Ως λάτρης των ισομετρικών cRPG, δεν μπορούσα παρά να μην ενθουσιαστώ με την κυκλοφορία του Pathfinder: Wrath of the Righteous από την Owlcat Games. Το παιχνίδι αποτελεί τον δεύτερο τίτλο της σειράς, ακολουθεί ωστόσο το δικό του αφηγηματικό μονοπάτι, δίχως να βασίζεται στην ιστορία του Pathfinder: Kingmaker. Όπως θα δούμε παρακάτω, πρόκειται για ένα γιγαντιαίο, πολυδιάστατο, εξαιρετικά φιλόδοξο παιχνίδι, ικανό να καταπιεί εκατοντάδες ώρες απ’ τον χρόνο σας, με την υπόσχεση πως θα σας χαρίσει μοναδικές role playing εμπειρίες. Καταφέρνει, ωστόσο, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες ή λυγίζει τελικά υπό το βάρος τους;
Η ιστορία του Wrath of the Righteous διαδραματίζεται στον πλανήτη Golarion, όπου οι δαιμονικές στρατιές της Αβύσσου έχουν εισβάλλει αποσκοπώντας στην κατάληψή του και τη δημιουργία ενός βασιλείου χάους κι απύθμενης απελπισίας. Για την ώρα, έχουν καταφέρει να καταλάβουν ορισμένα στρατηγικής σημασίας φρούρια και πόλεις, εδραιώνοντας μεθοδικά την δυστοπική επικράτειά τους γνωστή και ως The Worldwound. Η περιπέτεια του ήρωα ξεκινά στην Kenabres, μια πόλη σταυροφόρων που συνορεύει με το Worldwound, και που δέχεται αιφνιδιαστική επίθεση κατά τη διάρκεια μιας γιορτής. Οι άμυνες της πόλης αποδεικνύονται ανεπαρκείς και, με συνοπτικές διαδικασίες, ο δαίμων Deskari εξαπολύει τις αποτρόπαιες φρίκες της κολάσεως σε δρόμους και αλέες, σπέρνοντας παντού τον τρόμο. Σε αυτή τη συγκυρία, ο ήρωας αναγκάζεται να καταφύγει στα υπόγεια της πόλης, να βρει συμμάχους και να χτίσει στη συνέχεια τις βάσεις για τη μεγάλη αντεπίθεση. Στόχος σας είναι να απωθήσετε τις δαιμονικές δυνάμεις από την Kenabres και, κατόπιν, να ηγηθείτε της Πέμπτης Σταυροφορίας για την ανακατάληψη των χαμένων εδαφών. Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται δεόντως επικά, τότε έχετε απόλυτο δίκιο. Το Wrath of the Righteous αποπνέει αγνή, βιβλική επικίλα μέχρι κι απ’ το τελευταίο του κύτταρο. Άγγελοι, δαίμονες, θεοί και εωσφόροι, όλοι έχουν θέση στο πολυποίκιλο σύμπαν του Pathfinder. Ας κάνουμε, όμως, μερικά βήματα πίσω.
Ήδη από την οθόνη του character creation, παίρνετε μια καλή ιδέα περί της πολυπλοκότητας και του (αδιανόητου) βάθους του Wrath of the Righteous. Τον χαρακτήρα σας τον δημιουργείτε εσείς εκ του μηδενός, έχοντας να επιλέξετε μεταξύ 12 φυλών και 25 βασικών τύπων, που υποδιαιρούνται σε έξι υποκατηγορίες εκάστος. Σε αυτόν τον κυκεώνα επιλογών, έρχονται να προστεθούν 13 επιπλέον τύποι (prestige classes) που όμως επιλέγετε στην πορεία του παιχνιδιού για περαιτέρω εξειδίκευση. Κατόπιν επιλέγετε το heritage του χαρακτήρα σας, που σας δίνει συγκεκριμένα μπόνους σε skills και ability scores, και το background του, για επιπλέον bonus. Τέλος, σας δίνεται η δυνατότητα να διαμοιράσετε τα ability points και τα skills σας, να επιλέξετε επιπλέον χαρακτηρολογικά στοιχεία (όπως πανουργία, πειθώ, σιδερένια θέληση κτλ), και να αλλάξετε -υποτυπωδώς- την εμφάνιση του ήρωα. Το παιχνίδι κάνει ό,τι μπορεί για να σας βοηθήσει μ’ όλη αυτή την σπαζοκεφαλιά, καθώς σας προσφέρει συμβουλές, αλλά και έξι έτοιμους χαρακτήρες να διαλέξετε σε περίπτωση που δεν θέλετε να μπείτε στον κόπο. Είναι ευνόητο πιστεύω το πλήθος δυνατοτήτων που σας προσφέρονται προκειμένου να στήσετε τον χαρακτήρα σας ακριβώς όπως τον θέλετε. Να επισημάνω, επιπλέον, πως, όπως και στα περισσότερα ισομετρικά RPG, θα κληθείτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να συνθέσετε τη δική σας ομάδα, κάθε μέλος της οποίας είναι εξίσου παραμετροποιήσιμο.
Όμορφη πόλη, όμορφα καταστρέφεται.
Όπως και ο προκάτοχός του, έτσι και το Wrath of the Righteous είναι βασισμένο στους κανόνες της πρώτης έκδοσης του επιτραπέζιου RPG Pathfinder. Σε πρακτικό επίπεδο, αυτό σημαίνει πως βρίσκεστε στο έλεος της ζαριάς (dice roller) που καθορίζει το αποτέλεσμα της κάθε απόφασης. Τα skills και abilities σας, ο εξοπλισμός σας, τα buffs και debuffs, όπως και τα αντίστοιχα των εχθρών επηρεάζουν την έκβαση της εκάστοτε ζαριάς, ωστόσο η τύχη παίζει κι αυτή το ρόλο της. Μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ μάχης σε πραγματικό χρόνο και turn-based. Συστήνω ανεπιφύλακτα σε αρχάριους και μη, να ξεκινήσετε με την turn-based επιλογή, καθώς σας δίνει τον απαραίτητο χρόνο να αναλύσετε την κάθε σας απόφαση και να την αξιολογήσετε. Μαθαίνοντας από τα λάθη σας θα κατανοήσετε πολύ καλύτερα το παιχνίδι, το οποίο ακόμη και στην κανονική του δυσκολία είναι σε σημεία πολύ απαιτητικό. Παρόλη την πολυπλοκότητά του, θα το χαρακτήριζα αρκετά φιλικό προς τους νέους παίκτες, καθώς το tutorial, τα tips και το εξαιρετικά δομημένο user interface σας βοηθούν πάρα πολύ στην ομαλή κατανόηση των μηχανισμών του παιχνιδιού. Τα επίπεδα δυσκολίας, επιπλέον, ποικίλουν και σας επιτρέπουν να τα προσαρμόσετε στα δικά σας γούστα.
Κατά τις περιπλανήσεις σας στον κόσμο του Pathfinder, συναντάτε πληθώρα χαρακτήρων, ορισμένους εκ των οποίων έχετε τη δυνατότητα να στρατολογήσετε, συνθέτοντας τελικά μια ομάδα μέχρι έξι ατόμων. Είναι πολύ σημαντικό για την ομαλή πορεία σας στο παιχνίδι, να ασχοληθείτε εκτενώς με τα επιμέρους χαρακτηριστικά του κάθε μέλους – στόχος σας θα πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ομοιογενούς συνόλου πολύπλευρων δεξιοτήτων. Ο δρόμος είναι μακρύς και γεμάτος δυσκολίες κι, έτσι, το κάθε μέλος θα πρέπει να αξιολογείται εντός του πλαισίου της ομάδας αποσκοπώντας στη βέλτιστη λειτουργία της. Πέραν των παραπάνω, μια ακόμη σημαντική απόφαση που χρειάζετε να λάβετε σχετικά νωρίς στο παιχνίδι, είναι το mythic path του χαρακτήρα σας. Υπάρχουν συνολικά 10 μυθικά μονοπάτια να διαλέξετε (angel, demon, gold dragon κτλ), το καθένα εκ των οποίων σας μετατρέπει πρακτικά σε ημίθεο, καθώς σας παρέχει επιπλέον δυνάμεις διευρύνοντας περαιτέρω τη δεξαμενή επιλογών σας κατά τη διάρκεια της μάχης. Πέραν τούτου, το myhtic path ξεκλειδώνει νέες αποστολές (mythic quests) να φέρετε εις πέρας, καθώς επίσης και διαλόγους που δύνανται να σας οδηγήσουν σε κρυφά παρακλάδια της πλοκής, αλλάζοντας άρδην την ιστορία του χαρακτήρα σας.
Οι αποστολές χωρίζονται σε κύριες και δευτερεύουσες. Οι κύριες ακολουθούν σαφώς την κεντρική πλοκή της ιστορίας, ενώ οι δευτερεύουσες εστιάζουν στα μέλη της ομάδας σας, αλλά και στον κόσμο που σας περιβάλλει. Κατ’ εμέ, τα εν λόγω side-quests είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας, καθώς, πέραν του πολύτιμου εξοπλισμού που προσφέρουν, ενισχύουν ουσιωδώς τα αφηγηματικά τόξα των συντρόφων σας, ενώ παράλληλα εμπλουτίζουν τις γνώσεις και την κατανόησή σας για τον κόσμο του Golarion. Υπάρχουν, επίσης, και τα mythic quests που ανέφερα παραπάνω, όπως επίσης και τα crusade quests, για την ενίσχυση του στρατού σταυροφόρων σας. Αυτό το τελευταίο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο κατά τη διάρκεια των Crusade modes, που αποτελούν ένα ξεχωριστό, turn-based σύστημα μάχης, όπου διοικείτε τον στρατό σας ενάντια στις ορδές της Αβύσσου. Κατανοώ πόσο φανταστικό και επικό ακούγεται το συγκεκριμένο mode, δυστυχώς όμως η δουλειά που έγινε εκεί είναι εμφανώς ημιτελής, η εκτέλεση της ιδέας επιεικώς μέτρια, κι ο τρόπος που διασαφηνίζεται στον παίκτη ανεπαρκής, σε σημείο που αναγκάστηκα να το βάλω στον αυτόματο (τουλάχιστον υπάρχει η συγκεκριμένη επιλογή μέσω των ρυθμίσεων δυσκολίας).
"Φύγε απ’ τη μέση bro, μη σε κάνω σκόνη!"
Από ένα ισομετρικό cRPG τέτοιου βεληνεκούς, δεν θα μπορούσαν να λείπουν ασφαλώς οι εκτενείς διάλογοι, που οδηγούν σε διαφορετικές επιλογές προσέγγισης των καταστάσεων. Οι επιλογές σας έχουν βάρος κι αντίκρισμα τόσο στον κόσμο, όσο και στην ίδια την αφήγηση, και θα πρέπει να είστε έτοιμοι να υποστείτε τις ανάλογες συνέπειες. Επιπλέον, οι χαρακτήρες που θα συναντήσετε, όπως φυσικά και τα μέλη της ομάδας σας, αντιδρούν στις επιλογές σας δημιουργώντας ένα αρκούντως διαδραστικό περιβάλλον κι ενισχύοντας την πειστικότητά του. Το βασικό πρόβλημα που προκύπτει από τους -καλογραμμένους κατά τα άλλα- διαλόγους κι αντανακλά μάλιστα στην γενικότερη θεματική υφή του Wrath of the Righteous, είναι ότι οι επιλογές που σας προσφέρονται στερούνται λεπτομερούς διαφοροποίησης. Τι εννοώ; Πολλές φορές βρίσκεστε μπροστά στο δίλημμα είτε να προχωρήσετε σε μια διαβολική και κατάπτυστη πράξη, είτε σε μια καλοκάγαθη πράξη σε βαθμό αφελούς ηλιθιότητας. Προσωπικά αυτή η υπεραπλουστευμένη δισυπόστατη θέαση των πραγμάτων με κούρασε. Επιπλέον, ακόμη κι αν θέλετε να ακολουθήσετε το μονοπάτι της αγνής δαιμονικής σαπίλας και να δημιουργήσετε έναν χαρακτήρα άθλιο κι επαίσχυντο (στα χαρτιά μπορείτε να το κάνετε άλλωστε), το παιχνίδι, εμμέσως πλην σαφώς, σας τραβά τα χαλινάρια σε κάθε ευκαιρία ωθώντας σας προς μια πιο ουδέτερη στάση. Τέλος, το όλο σύστημα με τα πολλαπλά αφηγηματικά παρακλάδια, ευθέως επηρεαζόμενα από τις επιλογές που κάνετε, αν και λειτουργεί άψογα στα πρώτα τέσσερα κεφάλαια, αρχίζει και μπάζει κατόπιν. Δυστυχώς συμπαρασύρεται και η γενικότερη ποιότητα της αφήγησης, η οποία παίρνει την κατιούσα στο τελευταίο τρίτο του παιχνιδιού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου