Το The Walking Dead της Telltale επιστρέφει, αυτή τη φορά με την μίνι σειρά Michonne που παρουσιάζει μια άγνωστη αλλά συνάμα σημαντική πλευρά της ομώνυμης ηρωίδας από το κόμικ. To The Walking Dead: Michonne προσφέρει λίγες ώρες περιπέτειας, ενόψει της τρίτης σεζόν του The Walking Dead που αναμένεται μέσα στο 2016.
Η ιστορία εξελίσσεται κατά το χρονικό διάστημα στο οποίο η Michonne έχει αφήσει το γκρουπ του Rick για να πολεμήσει με τους δικούς της δαίμονες από το παρελθόν. Ξεκινάτε επάνω σε ένα ιστιοφόρο μαζί μια ομάδα που ψάχνει για επιζώντες και προμήθειες, αλλά συνεχίζετε το ταξίδι σας μέσα από συγκρούσεις, δράση και, φυσικά, πάρα πολλά ζόμπι. Η κεντρική πλοκή αργεί αρκετά να εξελιχθεί, με την ουσία να βρίσκεται κυρίως στο παρελθόν της Michonne και το λόγο που την έκανε να απομακρυνθεί από όλους και όλα. Πέρα από την προσωπική ιστορία της Michonne, το κεντρικό θέμα του παιχνιδιού είναι πως η ανθρωπιά είναι εκείνη που μας κρατάει ενωμένους όταν έρχονται τα χειρότερα.
Δεδομένου ότι το καθένα από τα τρία επεισόδια διαρκεί λιγότερο από μία ώρα, δεν θα ήταν λογικό να αναμένουμε κάποιο πολύπλοκο σενάριο και η Michonne είναι ο μοναδικός χαρακτήρας με προσωπικότητα που έχει πραγματικό ενδιαφέρον να ανακαλύψετε. Στις περισσότερες περιπτώσεις συζητάτε μόνο επιφανειακά με τους άλλους, ή ακούτε παθητικά πτυχές της ζωής τους που είτε έχετε υποθέσει από μόνοι σας, είτε έχετε ξανακούσει δεκάδες φορές σε άλλα παιχνίδια, ταινίες ή σειρές. Πολλές φορές, πάλι, ακούτε ιστορίες που δύσκολα συγκινούν ή σας κάνουν να συμπάσχετε με τους ομιλητές, με αποτέλεσμα να επιθυμείτε περισσότερο να προχωρήσετε την πλοκή παρά να ακούτε για τις δυσκολίες του ενός και του άλλου που συναντάτε για πρώτη φορά. Όσο για τους... “κακούς” της υπόθεσης, αυτοί είναι σχεδόν μονίμως θυμωμένοι μαζί σας, για λόγους που εξηγούνται με έμμεσο τρόπο μετά το πέρας των δύο τρίτων του παιχνιδιού. Οι υπόλοιποι, πότε σας βάζουν σε μπελάδες χωρίς να το θέλουν και πότε γίνονται παράλογα αχάριστοι απέναντί σας. Τί πιο λογικό από κάποιον να γκρινιάζει για τον τρόπο με τον οποίο επιλέξατε να ξεφύγετε, αφού πρώτα του έχετε σώσει τη ζωή;
Αιφνιδιασμούς εγώ δε σηκώνω.
Πέρα από τους ήρωες, η θεματολογία της σειράς επικεντρώνεται στο πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση για όλους και ειδικά για τα παιδιά, σε έναν κόσμο γεμάτο ανθρωποφάγα ζόμπι. Ασφαλώς, για να πετύχει αυτό σεναριακά χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλές αφηγήσεις και ελάχιστα αντικείμενα διασκορπισμένα εδώ κι εκεί. Από το τέλος του δεύτερου επεισοδίου και μετά προετοιμάζεστε για μια “μάχη”, που υποτίθεται πως σας έχει αγχώσει, σας έχει ανεβάσει την αδρεναλίνη, ή τέλος πάντων, σας έχει κάνει να νοιάζεστε για το αποτέλεσμά της. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει και στο τέλος του έκτου τηλεοπτικού κύκλου, το τέλος είναι αρκετά συγκρατημένο και ελάχιστα αξιομνημόνευτο.
Ο χειρισμός παραμένει απλός, ξεκινώντας με ικανοποιητική εξερεύνηση στο πρώτο επεισόδιο και συνεχίζοντας με ασταμάτητη δράση και περιπέτεια στα επόμενα δύο. Όταν σας επιτρέπεται, μπορείτε να εξερευνάτε το εκάστοτε περιβάλλον, τα αντικείμενα μέσα σε αυτόν και να μιλάτε σε όσους βρίσκονται κοντά. Η ενέργεια “look at” μερικές φορές οδηγεί μόνο στο να κοιτάζετε αμήχανοι κάποιον, χωρίς να γίνεται κάποιο σχόλιο ή σκέψη από τη Michonne. Αρκετά συχνά, σας ζητείται να οδηγηθείτε σε ακραίες, βίαιες και αιματηρές πράξεις που η αλήθεια είναι θυμίζουν περισσότερο Game of Thrones παρά The Walking Dead. Κάποιοι είναι δυνατόν να φαγωθούν ζωντανοί, άλλοι χάνουν άκρα ή, πάλι, αναγκάζονται να βασανιστούν πριν μιλήσουν. Πρόβλημα αποτελεί το ότι η επιλογή διαλόγου, που είναι από τα κύρια στοιχεία του gameplay, όχι μόνο πρέπει να γίνεται αρκετά βιαστικά, αλλά από τη στιγμή που κάνετε την επιλογή ο συνομιλητής σας σταματάει να μιλάει επί τόπου και χάνετε ολόκληρες προτάσεις από αυτές που διαφορετικά θα έλεγε. Η προσοχή σας αφοσιώνεται αρκετά συχνά στο αν θα προλάβετε να διαβάσετε έγκαιρα τις διαθέσιμες επιλογές παρά στο ζουμί της συζήτησης κι έτσι χάνετε την ουσία.
Όπως σε κάθε ιστορία της Telltale, οι γρίφοι απέχουν μακράν από εκείνους ενός μέσου adventure και περιορίζονται σε quick time events, όπως το να κάνετε δεξιά ή αριστερά και στη συνέχεια να πατήσετε το τάδε πλήκτρο, και στην επιφανειακή εξερεύνηση των χώρων. Σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού σας ζητείται να εξερευνήσετε δωμάτια, ακόμα και ένα ολόκληρο σπίτι, όμως δεν βρίσκετε ούτε πέντε αντικείμενα κάθε φορά.
Πώς το είπες αυτό;
Τα γραφικά διατηρούν το στιλ κόμικ των προηγούμενων σεζόν του The Walking Dead, αν και είναι μια ιδέα πιο καθαρά. Ο σχεδιασμός τους δεν έχει αλλάξει και κάποια μικροπροβλήματα στο frame rate λίγο πριν από ορισμένα quick time events παραμένουν. Όταν η Michonne κάνει αναδρομή στο παρελθόν ή έχει παραισθήσεις, αυτό γίνεται οπτικοακουστικά εμφανές με αλλαγές στον φωτισμό, τον σχεδιασμό και αλλού. Όσο για τις λεπτομέρειες, έχει ενδιαφέρον το πόσο λίγο αλλάζουν τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών ή πόσο γρήγορα ξεχνούν τον πόνο μετά από ένα γερό... ξυλοφόρτωμα ή άλλες περιπέτειες. Η μουσική ακολουθεί διακριτικά το μοτίβο της κάθε σκηνής, ενώ το εισαγωγικό τραγούδι των Dorothy σας μεταφέρει κατευθείαν τη νοοτροπία της Michonne. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι την Michonne παίζει η Samira Wiley (Orange is the New Black), όχι η Danai Gurira του τηλεοπτικού The Walking Dead.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου