία. Αρχικά, η μελαγχολική αυτή μουσική είναι ατμοσφαιρική και ταιριαστή με την εικόνα, όμως αν μείνετε πολλή ώρα στο ίδιο μέρος ενδεχομένως να θελήσετε να χαμηλώσετε την ένταση καθώς επαναλαμβάνεται. Οι ομιλίες απουσιάζουν, με ένα «συννεφάκι» κειμένου να περιέχει όλους τους διαλόγους και τους συλλογισμούς της πρωταγωνίστριας. Η μόνη φωνή που ακούγεται είναι της αφηγήτριας στα cutscenes, η οποία διηγείται την εξέλιξη της ιστορίας σαν παραμύθι. Όσο για τα ηχητικά εφέ, αυτά περιορίζονται στα άκρως απαραίτητα, όπως οι ήχοι βημάτων στο γρασίδι και του γάτου που νιαουρίζει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου