Μαζί με το Farpoint βγήκε και το PS VR Aim Controller, ένα νέο χειριστήριο της Sony με σχήμα όπλου για τέτοιου είδους παιχνίδια. Το Farpoint ξεκινάει με εσάς να πιλοτάρετε ένα σκάφος κατευθυνόμενοι προς ένα διαστημικό σταθμό, στον οποίο είναι εγκατεστημένοι δύο επιστήμονες, ο Dr.Moon και η Dr.Tyson. Οι δύο αυτοί επιστήμονες έχουν αναλάβει την παρακολούθηση και διερεύνηση μίας διαστημικής ανωμαλίας η οποία φαίνεται να εκλύει μυστηριωδώς μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Ενώ είστε έτοιμοι να προσδέσετε το σκάφος πάνω στο σταθμό, η διαστημική ανωμαλία ξαφνικά γιγαντώνεται και εξελίσσεται σε μαύρη τρύπα η οποία ρουφάει εσάς αλλά και το διαστημικό σταθμό και σας μεταφέρει σε έναν άγνωστo πλανήτη. Από το σημείο αυτό ξεκινάει και η περιπέτεια. Στόχος σας να εντοπίσετε τους δύο επιστήμονες και σε περίπτωση που είναι ακόμα ζωντανοί να καταφέρετε να βρείτε τρόπο διαφυγής από τον πλανήτη. Το σενάριο περιλαμβάνει στοιχεία από γνωστές ταινίες όπως το Interstellar και το Passengers, δένοντάς τα αποτελεσματικά και πειστικά. Δεν είναι κάτι το φοβερά πρωτότυπο ή εντυπωσιακό, πλαισιώνει όμως πάρα πολύ ωραία το παιχνίδι, δίνοντάς του υπόσταση και ουσία και διαχωρίζοντάς το από ένα απλό shooter. Στη θεωρία βέβαια, γιατί στην πράξη παραμένει ένα απλό shooter, οπότε πέρα από τα σεναριακά δράματα μην περιμένετε τίποτα άλλο δανεισμένο από adventure.
Ούτε να περιηγηθείτε ιδιαίτερα μπορείτε, ούτε να εξερευνήσετε τον πλανήτη στον οποίο βρίσκεστε. Απλά προχωράτε πάνω σε ένα (καλά ντυμένο ως ανοιχτό αλλά στην πραγματικότητα προκαθορισμένο) μονοπάτι, κάτι που δεν είναι καθόλου κακό, πολύ απλά γιατί έχει σχεδιαστεί στην εντέλεια. Εσείς συνεχώς περπατάτε προς τα μπρος και πυροβολάτε, αφού από το πρώτο κιόλας λεπτό καλείστε να σκοτώσετε πολλά, πάρα πολλά εξωγήινα πλάσματα διαφόρων μορφών και μεγεθών. Το μόνο που κάνετε, εκτός από το να σκοτώνετε ό,τι περπατάει και σας ορμάει, είναι να ανακαλύπτετε και να σκανάρετε τα ολογράμματα. Η ποικιλία των εχθρών είναι αρκούντως καλή. Το παιχνίδι ξεκινάει με αραχνοειδή πλάσματα, τα οποία έρχονται σε διάφορα μεγέθη και με ξεχωριστά είδη κίνησης και επίθεσης. Μη σας ξεγελάει το μέγεθος. Οι πιο μικρές αράχνες πετάγονται πάνω στο πρόσωπό σας, κάτι που ακούγεται απλοϊκό, αλλά φίλοι μου μιλάμε για VR εδώ πέρα. Και όταν μιλάμε για VR, οτιδήποτε πετάγεται προς το πρόσωπό σας ανεβάζει ταυτόχρονα τους παλμούς στο 190. Στο ίδιο καλό μοτίβο κυμαίνονται και τα υπόλοιπα είδη εχθρών, ρομπότ και εξωγήινοι, όχι μεγάλης ποικιλίας αλλά ανεβασμένης ταχύτητας και δυσκολίας. Σαν τις αράχνες, όμως, δεν έχει. Ως προς τον εξοπλισμό, στην αρχή σας συντροφεύει το πιστό σας rifle. Πολύ καλό αυτόματο όπλο, με μοναδικό μειονέκτημα ότι υπερθερμαίνεται και χρειάζεται cooling για κάποια δευτερόλεπτα. Ικανό να εκτοξεύει και ρουκέτες. Είναι ένα από τα δύο όπλα που αγάπησα και κράτησα μέχρι το τέλος. Το δεύτερο όπλο που συναντάτε είναι το shotgun, το οποίο όπως σε κάθε παιχνίδι κάνει εκπληκτική δουλειά στα κοντινά χτυπήματα, ενώ οι ρουκέτες που εκτοξεύει ανατινάσσονται με μικρή καθυστέρηση για πιο στρατηγικές επιθέσεις. Αυτό, όμως, που μου ταίριαξε απόλυτα είναι το precision rifle, ένα είδος sniper όπλου, πολύ δυνατό στα κοντινά και στα μακρινά χτυπήματα, με μειονέκτημα ότι παίρνει μόνο τρεις σφαίρες στη θαλάμη και ότι δεν εκτοξεύει ρουκέτες. Βέβαια μη φανταστείτε ότι ξεμένετε από σφαίρες. Στο Farpoint οι σφαίρες είναι απεριόριστες γιατί το shooting είναι αυτό που μας ενδιαφέρει και όχι η οικονομική χρήση των σφαιρών. Τις ρουκέτες από την άλλη να τις τσιγκουνεύεστε γιατί αυτές έρχονται σε περιορισμένο αριθμό.
Υπάρχουν ακόμα δύο όπλα, κατασκευές των εξωγήινων που αντιμετωπίζετε και προσωπικά θεωρώ πως η εξωγήινη προέλευσή τους φαίνεται έντονα. Μου στάθηκε αδύνατο να “συνεννοηθώ” με τα δύο αυτά όπλα, οπότε δεν έχω και πολλά να σας πω. Το ένα προσφέρει ένα είδος ενεργειακής ασπίδας, ενώ το άλλο εκτοξεύει βολίδες που πατώντας ένα κουμπί ανατινάσσονται όλες μαζί. Το Farpoint έχει σχεδιαστεί με γνώμονα όχι απλά το VR, αλλά ειδικά το PS VR, του οποίου μία από τις αδυναμίες είναι η έλλειψη υποστήριξης 360 μοιρών. Έτσι, οι εχθροί δεν σας περικυκλώνουν, πολύ απλά γιατί θα ήταν αδύνατο να τους χτυπήσετε, αφού η κάμερα δεν θα διάβαζε το χειριστήριο. Αντιθέτως, ανασυντάσσονται σε περίπτωση που δεν σας πετύχουν ή τους προσπεράσετε και σας ξαναεπιτίθενται από μπροστά, κάτι που βρήκα πολύ έξυπνο. Αυτό που λείπει είναι τα boss fights. Πράγμα ανεξήγητο, καθώς υπάρχει ένα κάτι σαν boss στα μισά περίπου του παιχνιδιού, μία αράχνη σε μέγεθος πολυκατοικίας. Απολαυστικότατη μάχη και μακάρι να υπήρχαν bosses και σε άλλα σημεία του παιχνιδιού.
Ως προς το χειρισμό έχετε δύο επιλογές (όπως στα πειρσσότερα παιχνίδια του PS VR): ή παίζετε με το ταπεινό σας Dualshock ή δοκιμάζετε το υπέροχο, τρομερό, ανυπέρβλητο Aim Controller. Δε θα σας πω ψέματα. Το παιχνίδι είναι οριακά playable με το Dualshock. Όχι μόνο γιατί εσείς κρατάτε χειριστήριο ενώ ο χαρακτήρας σας όπλο με τα δύο του χέρια. Αλλά γιατί προσωπικά αντιμετώπισα πολλά τεχνικά θέματα, με το drift να είναι το μεγαλύτερο από αυτά. Το παιχνίδι, βέβαια, πρωτοτυπεί και μπορείτε πατώντας το κουμπί options να δείτε ένα πλέγμα της περιοχής παιχνιδιού και της θέσης της κάμερας. Έτσι και γω με το Dualshock κάθε πέντε λεπτά πατούσα το κουμπί ή τίναζα το χειριστήριο για να κεντραριστώ ως προς την κάμερα. Αν με έβλεπε κάποιος να παίζω λογικά θα έβαζε τα γέλια, αφού έκανα κύκλους γύρω από τον εαυτό μου νομίζοντας ότι κοιτάω την τηλεόραση. Μην το προσπαθήσετε. Είναι κρίμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου