Η ταινία The Blair Witch Project του 1999, καταφέρνει ακόμα και μετά από 20 σχεδόν χρόνια, να επηρεάζει, να εμπνέει και να παραμένει στο προσκήνιο για πολλούς και διάφορους, πάντα θετικούς λόγους. Μπορεί να μην ήταν η πρώτη του είδους της, καθώς υπήρξαν δυο άλλες ταινίες πριν από αυτή, το Cannibal Holocaust του 1980 και το The Last Broadcast του 1998, ονόμασε όμως το συγκεκριμένο τρόπο κινηματογράφησης και αφήγησης γνωστό πλέον σαν found footage, τον έφερε στο προσκήνιο με εκκωφαντικό τρόπο και έδειξε σε όλους εκείνη την εποχή ότι μπορείς μέσα από το διαδίκτυο να προωθήσεις το “προιον” σου, κάτι αδιανόητο για το μακρινό 1999. Έπρεπε να περάσουν σχεδόν δύο δεκαετίες για να ξαναδούμε παιχνίδι βασισμένο στον μύθο του Blair Witch Project. Μιλάμε για το Blair Witch, από τη Bloober Team, δημιουργό των εξαιρετικών Layers of Fear και Observer. Ας δούμε αν καταφέρνει να διαιωνίσει την κατάρα και να προσφέρει τις ανατριχίλες που εδώ και αιώνες η Elly Kedward σκορπά στους ανυποψίαστους επισκέπτες του Black Hills Forest.
Το Blair Witch διαδραματίζεται Σεπτέμβρη 1996. Αναλαμβάνετε τον ρόλο του Ellis, ενός πρώην αστυνομικού/στρατιωτικού με αρκετά προβληματικό παρελθόν, ο οποίος συμμετέχει εθελοντικά στην προσπάθεια εύρεσης του εννιάχρονου Peter Shannon που χάθηκε στο Black Hills Forest. Αν και το σενάριο έως ένα σημείο είναι αυτό που περιμένουμε, με την αρχική εξαφάνιση του μικρού αγοριού να φέρνει στο φως ή καλύτερα να γίνεται η αφορμή να ξεπηδήσει από το σκοτάδι κάτι χειρότερο, αυτό που μοιάζει να είναι εκτός τόπου και χρόνου είναι τα προσωπικά και ψυχολογικά προβλήματα του πρωταγωνιστή. Σε ένα παιχνίδι με το όνομα Blair Witch, πραγματικά δεν νομίζω να ενδιαφέρει κανένα τί έκανε ο Ellis στη στρατιωτική του θητεία και αν είχε προβλήματα με την γυναίκα του. Το παιχνίδι έχει στην διάθεσή του έναν μύθο που εξελίσσεται και εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία εδώ και 20 χρόνια και αντί να τον εκμεταλλευτεί στο έπακρο με δημιουργικές ελευθερίες και ανέσεις που παρέχουν τα videogames, καταναλώνει μεγάλη διάρκεια σε εφιάλτες και ονειροπολήσεις από πολέμους που στιγμάτισαν τον Ellis και τσακωμούς με την γυναίκα του, σαν να είναι μια φτηνή τηλεοπτική σαπουνόπερα.
Αν γνωρίζετε την μυθολογία γύρω από την Blair Witch και το τί είναι ικανή να κάνει αλλά και τον λόγο για τον οποίο τα κάνει, θα απογοητευτείτε από το σενάριο. Αν δεν ξέρετε τίποτα από τον συγκεκριμένο μύθο και πάλι θα απογοητευτείτε, καθώς δεν μαθαίνετε σχεδόν τίποτα γι αυτόν. Ούτε το αληθινό όνομα της μάγισσας, την τραγική ιστορία που οδήγησε στην δημιουργία ενός μοχθηρού πλάσματος που διψά για εκδίκηση και το κάνει αυτό σχεδόν 250 χρόνια με ανίερους και ακραίους τελετουργικούς τρόπους, με θύματα κυρίως παιδιά αλλά και ενήλικες. Αντ’ αυτού, μαθαίνετε για τα ψυχολογικά τραύματα ενός αξιωματικού του στρατού που οι λάθος επιλογές του τον οδήγησαν σχεδόν στην τρέλα. Πρόκειται για μια χαμένη ευκαιρία, καθώς το παιχνίδι θα μπορούσε να μας βυθίσει σε έναν ανίερο, σκοτεινό εφιάλτη που ξεπηδά από την διεστραμμένη μανία ενός εκδικητικού πλάσματος, αλλά τελικά περιορίζεται σε προβλέψιμα δραματικά κλισέ.
Μετά τη θέαση αυτού του συμβόλου δεν υπάρχει γυρισμός.
Το Blair Witch είναι τρόμος / ψυχολογικός τρόμος πρώτου προσώπου. Το gameplay είναι λίγο-πολύ το αναμενόμενο, με δυο ξεχωριστούς, καλοφτιαγμένους και απροβλημάτιστους μηχανισμούς. Ο κύριος μηχανισμός είναι η εξερεύνηση του περιβάλλοντος με την βοήθεια διαφόρων gadgets όπως ο φακός, ο ασύρματος με τον οποίο μπορείτε να επικοινωνείτε με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, το τηλέφωνό σας κτλ. Το πιο χρήσιμο εργαλείο όμως είναι ο Bullet, ένας πιστός σκύλος “πολυεργαλείο”. Ο Bullet ειδικεύεται στην ανίχνευση αντικειμένων, στην εύρεση μυρωδιών στο πυκνό δάσος που σας οδηγούν στο σωστό μονοπάτι, ενώ είναι και άριστος φύλακας και προστάτης στις δύσκολες στιγμές καθώς σας προειδοποιεί για τυχόν περίεργα φαινόμενα και για διάφορους κινδύνους που παραμονεύουν στις σκιές. Μπορείτε να δώσετε διάφορες εντολές στον Bullet, όπως να εξερευνήσει τον χώρο για να βρει μυρωδιές ή αντικείμενα που βοηθούν να προχωρήσετε προς τη σωστή κατεύθυνση, να του πείτε να σας ακολουθεί σε κοντινή απόσταση, κάτι που είναι αρκετά χρήσιμο όταν κάτι άγνωστο παραμονεύει στις σκιές και ο Bullet σας δείχνει την ακριβή θέση του αόρατου μέχρι εκείνη την στιγμή εχθρού σας και βέβαια να τον χαϊδέψετε, να τον καλοπιάσετε και να του δώσετε σκυλομεζέδες ως ανταμοιβή. Ο σκύλος ως μηχανισμός είναι αρκετά πρωτότυπος για παιχνίδι του είδους και καλοφτιαγμένος. Το πολύ καλό animation και η σχεδόν άριστη νοημοσύνη του που του επιτρέπει αρκετές ελευθερίες και πρωτοβουλίες, σας κάνουν να δεθείτε μαζί του. Νοιάζεστε και ανησυχείτε για τον Bullet περισσότερο και από τον χαμένο εννιάχρονο που είναι η αφορμή για να βρεθείτε σε αυτό το καταραμένο δάσος.
Ο δεύτερος μηχανισμός είναι η χρήση βιντεοκάμερας. Σχετικά νωρίς στο παιχνίδι, έχετε στην κατοχή σας μια βιντεοκάμερα παλιού τύπου -μην ξεχνάτε είμαστε στο 1996- και μέσα από διάφορες βιντεοκασέτες που βρίσκετε σε σημαντικά σημεία, μπορείτε να βλέπετε γεγονότα από το παρελθόν αλλά και το μέλλον. Μέσα από αυτά τα μικρά στιγμιότυπα λίγων δευτερολέπτων, μπορείτε να επεμβαίνετε και να αλλάζετε το περιβάλλον γύρω σας. Αν βρεθείτε μπροστά σε μια κλειδωμένη πόρτα και έχετε στην κατοχή σας την βιντεοκασέτα της συγκεκριμένης περιοχής, που δείχνει ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν ή στο μέλλον η συγκεκριμένη πόρτα ήταν ανοιχτή, μπορείτε να κάνετε παύση στο σημείο αυτό και η πόρτα στον κόσμο σας ανοίγει. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με διάφορα αντικείμενα που χρειάζονται για να προχωρήσετε στο παιχνίδι, των οποίων τη θέση βλέπετε στις βιντεοκασέτες και εσείς ρυθμίζετε ανάλογα το βίντεο ώστε αυτά να εμφανιστούν στον δικό σας κόσμο. Αν και απλοϊκός μηχανισμός, είναι απολαυστικός καθώς όχι μόνο παρουσιάζει τμήματα της ιστορίας από το παρελθόν αλλά και από αυτά που συμβαίνουν στο μέλλον. Έχει και την μορφή παζλ, κάτι καλοδεχούμενο και συνδέεται άμεσα με την αρχική ταινία και το “αληθινό” found footage που ξεκίνησε τον όλο μύθο της Blair Witch αλλά και έφερε στο προσκήνιο τη συγκεκριμένη τεχνική κινηματογράφησης και εξιστόρησης.
Ευάερο, ευήλιο. Ποσό ενοικίασης; Η ψυχή σας.
Η Bloober Team με τα Layers of Fear έδειξε ότι είναι κορυφαία στην τεχνική αυτή στην οποία ο κόσμος γύρω από τον παίκτη αλλάζει διαρκώς, δημιουργώντας την αίσθηση ενός σουρεαλιστικού, ψυχολογικού εφιάλτη. Όλα αυτά είναι καλά και ωραία όταν γίνονται σε εσωτερικούς χώρους, όμως στο Blair Witch ο συγκεκριμένος μηχανισμός δεν λειτουργεί τόσο καλά. Το μυαλό και τα μάτια μας μπορούν με περίσσια ευκολία να διακρίνουν τις παραμικρές αλλαγές σε εσωτερικά περιβάλλοντα όπως να εμφανίζεται μια πόρτα εκεί που υπήρχε ένας μεγάλος διάδρομος, να δουν μια σκάλα εκεί που δεν υπήρχε τίποτα, εδώ όμως όπου σχεδόν ολόκληρο το παιχνίδι διαδραματίζεται σε πυκνό δάσος, είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπίσετε διαφορές στο περιβάλλον. Δύσκολα θυμάστε σε ποια θέση είναι όλοι οι θάμνοι και τα δέντρα στο χώρο, με αποτέλεσμα να σας δημιουργείται σύγχυση και να περιφέρεστε άσκοπα και αδιάκοπα μέχρι να πέσετε τυχαία στο trigger που σας δίνει μια ένδειξη για το τί πρέπει να κάνετε και πού να πάτε. Έτσι, αν και η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, τουλάχιστον στις πρώτες ώρες, σχετικά σύντομα το παιχνίδι μετατρέπεται σε walking simulator. Το δε τέλος του, εκεί όπου υποτίθεται η δράση και ο τρόμος κορυφώνονται, είναι ένα από τα πιο βαρετά, κουραστικά, ψυχοφθόρα και αδιάφορα που έχουμε δει σε παιχνίδι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου