Ο λόγος για το Papers, Please, ένα “δυστοπικό θρίλερ εγγράφων” από τον Lucas Pope, το οποίο είναι η μεγαλύτερη έκπληξη που έχω συναντήσει στην πορεία μου ως gamer. Η ιστορία ξεκινάει όταν κληρώνεστε στην “λοταρία εργασίας” και ξεκινάτε την πρώτη μέρα δουλειάς στο συνοριακό έλεγχο της φανταστικής κομουνιστικής χώρας Arstotzka. Τα σύνορα έχουν ανοίξει για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο με τη γειτονική Kolechia και αναλαμβάνετε το ρόλο ενός απλού συνοριακού ελεγκτή διαβατηρίων. Κάθε μέρα περπατάτε από το σπίτι σας, που σας παρέχει το κράτος, μέχρι το πόστο σας στα σύνορα. Μπροστά από το μικρό παραθυράκι του σταθμού σας περνάνε κάθε λογής άνθρωποι, κάποιοι σημαντικοί, κάποιοι όχι, και η δουλεια σας είναι απλή: να σφραγίσετε το διαβατήριο τους με ένα “Δεκτό” ή ένα “Μη δεκτό”. Είναι ευθύνη σας να βρείτε τυχόν πλαστά έγγραφα, ανακρίβειες μεταξύ εγγράφων και να συμμορφώνεστε με τους όλο και πιο απαιτητικούς κανόνες που σας δίνει το υπουργείο. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ελέγχετε ημερομηνίες γεννήσεως, αριθμούς διαβατηρίων, βίζες εργασίας, ζητάτε δαχτυλικά αποτυπώματα, κάνετε σωματικούς ελέγχους, ανακρίνετε ανθρώπους και πολλά άλλα. Στο τέλος κάθε μέρας πληρώνεστε ανάλογα με τον αριθμό τον ανθρώπων που “εξυπηρετείτε” (συν τυχόν δωροδοκίες που δεχτήκατε) και αποφασίζετε πώς θα ξοδέψετε τα λεφτά σας.
Οι επιλογές σας είναι κυρίως μεταξύ φαγητού, θέρμανσης και φαρμάκων για την οικογένειά σας. Αν κάνετε πολλή ώρα να εξετάσετε τον κάθε μετανάστη, δεν θα σας φτάσουν τα λεφτά για να φροντίσετε την οικογένεια σας, ενώ αν κάνετε πολύ γρήγορα ίσως δεν προσέξετε κάποιο λάθος στα έγγραφα, και τα λάθη αφαιρούν από τον πενιχρό μισθό σας. Αυτοί οι κανόνες δημιουργούν από μόνοι τους μια “τραμπάλα” άγχους και έντασης που σας κάνει να νιώθετε την πίεση του χρόνου με πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο από εκατοντάδες γραμμικά quick time events σε AAA παιχνίδια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου