Φαν του αδικοχαμένου Άλτερ ενωθείτε και μαζί με τις Μελισσούλες αγκαλιά και τα καρτούν γ’ διαλογής πάμε να φέρουμε στην ζωή την πιο λατρεμένη σειρά της μικρής οθόνης. Ναι, είναι αυτό που καταλάβατε! Την έχουν μεγάλη; Ω ναι! Είναι στραβή; Φυσικά! Θα μας ικανοποιήσει; Όρκο δεν παίρνω! Όχι ρε σεις, παρεξηγήσατε, δεν εννοώ τα softcore που έβαζαν μετά τα μεσάνυχτα. Για τα μαρσουπιλαμί λέω!
Το μαρσουπιλαμί κοιμάται, η παραλία ξεβράζει μια σαρκοφάγο και το μαρσουπιλαμί λόγω αδιαβάθμητης βλακείας απελευθερώνει ένα αρχαίο πνεύμα αθάνατο το οποίο μεταμορφώνει αυτό το σάπιο σώμα στον Μά... όχι λάθος, μετατρέπει όλη την πανίδα της περιοχής από άκακα ζωάκια σε σάικο κίλλερς καις κεσέ. Έτσι, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του πιθήκου που διασταυρώθηκε με τσιτάχ και σκουληκαντέρα, προσπαθείτε να διορθώσετε το λάθος και να επαναφέρετε την τάξη και την ηθική στην περιοχή.
Το Marsupilami: Hoobadventure είναι ένα 2D platformer στα πρότυπα των παιχνιδιών Donkey Kong Country. Και όταν λέμε “στα πρότυπα” εννοούμε ότι οι δημιουργοί μπήκαν στον κώδικα του γορίλα της Nintendo και πήραν μέχρι και τα πόμολα. Φυσικά όλα αυτά με τον μανδύα του πολυλατρεμένου μαρσουπιλαμί, που τον θυμούνται τα ηλικιακά γκρουπ 20 με 30 στην Ελλάδα, καθώς αυτούς μεγάλωσε στα γόνατα του το Άλτερ μαζί με τα Ζουζούνια και τους Μαζού εντ δε Ζου.
Γύρω από το όνομα σου επικρατεί ένας μύθος...
Το παιχνίδι αποτελείται από τρεις χάρτες, οι οποίοι περιέχουν τις βασικές πίστες (τέσσερεις ή πέντε ανάλογα με τον χάρτη), τις μπόνους πίστες και τα boss fights. Φυσικά οι βασικές πίστες “πρωτοτυπούν” βάζοντάς σας να τρέχετε προς τα δεξιά ή προς τα πάνω ή προς τα κάτω ή, oh my god, με το να σας κυνηγάει μια πύρινη μπάλα καθώς η οθόνη κινείται συνεχώς. Μιλάμε για παρθενογένεση όχι αστεία. Ανακάλυψαν τον τροχό και το ψωμί σε φέτες ταυτοχρόνως οι θεούληδες. Το επίπεδα είναι μεγάλα με αρκετά checkpoints. Οι πίστες μπόνους είναι μικρά επίπεδα ταχύτητας σε στατικές οθόνες, όπου καλείστε να περάσετε μέσα από δαχτυλίδια βάζοντας σε δοκιμασία τις ακροβατικές δυνατότητες του μαρσουπιλαμί (κάτι σαν Superman 64 σε 2D αλλά με καλύτερο χειρισμό). Όσο για τις μάχες με boss, μάλλον είμαι πολύ large με το να τις χαρακτηρίζω “μάχες”, αφού απλά κυνηγάτε την μούμια που απελευθερώσατε στην αρχή του παιχνιδιού και αυτή σας ρίχνει εμπόδια και γελάει κάθε φορά που χάνετε ζωή. Πολύ σάβατζ. Με κάθε επίπεδο που ολοκληρώνετε ξεκλειδώνετε την δυνατότητα για time trial του επιπέδου στην μάταιη προσπάθεια να δοθεί λίγη διάρκεια παραπάνω στο παιχνίδι.
Μπορείτε να επιλέξετε από τρία μαρσουπιλαμί, σε 3 υπέροχα χρώματα με τις ίδιες υπέροχες κινήσεις. Το μαρσουπιλαμί πηδάει, ρολάρει, έχει μια επίθεση και ένα ground stomp στην φαρέτρα των κινήσεων του. Πολύ βασικές κινήσεις καθώς θα περιμέναμε να χρησιμοποιεί τουλάχιστον την ουρά του λίγο παραπάνω, αν σκεφτεί κανείς ότι είναι το βασικό χαρακτηριστικό του και το 85% του σώματός του. Ο χειρισμός, αν και με καλή απόκριση, έχει τους περιορισμούς του που αφαιρούν την ελευθερία που έχουμε συνηθίσει στα παιχνίδια του είδους. Πχ δεν μπορείτε να επιτεθείτε ενώ κάνετε άλμα ή όταν ρολάρετε και έχετε πάρει φόρα δεν μπορείτε να επιτεθείτε με το momentum που έχετε και πρέπει να ακινητοποιηθείτε για να επιτεθεί το μαρσουπιλαμι. Το παιχνίδι δεν απαιτεί κάτι από τα παραπάνω που περιορίζει για να προχωρήσετε, απλά αν ασχολείστε με 2D platformers και θεωρείτε κάποιες κινήσεις δεδομένες, οι συγκεκριμένοι περιορισμοί ξενίζουν.
Οι πίστες φυσικά περιέχουν φρούτα που μαζεύετε ώστε να σας δώσουν ζωές, οι οποίες στα πρώτα κιόλας επίπεδα είναι περισσότερες και από της Ζωζώς Σαπουντζάκη και αν συνυπολογίσετε ότι δέχεστε τρία χτυπήματα μέχρι να χάσετε μία ζωή, αντιλαμβάνεστε ότι αυτές οι ζωές συνεχώς αυξάνονται και πληθύνονται όπως ο πληθυσμός της Κίνας. Επίσης μαζεύετε tickets από τις bonus πίστες, που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ξεκλειδώσετε άλλες bonus πίστες, στις οποίες μαζεύετε φρούτα που σας δίνουν ζωές και ο αέναος κύκλος της ζωής συνεχίζεται. Και να ξεμείνετε από ζωές στο εν λόγω παιχνίδι (πρέπει να είστε μεγάλο παλτό για να το καταφέρετε αυτό) δεν υπάρχει πραγματικό game over, αφού απλά σας πετάει πίσω στον χάρτη και σας δίνει και 10 ζωές για να ξεκινήσετε το επίπεδο απ’ την αρχή (χουβαρνταλίκια, όχι αστεία). Πρέπει κάποια στιγμή να ξεκινήσουμε την συζήτηση για την ανάγκη ύπαρξης ζώων στα παιχνίδια του 21ου αιώνα. Το παιχνίδι αρχικά έχει γεωμετρικά αυξανόμενη πρόκληση και δεν είναι εύκολο, αλλά μια απότομη αύξηση δυσκολίας στα τελευταία επίπεδα χαλάει την σταδιακή πρόκληση και οι ζωές που μαζεύατε με κόπο καταναλώνονται σαν καρπούζια τον Αύγουστο. Τέλος, περιλαμβάνει δικά του trophies που τα ονομάζει success, με μακάβρια ονόματα όπως “αυτός ο τάφος θα γίνει ο τάφος σου” ή ευφάνταστα και πρωτότυπα όπως “it’s over 9000”. Χιλάριους.
Όχι στην μπουγάδα κακούργε!
Το παιχνίδι έχει ωραία παρουσίαση με ζωντανά χρώματα και γεμάτες πίστες, οι οποίες όμως είναι κοινότυπες και δεν ξεχωρίζουν. Είναι σκοτεινές ή ηλιόλουστες, γεμάτες με ζωή ή μουντές, γενικά με μικρή ποικιλία στα περιβάλλοντα και χωρίς να ξεχωρίζουν παρά τα έντονα χρώματα και τα γεμάτα κίνηση φόντα. Και οι εχθροί λίγοι σε ποικιλία και αδιάφοροι. Προβλήματα τεχνικά στο παιχνίδι δεν εντοπίστηκαν, αλλά παραδόξως εντοπίστηκαν στις custscenes όπου καμιά φορά το framerate δεν συνεργάζεται με την κονσόλα και κάνει τα δικά του. Αδιάφορη η μουσική και τα ηχητικά εφέ, τίγκα στα μεξικάνικα στερεότυπα μέσα στις μαράκες και το αρίμπα αρίμπα μουτσάτσο άντερε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου