Είναι κάποια παιχνίδια που δεν μπορείς να τα κατατάξεις εύκολα σε μία κατηγορία - θα έλεγα ότι αποτελούν μια κατηγορία από μόνα τους. Κάθονται αναπαυτικά ανάμεσα στο ενήλικο σκληροπυρηνικό gaming και το casual “παιχνιδάκι”που θα παίξουμε στο κινητό μας περιμένοντας στη στάση το λεωφορείο ή τη σειρά μας σε μια ουρά στη τράπεζα. Δεν είναι παιχνίδια που περιμένουμε αγωνιωδώς να κυκλοφορήσουν, ούτε μένουν στην μνήμη σαν μια εμπειρία συναρπαστική. Ρουφάνε όμως με ένα μαγικό τρόπο όλο τον πολύτιμο χρόνο μας με βουλιμία και μάλιστα το κάνουν με ευχαρίστηση. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι και Trine 4: The Nightmare Prince, το οποίο ευελπιστεί να συνεχίσει την καλή παράδοση και ποιότητα των προκατόχων του που μας έχουν χαρίσει ξεχωριστές 2.5D platforming περιπέτειες.
Οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες, ο καλοκάγαθος μάγος Amadeus, η σκληρή κλέφτρα Ζoya και ο γεματούλης ιππότης με αγάπη στις πίτες Pondius, επιστρέφουν ενωμένοι γύρω από μια νέα απειλή για το βασίλειο. Ο πρίγκιπας Selius αντί να ασχολείται με την ιππασία και τις νεαρές κορασίδες, προτιμάει να εξασκεί σκοτεινή μαγεία.Τα πράγματα γρήγορα ξεφεύγουν από τον έλεγχο του αφελή πρίγκιπα με αποτέλεσμα να απελευθερωθούν στο βασίλειο σατανικά πλάσματα. Αποστολή σας είναι να ακολουθήσετε τα ίχνη του νεαρού πρίγκιπα (ο οποίος απέκτησε την ικανότητα να κάνει πραγματικότητα τους χειρότερους εφιάλτες σας), να αποκαταστήσετε την τάξη και το βασίλειο, νικώντας το σκοτάδι, τις πιο ενδόμυχες φοβίες σας και εν τέλει τον ίδιο σας το εαυτό. Η ιστορία έχει μερικά ξεσπάσματα με μικρά cutscenes ανάμεσα στα κεφάλαια, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί το δυνατό σημείο του παιχνιδιού.
Εκπληκτικά, άκρως παραμυθένια γραφικά.
Όπως θυμάστε αν έχετε παίξει τα προηγούμενα Trine, κάθε ήρωας έχει συγκεκριμένο βασικό ρεπερτόριο κινήσεων και απαιτείται προσεκτική χρήση και εναλλαγή και των τριών ηρώων για να ξεπεράσετε τα εμπόδια που βρίσκετε μπροστά σας. Ο Αmadeus μπορεί να δημιουργεί ύλη (κουτιά) για να σας βοηθάει να ανεβείτε και να φτάσετε σε δυσπρόσιτα σημεία, η Zoya με το τόξο της προκαλεί ζημιά και δημιουργεί σχοινογέφυρες, ο Pontius με το σπαθί του είναι πρώτος στην μάχη ενώ μπορεί και να ανοίγει περάσματα με την ωμή δύναμη του. Αυτές οι βασικές ικανότητες σας ξελασπώνουν στα πρώτα στάδια του παιχνιδιού, καθώς με την πρόοδό σας και την εμπειρία που κερδίζετε αποκτάτε σταδιακά νέες κινήσεις. Ο Αmadeus αποκτά πχ την ικανότητα να φτιάχνει ανθεκτικές κυκλικές σφαίρες για να ισορροπείτε πάνω τους και να διασχίζετε άβατα περάσματα, η Zoya βάζει στη φαρέτρα της τη δύναμη των στοιχείων της φύσης και ο Pontius χρησιμοποίει την ασπίδα του για την διάθλαση του φωτός στο σημείο που επιθυμεί.
Οι νέες ικανότητες που αποκτάτε έρχονται φυσικά, από την εμπειρία που κερδίζετε στην μάχη. Κάθε μάχη είναι στρατηγικά τοποθετημένη έτσι ώστε με την ολοκλήρωσή της να αλλάζει το σκηνικό και την πολυπλοκότητα των γρίφων, προσαρμόζοντας το παιχνίδι στα νέα δεδομένα και τις νέες ικανότητες που έχετε αποκτήσει. Αυτό δίνει βάθος και σας κρατάει σε εγρήγορση με συνεχείς εναλλαγές χαρακτήρων, τρόπου σκέψης και δράσης, αν και κατά τις 13-15 ώρες που διαρκεί το παιχνίδι κάπου κουράζει αυτός ο βομβαρδισμός γρίφων που πρέπει να ξεπεράσετε. Οι υποτυπώδεις μάχες με τους ίδιους και τους ίδιους εχθρούς που ξεφυτρώνουν ξαφνικά στην οθόνη σας ενώ στερούνται έμπνευσης, τουλάχιστον αποτελούν ένα μικρό ευχάριστο διάλειμα από τη συνεχή επίλυση γρίφων. Παρόλο που στο σύνολό του το παιχνίδι δεν είναι δύσκολο, σίγουρα υπάρχουν στιγμές όπου χρειάζεται να “στύψετε” το μυαλό σας για να προχωρήσετε παρακάτω και δεν έχετε το ίδιο καθαρό μυαλό που είχατε στην αρχή. Να τονίσω επίσης ότι παρόλο που το παιχνίδι είναι δισδιάστατο, καταφέρνει να κρύψει με εντυπωσιακό τρόπο τα collectibles, κάτι που δεν περίμενα. Εξερευνήστε οτιδήποτε σας φαίνεται ύποπτο σε κάθε μεριά του χάρτη και θα εκπλαγείτε με τα κρυφά περάσματα και τις νέες προκλήσεις που συναντάτε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου