Πολλά indie games μας εκπλήσσουν με την εφευρετικότητα και την πρωτοτυπία τους, στοιχεία που αποτελούν τα δυνατά τους όπλα ώστε να βρουν μία θέση στην αγορά. Το Among the Sleep δεν στερείται ούτε πρωτοτυπίας, ούτε εφευρετικότητας. Δυστυχώς η ίδια η ιδέα στην οποία βασίζεται βάζει εμπόδια στο gameplay και προσφέρει μία σύντομη, βαρετή και γεμάτη “ανορθογραφίες” εμπειρία.
Το παιχνίδι σας βάζει στο ρόλο ενός δίχρονου παιδιού που γιορτάζει τα γενέθλιά του με την μητέρα του που αγαπάει πολύ. Η μητέρα του κάνει δώρο ένα αρκουδάκι και το βάζει για ύπνο. Όταν νυχτώσει, έντρομο το παιδί συνειδητοποιεί ότι το αρκουδάκι αυτό μιλάει και μάλιστα αποδεικνύεται ο μοναδικός σύμμαχός του, όταν για αδιευκρίνιστο λόγο η εικόνα του σπιτιού γίνεται εφιαλτική και η μητέρα του είναι άφαντη. Ο στόχος σας στο παιχνίδι είναι αφενός να βρείτε την μητέρα του παιδιού και αφετέρου να καταφέρετε να μην πέσετε στα χέρια του δαίμονα που εμφανίζεται αραιά και που στην ολιγόωρη ενασχόλησή σας με τον τίτλο.
Το Among the Sleep είναι ένα survival horror πρώτου προσώπου στα πρότυπα των πρόσφατων Οutlast και Daylight, αν και ο στόχος του δεν είναι να σας τρομάξει, αλλά περισσότερο να σας μεταδώσει τον τρόπο με τον οποίο βιώνει ένα μικρό παιδί τον τρόμο. Το παιχνίδι προσπαθεί από τις πρώτες στιγμές να σας κάνει να αφομοιώσετε τον ρόλο του δίχρονου παιδιού και η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει, έχοντας ως σύμμαχο τα ταιριαστά ηχητικά εφέ. Έτσι, καθώς μπουσουλάτε από δωμάτιο σε δωμάτιο, αισθάνεστε τα φώτα της τηλεόρασης στο σκοτεινό δωμάτιο εφιαλτικά, όπως και τα παράσιτα που ακούγονται από την οθόνη, ενώ τινάζεστε βλέποντας την σκιά ενός ρούχου που κρέμεται στην κρεμάστρα. Στις σκοτεινές περιοχές του σπιτιού μπορείτε να αγκαλιάσετε το αρκουδάκι σας και αυτό με τη σειρά του σας φωτίζει το χώρο για να απαλύνει τον φόβο σας και να κάνει ορατό το οπτικό πεδίο σας. Οι εικόνες που πλάθει η φαντασία του κάθε παιδιού αποτυπώνονται με ακρίβεια σε αυτά τα πρώτα λεπτά της περιπέτειας μέσα στο σπίτι, αλλά όλο αυτό σύντομα χάνεται όταν βγαίνετε από το σπίτι.
Η αρχή και το τέλος κάθε εφιάλτη... το παιδικό δωμάτιο.
Δυστυχώς από αυτό το σημείο και μετά το gameplay παίρνει την κατηφόρα. Αν και τα σκηνικά ξεχωρίζουν για τον σουρεαλιστικό σχεδιασμό τους και ο σχεδιασμός των περιβαλλόντων είναι ικανοποιητικός, τα πράγματα γίνονται σύντομα βαρετά, καθώς το μόνο που κάνετε είναι να μπουσουλάτε από το ένα σημείο στο άλλο και να λύνετε υπερβολικά απλούς γρίφους. Εδώ φαίνεται πως οι δημιουργοί του Among the Sleep έπεσαν στην παγίδα της ίδιας της ιδέας του παιχνιδιού. Πράγματι θα ήταν άστοχο να βάλουν απαιτητικούς γρίφους όταν ο πρωταγωνιστής είναι ένα παιδί δύο ετών, αλλά από την άλλη δεν σκέφτηκαν ότι όλη αυτή η απλοποίηση του gameplay αδυνατεί να κρατήσει το ενδιαφέρον, αφού δεν υπάρχει και καμία αφηγηματική πλοκή που ενδεχομένως θα σας κρατούσε για τη συνέχεια.
Επιπλέον, σε κάποια σημεία το παιχνίδι δεν καταφέρνει ούτε καν να παραμείνει έστω και τυπικά ρεαλιστικό. Το παιδί ψάχνει διάφορα αντικείμενα που πρέπει να τοποθετήσει σε συγκεκριμένο σημείο μέσα στην περιοχή, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί αφού η δυνατότητα προσανατολισμού είναι περιορισμένη σε αυτή την ηλικία. Το χειρότερο είναι ότι σε κάποια φάση τραβάτε ένα αντικείμενο μέσα από το πηγάδι χρησιμοποιώντας μια χειρολαβή(!), καταρρίπτοντας τους νόμους της φύσης και της λεπτής κινητικότητας που έχουν τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία. Τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ενδιαφέροντα όταν πρέπει να κρυφτείτε από τον δαίμονα-σκιά που συναντάτε σε διάφορα σημεία, αλλά είναι τόσο αραιές οι εμφανίσεις του που στην πραγματικότητα δεν σας απασχολεί σχεδόν καθόλου. Στα αρνητικά του παιχνιδιού συγκαταλέγεται και η διάρκεια, η οποία μετά βίας φτάνει τις δύο ώρες!
Ο σχεδιασμός των περιβαλλόντων είναι από τα λίγα θετικά στοιχεία του τίτλου.
Ο οπτικός τομέας του Among the Sleep δεν κάνει εντύπωση, όπως θα έπρεπε με βάση το είδος του παιχνιδιού. Τεχνικά παραπέμπει σε τίτλους δεκαετίας, ενώ πρόχειρη είναι και η δουλειά στα physics που φαντάζουν απαρχαιωμένα. Την κατάσταση σώζει το ιδιαίτερο στιλ γραφικών, αλλά και η σχετική ποικιλία στα περιβάλλοντα, με τα σουρεαλιστικά σκηνικά και την συχνά παραμυθένια ατμόσφαιρα του τίτλου να καταφέρνουν τελικά να κρατάνε τα προσχήματα. Αντίθετα, πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στα ηχητικά εφέ, καθώς οι απόκοσμοι ήχοι που ακούτε τόσο μέσα στο σπίτι, όσο και στα εξωτερικά περιβάλλοντα, καταφέρνουν να σας ανατριχιάσουν. Το voice acting είναι ικανοποιητικό και κυρίως η ερμηνεία του μικρού αρκούδου ο οποίος έχει ταιριαστή φωνή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου