Η ιστορία έχει ως εξής: Η 12χρόνη Merryn ζει φτωχικά και μεγαλώνει με τον πατέρα της που είναι ψαράς. Οι ημέρες της κυλάνε ευτυχισμένα και απλά. Κάθε μέρα ο πατέρας της φεύγει πρωί-πρωί για να πιάσει ψάρια και να τα πουλήσουν στην αγορά. Κάθε βράδυ η μικρή Merryn κρατάει ένα κερί στην άκρη της χερσονήσου για να οδηγήσει τον πατέρα της με ασφάλεια στο σπίτι, ώστε να τελειώσουν την ημέρα με τραγούδια και ιστορίες για πολιτισμούς που έχουν χαθεί εδώ και χιλιετίες, γοργόνες και υποθαλάσσια μυστήρια. Μια ημέρα ο πατέρας της Merryn δεν γυρνάει, όσο κι αν τον περιμένει με το κερί αναμμένο. Όντας πολυμήχανο κορίτσι που πιάνουν τα χέρια του στα μαστοριλίκια, φτιάχνει το δικό της μικρό υποβρύχιο και ξεκινάει να βρει τον πατέρα της σε ένα ταξίδι βγαλμένο απ’ ευθείας από τις σελίδες των βιβλίων του Βερν. Η Merryn ανακαλύπτει ότι τα τραγούδια και οι ιστορίες του πατέρα της δεν είναι απλά νανουρίσματα και ότι στον βυθό της θάλασσας υπάρχουν άγνωστα απομεινάρια αρχαίων πολιτισμών, αλλά και μεγάλοι κίνδυνοι που μπορούν να έχουν βλάψει τον πατέρα της. Η ιστορία εξελίσσεται σταδιακά, με την αφηγήτρια να είναι η μοναδική φωνή που σας δίνει πληροφορίες (κάτι όχι απαραίτητα καλό, όπως θα δούμε παρακάτω). Πρόκειται για μια απλή ιστορία, η οποία όμως είναι αρκετή για να σας κρατήσει καθηλωμένους στο παιχνίδι.
Το υποβρύχιο είναι το βασικό σας εργαλείο. Ως συνήθως στα metroidvania, μπορεί να δέχεται αναβαθμίσεις στην ταχύτητα, τα όπλα, την αντοχή και την ενέργεια που διαθέτει για τα διάφορα όπλα. Tο grapple είναι ένα από τα βασικά εργαλεία, ενώ αποτελεί και μέθοδο επίθεσης στο παιχνίδι. Δέχεται και αυτό βελτιώσεις ξεχωριστά από το υπόλοιπο σκάφος, ώστε να σπάτε πράγματα πιο εύκολα ή να αυξάνετε το μήκος του ώστε να μην έχετε πρόβλημα με μεγαλύτερους εχθρούς. Τις αναβαθμίσεις τις βρίσκετε με δύο τρόπους. Όλα τα νέα εργαλεία βρίσκονται διάσπαρτα στον δαιδαλώδη βυθό, ενώ τις αναβαθμίσεις τους τις αγοράζετε από ένα τεράστιο μαλάκιο. Πράγμα που σημαίνει διαρκής επιβράβευση της εξερεύνησης και της ανακάλυψης θησαυρών που μετατρέπονται σε χρηματικές μονάδες για αγορές από το εν λόγω μαλάκιο.
Μόλις πάρετε τους πυραύλους τα πράγματα απλουστεύουν αρκετά.
Οι μηχανισμοί gameplay λειτουργούν άψογα και ο χειρισμός του σκάφους ενώ είναι αρκετά καλός, με μια επιτηδευμένη έλλειψη ακρίβειας που δίνει την αίσθηση ότι είναι βυθισμένο σε νερό. Αυτό σπάνια αποτελεί πρόβλημα στην πλοήγηση, αφού ακόμα και σε σημεία που χρειάζεται προσοχή, έχετε τον έλεγχο που χρειάζεται. Δυστυχώς το παιχνίδι είναι αρκετά γραμμικό για metroidvania. Αν είστε από αυτούς που παίζουν χωρίς να ψαχουλεύουν πολλά-πολλά, δεν χρειάζεστε πολύ χρόνο για να το ολοκληρώσετε, αφού σας λέει ακριβώς πού πρέπει να πάτε και μετά από λίγο ο δρόμος είναι ανοιχτός και ξεκάθαρος. Αυτό ακούγεται καλό, και θα ήταν, αν μιλούσαμε για άλλο τύπο παιχνιδιού όπως ένα platformer, αλλά στην περίπτωση ενός metroidvania είναι ελαφρώς αντίθετο με το ίδιο το είδος. Αντίστοιχα, οι περιοχές είναι σχετικά μικρές και η εξερεύνησή τους σύντομη. Ειδικά στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού που έχετε τις περισσότερες δυνατότητες και αρκετά αναβαθμισμένες, οι εχθροί είναι αμελητέα ενόχληση και οι θησαυροί μπόλικοι και εύκολοι. Υπάρχουν και αφεντικά που συναντάτε σε κάποια σημεία του παιχνιδιού και δεν αποτελούν κάτι ιδιαίτερο σε δυσκολία ή ευρηματικότητα. Συνήθως έχουν κάποιο είδος ρουτίνας που πρέπει να ακολουθήσετε για να τους κάνετε ζημιά, το καταλαβαίνετε γρήγορα και τα νικάτε πριν καλά καλά το σκεφτείτε και δεν τα ξαναβλέπετε στα μέρη που συχνάζανε για το υπόλοιπο του παιχνιδιού.
Οι δε γρίφοι είναι το πιο εκνευριστικό ίσως στοιχείο του παιχνιδιού. Ενώ σαν σκέψη είναι αρκετά καλά και απαιτούν από εσάς να σκέφτεστε προσεκτικά πώς θα κάνετε κάποια πράγματα ώστε να μπορέσετε να προχωρήσετε, τα physics, που κατά τα άλλα λειτουργούν καλά στο να κινείστε μέσα στον κόσμο, στους γρίφους είναι καταστροφικά. Πολλές φορές βρίσκεστε να πολεμάτε με πράγματα που πρέπει να μεταφέρετε όπως κεφάλια από μαγικά αγάλματα ή κάποιες υποβρύχιες νάρκες που πρέπει να πάτε στο σωστό σημείο για να ανατιναχτούν. Ακόμα και οι πόρτες που έχουν χρόνο σας ταλαιπωρούν, γιατί πρέπει να τραβήξετε κάποια αλυσίδα εκεί κοντά και να παλεύετε να φέρετε το σκάφος σας στο σωστό σημείο για να περάσετε.
Τα χρώματα του βυθού είναι πραγματικά το κάτι άλλο.
Από οπτικοακουστικής άποψης το Song of the Deep είναι μοναδικό. Η αισθητική του τίτλου είναι πραγματικά το κάτι άλλο, με τα απόκοσμα χρώματα του βυθού, τα πανέμορφα σχεδιασμένα χαλάσματα αρχαίων πολιτισμών, τις μυστηριώδεις σπηλιές, το νεκροταφείο πλοίων και τα περίεργα πλάσματα του βυθού να συνθέτουν ένα μοναδικό θέαμα. Το υπέροχο οπτικό σύνολο πλαισιώνεται από μελαγχολική κέλτικη μουσική. Το μόνο ψεγάδι είναι το γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία φωνή για την αφήγηση και τις φωνές των χαρακτήρων όπως στο Unfinished Swan, με διαφοροποίηση μερικά εφέ ήχου. Το θέμα είναι ότι το Unfinished Swan έχει ένα-δύο χαρακτήρες ενώ το Song of the Deep έχει μπόλικους και η μονοτονία της ίδιας φωνής είναι κάτι που ισοπεδώνει κάποια από τα χαρακτηριστικά τους και τους κάνει να φαίνονται σαν ένα αδιάφορο μέρος της ιστορίας.
Το Song of the Deep έχει τα προβλήματά του αλλά προσφέρει μια ωραία εμπειρία, με πανέμορφη παρουσίαση και αρκετά καλό gameplay. Αν έχετε όρεξη για μια μικρή υποβρύχια περιπέτεια, το Song of the Deep είναι ότι πρέπει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου