Στο μυαλό των απανταχού Zelda fans, το Breath of the Wild αποτέλεσε μια κοσμογονική μετάβαση της σειράς Zelda από την κλασική εμπειρία με διαδοχικά dungeons που ενώνονται με ένα ανοιχτό κόσμο, σε μια εμπειρία τόσο open-world που ο τελικός στόχος παίρνει θέση στο παρασκήνιο και ο παίκτης ουσιαστικά φτιάχνει την δική του περιπέτεια. Αυτό το Breath of the Wild το έκανε δίνοντας στον παίκτη ένα σετ κανόνων, εργαλείων και μηχανισμών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Τα «γκέμια» όλου αυτού του τεράστιου κόσμου με τις αμέτρητες δυνατότητες τα κράτησε η υποτυπώδης ιστορία, η οποία φρόντιζε να υπενθυμίζει στον παίκτη ότι ο κόσμος χρειάζεται σωτηρία. Κάτι που τελικά έγινε, αλλά η εποποιία του Link και της Zelda δεν τελείωσε. Το The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom αποτελεί το άμεσο sequel του Breath of The Wild και είναι… wilder από κάθε άποψη.
Μετά από τα γεγονότα του Breath of the Wild, και ενώ η πριγκίπισσα «δεν ακούει πια την φωνή από το σπαθί», ένα περίεργο χτικιό αρχίζει να εμφανίζεται από τα έγκατα του κάστρου που κάνει τους πάντες να αρρωσταίνουν. Αποφασίζουν λοιπόν να κατέβουν στα υπόγεια να δούνε μην έληξε κάποια περίεργη hylian κονσέρβα ή αν άνοιξε κανένα προπατορικό τάπερ με φασολάκια 2000 χρόνων. Αυτό που βρίσκουν βέβαια είναι τεράστιες τοιχογραφίες με την προϊστορία της Hyrule, όπως το τί συνέβη στα sealing wars. Βέβαια, η ίδια η πηγή του τακαμουριού που κάνει ζημιά σε όποιον έρχεται σε επαφή μαζί του είναι ένας αφυδατωμένος αλλά πολύ-πολύ ζωντανός Gannodorf, φυλακισμένος από ένα μυστηριώδες αιθέριο χέρι. Ο Link και η Zelda γίνονται μάρτυρες της αφύπνισης του, αφού το χέρι πλέον δεν έχει την δύναμη να το κρατήσει. Καταλήγουν λοιπόν η Zelda να βρίσκεται πίσω στον χρόνο, με τους πρώτους βασιλιάδες της Hyrule, τη Βασίλισσα Sonia και τον Βασιλιά Rauru, ενώ ο Link να ξυπνάει σε ένα μυστηριώδες μέρος με ένα χέρι που δεν είναι δικό του και να ανακαλύπτει σύντομα πως βρίσκεται στην αγκαλιά του ουρανού. Οπότε το ταξίδι σας ξεκινάει ανακαλύπτοντας την τεχνολογία των Zonai, όχι μόνο με τα constructs, που αποτελούν εχθρούς αλλά και σύμμαχους σας, αλλά και με τις νέες δυνατότητες του Link.
Αυτή τη φορά το παιχνίδι έχει περισσότερη ιστορία, διαθέτει άπλετο lore σχετικά με την δημιουργία της Hyrule, ενώ τα γεγονότα εξηγούνται πολύ καλύτερα. Ταυτόχρονα έχει και ανάπτυξη χαρακτήρων, σοκαριστικά καλή για τα δεδομένα της σειράς θα έλεγα. Βέβαια, ο Link εξακολουθεί να είναι ο μουγκοθόδωρας της υπόθεσης, αλλά όλοι οι άλλοι χαρακτήρες όχι μόνο μιλάνε, αλλά έχουν και αρκετά καλό αγγλικό voice acting. Κάτι καθόλου ευκαταφρόνητο για ένα παιχνίδι τέτοιου μεγέθους.
Προτού βουτήξουμε (pun intended) στις νέες δυνατότητες του Link και τους νέους μηχανισμούς gameplay, ας μιλήσουμε για το τι έχει παραμείνει ίδιο. Σε γενικές γραμμές, ο τρόπος παιχνιδιού, όπως είναι αναμενόμενο, δεν αλλάζει. Ο Link διασχίζει τον κόσμο, σκαρφαλώνοντας τα πάντα, με μοναδικούς περιορισμούς τον δείκτη stamina και τις πιθανές βροχές που κάνουν τις επιφάνειες να γλιστράνε. Η υγεία και το stamina αυξάνονται εξαργυρώνοντας orbs από τα shrines. Τα άλογα είναι παντού στη Hyrule και ο τρόπος που τα πιάνετε είναι πάνω-κάτω ο ίδιος. Οι μάχες στον πυρήνα τους επίσης μένουν ως έχουν. Με το ZR κάνετε lock στους εχθρούς και αν κρατάτε ασπίδα τότε είναι και η άμυνά σας. Τα όπλα σπάνε (προς μεγάλη απογοήτευση) και ίσως πιο συχνά αν τα χρησιμοποιείτε σκέτα, αφού μετά την εμφάνιση του gloom όλα τα όπλα στη Hyrule έχουν φθαρεί, από το πιο μικρό σπαθί μέχρι τα γιγάντια claymores. Υπάρχει το glider, αν και το παίρνετε ελαφρώς αργότερα αυτή τη φορά. Συνεχίζετε να μαγειρεύετε με υλικά από τη μάνα φύση και κυνήγι που υπάρχει άπλετο ως πηγή κρέατος. Φυσικά μπορείτε να ξεκουραστείτε σε στάβλους και να αλλάξετε τα διάφορα άλογά σας. Τέλος, τα αγαπημένα Korok kids και ο Hestu είναι εδώ και μπορείτε να τα βρείτε κρυμμένα σε διάφορα ύποπτα μέρη (περισσότερα για τις νέες περιπέτειες των Koroks παρακάτω).
Ας περάσουμε στις διαφορές, που είναι αρκετές. Αν είχατε άγχος για το αν το παιχνίδι είναι μια «πειραγμένη» έκδοση του Breath of the Wild, έχω να σας πω πως από την μία είναι, αλλά από την άλλη έχει προστεθεί σε αυτό πάρα πολύ περιεχόμενο και μάλιστα με τρόπους που κάνει ακόμα και τις γνωστές τοποθεσίες πολύ ενδιαφέρουσες. Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα μερικά χρόνια μετά το Breath of the Wild, όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να ξαναχτίσουν το βασίλειο. Είναι απίστευτα ενδιαφέρον να βλέπεις το πώς ο κάθε ένας από αυτούς έχει εξελιχθεί και τί κάνει στην επιφάνεια της Hyrule. Ταυτόχρονα υπάρχουν νέα πράγματα να κάνετε, όπως εκατοντάδες σπηλιές που μπορείτε να εξερευνήσετε, νέα μέρη να επισκεφτείτε, να ψάξετε για γεωγλυφικά ώστε να ξεκλειδώσετε μνήμες της Zelda και να δείτε τί συνέβη στο παρελθόν, καθώς και τα ολοκαίνουρια shrines.
Όμως έχουμε και τα νησιά ψηλά στον ουρανό και τα Depths στα βάθη της γης. Τα αιωρούμενα νησιά είναι το σπίτι των Zonai. Μπορείτε να ανεβείτε σε αυτά με πολλούς τρόπους, πχ από τα κομμάτια τους που πέφτουν στην γη, όπου μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια από τις νέες ικανότητες του Link που αναστρέφει τον χρόνο, ή να τηλεμεταφερθείτε με το purah pad αν έχετε ξεκλειδώσει σημεία ενδιαφέροντος ή με το travel medallion. Εκεί υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, constructs που μπορούν να σας βοηθήσουν ή να σας επιτεθούν. Τα βάθη είναι άλλη μια Hyrule κάτω από την Hyrule.
Ο κόσμος του σκοταδιού έχει την δική του βλάστηση και τα δικά του μυστικά. Πολλές φορές και τα δικά του πλάσματα, αν και οι περισσότεροι εχθροί είναι bokoblins και άλλα που έχουν μολυνθεί με το gloom. Έτσι όχι μόνο είναι πιο επιθετικά, αλλά και σε περίπτωση που σας πετύχουν, αχρηστεύουν τις καρδιές σας και δεν μπορείτε να τις αναπληρώσετε με φαγητό, παρά μόνο να γιατρευτείτε στο πιο κοντινό light root. Ξεκλειδώνοντας light roots φωτίζετε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη και δεν χρειάζετε να έχετε μαζί σας light buds ή πυρσούς. Είναι σαν τα skyview towers (που είναι τα ανάλογα των παλιών πύργων στο Breath of the Wild) αλλά για τoν κάτω κόσμο. Γενικότερα στα Depths δεν έχετε να κάνετε όσα στην επιφάνεια, αλλά βρίσκετε μπόλικα ενδιαφέροντα πράγματα που έχουν σχέση με το lore της Hyrule, τα βάζετε με τη Yiga Clan που έχει μάθει να φτιάχνει κατασκευάσματα από Zonai devices (περισσότερα παρακάτω) και μαζεύετε όπλα που δεν είναι κατεστραμμένα από το gloom.
Όμως το «ζουμί» του παιχνιδιού είναι στις νέες δυνατότητες του Link. Πρώτα απ’όλα το ultra hand, με το οποίο φτιάχνετε διάφορες κατασκευές. Το ultra hand είναι από τις δυνατότητες που χρησιμοποιείτε περισσότερο, όχι μόνο γιατί καλείστε να φτιάξετε διάφορα κατασκευάσματα ώστε να λύσετε προβλήματα στα shrines ή σε διάφορα dungeons, αλλά και για να μετακινηθείτε, να ανταμώσετε τα Korok που ταξιδεύουν και θέλουν να φτάσουν το ταίρι τους που βρίσκεται κάπου σε μια αντίθετη όχθη ή στην άλλη άκρη κάποιου γκρεμού, αλλά και να φτιάξετε και ότι κουλό μπορεί να σας έρθει στον νου. Σανίδες, πέτρες, πέτρινες κολόνες, πλάκες, κορμοί δέντρων. Όλα μπορούν να σηκωθούν, να συγκολληθούν για να φτιάξετε όποια κατασκευή θέλετε.
Αυτό όμως που κάνει την διαφορά και τον όλο μηχανισμό πολύ πιο ενδιαφέρων, είναι τα Zonai devices. Πρόκειται για διάφορα εξαρτήματα που μπορείτε να προσαρτήσετε στις κατασκευές σας και να τις κάνετε να κινούνται, να πετάνε και πολλά άλλα. Βρίσκετε ανεμιστήρες, ανεμόπτερα, πυραύλους, βρύσες που αναβλύζουν άπειρο νερό, φανάρια, φλογοβόλα, ελατήρια, ρόδες με ενσωματωμένους κινητήρες, τιμόνια και άλλα πολλά. Με αυτά μπορείτε να πειραματιστείτε όπως θέλετε. Μπορείτε να βρείτε διάφορα devices διάσπαρτα στον κόσμο, στα Depths αλλά και να τα πάρετε σε κάψουλες σε αυτόματους πωλητές ανταλάσσοντας Zonai chargers. Τα βάζετε δηλαδή στο inventory σας για να τα χρησιμοποιήσετε όπως και όπου θέλετε εσείς. Τα Zonai devices για να λειτουργήσουν παίρνουν ενέργεια από την μπαταρία που έχει στην ζώνη του ο Link, την οποία μπορείτε να αναβαθμίσετε εξορύσσοντας zonite από τα Depths, μετατρέποντάς το σε άλλες μορφές, και εν τέλει σε μπαταρίες. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο πόσα αντικείμενα μπορείτε να κολλήσετε μεταξύ τους και πώς. Απλά πρέπει να έχετε υπόψη τη φυσική και το βάρος τους, πιθανά εμπόδια αλλά και την πιθανότητα μιας μεγάλης πτώσης ή μιας πολύ μεγάλης έκρηξης πολύ κοντά σας, που μπορεί να σας κοστίσει μπόλικες καρδιές ή να σας σκοτώσει με την μία.
Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθετε σαν το Coyote στο κλασικό καρτούν. Φτιάχνετε κάτι που στο μυαλό σας είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσει όπως ένα κάρο με ρουκέτες που κουβαλάει βόμβες, το οποίο θέλετε να το στείλετε στο πιο κοντινό στρατόπεδο με Bokoblins. Όμως μια μικρή απροσεξία μπορεί να στρέψει το δημιούργημά σας εναντίον σας και να πεθάνετε με θεαματικό, αν και εντελώς ηλίθιο τρόπο. Το πρόβλημα με το ultra hand έγκειται στο ότι ο χειρισμός του μερικές φορές είναι ελαφρώς προβληματικός. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με το ότι η κάμερα μερικές φορές δεν βοηθάει να μεταφέρετε τα διάφορα αντικείμενα ακριβώς εκεί που θέλετε για να κολλήσουν σωστά. Η περιστροφή αντικειμένων γίνεται σε προκαθορισμένα βήματα χωρίς να έχετε τον ακριβή έλεγχο. Οπότε είναι λογικό αρκετοί να μην προτιμούν το ultra hand λόγω των δυσκολιών και των μικρών προβλημάτων του. Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα από τη στιγμή που μπαίνει στην ζωή σας το auto build, που εξυπηρετεί στο να αποθηκεύει κατασκευάσματα και όταν είστε σε σημείο που υπάρχουν τα κατάλληλα υλικά.
Η δεύτερη πιο σημαντική ικανότητα είναι το recall, που επιστρέφει αντικείμενα πίσω στον χρόνο. Μπορείτε να επαναφέρετε μόνο ένα αντικείμενο την φορά για περιορισμένο χρόνο και δεν αναβαθμίζεται. Επίσης οτιδήποτε είναι κολλημένο πάνω στο αντικείμενο από το ultra hand ακολουθεί την επαναφορά, αλλά δεν γυρνάει ο χρόνος πίσω γι αυτό. Δηλαδή αν πχ κάτι καίγεται, συνεχίζει να καίγεται κανονικά. Επίσης ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω για τον ίδιο τον Link και μπορείτε να σκαρφαλώσετε σε αυτά τα αντικείμενα και να μεταφερθείτε σε μέρη από τα οποία προήλθαν. Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι οι ογκόλιθοι που συχνά-πυκνά πέφτουν από τον ουρανό στην επιφάνεια της Hyrule και πηγαίνοντάς τους πίσω στον χρόνο ενώ ο Link είναι σκαρφαλωμένος πάνω τους αποκτάτε εύκολα πρόσβαση στα ιπτάμενα νησιά.
Επόμενη ικανότητα το ascend, που μπορεί να σας γλιτώσει από ώρες σκαρφαλώματος. Ο Link μπορεί πλέον να περάσει μέσα από ταβάνια και να βρεθεί στην άλλη πλευρά τους. Δεν έχει σημασία αν είναι ένα απλό ταβάνι σε κτήριο με λίγα εκατοστά πάχους ή το ταβάνι μιας σπηλιάς χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Αν βρείτε ένα σημείο όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί η δυνατότητα, δηλαδή ένα ταβάνι αρκετά οριζόντιο, ο Link «βουτάει» προς τα πάνω. Φτάνοντας στην επάνω πλευρά, έχετε την επιλογή να βγείτε εντελώς και να συνεχίσετε ότι κάνετε ή να ξαναβουτήξετε πίσω στο σημείο που βρισκόσασταν πριν, διότι πολλές φορές είναι αδύνατο να ξέρετε τί συμβαίνει ακριβώς από πάνω σας. Έτσι, μπορείτε να παραμείνετε ασφαλής και να δοκιμάσετε να καταστρώσετε ένα σχέδιο, έχοντας δει τί ακριβώς σας περιμένει.
Τέλος, ας μιλήσουμε για το fuse, με το οποίο μπορείτε να προσθέσετε αντικείμενα σε όπλα, ασπίδες και βέλη, ώστε να δώσετε επιπλέον δυνατότητες στο οπλοστάσιό σας. Οτιδήποτε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε με το ultra hand μπορείτε να το βάλετε σε ασπίδες και όπλα. Θέλετε να βάλετε ένα καρότσι ορυχείου στην ασπίδα σας ώστε να κάνετε cool rail grinding; Μπορείτε. Θέλετε να βάλετε μια ρουκέτα Zonai σε μια ασπίδα και να πάτε προς τα πάνω; Γίνεται. Θέλετε να βάλετε βόμβες στην άκρη ενός βέλους και να κάνετε ζημιά σε έναν μεγάλο αριθμό εχθρών; Μια χαρά. Ακόμα και πράγματα που δεν βγάζουν νόημα μπορούν να γίνουν, όπως πχ να βάλετε κρέας στην άκρη ενός βέλους, ή μια βόμβα σε ένα σπαθί και μόλις πάτε να χτυπήσετε κάποιον εχθρό να εκραγεί στα μούτρα σας και να πάρετε ένα ωραιότατο game over. Μπορείτε επίσης να αυξήσετε την αντοχή αλλά και την ζημιά του οπλοστασίου σας. Αρκετά από τα τέρατα που συναντάτε ρίχνουν διάφορα… κομμάτια τους όταν τα νικάτε όπως κέρατα, μάτια, σωθικά και άλλα. Τοποθετώντας κάποια από αυτά στα όπλα τα ενδυναμώνετε και δεν σπάνε τόσο εύκολα, ενώ κάνουν και μεγαλύτερη ζημιά. Ταυτόχρονα μπορείτε να κάνετε fuse και κάποια από τα πολλά ορυκτά που βρίσκετε για να προσθέσετε κάποιο elemental χαρακτηριστικό στις επιθέσεις όπως φωτιά ή πάγο, ενώ αν βάλετε μάτια από τέρατα στα βέλη μπορείτε να τα κάνετε να ακολουθούν και να χτυπάνε κοντινούς εχθρούς κατευθείαν στο κεφάλι.
To fuse είναι αρκετά ενδιαφέρον αφού το γεγονός πως στο Breath of the Wild τα όπλα έσπαγαν και μάλιστα σχετικά γρήγορα δεν άρεσε σε όλους. Όμως με το fuse αυτός ο μηχανισμός όχι μόνο είναι πιο ανεκτός, επιτρέποντάς σας να κρατήσετε όπλα για περισσότερο χρόνο, αλλά και κρατάει το παιχνίδι ώστε να μην γίνει υπερβολικά εύκολο. Έχοντας πάντα στην διάθεσή σας μέτρια όπλα που πέφτουν από εχθρούς και ένα μεγάλο ποσό από τα υλικά που αναφέρθηκαν παραπάνω, μπορείτε να έχετε αρκετά ικανά όπλα στην διάθεσή σας ανά πάσα στιγμή, συχνά τόσο ώστε να κάνουν μεγάλη ζημιά σε τέρατα. Δεδομένου πως ότι βρίσκετε στην επιφάνεια είναι ήδη μισοκατεστραμμένο από το gloom, το παιχνίδι χρησιμοποιεί το σπάσιμο των όπλων περισσότερο σαν μηχανισμό που εξισορροπεί την δύναμη που μπορεί να έχει ο παίκτης, παρά σαν μηχανισμό για να τον εκνευρίσει. Ναι, δεν είναι 100% αυτό που ίσως θα θέλατε, αλλά είναι μια σημαντική βελτίωση και δίνει και λόγο ύπαρξης σε αυτόν τον μηχανισμό.
Πώς όμως οι επιμέρους ικανότητες διαφοροποιούν το Tears of the Kingdom από τον προκάτοχό του ως προς το gameplay συνολικά; Μια από τις απαντήσεις είναι πως το παιχνίδι μέχρι ένα σημείο απλά θέλει να προσπαθήσετε να «σπάσετε» τους κανόνες του. Φτιάξτε κατασκευές που σας πετάνε ψηλά για να περάσετε τα πάντα σε ένα shrine και να βρεθείτε στο τέλος του. Εκμεταλλευτείτε το ascend όσο περισσότερο μπορείτε. Αν βρείτε κάποιο stone talus, απλά μπείτε από κάτω, χρησιμοποιήστε το ascend για να βρεθείτε στην πλάτη του και να το σκοτώσετε με ευκολία. Χρησιμοποιείστε το ultra hand για να μετακινήσετε ένα αντικείμενο και μετά το recall για να το χρησιμοποιήσετε σαν κινούμενη πλατφόρμα. Γενικώς ο συνδυασμός ultra hand και recall μπορεί να οδηγήσει σε μερικά απίστευτα αποτελέσματα. Αν μείνετε από μπαταρία για τα Zonai devices σας ενώ είστε σε κάποιο ιπτάμενο κατασκεύασμα, τότε μπορείτε να αντιστρέψετε τον χρόνο μέχρι να φορτίσουν σε σημείο που μπορείτε να τα ξαναχρησιμοποιήσετε. Αν μπορείτε να το σκεφτείτε, μπορείτε να το κάνετε. Το παιχνίδι σας ζητάει να κάνετε τα πράγματα όσο πιο δημιουργικά θέλετε. Να το παρακάνετε με τις δυνατότητες του Link. Να «κοροϊδέψετε» την μηχανή φυσικής και να ακολουθήσετε όχι τον πιο κομψό τρόπο, αλλά τον τρόπο που σας φαίνεται πιο εύκολος.
Από εκεί και πέρα, έχετε ένα σωρό άλλα πράγματα να κάνετε. Πρώτα απ’όλα οι πύργοι που σας επιτρέπουν να ξεκλειδώνετε μέρη του χάρτη της επιφάνειας και κάποια από τα ιπτάμενα νησιά. Τα light seeds στα βάθη, να μαζέψετε τις μνήμες της Zelda από τα geoglyphs που αποκαλύπτουν την ιστορία, να κάνετε άπειρα side-quests, να δυναμώσετε τον Link πηγαίνοντας σε shrines (που αυτήν την φορά δεν είναι κρυμμένα και δεν χρειάζεται να ακολουθείτε κάποιο ηχητικό σήμα), να εξερευνήσετε μικρά dungeons σε σπηλιές που βρίσκονται κυριολεκτικά παντού. Γενικότερα, το περιεχόμενο του παιχνιδιού είναι τρομακτικά πολύ. Ακόμα κι αν αποφασίσετε να κάνετε μόνο τα βασικά quests, θα ανακαλύψετε πως 100 ώρες ίσως είναι λίγες. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που κάνετε και βλέπετε σχεδόν κατά λάθος, τα οποία πιθανόν να σας απορροφήσουν.
Κλείνοντας τα του gameplay ας μιλήσουμε λίγο για τα shrines και τα dungeons που εδώ είναι άπλετα (αντίθετα με ότι ίσχυε στο Breath of the Wild). Ήδη αναφερθήκαμε στις σπηλιές, που είναι όντως μικρά dungeons. Όμως υπάρχουν και τα μεγάλα dungeons που έχουν να κάνουν με τα βασικά quests και διαθέτουν και τα boss του παιχνιδιού. Πηγαίνοντας σε κάθε φυλή της Hyrule (Rito, Zora, Gerudo, Goro) καλείστε να ανακαλύψετε και να λύσετε το αντίστοιχο dungeon που στο τέλος του έχει ένα boss για να νικήσετε. Σε κάθε boss αφυπνίζετε και τον νέο sage κάθε φυλής και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις επιθέσεις τους, ανάλογα με το τί θέλετε να κάνετε. Τα συγκεκριμένα boss είναι αρκετά ωραία, αν και δεν αποτελούν τις κορυφαίες στιγμές του παιχνιδιού. Αυτές είναι έξω στην άγρια φύση της Hyrule και στο γεγονός πως ακόμα και με τα κατάλληλα όπλα και με φουλ αναβαθμισμένο Link, μια λάθος κίνηση ενώ πολεμάτε ένα lynel μπορεί να σας στείλει αδιάβαστο. Τα ίδια τα dungeons όμως είναι εκπληκτικά σχεδιασμένα και ακολουθούν την λογική που ανέφερα νωρίτερα: σας προκαλούν να βρείτε λύσεις. Όχι τις πιο κομψές, αλλά τις πιο «σπασμένες» που συνήθως είναι οι καλύτερες. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μπορεί να σας κάνει να σκέφτεστε πως «κοροϊδέψατε» το παιχνίδι, ενώ στην πραγματικότητα το ίδιο σας ζητάει να κάνετε αυτό ακριβώς το πράγμα.
Τα shrines σας διδάσκουν πως το παιχνίδι δεν είναι φτιαγμένο για να δουλέυει «καθώς πρέπει» . Είναι τα πρώτα που σας μαθαίνουν μηχανισμούς που αφορούν το ultra hand και το recall, σχεδόν σας αναγκάζουν να κάνετε κατάχρηση αυτών των μηχανισμών και ταυτόχρονα σας θυμίζουν πως δεν είστε όσο έξυπνος νομίζετε και το παιχνίδι εξακολουθεί πολύ εύστοχα να μπορεί να σας κάνει να ακολουθήσετε κανόνες, απλά επιλέγει να μην το κάνει. Κάτι που προς μεγάλη μου έκπληξη, το παιχνίδι το κάνει μέσω του σχεδιασμού του, χωρίς τη χρήση αόρατων τοίχων. Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα και όσο και να θέλουμε να πούμε πως το παιχνίδι είναι το απόλυτο masterpiece, δυστυχώς αυτό δεν ισχύει. Πέρα από το ultra hand που ίσως φέρει δυσκολία, είναι και κάποια προβλήματα του Breath of the Wild που δεν έχουν λυθεί ακριβώς και κρατάνε πίσω τον τίτλο. Το κυριότερο είναι ότι ο κόσμος παραμένει σχετικά άδειος. Ειδικά τα Depths είναι απέραντα σκοτεινά και σε ένα μεγάλο ποσοστό άδεια.
Το παιχνίδι είναι αρκετά όμορφο, ακόμα και με την εκτενή χρήση cel-shading για τους χαρακτήρες και τους εχθρούς (είναι ένα μέτρο που έπρεπε να παρθεί ώστε να μπορέσει να τρέξει κανονικά στο Switch). Παρόλα αυτά φαίνεται η τεχνολογική πρόοδος του παιχνιδιού. Μπορείτε να πέσετε από τα ιπτάμενα νησιά απ'ευθείας στα Depths και να μην δείτε ούτε ένα δευτερόλεπτο φόρτωσης. Τα δέντρα και τα αντικείμενα που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση είναι πιο ορατά από ποτέ, ενώ τα σύννεφα είναι πλέον procedural και ίσως από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του παιχνιδιού. Επίσης υπάρχουν βελτιώσεις δεξιά και αριστερά όπως στο σύστημα φωτισμού και πλέον η εναλλαγή ημέρας και νύχτας δίνει τα κατάλληλα χρώματα στις διάφορες τοποθεσίες. Τα εφέ καιρού έχουν δεχτεί και αυτά αναβάθμιση και πλέον η βροχή είναι ελαφρώς πιο ρεαλιστική. Οι χαρακτήρες όπως ο Link και η Zelda είναι αρκετά πιο εκφραστικοί, αλλά μην περιμένετε μεγάλες αλλαγές πέρα από τα μαλλιά και άλλες λεπτομέρειες. Πάντως το κακόμοιρο το Switch δεν την παλεύει καθόλου. Παίζοντας ακόμα και στο Switch OLED, που είναι και σχετικά ανασχεδιασμένο εσωτερικά, το μηχάνημα ακούγεται να ζορίζεται. Υπάρχουν αρκετά σημεία όπου πέφτει το framerate, αν και συνολικά το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από μια σταθερότητα.
Ο ηχητικός τομέας έχει μια μεγάλη αλλαγή: αρκετά από τα κομμάτια της ιστορίας έχουν πλέον voice-over. Οχι, δεν μιλάει ο Link, αλλά όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες μιλάνε σε βασικά cutscenes. Είναι σημαντικό αυτό διότι η Queen Sonya και ο King Rauru είναι δύο χαρακτήρες που χωρίς φωνή δεν θα ήταν εφικτό να «σκιαγραφηθούν» τόσο καλά από την στιγμή που τους βλέπουμε μέσα από τις μνήμες της Zelda αποκλειστικά και έχουν λίγο χρόνο επί της οθόνης. Επίσης η Zelda, σε αντίθεση με ότι ίσχυε σε προηγούμενα παιχνίδια, έχει ανάπτυξη χαρακτήρα. Σε αυτό επίσης βοηθάει η καλύτερη απόδοσή της από την ηθοποιό που την παίζει, η οποία επιστρέφει από το Breath of the Wild και είναι λίγο πιο «απορροφημένη» στον ρόλο της, με τα ανάλογα καλά αποτελέσματα. Η μουσική επένδυση για μια ακόμα φορά δίνει ρέστα. Από τα θέματα που επιστρέφουν από το Breath of the Wild μέχρι το ζοφερό ambient στα βάθη της γης, το παιχνίδι συνεχίζει την εξαιρετική παράδοση της σειράς Zelda στην μουσική.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου