Η ιστορία ξεκινάει στην πλασματική κωμόπολη Farewell της πολιτείας του Oregon. Το εναρκτήριο cutscene σας ρίχνει απότομα στα βαθιά. Αναβρασμός, χάος και πλήρης αναρχία κυριαρχούν επί της οθόνης. Άνθρωποι τρέχουν αλαφιασμένοι να σωθούν από κάτι, φωτιές και εκρήξεις ξεσπούν παντού και ήχοι από σφαίρες προς πάσα κατεύθυνση σας “καλωσορίζουν” στην ωμή πραγματικότητα του παιχνιδιού. Στο επίκεντρο του σεναρίου εμφανίζονται τρεις χαρακτήρες: οι μηχανόβιοι (ή αλλιώς drifters) Deacon “Deek” St.John και Will “Boozer” Gray και μια νεαρή γυναίκα, η Sarah Whitaker. Η τελευταία είναι θανάσιμα τραυματισμένη στην κοιλιακή χώρα, με τους Deacon και Boozman να πασχίζουν να βρουν βοήθεια. Σύντομα, υποπίπτει στην αντίληψή τους το ελικόπτερο της Nero (ερευνητική μονάδα επιστημών), το οποίο φορτώνει τραυματίες με σκοπό να τους μεταφέρει στο πλησιέστερο διασωστικό κέντρο. Όταν οι τρεις πλησιάζουν στο ελικόπτερο, ο επικεφαλής της Nero τους ενημερώνει ότι υπάρχει χώρος μόνο για δύο άτομα. Ο κλήρος πέφτει στον γενναίο Deacon, που άμεσα καλείται να πάρει μια απόφαση: θα ακολουθήσει την αγαπημένη του Sarah ή θα μείνει πίσω για να μην αποχωριστεί τον κολλητό του Boozer; Τελικώς και με προτροπή της Sarah, o Deacon μένει με τον Boozer. Προτού απογειωθεί το ελικόπτερο, ο Deacon δίνει το δαχτυλίδι της λέσχης του (MC Mongrels) στη Sarah, ζητώντας της να το φυλάξει για εκείνον. Η συνέχεια λαμβάνει χώρα δυο χρόνια μετά, με τους Boozer και Deacon να περιπλανιούνται με τις μοτοσυκλέτες τους στην δασώδη περιοχή του Cascade, για μια δουλειά της λέσχης. Από τις συζητήσεις ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες, πληροφορείστε ότι η καταστροφή του Farewell προήλθε από το ξέσπασμα ενός ιού που εν συνεχεία εξαπλώθηκε σε όλο το Oregon, μετατρέποντας κάθε ζωντανό οργανισμό σε άψυχα και αιμοδιψή πλάσματα, τoυς λεγόμενους freakers.
Οι δύο συνοδοιπόροι θέλουν να ξεμπερδέψουν με τις εκκρεμότητες της λέσχης και έπειτα να ταξιδέψουν στον μακρινό βορρά, μακριά από τις κακουχίες, το τραυματικό παρελθόν και τα δεινά του ιού. Για τον Deacon όλα φαντάζουν χαμένα, καθώς ενημερώνεται ότι το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε η Sarah τελικά συνετρίβη υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και θρηνεί τον άδικο χαμό της αγαπημένης του. Μετά τις πρώτες ώρες του παιχνιδιού και μέσα από μια αναπάντεχη εξέλιξη, ο Boozer τραυματίζεται σοβαρά, αδυνατώντας έτσι να ακολουθεί τον Deacon στις εξορμήσεις τους. Εσείς, ως Deacon, ξεχύνεστε στην δράση για να παλέψετε για την ζωή σας με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Another day in the office. Another day in the office. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, δίνω μονάχα μια γεύση από την πλοκή του Days Gone. Δεν θέλω να γράψω περισσότερα λόγω spoilers. Η Sony Bend, δίχως να έχει σοβαρή εμπειρία από την ανάπτυξη μεγάλων ΑΑΑ single-player περιπετειών, προσφέρει ένα ώριμο δείγμα σεναριακής γραφής, με τρομερή έμφαση στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Η κεντρική ιστορία ξεπερνά σε διάρκεια τις 30 ώρες, ενώ αν αποφασίσετε να επενδύσετε επιπλέον χρόνο στο δευτερεύον περιεχόμενο του παιχνιδιού θα ξεπεράσετε σίγουρα τις 60 ώρες gameplay. Εδώ πρέπει να σημειωθεί βέβαια ότι υπάρχουν στιγμές όπου η ιστορία πλατιάζει, ξεχειλώνοντας έτσι τον ρυθμό στην αφήγηση. Ουσιαστικά, η ιστορία αρχίζει και αποκτά νόημα μετά τις πρώτες 10-15 ώρες. Ας σταθούμε και λίγο στο προφίλ του πρωταγωνιστή. Επί της ουσίας, η προσωπικότητα του Deacon είναι διττή, παρουσιάζοντας δύο εντελώς διαφορετικές προεκτάσεις. Από την μια, γνωρίζετε έναν Deacon χαβαλετζή, αλητάμπουρα και αγαπησιάρη, παρατηρώντας αρκετά είναι η αλήθεια flashbacks από την παλιά ζωή του. Η ανέμελη καθημερινότητα ενός nomad (μοναχικός καβαλάρης), η αδελφότητα των MC Mongrels, η γνωριμία του με τη Sarah, η κατάληξή της σε ρομαντικό ειδύλλιο, συνθέτουν την “παλιά” εκδοχή του εαυτού του. Από την άλλη, ο “τωρινός” Deacon, δίχως να χάνει το αυτοσαρκαστικό χιούμορ του, εμφανίζεται πιο σκοτεινός, λακωνικός και απόλυτος στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων του. Έχοντας υπηρετήσει στην 10η μεραρχία στον πόλεμο του Ιράκ, αποδεικνύεται αυθεντία στην ιχνηλασία και στον ανταρτοπόλεμο. Ο Deacon υποστηρίζει με συνέπεια θα έλεγα την μορφή ενός αντί-ήρωα που θεωρεί τον εαυτό του παράδειγμα προς αποφυγήν.
Εκεί που σπεύδει να σώσει μια ανυπεράσπιστη γυναίκα, δεν διστάζει να αφαιρέσει την ζωή ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπου. Γενικότερα, αν έπρεπε να αναφέρω ένα κεντρικό νόημα που απορρέει από το παιχνίδι, αυτό θα ήταν το εξής: σε έναν κόσμο όπου επικρατούν η μιζέρια και η ανηθικότητα, πόση α(π)ανθρωπιά έχει απομείνει άραγε; Ο open-world σχεδιασμός του Days Gone σηκώνει μπόλικη συζήτηση. Εικαστικά, το παιχνίδι άνετα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα The Last of Us σε ανοικτό και αφιλόξενο κόσμο. Οι δημιουργοί τονίζουν εύστοχα ότι “αυτός ο κόσμος σε κυνηγάει”, υπονοώντας ότι η απειλή καραδοκεί σε κάθε γωνία. Και έτσι είναι. Ως λάτρης των open-world παιχνιδιών, τολμώ να χαρακτηρίσω τον κόσμο του Days Gone το πιο “επικίνδυνο” οικοσύστημα που έχω συναντήσει σε παιχνίδι. Ειδικά κατά την μετάβαση από μέρα σε νύχτα, τα πράγματα γίνονται απείρως πιο άβολα, καθώς τότε περσσότεροι freakers ξυπνούν από τον πρωινό λήθαργο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου