The Raven: Legacy of a Master Thief Review

Η ιστορία του The Raven: Legacy of a Master Thief, εξελίσσεται τη δεκαετία του 60, με τον Ελβετό αστυνόμο Anton Jakob Zellner να προσπαθεί εξιχνιάσει το μυστήριο της πιθανολογούμενης επανεμφάνισης του διαβόητου ληστή Raven. Ο Zellner ξεκινάει την έρευνά του στο Orient Express και συναντά ενδιαφέροντες χαρακτήρες, όπως τη συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Clarissa Westmacott (σημ. ολόκληρο το όνομα της Αγκάθα Κρίστι ήταν Agatha Mary Clarissa Miller Christie) και τον επιθεωτηρή της Interpol Nicolas Legrand, ο οποίος απέκτησε διεθνή φήμη όταν τραυμάτισε θανάσιμα τον Raven στο Παρίσι τέσσερα χρόνια πριν (εάν ήταν εκείνος ο πραγματικός Raven). Στόχος του The Raven: Legacy of a Master Thief είναι να παρουσιάσει την ίδια ιστορία από δύο πλευρές: εκείνη του αστυνομικού και εκείνη του κλέφτη. Έτσι, στο πρώτο επεισόδιο ελέγχετε αποκλειστικά τον Zellner, από το Orient Express μέχρι και το κρουαζιερόπλοιο με προορισμό την Αίγυπτο για το μουσείο του Κάϊρου και την μεγάλη έκθεση του Eye of the Sphinx. Εάν το πρώτο επεισόδιο ήταν βιβλίο τότε θα το ξεφυλλίζατε μέσα σε μια μέρα.
Ο Zellner είναι ήρωας φανερά εμπνευσμένος από τον Ηρακλή Πουαρό και σχεδόν ολόκληρο το πρώτο επεισόδιο του παιχνιδιού μοιάζει να είναι βγαλμένο από μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι. Δυστυχώς για το Raven, οι ομοιότητες με οτιδήποτε έχουν να κάνουν με Αγκάθα Κρίστι σταματούν με το τέλος του πρώτου επεισοδίου, καθώς τα δύο επόμενα είναι απογοητευτικά. Ενώ έχετε περάσει περίπου οκτώ ώρες παίρνοντας συνεντεύξεις από υπόπτους, βρίσκοντας και συνδέοντας στοιχεία για την ταυτότητα του μεγάλου κλέφτη, έχετε λίγο-πολύ αποφασίσει για το ποιοι μπορεί να είναι οι βασικοί ύποτοι και έχετε φτάσει στο Κάϊρο... το παιχνίδι αναποδογυρίζει και σας πηγαίνει πίσω στην αρχή της ιστορίας. Ξαφνικά βρίσκεστε ξανά επάνω στο Orient Express, μόνο που αυτή τη φορά ελέγχετε έναν άλλο χαρακτήρα (που είναι αμφίβολο αν θα τον βρουν συμπαθητικό οι περισσότεροι παίκτες, έχοντας περάσει τόσες ώρες με τον Zellner). Υποτίθεται ότι έτσι βλέπετε την εξέλιξη της ιστορίας από πλευρές που προηγουμένως παραλήφθηκαν, και η αλήθεια είναι ότι σας δίνονται κάποιες απαντήσεις, όμως η επιστροφή σε κάτι που έχει ήδη γίνει είναι περιττή. Σχεδόν κανένας από τους χαρακτήρες-υπόπτους δεν εμφανίζεται στο δεύτερο επεισόδιο, παρόλο που το να μιλάτε με αυτούς και να μαθαίνετε νέα στοιχεία για την υπόθεση είναι από τα πιο καλοδουλεμένα σημεία του παιχνιδιού. Ενώ όλα κυλούν νερό στο πρώτο επεισόδιο, στο δεύτερο όλα πέφτουν άτσαλα επάνω σε έναν τοίχο και χάνεται παντελώς το μομέντουμ.
Εκεί που βρίσκεστε λίγα βήματα πριν μάθετε τί έγινε με τη ληστεία και τα ρουμπίνια, επιστρέφετε κυριολεκτικά στην αρχή του παιχνιδιού και τα ξαναβλέπτε όλα απλά από διαφορετική προοπτική. Στο τρίτο και τελευταίο επεισόδιο σας δίνεται η ευκαιρία να ελέγξετε ακόμα έναν διαφορετικό χαρακτήρα για κάτι λιγότερο από το πρώτο μισό. Εδώ ευτυχώς τα πράγματα επιστρέφουν για λίγο στο φυσιολογικό τους, καθώς ρωτάτε υπόπτους, ψάχνετε στοιχεία και εξερευνάτε το κρουαζιερόπλοιο με προορισμό το Κάϊρο. Όμως από εκείνο το σημείο και μετά, το τελευταίο, και εκνευριστικά πιο αργό, κομμάτι του παιχνιδιού υπάρχει μόνο και μόνο για να σας καθυστερήσει και να ανεβάσει τον συνολικό χρόνο διάρκειας του επεισοδίου.
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου