Υπάρχουν παιχνίδια που έχεις συνδέσει με πόνο και παιχνίδια που έχεις συνδέσει με χαρούμενες καταστάσεις. Είναι γενικό φαινόμενο για όσους μεγαλώσαμε στην εποχή που η ηλεκτρονική διασκέδαση ξεκίνησε να γίνεται κομμάτι της ζωής μας. Αυτή είναι η σχέση μου με το The Legend of Zelda: Link’s Awakening. Το έπαιξα σε μια φάση που ήμουν στο νοσοκομείο με αρκετά βαριά πνευμονία, μόλις εννιά χρονών τότε. Θυμάμαι ότι το παιδί στο διπλανό κρεβάτι είχε κι αυτό ένα Game Boy, γιατί άκουγα να παίζει. Θυμάμαι μόλις είχα ολοκληρώσει το Mystic Quest (γνωστό και ως Final Fantasy Adventure) και βαριόμουν θανάσιμα. Τότε μας ήρθε η ιδέα να ανταλλάξουμε κασέτες γιατί αυτός μόλις είχε βγάλει το Link’s Awakening. Μέχρι να βγούμε από το νοσοκομείο, είχαμε ρουφήξει αχόρταγα τις ασπρόμαυρες περιπέτειες που μας προσέφερε το αξέχαστο φορητό της Nintendo. Ήμασταν και οι δύο καθηλωμένοι στα κρεβάτια μας για αρκετές ημέρες. Δεν θυμάμαι το όνομα του παιδιού, ούτε την φωνή του. Θυμάμαι όμως ότι το Link’s Awakening μου έδωσε μια διέξοδο σε κάτι που το παιδικό μυαλό μου το έκανε τεράστιο. Γι αυτό και το συγκεκριμένο παιχνίδι καταλαμβάνει μια θέση στην καρδιά μου, όντας άρρηκτα συνδεδεμένο με την παιδική μου ηλικία.
Το remake του Zelda: Link's Awakening έρχεται να μου (μας) θυμίσει επίσης ότι το παιχνίδι είναι μια ανεξάρτητη περιπέτεια με τον δικό της ξεχωριστό κόσμο. Δεν υπάρχει Zelda, δεν υπάρχει Hyrule. Το Koholint Island είναι ένα νησί στην μέση του πουθενά. Αυτό είναι άμεσα ανάλογο με το γεγονός ότι το Game Boy ήταν μια φορητή κονσόλα και δεν συνδεόταν σε οποιοδήποτε άλλο μέσο. Είχε την δική του λογική και τους δικούς του κόσμους να προσφέρει. Ίσως γι αυτό το remake βγήκε ταυτόχρονα με το μικρό αδερφάκι του Switch, το Switch Lite, το οποίο κόβει τον δεσμό με την τηλεόραση και είναι από μόνο του ένα “νησί”. Μια φορητή κονσόλα που από μόνη της είναι μια αυτοτελής μονάδα.
Είστε μαζί μου μέχρι εδώ; Υπέροχα. Ας προχωρήσουμε με το review. Αν πρέπει να τοποθετήσουμε το Link’s Awakening κάπου στο ταλαίπωρο timeline της σειράς Zelda, ας πούμε ότι είναι μετά το A Link to the Past, αλλά πριν το Oracle of Seasons/Ages. O Link βρίσκεται στην μέση μιας φουσκοθαλασσιάς και μετά από μια κατραπακιά από κεραυνό, ξεβράζεται στο Koholint Island. Ένα μικρό νησί γεμάτο μυστικά. Για να μπορέσει να φύγει από εκεί πρέπει να ξυπνήσει το Wind Fish, που κοιμάται μέσα σε ένα τεράστιο αυγό στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται στην μέση του νησιού. Για να γίνει αυτό, πρέπει να μαζέψετε τα οκτώ μουσικά όργανα των Σειρήνων, που προφανώς βρίσκονται σε οκτώ διαφορετικά dungeons. Κομμάτια lore δεξιά και αριστερά στο νησί εμπλουτίζουν την απλή, αλλά περίεργη ιστορία του παιχνιδιού. Ακόμα και το να φτάσετε στα dungeons είναι από μόνο του ένα παζλ που πρέπει να λύσετε με υπομονή. Βέβαια, για να είμαι δίκαιος και να αφήσω τα γυαλιά της νοσταλγίας στην άκρη, πρέπει να αναφέρω ότι τα dungeons δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Ο σχεδιασμός τους είναι αρκετά πιο απλός από τα συνηθισμένα Zelda και λύνονται σχετικά πιο εύκολα. Γενικά, μην περιμένετε πολύ μεγάλη προσοχή.
Για μικρό νησί, φαίνεται να έχει πολλά διαφορετικά κλίματα...
Εδώ έρχονται τα νέα χαρακτηριστικά του remake να γεμίσουν τα κενά που αναπόφευκτα έχει το παιχνίδι, που ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα Zelda “παλιάς κοπής” και μάλιστα φορητής κονσόλας. Η πρώτη προσθήκη είναι η δυνατότητα να save οπουδήποτε στον χάρτη. Στα dungeons δυστυχώς κάνετε save μόνο στην αρχή τους, αλλά τα περισσότερα πράγματα που κάνετε σε αυτά όπως οι λυμένοι γρίφοι, τα ηττημένα mini-boss και τα αντικείμενα, παραμένουν. Έπειτα έχουμε την διαχείριση αντικειμένων που είναι πολύ καλύτερη. Το power bracelet και τα pegasus boots λειτουργούν αυτόματα με το A και το L χωρίς να χρειάζεται να τα θέσετε κουμπιά. Μόνο το X και το Y μένουν για να επιλέξετε τα αντικείμενα που θέλετε να χρησιμοποιήσετε, αλλά πέρα από το feather που σας δίνει την δυνατότητα να κάνετε άλμα, τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά έχουν πλέον το δικό τους, ξεχωριστό κουμπί. Αυτό κάνει το παιχνίδι απείρως πιο ευχάριστο, αφού δεν χρειάζεται να είστε όλη την ώρα σε ένα μενού για να αλλάζετε τα αντικείμενα χάνοντας τον ρυθμό. Επίσης ο κόσμος πλέον δεν κινείται οθόνη-οθόνη, αλλά η κάμερα ακολουθεί τον χαρακτήρα από περιοχή σε περιοχή. Αυτό κάνει το νησί να δείχνει ενιαίο και πιο πειστικό.
Τα mini-games που βρίσκονται στον κόσμο είναι ίδια με τα αρχικά. Το ψάρεμα πλέον είναι μια πιο βαθιά και ωραία εμπειρία, ενώ μπορείτε να πάρετε άδεια μπουκάλια για να βάλετε νεράιδες. Το παιχνίδι με την “δαγκάνα” (έτσι το έλεγα μικρός, μην με βαράτε) έχει περισσότερα αντικείμενα. Μπορείτε να πάρετε το yoshi doll, αλλά και άλλες φιγούρες και να τις στολίσετε σε βάσεις μέσα στα σπίτια του χωριού, σε εντελώς διαφορετικά side-quests. Ταυτόχρονα, και στα δύο mini-games μπορείτε να πάρετε heart pieces για να αυξήσετε το μέγιστο HP του Link. Τα boss έχουν υποστεί αλλαγές που ήταν απαραίτητες, όπως περισσότερη οπτική λεπτομέρεια ως προς το πότε κάνετε ζημιά, αλλά και περισσότερη επιθετικότητα, αφού ο Link είναι πολύ πιο εύκολος στον χειρισμό του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου